Hoe bestaat het……. (8)

Inmiddels is het 22 jaar geleden dat ik de Thaise T leerde kennen. Daarvan hebben we 10 jaar samengewoond en met haar heb ik een zoon van 20 jaar die nu 9 jaar bij mij woont. Met een gerust geweten kan ik vaststellen dat bij haar (nog steeds) niets is wat het lijkt. Lees het verhaal van Lung Ruud.

In de dagen dat ik voor de eerste keer in Thailand was, hadden B en ik niet alleen veel gezien, we hadden natuurlijk ook het nodige gesprekken gevoerd met elkaar. Ik vertelde wat over mijn, leven, werk, familie, vrienden en dat deed B ook. 

B vertelde over vriendin S –die in Amsterdam woonde–, getrouwd was of samenwoonde met een Nederlander die auteur was en oude, oorspronkelijke muziek bestudeerde. Vriendin S en haar partner heb ik later nog wel wat vaker ontmoet. Hij speelde dan de opgenomen oude muziek af, hield er hele verhandelingen bij en de dames B en S klepten er in het Thais op los. Ik kon niet veel met de muziek trouwens, vooral dat snerpende fluitje erin was nogal een dingetje. 

Later hoorde ik dat S al langer in Nederland woonde. Kennelijk lang genoeg en S had hier een reguliere baan gehad, waardoor ze aanspraak kon maken op een uitkering. Die ontving vriendin S – volgens B- omdat S in haar jeugd mishandeld was door haar ouders en zelfs verkocht zou zijn aan een pooier/mensenhandelaar. S was daar zo getraumatiseerd door geraakt dat ze van tijd tot tijd compleet doordraaide en een poosje naar een inrichting moest/ging. Een ernstige en vreselijke story! Het gaf S wel de mogelijkheid om terug uit de kliniek- voorzien van de nodige medicijnen telkens voor een paar maanden met haar partner naar Thailand te vertrekken. 

Over vriendin P van het restaurant -en de niet existerende piloot-, vertelde B veel minder. Wel liet B weten uitgebuit te worden door “vriendin” P. Ze werkte er voornamelijk in de keuken en had maar voor een paar uur per maand een arbeidsovereenkomst. Vandaar het “bijklussen” in de massage, waar de belastingdienst trouwens ook grotendeels het “nakijken” had. Dat weet ik omdat ik omdat ik later in mijn streven B “te redden” ook “de eer” had haar belastingaangifte te doen. Maar ja, vriendin P was dan ook geen echte vriendin zoals later bleek. 

We hebben nog weleens een keer samen gegeten in het Thaise restaurant van P. Dat kwam ook allemaal heel geloofwaardig over. Iedereen die daar werkte kende B en we aten er heerlijk ondanks de verhalen die ik “uit de keuken” had gehoord. 

Onderweg vertelde B ook over haar zoon die van vissen hield. Over haar jongere zussen, en over de zwagers, waarvan de ene na zijn studie toch handiger bleek met auto’s en deze repareerde uitdeukte en spoot. Over de andere zwager, die wegens het verkopen van jaba in zijn studie tijd was gearresteerd en in de beruchte Bang Kwang gevangenis had gezeten. Over het -toen nog enige- neefje en de schoonouders van jongste zus, waarvan de man een Farang bijna met pensioen was. Ik begreep dat die het goed voor elkaar hadden en een groot huis hadden laten bouwen waar de zus bij inwoonde. 

Zo leerde ik het nodige over B’s familie en naasten en gingen we -de voorlaatste dag voor mijn vertrek- op weg naar het dorp van de ouders van B. Een prachtige weg, deels door het bos, om Doi Suthep heen. Ongeveer 1,5 uur rijden, want de weg was niet overal even goed, maar wel prachtig zo door en om de bergen heen. In een wat grotere plaats stopten we om noedelsoep en fruit te kopen voor “thuis”. Ik was ongelofelijk benieuwd naar het dorp en B’s ouders. 

Onderweg daarheen werd mij op het hart gedrukt me “Thais” te gedragen, dus niet te amicaal of te vertrouwd. Dat was “no Thai culture, you know?’. “Ja, nee, dat snap ik, don’t worry”. We reden door een aantal hele kleine dorpjes en de sfeer werd meer en meer zoals ik me het platteland voorstelde en B werd alsmaar stiller. In die dorpjes werkten de mensen op de rijstvelden of in andere gewassen en lagen de honden slaperig op staat. Er was vooral rust. 

Het dorp waar B’s ouders woonden had een bescheiden maar mooi tempeltje, een dorpsschooltje, een dokterspost, een kinderopvang, oudere mensen en hier en daar een jong kind. 

