Volgens cijfers van het Voedingscentrum at de Nederlander in 1950 gemiddeld 17 kg vlees per jaar en was dit opgelopen tot 39,5 kg in 2010. Gedurende de periode 2010-2021 ligt het nog steeds rond de 39 kg per persoon en betreft het vlees zonder karkas. Een dikke verdubbeling in kilo’s per persoon, maar als we naar de inwoners kijken met in 1950 zo’n 10 miljoen en in 2021 17,5 miljoen dan zien we een vleesconsumptiegroei van 170.000 ton naar dik 680.000 ton per jaar oftewel 4 maal zoveel.
Evenals de overgrote meerderheid van de bloglezers ben ik mede verantwoordelijk voor deze onstuimige en achteraf gezien ongezonde groei, dus probeer ik er nog het beste van te maken door meer vis-, garnalen- en peulvruchtrecepten te maken om toch de eitwitjes binnen te krijgen en niet onbelangrijk het gevoel te hebben dat je wat gegeten hebt omdat daar arbeid tegenover heeft gestaan. Vlees blijft echter op het menu staan en dan is slachten van een dier een onderdeel ervan.
In Nederland is het slachten van dieren wettelijk wel goed geregeld, al zijn daar uiteraard ook weer de onnodige misstanden. Vlees.nl stelt op hun website “De slachterij heeft een cruciale positie in de vleesketen. Bij de slachterij stopt het werk van de veehouder en begint de weg van het vlees naar de consument: van vee naar vlees. Vrijwel alles draait in een slachterij om dierenwelzijn, hygiëne, voedselveiligheid en controle, van het vee én vervolgens van het vlees.”
Van vee naar vlees is een klein zinnetje en het zegt heel veel. Bij veel consumenten is vlees gewoon vlees en kan je het in een pakje of los kopen. Zoals “Vakantieman, gezellig he!” met een reisbestemming zo mooi kon laten zien, zullen velen geen idee flauw hebben waar een varkensfilet, karbonade, tournedos of kogelfilet vandaan komen. https://is.gd/NCYP6K
Of dat nu allemaal zo erg is moet een ieder voor zichzelf weten.
Thailand gaat ook mee in de welvaart der volkeren en is het niet gek dat daar ook de vleesconsumptie is toegenomen. Cijfers heb ik niet direct voorhanden maar als ik op de markt, supermarkt of Makro kijk dan hoeven de bewoners van Bangkok niet snel zonder vlees te zitten en ik vermoed dat het niet anders buiten de hoofdstad is.
Het blijft een gegeven dat het vee opgefokt moet worden en dat de wetgeving op papier wel kan kloppen,maar handhaving is een heel vies woord.
Daarnaast is er in een maatschappij zoals de Thaise en andere Aziatische landen een merkwaardig verschijnsel. Geboren als vee dan mag je lijden, maar als huisdier zijn er privileges. Als hondenbezitter ken ik dat laatste maar al te goed en het blijft iedere keer een “misplaatste” shock om bij een zwager op visite in Isaan te gaan.
Deze zwager verdient zijn geld met het runnen van een kleinschalige runderenslachterij. Geleerd van zijn vader die zelf in zijn goede jaren veeboer was en een slachthuis had.
Slachthuis is een groot woord maar iedere dag wordt er tegenwoordig een rund geslacht. De zaken gaan dus goed voor hem en zijn 6 medewerkers. Op de manier waarop blijf ik mij verbazen……
Volgens de Thaise wetgeving moet slachtvee humaan en met zo weinig mogelijk pijn gedood worden, maar wat is dat dan?
Ik heb het ooit ergens anders weleens gezien dat een varken geofferd werd voor een feest, maar het duurde een half uur voordat een hamertje de kop had verbrijzeld. De hals doorsnijden of een voorhamer zou zoveel sneller zijn gegaan maar helaas.
De slachterij van de zwager slacht runderen op ouderwetse wijze en volgens zeggen omdat ze het moeten omdat ze anders de wet overtreden. Dit betekent dat dat de kop van een rund met een voorhamer verbrijzeld moet worden en dat een schietpen niet gebruikt mag worden. Halal is niet echt doorgedrongen en ik weet niet of dit een betere optie is, maar goed.
De man met de hamer is een oudgediende en is erg respectvol. Geen stress voor de rund die een dag of twee ligt te herkauwen voordat deze rond middernacht het leven ontnomen wordt om de mondjes van de mens te voeden. Dat laatste is ook de betekenis van het woord “slachten”.
Zowel de zwager als zijn zoon zijn niet de helden die de voorhamer in de hand nemen en dat is dan ook weer interessant in het licht van o.a. het geloof en hopelijk ook de toekomst om gewoon richting bedwelmen en schietpen te gaan, maar daarin blijken andere (internationale) organisaties een grotere inspraak te hebben dan de gewone burger die wat geld wil verdienen.
Thaise systeem links:
https://investigations.peta.
https://weanimalsmedia.org/?p=
Hoe het ook kan:
https://youtu.be/BC2_Yid7N0M 4:16 min)
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Opinie25 maart 2024In hoeverre helpt tijd om Thailand ten goede te veranderen? (lezersinzending)
Geschiedenis17 januari 2024Een reis door het verleden van Thailand deel 10 (slot)- Geschiedenis16 januari 2024Een reis door het verleden van Thailand deel 9
- Geschiedenis15 januari 2024Een reis door het verleden van Thailand deel 8
Johnny raakt met zijn bijdrage ook even onze Nederlandse taal aan.
Ik vraag me af hoe dat in het Thais is.
Heden is er bij ons een verschil in betekenis tussen ‘slager’ en ‘slachter’ in onze taal gekomen.
Hoe zit dat in het Thais?
