Het boek ‘Thailand achter de glimlach’ (lezersinzending)

Zoals eerder aangekondigd komt er binnenkort een boek van me uit over Thailand. De titel van het boek is “Thailand achter de glimlach”.

Gedurende de twintig jaren dat ik in Thailand kom, hoorde ik heel vaak: “Ik zou een boek kunnen schrijven over hetgeen ik hier gehoord heb en heb meegemaakt.” Bij de meeste mensen blijft het bij dat voornemen. Ik putte uit mijn eigen ervaringen, uit de vele verhalen die ik hoorde van Farang en Thai en ook deze blog was een enorme bron van informatie.

Ik zal hier af en toe alvast een stukje posten en als je graag een exemplaar wil bestellen, dan kan dat via mij of rechtstreeks bij uitgeverij Boekscout.nl
Je kunt bij die uitgeverij ook nog mijn vorig boek, “Verhalen voor slapeloze nachten” bestellen waarmee ik de publieksprijs Boekgoud 2023 won in het genre “Verhalen”.
Tot zover het verkoopspraatje, hier een stukje uit mijn boek over Thailand. Veel leesplezier!

Luister goed, Rob, ik zal u eens vertellen hoe ik in Pattaya ben terechtgekomen. Dat is een lang verhaal, dus zet u maar en drink er nog eentje van me.”
‘Good guys go to heaven, bad guys go to Pattaya’ staat in felle kleuren op zijn T-shirt, dat veel te strak zit vanwege een bierbuik. “Mijn horecagezwel,” zegt ie.
Martin trekt zijn T-shirt recht en vervolgt: “Een jaar of dertig geleden zei iemand tegen me dat ge voor een appel zo’n schoon Thais meisje kunt versieren.”
Ik onderbreek Martin en zeg: “Je bedoelt voor een appel en een ei.”

Martin schudt heftig ontkennend zijn hoofd: “Nee, die gast bedoelde dat letterlijk: voor een appel. Dat was in die tijd ginder nog een exotisch, Europees product zei hij.
Ik ben lelijk, maar de gast die me dat vertelde was nog veel lelijker, dus ik dacht dat het dikke zever was. Maar toen liet hij me foto’s zien. Die lelijkaard op een barkruk en aan zijn nek, op zijn schoot en rondom hem een stuk of vijf bloedmooie meiden alsof ie verdomme een filmster was!
Ik was jong en ik wilde een vrouw, maar er was geen enkele vrouw hier die mij wou. Ja, van die spuuglelijke zoals ik, die wel, die kon ik krijgen. Maar daar had ik geen goesting in.

Die zever over ‘Echte schoonheid zit vanbinnen,’ daar moeten ze bij mij niet mee afkomen. Dat wordt verkondigd door degenen die ook zeggen dat geld niet gelukkig maakt. Het zijn geen lelijke of arme mensen die zo een quatsch verkondigen. Lelijke en arme mensen weten wel beter. En ik ken overigens niemand die verkondigt dat echte schoonheid vanbinnen zit die getrouwd is met een lelijke omdat het uiterlijk niet belangrijk zou zijn.
En wat nog het meest schijnheilig is, is dat degenen die het hardste roepen dat echte schoonheid vanbinnen zit en dat het uiterlijk niet zo belangrijk is, verontwaardigd zijn als een heel mooi meisje met een lelijke Europeaan gaat. Als het uiterlijk niet van belang is, wat is dan het probleem van die moraalridders? Dat meisje vindt het uiterlijk niet van belang. Het gaat haar om het innerlijk van de farang zijn portefeuille. En dat zegt ze ook: ‘No money, no honey.’ Wat is daar mis mee in een wereld waar alles te koop is voor geld en waar alleen degenen die veel geld hebben het zich kunnen permitteren om de moraalridder uit te hangen? Laat die hypocrieten een week suikerriet kappen en ze pijpen Jan en alleman.

Ik was in die tijd lelijk en arm. Toch te arm om naar Thailand te gaan. Geld voor appels had ik wel, maar dat vliegtuigticket: dat was er toen te veel aan. Maar dat verhaal van die appels, die foto’s van die bloedmooie meiskes… Het bleef door mijn hoofd spoken.
Ik besloot op mijn tanden te bijten en eerst te werken en te sparen voor een huis. Als ge als alleenstaande moet blijven huren, dan zijt ge een sukkelaar zodra ge op pensioen moet. Dan hebt ge na het betalen van de huur in het beste geval nog juist genoeg om de vaste kosten en wat eten te betalen. Méér zit er dan niet meer in en probeer zo dan maar eens van uw pensioenjaren te genieten.
Ik heb het gezien. Niet met mij. Ik ben dan wel lelijk maar ik ben niet achterlijk. Ik mag er zo wel uitzien, maar het verstand zit wel vanbinnen, iets wat ge van schoonheid niet kunt zeggen.

Luister goed, Rob. Ik heb dus vele jaren hard gewerkt. Veel overuren gemaakt als buschauffeur. Duizenden dagjestoeristen naar allerlei bezienswaardigheden gereden. En altijd maar vriendelijk en beleefd gebleven, hopend op een vette fooi, terwijl ik dikwijls die bus liever in het kanaal had gereden om ze allemaal te verzuipen.
Elk jaar wordt het erger hoe dat volk kan zagen. Het is te koud of te warm, de muziek staat te luid of te zacht of op de verkeerde radiopost, ze kennen een andere, betere route, ik rijd te vroeg of te laat terug naar huis, ik rijd te hard of te traag… en na al dat gezaag en gezeur laten ze de bus achter als een varkensstal waaraan ik dan nog uren werk heb.
Ik heb dus dik tegen mijn goesting veel te lang veel te hard gewerkt. Eén gedachte hield me overeind: Als dat huis afbetaald is en ik wat geld aan de kant kan zetten, ga ik naar Thailand.

En een jaar of vijftien geleden was het eindelijk zo ver. Ik liet een reis naar Pattaya regelen door een reisbureau. Met een valies vol appels ging ik de vlieger op.
Weet ge wat er gebeurde toen ik in de eerste de beste bar in Pattaya aan een meiske een appel gaf en vroeg: ‘You boom-boom with me for apple?’
Luister goed Rob, ge gaat het niet geloven! Dat kind gooide die appel tegen mijn kop! En pas op, het was zo een groene, harde Granny Smith. Ik heb die appels allemaal zelf kunnen opeten.”

Benieuwd naar het vervolg? Bestel “Thailand achter de glimlach ” via www.boekscout.nl vanaf 10 mei. Vanaf 24 mei is beschikbaar en te koop in de boekhandel. Als je via mij een boek wenst stuur me dan jouw mailadres zodat ik weet hoeveel boeken ik bij de uitgever moet bestellen en ik contacteer je zodra ik de boeken heb (maar a.u.b. niet impulsief bestellen bij mij en me dan laten zitten met de bestelde boeken!)

Ingezonden door Rob