Hoe bestaat het……. (6)

Inmiddels is het 22 jaar geleden dat ik de Thaise T leerde kennen. Daarvan hebben we 10 jaar samengewoond en met haar heb ik een zoon van 20 jaar die nu 9 jaar bij mij woont. Met een gerust geweten kan ik vaststellen dat bij haar (nog steeds) niets is wat het lijkt. Lees het verhaal van Lung Ruud.

Met enige trots keek ik die zondagavond -na de wandeling in het park en het gepreek met T- terug op de afloop. Ik had toch maar mooi iemand “gered” dacht ik en kon met een gerust gevoel gaan slapen. De volgende dag wachtte het werk weer.

Later in die week belde T nog eens om te vertellen dat ze de week erna, op donderdag al zou vertrekken en met een maybe we see again, nam ze afscheid……. dacht ik….. Het ging en kon ineens wel allemaal heel snel. Intussen was het, als altijd, hectisch op m’n werk. Het was de tijd van budgetteren voor het volgende boekjaar en dat was altijd een behoorlijk intensieve klus.

We waren ook nog eens verwikkeld in de vraag of vernieuwing en uitbreiding van het machinepark rendabel te maken was of meer als een service investering – die natuurlijk ook geld moest opbrengen- gedaan moest worden. Ik had en was dus, druk, druk, druk en m’n huis was verkocht.

Wat weken later ging mijn telefoon, het bleek T te zijn die -via een erg slechte verbinding vanuit een telefooncel in Chiang Mai-belde. Ik was perplex en verrast tegelijk. Ze vertelde blij te zijn dat ze naar me geluisterd had en was nu bij haar zus T die aan de rand van Chiang Mai woonde. Later die dag ging ze weer terug naar het dorp waar haar ouders woonden en haar zoon P…… Die was heel blij.

T was dus in Thailand en na het ene telefoontje had ik verder niets meer gehoord totdat er een ansichtkaart uit Thailand kwam met daarop de tempel op de doi Suthep. Op deze kaart had T geschreven dat ze blij was dat ze naar m’n raad had geluisterd en terug was gegaan naar Thailand. Verder nog dat ze niet veel te doen had en op zoek was naar werk, maar voorlopig terecht kon bij zus T en Pa en Ma.

Ik was heimelijk trots op mezelf en blij dat T weer herenigd was met haar zoon en de andere familie. Terugschrijven kon niet, want ik had geen adres van haar in Thailand, maar dacht dat het zonder post van mij ook wel goed zou komen.

Een kleine week later kwam er weer een kaart van T voorzien van een zachtgroen rijstveld en boeren met strohoeden op die in het veld bezig waren. Op die kaart schreef T dat ze nog geen werk gevonden had en vroeg me of ik misschien zin had om naar Thailand te komen en het land te leren kennen. Ze zou me nog bellen om te horen wat ik daarvan vond.

Eigenlijk hoefde ik over het voorstel niet eens zo heel lang na te denken. Ik was wel toe aan vakantie en dacht bij mezelf wat kan me gebeuren? Wie kreeg nou zo’n kans om rond te kijken in een land waarvan ik dacht anders toch niet zo snel heen te gaan. Dat ook nog met iemand die m’n private reisleider wilde zijn. Dat ik heimelijk nieuwsgierig en benieuwd was naar dat mysterieuze land in Azië, bleek wel uit het feit dat ik eerder al een reisgids en de Thailand inside had aangeschaft. Ik had daarin gelezen dat ik ingeënt zou moeten worden en verder dacht ik aan wat luchtige kleding, m’n zwembroek, traveler cheques, florijnen en dat was het wel zo’n beetje.

Een groter probleem was hoe dit voornemen aan mijn ouders te vertellen. In het verleden had ik best al behoorlijk wat gereisd voor mijn werk, maar vooral binnen Europa. In de tijd dat het “ijzeren gordijn” nog bestond was in vaker in Polen geweest voor het werk en dat ging ook altijd goed. Tijdens de vakanties had ik ook al aardig wat landen bezocht en was ook al eens naar de Malediven geweest. Dat gaf telkens een enorm gedoe. Polen was in de ogen van mijn ouders-, de plek waar je zomaar kon verdwijnen. De zeilvakantie was gevaarlijk, de Malediven waren eng, Waar dat toch goed voor was dat heen en weer gevlieg. Je kunt toch ook naar Duitsland en meer van dat soort, vast goed bedoelde, verkapte waarschuwingen. Tja, dat werd even doorzetten, je bleef tenslotte altijd kind.

