Fabeltjeskrant of toch niet? (lezersinzending)
Piet zat rustig bij te komen op de rand van zijn voorlopige nieuwe bed, tweepersoonsbed uiteraard, twijfellaars zoals in het thuisland of zelfs eenpersoonsbedden bestaan niet in de hotelwereld in Thailand.
Piet had weer een barstende koppijn van de drank en was daarom maar eens een keertje alleen naar bed gegaan, ook wel eens lekker, gewoon een keertje lekker slapen met twee ogen dicht en dan bedoeld ik echt slapen. Niet met een half oog open of midden in de nacht de dame van dienst de deur uit sturen, om zijn bezittingen toch wel te waarborgen. Niet dat, dat inmiddels veel was reispapieren, plastic voor de ATM, beetje papiergeld en zijn horloge van veertig jaar in dienst bij de firma en natuurlijk een handjevol verkreukelde foto’s uit het verleden toen Piet nog een nette burger was getrouwd, maar wel na ook vele teleurstellingen met vriendinnen.
De kleinkinderen die Piet al even niet gezien had waren hem dierbaar net als zijn kinderen trouwens en de moeder van die kinderen, zijn vorige vrouw waar die tweeëntwintig jaar 60 dagen en twaalf uur mee getrouwd was geweest. Langer lukte niet meer, ze was ouder geworden en Piet niet in zijn gedachte, Piet zijn denkwijze waren regelmatig die van een jonge god en dat begreep Moeders de vrouw niet meer.
Op het einde van zijn werkzame leven hoorde Piet veel verhalen van jonge collega’s hoe gezellig Thailand wel niet was. Zon, zee en strand, veel mooie dingen te zien, lekker goedkoop, maar vooral heerlijk vrouwvolk in bar-restaurant of waar dan ook langs de kust die de toerist welwillend behulpzaam zijn met zo ongeveer alles voor wat ‘losgeld’. Piet luisterde dat schijnbaar ongeïnteresseerd aan, leuk jongens, maar ik ben getrouwd en al wat ouder en op de camping met tent was het ook leuk zei Piet. Nou, daar keken vele dames niet naar in Thailand wat ouder en getrouwd, was het antwoord als ze niet in de buurt is.
Het onrustige gevoel bij Piet werd steeds groter en slimme Piet bedacht een plan, zijn vrouw een eersteklas vakantie aangeboden en daar gingen Piet en zijn vrouw naar Thailand. Piet gaf zijn ogen goed de kost in Thailand en de enkele momenten dat Piet even alleen op stap was voor een biertje terwijl zijn vrouw uitgeblust lag te slapen nog beter. Nee, dit was het wat Piet wenste als die met pensioen was en gescheiden, ja helaas kon dat niet anders. Piet had wat digitale contacten gescoord om de toekomst een beetje op te bouwen.
Paar jaar later was het zo ver, Piet had met zijn vrouw een echtscheiding geregeld en Piet vertrok naar Thailand.
Nu op het randje van het bed zat Piet jaren later zijn Thaise leven te overdenken, vele dames waren verleden tijd en Piet dacht eigenlijk met weemoed aan Noy die kleine jonge dame die altijd lachte overal voor in was maar wel een beetje brutaal was en zonder schaamte haar arme leven en familie als schild voor haar mentaliteit gebruikte, haar kinderen hield ze altijd een beetje op de achtergrond, daar schrok Piet altijd van, kinderen. Och het gaf niet altijd, Noy was zeven dagen in de week beschikbaar en de rest naar behoefte. Nu, daar had Piet geen hekel aan toen en nu nog steeds niet. Hij had het trouwens regelmatig zelf een beetje opgeblazen, zijn status in het thuisland.
Het vervellende was dat Noy bij het intiemer worden van de relatie steeds een beetje brutaler werd en dus steeds ietsje meer als normaal ging zien, zeker toen Piet om de zaak rustig te houden en Noy gewillig voor Boeddha was getrouwd. Dat kon geen kwaad volgens zijn nieuwe buitenlandse vrienden, kwestie van je spullen pakken en wegwezen indien het niet meer ging met Noy.
Nou dat moment was inmiddels ook geschiedenis, Piet kon het niet meer bijbenen, nou ja de fijne momenten wel maar het financiële kantje liep uit de hand, erger nog Piet was eigenlijk bijna potje los en dat gaf problemen met uitgaansleven maar vooral verblijfsvergunning. Nu ging dat allemaal nog wel nu Piet nog redelijk fit was voor zijn leeftijd inmiddels toch wel de zeventig voorbij, maar ja later als je oud bent, wat dan? Piet moest er eens rustig over nadenken, zo op de rand van zijn tijdelijke bed.
Einde
PS de naam Piet is fictief echte naam bij opsteller bekend.
Ingezonden door William-korat
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
- Lezersinzending23 december 2024De linkse oudere jongere voelt zich prima in Thailand (lezersinzending)
- Visumvraag23 december 2024Thailand Visa vraag Nr 230/24: Affidavit en TM30
- Visum Kort Verblijf23 december 2024Schengenvisum vraag: Checklist Schengenvisum en reden om terug te keren
- Visumvraag23 december 2024Thailand Visa vraag Nr 229/24: Wat met de 800.000 Baht als je niet in Thailand bent?
leuk beschreven. HG.
Mooi geschreven,
Ach piet had ook een 50+ flatje in nederland kunnen huren en een hondje kopen.
2 kopjes koffie in de morgen , hondje uitlaten en nieuws op npo 1 kijken.
Gelukkig nog een samenvatting van voetbal wedstrijden en proberen het song festival weg te zappen.
Dan had hij op zijn bed na kunnen denken of hij nog 20 jaar in hetzelfde flatje wilde wonen.
ja de energie rekeningen liepen aardig op.
Toch maar vroeg gaan slapen en de verwarming naar 16 graden.
Brr, Khun Moo, erg effectief verwoord.
Krijg er koude rillingen van.
“Most men lead a life of quiet desparation.”
Geloof er helemaal niks van.
De Nederlanders zijn een van de gelukkigste volkeren op deze werld, de kinderen het gelukkigst.
En je geluk wordt in de eerste plaats bepaald door je gezondheid, niet door je geld en je vakantie- avonturen in Thailand.
Chris,
mijn stukje ging over eenzaamheid.
Van alle 75-plussers voelt 56% zich eenzaam en 12% ernstig eenzaam .
Van de 85-plussers voelt twee derde (66%) zich eenzaam en 14% zich ernstig eenzaam,
bij 74-84 jarigen is dit respectievelijk 54% en 11%.
Leuk, heb je ook de cijfers over Thailand ter vergelijk?
https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jpss/article/view/257116
Onderzoek naar eenzaamheid onder Thaise ouderen
Ik durf te beweren dat de eenzaamheid in Thailand waarschijnlijk ernstiger is dan in Nederland. Ik zie om me heen in de dorpjes veel bejaarden wier kinderen elders werken en als het meezit één keer per jaar op bezoek komen.
In mijn familie wonen wel veel kinderen in het dorp maar die zijn overdag allemaal aan het werk en enige voorziening als dagbesteding voor de slecht ter been zijnde is er niet.