We kwamen aan bij B’s ouders en deze bleken een “supermarkt” te hebben. Het was een soort vaste marktkraam van hout onder een asbest en zinkdak met aan de voorzijde een luifel. B had me verteld dat haar ouders een shop hadden en daar had ik een hele andere voorstelling bij gemaakt. Ik dacht ze een klein stalletje hadden zoals ik die al eerder had gezien. In deze “winkel” werd over een breedte van zeker 20 meter van alles verkocht. Van verse vis die in een ton zwom tot groenten, fruit, petten, broeken, hengels, katapulten, shampoo en wasmiddel voor eenmalig 

gebruik, whiskey, bier, frisdrank, snoep, koekjes, gedroogde varkensreepjes, olie, kortom, teveel om op te noemen. Er stonden een stuk of wat zeer luidruchtige koelingen en in een hok verderop werd -uit vaten met een hevelpomp- benzine en diesel verkocht. De butaangasflessen stonden er naast. Boven het “benzinestation” een olie reclame met schaars geklede dame, die bevallig over een motorfiets gedrapeerd lag. Ik keek m’n ogen uit, hier moest ik foto’s van maken. 

Ik dacht nog grappig te zijn en vroeg B of ze hier inkoopmanager was geworden. B keek me verontwaardigd aan en ik besloot daar geen grapjes meer over te maken. Jaren later, blijkt dat B een profielpagina heeft, waarop te lezen is dat ze bij de S supermarkten, inkoopmanager is geweest. Dat moest dan wel bij het winkeltje van haar ouders in het dorp zijn geweest. 

We stapten uit en terwijl ik met het fototoestel bezig was, kwam de moeder van B vanuit de zijkant aanlopen. Ze veegde het haar van het voorhoofd, keek nog eens goed en zei T….. Door de doorgang liep B de kraam in en moeder en dochter begroeten elkaar warm…. B’s vader werd door moeder geroepen, althans dat dacht ik uit de mimiek op te maken, en kwam ook aangelopen en 

omhelsde zijn dochter. Het was een begroeting waarvan ik dacht, wat een liefde, wat een warmte, terwijl ze hun dochter die week nog gezien hadden. Mij gaf het een goed gevoel. 

De vader van B leek me niet iemand waarmee te spotten viel. Een trotse man met rechte rug en vorsende blik op mij. Vader draaide zich om en liep naar binnen, van moeder kreeg ik een waai en ik waaide terug en zei “sawasdee krap en gun sabbay dee may”, waarmee mijn Thaise vocabulaire ook wel aan het eind was. 

De moeder wees me te gaan zitten en zei / vroeg na-am, nam, ik knikten zei mmm, aroi. Dat was kennelijk grappig. Intussen bleek dat het zitje -links onder het afdak van de supermarkt- ook opstapplaats was voor de gele minibus die heen en weer reed tussen dorp, Chiang Mai en wat daar aan dorpjes en dorpen tussen lag. Er werd net weer een lading mensen afgezet die van alles en nog wat in de personenlaadbak, op en aan het dak en achter de bus hadden staan en hangen. Ik intussen, trok veel bekijks. 

Die aandacht voelde wat ongemakkelijk en ik haalde mijn fototoestel te voorschijn en vroeg aan de mensen “okay foto?”, dat mocht en er werd vriendelijk geposeerd op Thaise wijze en iedereen was zijn of haar ster op beeld. Ik liep wat verder om een foto te maken van een kleine kudde buffels die aan kwam lopen met daarvoor een broze oude dame en maakte foto’s van haar en de winkel met al zijn soorten, kleuren en koopwaar. 

Ik ging weer zitten aan de ronde granito tafel, waar een schaakbord was ingelegd en waar stenen banken omheen stonden en wiste het zweet van m’n voorhoofd. Het was er heel warm… Moeder glimlachte van tijd tot tijd vriendelijk terwijl ze met B sprak. Pa zag ik niet meer en hij riep zijn dochter op een bepaald moment. B kwam een minuut of 15 later met een rood hoofd en betraande ogen terug. Ik vroeg haar of alles goed was en B zei, no problem, haar vader zo blij was dat ze teruggekomen was, dat hij -uit het zicht- had gehuild en zij toen dus ook moest huilen. Veel later bleek dat ze enorm (op Thaise wijze) op haar donder had gekregen, omdat Pa zich afvoeg wat B in Thailand deed. En hij er niets van begreep dat ze -een paar maanden na haar trouwen 

ineens opdook met een vreemde in plaats van in Nederland te zijn bij haar man. 

B had zich daar uitgered door haar vader te vertellen dat ik een vriend van haar man was die in Thailand was voor zijn werk en dat B hem/ mij dus -tegen vergoeding- rondleidde, ironisch niet? 

