Gered door de gong (lezersinzending)
Bob was een type ruwe bolster, blanke pit. Rotterdammer en fervent Feyenoord aanhanger, Bob was door zijn vader aan een baantje geholpen toen duidelijk werd dat het langdurig onderwijs aan hem niet besteed was.
Het was hard werken, maar hij ging altijd met plezier naar zijn werk en de verdiensten waren goed.
Hier was het ook dat hij Bert leerde kennen, eigenlijk een vreemde eend in de bijt die op het eerste gezicht niet paste bij het wat rauwe volk dat in de havens werkte, Bert had de pabo gedaan, maar was één maand voor het examen niet meer op komen dagen, waarom heeft hij altijd voor zichzelf gehouden, het leverde hem geen diploma op maar alleen de bijnaam de meester.
Hoewel Bob en Bert heel verschillend waren in hun doen en laten ontwikkelde zich een warme vriendschap tussen de twee.
Na de werkweek werd er stevig gedronken in hun stamkroeg en dan stond de kuip natuurlijk ook op het programma, een vrijgezellen leventje waar menigeen jaloers op was.
Het was Bert die met het idee kwam om de vakantie in Thailand door te brengen, Bob wilde eigenlijk naar Nunspeet waar zijn zus en zwager een stacaravan hadden op een camping, maar de verhalen van Bert over Thailand gingen zo in zijn hoofd zitten dat hij besloot om met Bert mee te gaan.
Het was eindelijk zover 3 weken Pattaya stond op het programma, na aankomst op de luchthaven werd een taxichauffeur gevonden die ze naar hun hotel bracht in Pattaya voor een achteraf veel te dure prijs, maar de taxichauffeur had feilloos aangevoeld dat ze voor het eerst in Thailand waren en daar schaamteloos gebruik van gemaakt.
De koffers werden neergekwakt, gedoucht, omgekleed en daarna werd zo snel mogelijk de bar opgezocht, na een paar ijskoude biertjes en een snelle hap was het tijd om het uitgaanscentrum te gaan ontdekken en daar gebeurde het dat Bob aangesproken werd door een exotische schoonheid zoals Bob maar zelden had gezien, of het nu een jetlag was of echte liefde op het eerste gezicht dat weet Bob nu nog steeds niet, maar hij was volkomen overdonderd door de aandacht die hij van haar kreeg dat was hem in Rotterdam nog nooit overkomen.
Tussen de lakens leerde hij haar al vanaf dag één beter kennen en de 3 weken daaropvolgend waren ze onafscheidelijk, Bert die wel zijn bedenkingen had wilde de vakantie van zijn maatje niet bederven, hij zou later wel het gesprek aangaan.
Weer terug in Nederland zat Bob nog steeds op zijn roze wolk en bij elk gesprek kwam ze ter sprake.
Bob hield dagelijks contact met Noy want dat was haar naam en stuurde maandelijks geld, Bert probeerde nog om Bob van de roze wolk af te halen met goede argumenten, maar het was al te laat, hij leek wel behekst.
Na 4 maanden zat Bob weer in het vliegtuig richting zijn grote liefde, ditmaal alleen.
Noy stond op de luchthaven op hem te wachten en had al een heel programma in elkaar gedraaid, de eerste 5 dagen gingen ze naar een goedkoop hotelletje in soi bakau in Pattaya, daarna zou hij zijn toekomstige schoonmoeder ontmoeten in klong toey Bangkok waarna ze gezamenlijk naar Kalasin zouden reizen, waar de familie oorspronkelijk vandaan komt.
De verhalen van Noy en de bittere armoede in zowel klong toey als Kalasin maakte grote indruk op Bob en hij was vast besloten zijn Noy te redden en naar Nederland te halen.
Ruim 2 jaar later, na allerlei problemen met geboorte, certificaten, paspoort, legaliseringen, taalcursussen en chronisch geld tekort kwam Noy op Schiphol aan en nam haar intrek in het veel te kleine flatje dat hij inmiddels had geregeld.
De eerste maanden leefden ze als jong verliefden en na 6 maanden werd er getrouwd, Bob ging naar zijn werk en Noy ging naar school om Nederlands te leren.
Noy deed al erg snel huishoudelijk werk elders, om ook in de financiële schade die Bob zijn bankrekening tot op de bodem had geraakt weer op te vullen.
Een jaartje of wat moeder overslaan kon even niet anders.
Noy had inmiddels wat landgenoten gevonden en na schooltijd kwamen de dames ergens bij elkaar om samen te koken, zo ook bij Bob en Noy en als Bob dan van zijn werk thuiskwam, stonk het hele huis naar verrotte vis zoals Bob het noemde, en zat Noy haar hoofd vol met niet realistische plannen.
Er kwamen steeds meer spanningen in hun huwelijk en in plaats van na zijn werk naar huis te gaan ging Bob de kroeg in, wat nog meer spanningen en uiteindelijk huiselijk geweld tot gevolg had.
Noy vertrok naar een vriendin en begon te werken in een massagesalon, de scheiding was inmiddels aangevraagd.
Bob begon zijn verdriet te verdrinken en raakte daardoor ook zijn baan kwijt, na weer een zuippartij ging Bob een broodje shoarma eten in een cafetaria en daar begon hij in beschonken toestand en vol frustratie een jongeman van niet Nederlandse nationaliteit uit te dagen.