De week erna belde T met de vraag of ik de kaart had gekregen en gelezen en wat ik dacht van het idee om naar Thailand te komen. Slechte verbinding trouwens, veel gekraak en telkens “viel” Tweg. Ik liet weten dat het me heel erg leuk leek om Thailand te bezoeken en ja dus……T vroeg me of twee weken voorbereiding voor tickets en dergelijke voldoende zouden zijn en zou me na die weken bellen om te horen wanneer ik zou komen.

Ik dus achter tickets aan en ik kon al over 18 dagen weg. Ik zou voor 2 weken naar T gaan. Naar de GGD voor de inentingen, maar dat kon maar deels omdat het tekort dag was voor de malaria injecties, maar het alternatief was Lariam die ik als tabletten moest innemen. Tja en toen nog de laatste horde voor vertrek, m’n ouders. Hen heb ik maar niet verteld dat ik daar met een mevrouw zou rondreizen, maar een verhaal opgehangen over een zakenrelatie en materiaal, want daarin deed ik -binnen mijn werk- iets “belangrijks”. Nou, veel oh gut, oh gut, kijk uit, wees voorzichtig en laat wat van je horen, goed bedoeld allemaal.

Tbelde als afgesproken op -en was weer moeilijk te verstaan, een gekraak op de lijn, die ook wegviel- en ik vertelde dat het me gelukt was vakantie te krijgen, tickets te regelen en m’n zwembroek al in de koffer had gedaan. Ik liet weten welke datum, dag en tijd ik in Chiang Mai kon zijn en er dus klaar voor was om te gaan en te komen.

T begon toen ineens wat te sputteren en had nog wat bedenkingen. Ze was net bezig met het serieuze vooruitzicht op werk in Chiang Mai en wist niet helemaal of dit allemaal op die korte termijn wel uitkwam. Ik was en raakte wat ontstemd en chagrijnig. Had ik zo mijn best gedaan om alles te regelen en dan dit…. Dat had ik niet verwacht. T dacht even na, nou ze dacht toch wel dat het kon, maar daarover zou dan over twee dagen nog bellen. Daar was ik niet bepaald blij mee en was al aan het bedenken hoe van die tickets af te raken en het geld terug te krijgen.

Maar ja, T moest dan ook nog eerst zelf nog in Thailand zien te komen, want ze verbleef gewoon in Nederland, samen met en bij haar partner en werkte in de massagesalon, maar dat kwam allemaal pas veel later aan het licht.

Een dag later al belde T terug, het was gelukt! Ze zou nu 2 weken gaan werken, dan vrij hebben of nemen, dat werd me niet duidelijk en daarna weer aan de slag gaan. Ik vroeg haar wat voor werk ze dan had gevonden en ze vertelde dat ze voor een supermarkt, inkoopmanager zou worden. Daar kwam de economie studie toch van pas. Slimme meid die T. Ik was opgelucht en had mooi de tijd om werk over te dragen en goed achter te laten, poeh, leuk, mooi, ik keek ernaar uit.

Het zal de lezer niet verbazen als ik vertel dat ik er -uiteindelijk, ook achter kwam dat de kaarten, die ik ontving, bedoeld waren om naar Nederland te sturen toen T voor haar huwelijk in Thailand was. Ze was deze toen vergeten te adresseren, te beschrijven en te versturen, dus die kwamen (nog) goed van pas. En wie “bestudeerd” nou de afstempeling van ansichtkaarten als er een Thaise postzegel opgeplakt zit. De telefoongesprekken -waarvan ik dacht dat die werden gevoerd vanuit een telefooncel in het verre Chiang Mai- kwamen van iets dichterbij, namelijk uit de woning van vriendin S in Amsterdam. De slechte verbinding werd handmatig “geholpen” door te ritselen met aluminiumfolie en door af en toe met de nagels over de hoorn te krassen.

Dom, dom, dom, ja, ik weet het, maar had, echt, echt niets, maar dan ook helemaal niets in de gaten. Later heb ik getracht de Thai wat meer te doorgronden door er veel over te gaan lezen. Dat is me iets beter gelukt na het boeken van Sjon Hauser en “Thaise schatjes”, maar de schrijver van het laatste boek had het ook aan zichzelf te danken toch. Dat was tenslotte een (inmiddels ex) politicus die het zelf niet zo nauw met de waarheid nam, dus.

Het meest heeft me een essay “geholpen” dat op internet te vinden is van Antonin Cee, met als titel “over Thaise gevoeligheden gesproken”.

Wordt vervolgd.