Het werd druk in het winkeltje en B en moeder B waren bezig met de klanten. Ik ging intussen nog een wat rondkijken en zag onder een afdak, -naast de benzine pomp- een heel behoorlijke auto staan. Die was bleek van B’s vader en voelde boosheid opkomen als ik eraan dacht dat B dus voor dit soort luxe dus -kennelijk in de massage had moeten werken. De gedachten daaraan waren in de afgelopen weken op de achtergrond geraakt in de wetenschap dat B weer veilig en wel terug in Thailand was en kwamen -nu weer- nogal hard bij me binnen. Maar besloot ik opportunistisch, het is gebeurd en afgelopen, eind goed al goed, toch? 

Later werd het eten uitgepakt -dat inmiddels koud was geworden- en Pa om de hoek kwam kijken, mij eindelijk begroette en eten pakte en dat vervolgens luid slurpend opat. Ook andere mensen namen hapjes, dat bleken grotendeels familieleden te zijn, die ook in het dorp woonden en die inmiddels waren komen aanlopen en B warm begroetten. 

Het was er uiteindelijk toch een soort sanuk. Er werd gepraat, gelachen, de mannen die van het veld kwamen, dronken er een whiskey (Mehkong) en daagden mij ook uit mee te drinken, niet gedaan omdat ik met de auto was. Wel “vrienden” gemaakt door de fles voor hen te betalen. Voor de dames –die kwamen kijken of de mannen niet te veel zouden drinken– kocht ik zoetigheid en koekjes, dat was lam genaa. 

Het werd tijd om weer terug te gaan. Dat afscheid nam lang in beslag, maar ik hield het op de warme cultuur en de liefhebbende ouders. Later bleek overigens dat het ook echt heel lieve mensen waren. Ik kon niet vermoeden dat zij echt afscheid voor langer namen en dat B een dag na mijn terugreis ook naar Nederland zou vertrekken. De ouders wisten dat, maar ik niet…. 

B was wat teruggetrokken op de terugweg. Als ik haar naar de weg vroeg kreeg ik wel antwoord, maar verder was ze erg rustig. Terug in de stad moest de auto worden teruggebracht en inmiddels wat B weer wat levendiger geworden. De auto werd ingenomen zonder er ook verder maar naar te kijken en ik kreeg de borg terug. Minibus aangehouden en terug naar het hotel. Daar onder de douche en voor de laatste avond de stad in, wat eten en nog even de dag met B doorgenomen. Ik bedankte haar voor de trip die ik met haar had kunnen maken, ik had er echt van genoten en dacht ooit nog weleens naar Thailand terug te komen. 

B vertelde dat ze mij de volgende dag niet naar het vliegveld zou kunnen brengen, omdat ze op haar werk verwacht werd en ook niet meer in het hotel zou slapen, maar bij haar zus. Geen punt, het hotel had een shuttle service en zij konden me wegbrengen. Terug in het hotel aan de receptie laten weten hoe laat ik wilde vertrekken en B pakte haar tas, -het waren er inmiddels twee geworden- in. We namen afscheid en ik bedankte haar nogmaals voor alles en B ging. 

Na een vlot verlopen vlucht terug, had ik het weekeinde om bij te komen, de was te doen, souvenirs bij de familie te brengen samen met de verhalen, boodschappen te halen en de foto’s weg te brengen om af te laten drukken. Zo werd het maandag en wachtte het werk weer. 

Na een paar dagen was ik geacclimatiseerd en zat alweer middenin de hectiek van iedere dag. Ik had een herinnering die me nog lang bij zou blijven… Zo gingen een paar weken voorbij. Ik had het druk, er waren weer tennislessen in beter weer, het was inmiddels mei geworden en dacht van tijd tot tijd met een warm gevoel terug aan B en de vakantie. 

Op zekere dag belde B op. Wat fijn van je te horen zei ik haar en na wat gepraat over en weer vertelde B me het doel van haar belletje. Ze moest in Nederland zijn, want het ging helemaal niet goed met vriendin Sen zou komen om te zien wat ze voor haar kon doen en betekenen. Goh, dat is vervelend voor S, maar ik vind het wel leuk, want het was de bedoeling dat wij elkaar bij die gelegenheid ook weer zouden zien. 

We spraken opnieuw af in het park en het was een fijne ontmoeting en ik had de foto’s meegenomen die we op een bankje bekeken samen met het ophalen van herinneringen, na een ik bracht B naar het station, want zij ging naar vriendin S toe, waar het niet erg goed mee ging. 

Nog een paar dagen later belde B weer en vertelde dat ze over 2 dagen weer terug naar Thailand zou gaan. In een opwelling heb ik haar toe bij mij thuis uitgenodigd en zou zorgen wat te eten bij die gelegenheid. Leuk, gezellig en dat werd het. Aan het einde van de dag werd het dusdanig intiem dat we het “herdersuurtje” met elkaar deelden. Dat uur zou de volgende 21 jaar mijn leven drastisch veranderen.

Wordt vervolgd