Een slachter doodt de dieren, een slager verwerkt het vlees, maar vroeger hadden deze twee woorden dezelfde betekenis. De slachter verwerkte ook het vlees, dat was gebruikelijk tot ca. eind 19de eeuw.
Toen ontstonden de eerste slachthuizen in de steden voor de hygiëne en werd het slachten losgekoppeld van het verwerken.
Zo ontstond het beroep van slager.
De woorden slager en slachter stammen af van ‘slag’, de slag op het voorhoofd boven de ogen, nodig om het dier te vellen.
Die slag was niet bedoeld om het dier te doden maar bewusteloos te maken. Vervolgens kon de keel doorgesneden worden en het dier leegbloeden.
Het betreft hier dus runderen en paarden en niet klein vee of pluimvee.
Benieuwd of in Thailand ook het onderscheid tussen die twee gemaakt wordt.
De eerste stappen om het slachten diervriendelijk te maken, was de verordening dat het dier een kap over het hoofd getrokken moest worden.
Kom nou toch, Johnny BG! Lees nu eens wat je zelf schrijft: ‘ Vrijwel alles draait in een slachterij om dierenwelzijn, hygiëne, voedselveiligheid en controle, van het vee én vervolgens van het vlees.’
Geloof je het zelf? Een dier doden heeft niks te maken met dierenwelzijn. Een dier binnen staaldraad houden ook niet. Een dier wil vrij zijn en niet binnen een hek worden gehouden; een dier wil zich voortplanten zonder dat jij staat toe te kijken en wil een jong baren zonder dat jij het weghaalt om vet te mesten vor de slacht. Geen enkel dier wil geslacht worden.
En of je nu in NL ‘netjes’ een kopje kleiner wordt gemaakt of in TH eerst wordt gemarteld door een hamer op je kop: wat maakt het uit? Je doet het nu voorkomen alsof men in TH grof en dieronvriendelijk is en in NL ´diernetjes´ handelt. Nee, Johnny BG, het is overal hetzelfde. Een dier wil leven en blijf daar dan vanaf.
Overigens, ik eet graag een lapje vlees hoor. Mij interesseert het wel hoe een dier aan zijn eind komt en niet dát het aan zijn eind komt. Maar jij bent nu TH zwart aan het maken als dierbrutaal land. Nou, NL is net zo dierbrutaal hoor! Ieder dood dier is er een teveel.
En toch eet ik graag mijn stukje vlees. Zeg er wat van en je hebt gelijk. Maar nagel niet TH aan de schandpaal want wat in TH gebeurt is precies zoals in NL en B. Dood = dood en is onjuist.
Als het puur en alleen op slachten aankomt, is Halal slachten inderdaad de meest humane vorm van slachten.
Het religieus aspect van Halal daargelaten, dat is weer een andere discussie.
Wat houdt Halal slachten in?
Het gelijktijdig en onmiddellijk doorsnijden van de halsslagaders met een scherp instrument.
Deze slachtmethode zorgt ervoor dat het dier zo weinig mogelijk pijn voelt en dat het vlees veilig is om te eten. Door het snelle doorsnijden van de hals vaten wordt de bloedtoevoer naar de zenuwen in de hersenen die verantwoordelijk zijn voor pijn, onderbroken, zodat het dier geen pijn voelt.
De bewegingen en het verwelken die het dier na het doorsnijden ondergaat, zijn niet het gevolg van pijn, maar van het samentrekken en ontspannen van de spieren met een tekort aan bloed.
Onderstaande komt uit de volgende studie:
In een studie genaamd “Attempts to Objectify Pain and Consciousness in Conventional (captive bolt pistol stunning) and Ritual (halal, knife) Methods of Slaughtering Sheep and Calves“, uitgevoerd door Professor Wilhelm Schulze en zijn collega Dr. Hazim aan de School voor Diergeneeskunde van de Universiteit van Hannover, Duitsland, werden verschillende elektroden chirurgisch geïmplanteerd op verschillende punten van de schedel van alle dieren, die het oppervlak van de hersenen raakten. Nadat de dieren een aantal weken hadden kunnen herstellen, werden sommige dieren geslacht op de eerdergenoemde islamitische wijze, door het doorsnijden van de luchtpijp, de slokdarm, de halsaderen en de halsslagaders. Andere dieren werden eerst verdoofd voordat zij werden geslacht. Tijdens het experiment werd met een elektro-encefalograaf (EEG) en een elektrocardiogram (ECG) de toestand van de hersenen en het hart van alle dieren tijdens het slachten en bedwelmen geregistreerd. De volgende resultaten werden geregistreerd:
1. De eerste drie seconden vanaf het tijdstip van de islamitische slacht, zoals vastgelegd op het EEG, vertoonden geen verandering ten opzichte van de grafiek vóór de slacht, hetgeen erop wijst dat het dier geen pijn heeft gevoeld tijdens of onmiddellijk na de insnijding.
2. Gedurende de volgende 3 seconden registreerde het EEG een toestand van diepe slaap – bewusteloosheid. Dit is te wijten aan de grote hoeveelheid bloed die uit het lichaam gutst.
3. Na de bovenvermelde 6 seconden registreerde het EEG een nul niveau, waaruit bleek dat er helemaal geen pijn werd gevoeld.
4. Terwijl de hersenboodschap (EEG) tot nul daalde, bonkte het hart nog steeds en had het lichaam nog steeds sterke stuiptrekkingen (een reflexwerking van het ruggenmerg) waardoor een maximale hoeveelheid bloed uit het lichaam gutste, wat resulteerde in hygiënisch vlees voor de consument.
Neemt niet weg van het feit dat wij mensen de dieren in de bio-industrie schandalig behandelen. Zeker ook op lokaal niveau, zie de bovenstaande voorbeelden in het verhaal van Johnny BG.