Fabeltjeskrant of toch niet?- deel 8 (lezersinzending)

Nadat het project dochter met kleinkind op bezoek op papier een beetje afgerond is door Piet, en de ideeën vanuit Nederland even in de wachtlijst gezet zijn, vanwege gebrekkige informatie krijg Piet de wens toegelicht van Noy of er ook eens een bezoek aan haar familie inzit.

Het begint nu wel een beetje te schemeren in het hoofd, hoewel het vaak niet zo over komt, is Piet toch een man van de planning. En de verbouwing met regelmaat, drankgelag op de vrije dagen, dochter met kleindochter op bezoek, en Noy haar wensen begint het emmertje over te lopen. Dat soort volle agenda’s is Piet niet meer gewend. Nou ja een lang weekeind bij haar familie in het achterland kan ook wel eens verlichtend zijn, vooruit dan maar met de leut.
Hoewel ‘je moet ze hongerig voor de ruif laten wachten’ en fantastisch kreet is en met regelmaat gebruikt en misbruikt wordt door vele, moet je er toch mee uitkijken in Thailand. Het suddert en pruttelt lang bij veel Thailanders in het gemoed, maar als men het ook zat is, ben je vaak te laat of heb je weken nodig om de vlijmscherpe randen weer tot een redelijkheid te brengen.

Piet kent zelfs situaties die nooit meer goed komen, want als het sociale gedrag het toelaat, lees het economische belang kan je toch echt twee en een halve meter de dikke drek inzakken van sommige. Uiteraard zijn het ook gewoon mensen en vele hebben dit soort ‘karaktertrekjes’ wat minder of helemaal niet.

Het gemis aan gemeenschappelijke communicatietaal is in stevige gebreken in grote gedeelte van Thailand met de buitenlanders wat het gepruttel en gesudder een extra stimulans geeft. Lingua franca zou leuk zijn met Engels, hoewel starten met Globish een sterk versimpelde communicatievorm in het Engels fijn zou zijn. Iets wat vele andere landen schijnbaar wel door hebben, maar ja als de heren politiek zeggen dat, dat allemaal niet zo nodig is, is de interesse er ook niet. Piet had uiteraard wel eens van de Farang hardliners gehoord dat het onzin is en van mening zijn dat je maar goed Thais moet leren, maar laten wij zeggen dat Globish Thais voor vele Farang al erg hoog gegrepen is.

Leeftijd, scholing en een leven lang werken geeft weinig inspiratie om ‘perfect’ Thais te leren als Farang al helemaal als je een stoplicht relatie hebt zoals Piet. De Thai in het achterland is ook weinig geïnteresseerd in ‘Globish Thais’ en draait zich gewoon om als het te onbegrijpelijk gaat worden, iets wat vooral met de tonale Thaise taal al gauw het geval is. Het was wat dat betreft aan de kust, zee, zand en strand toch ietsje makkelijker met de communicatie omdat daar veel meer Globish Engels en meer talen door toeristen gesproken wordt. De vele werknemers uit omringende landen en Thaise mensen zijn daar ook meer geneigd om Engels te spreken en ja laten wij eerlijk zijn, denkt Piet, hoeveel buitenlanders komen niet eens in de buurt van Globish Engels.

Piet heeft inmiddels met Noy een datum geprikt, een lang bezoek aan de familie, maar ook weer niet te lang. De dagen van het bezoek waren bijna aangebroken nadat Noy haar plannen had gesmeed en klaar voor uitvoering. Er al eens eerder geweest, maar toen was er schijnbaar veel niet doorgedrongen bij Piet vanwege een kleine cultuurshock gingen ze op pad. Met de vele familieleden, het grote oppervlakte land, flink wat huizen en een buurtwinkel frontdoor was Piet even op het verkeerde been gezet. Men had het allemaal niet zo over laten komen, maar nu bleek dat men niet zozeer in cash maar wel in bezit bepaalt niet armzalig was.
Het grote ‘herenhuis’ duiden toch op een beter leven in het verleden toen opa en oma nog jong en fris waren en vermoedelijk hard werkende mensen.
Sinds de ‘beschaving’ wat dichter bij was gekomen en het land wat meer bebouwd was waren schijnbaar ook hun dagelijkse bezigheden beperkt. Het waren geen rijstvelden meer in de directe omgeving.

De meerdere aanbouwen in kleinere huizen bleken allemaal aanwinsten te zijn die in de loop van hun leven door familieleden gebouwd waren op de grond van opa en oma.
Noy haar pandje ontbrak, maar daar kon nog over gedacht worden als vooral Noy die wens uitspraak en natuurlijk de gewenste pegels kon verantwoorden. Land was geen punt maar de bouwkosten huis waren echt voor Noy zelf volgens opa en oma. Later, later sprak Noy.

Haar jonge jaren in de buurtshop met de meerdere zussen, nichten en neven en wat al niet meer lagen Noy nog redelijk goed op het netvlies. Zo af en toe wat ‘ondersteuning’ was voorlopig wel genoeg, ook Noy was een liefhebber van een redelijke vrijheid en dat ontbrak er hier een beetje aan.

De ‘bewaking’ in de vorm van wat honden konden het aardig vinden met Piet de Farang hoewel Piet wederom flink wit was geworden in de gewenningsperiode die niet zo lang duurde maar voldoende was om wat respect voor de bewaking te krijgen. De mannelijke familieleden hadden de honden even een paar keer duidelijk gemaakt dat het ‘goed volk’ was, hoewel de faranglucht een bijzonder grote aantrekkingskracht had bij deze honden.

Na de intrek in de ‘gasten slaapkamer’ en eens even een douche genomen te hebben en een fris lijf en schone kleren was het tijd voor een versnapering. De lokale dranken, bier en zowaar fris voor de jeugd die er inmiddels ook al weer was stond op de buitentafel, een flink model door meerdere van de familieleden gemaakt was om zo af en toe eens gezamenlijk het een en ander te bespreken en te nuttigen. Voor de ontvangst was de tafel uiteraard vol geladen met voedsel en de BBQ een half doorgesneden olievat stond op te warmen. Na de eerste bieren, ontdooide het geheel en die voedingsbodem voor een fijne avond lag in het vooruit. Vele uren later na flink wat bieren en af en toe een longdrink glas Hong Thong dit alles met liters water, soda water en vooral ijs afgevuld begaf Piet zich naar de gasten slaapkamer.

Noy lag al even te ronken en Piet prijsde zich daar gelukkig mee. Normaal gesproken geen tegenstander was het vanavond even te veel van het goede om nog wat aandacht aan Noy te schenken, en wij waren hier wat langer als een dag.

Hoewel, er waren wel flink wat half aangebroken flessen achtergebleven en de buurtshop was van de familie, iets wat reden genoeg was voor meer drankgelag. Piet zou de donatie aan de shop morgen wel met Noy bespreken.

Ingezonden door William-korat