De eigenaar van de cafetaria zette hem naar buiten en daar kreeg Bob het grootste pak slaag van zijn leven.
Het was in de tijd van de opkomst van populistische rechtse partijen, Bob was nog nooit met politiek in aanraking geweest, voetbal en werken en zijn Thaise liefde waren zijn leven.
Bob begon op internet meer te volgen en steeds dieper werd hij het rechtse moeras ingezogen en hij begon diverse complottheorieën als waarheid te zien, er waren er vele, een probleem voor vele mensen en zijn eerdere helden, Wim van Hanegem, Coen Moulijn en Wim Jansen werden ingewisseld voor Trump en andere rechts georiënteerde ‘leiders’ wereldwijd.
Bob ging naar bijeenkomsten van populistisch rechts en na het zetten van een tatoeage in zijn nek was hij een gerespecteerd lid van een select gezelschap van mannen in bomberjacks in te huren voor ontruimingen van krakersbolwerken en het verstoren van vreedzame demonstraties.
Zo gebeurde het dat zijn groep werd ingezet om klimaatactivisten die een snelweg bezet hielden met grof geweld te verwijderen, op weg daarheen werden diverse pillen en neuspoeder genuttigd om de stemming nog wat te verhitten.
Bob sprong als eerste uit het busje en met het schuim op zijn mond mepte hij de eerste de beste klimaat activist die hij tegenkwam met zijn vuisten keihard op de zijkant van zijn hoofd, vrijwel op hetzelfde moment ging er een schok door zijn lijf, hij had Bert pas herkend toen het te laat was, als bevroren ging Bob op de grond zitten en een waterval aan tranen liep over zijn wangen in het busje van de ME dat hem naar het bureau bracht raakte hij in een shock.
Na zijn detentie ging hij naar een afkickkliniek en daar kreeg hij wekelijks bezoek van Bert en later ook door hulp van Bert, van Noy.
Bert vertelde hem over de opkomst van het nationaalsocialisme en het huidige populisme dat alleen een voedingsbodem kon krijgen door polarisatie, hij vertelde van het verbod dat De Telegraaf kreeg na de oorlog om 5 jaar niet te mogen verschijnen, maar dat het huidige internet bijna geen controle heeft over websites die rechtse ideale publiceren, Noy begreep op haar beurt niet hoe hij die nota bene getrouwd was met een buitenlandse vrouw bij zulke groeperingen was terechtgekomen.
Noy en Bob hebben de scheidingsprocedure stopgezet, hun liefde is weer opgebloeid, in de winter verblijven ze samen met moeder in hun dorpje bij Kalasin voor een paar weken vakantie, waar ze ooit hun oude dag willen doorbrengen.
Bob is als zovele bezig met hun huis stukje bij beetje te bouwen op het land van moeder en hoop dit in de komende jaren te volbrengen.
Dat Bob met zijn ideeën moet begrijpen dat democratie iets is wat je met zijn allen doet, begint steeds beter door te dringen bij hem.
Noy hoopt op haar buurt dat de Thaise gemeenschap dat ook gaat doormaken want ook die hebben nog wat scherpe randen.
De tatoeage is door een tatoeage artiest in Thailand veranderd in een schitterend Feyenoord logo die hij toch maar even meegenomen heeft, want typefoutje is zo gemaakt.
Moeder is verblijd met de mededeling dat er een nieuw klein wezen op komst is.
Ingezonden door GeertP
Een bijzonder ‘politiek getint’ verhaaltje.
Laaggeschoolde man wordt halsoverkop verliefd-doet zowat alles fout-raakt aan lager wal-begint te drinken-pleegt zelfs huiselijk geweld-zoekt populistisch rechts op-wordt druggebruiker en daardoor uiteraard nog gewelddadiger-loopt tegen de lamp-wordt gered door politiek correcte vriend-krijgt een lesje over nationaal socialisme-buigt berouwvol het hoofd en ziet het linkse licht-alles komt weer goed en het leven is opnieuw rozengeur en maneschijn.
Als de auteur zo ongenuanceerd zijn politieke voorkeur wil tentoon spreiden vraag ik me af of Thailandblog daar het geschikte medium voor is.
Mijn gedacht…
Franske, ik vrees dat dit een mislukte poging is van de schrijver om te reageren op de hypocrisie bij GroenLinks stemmers die in Thailand wonen, waar De Expat een fantastische column over schreef. Het is natuurlijk pijnlijk wanneer iemand de vinger op de zere plek legt, je koloniale en kapitalistische gedrag breed wordt uitgemeten en je vervolgens ook nog in een land woont dat als “fout” wordt bestempeld bij dezelfde kliek. Zijn GroenLinks-vriendjes in Nederland lezen dat natuurlijk ook.
Na een paar nachten slecht geslapen te hebben, want schuldgevoel knaagt nu eenmaal aan een mens, komt de schrijver met een bij elkaar geraapt verhaal vol clichés en vooroordelen dat kant noch wal raakt. Het liefst had hij natuurlijk De Expat gecanceld, want dat is ook een hobby van de zogenaamde progressieven, maar hij wil Thailandblog niet missen en daarom blijft dit slappe verhaal over. Helaas heeft hij geen talent voor schrijven, en ik ga nu met veel genoegen de nieuwe column van De Expat lezen.