Fabeltjeskrant of toch niet?- deel 6 (lezersinzending)

Piet krijgt een hint dat er aan de andere zijde van de stad een zeer grote Moo Baan is, die in de laatste veertig jaar stukje bij beetje uitgebouwd is. Een klein dorp op zich met huizen van drie keer niets tot megabungalows.

Daar liggen mogelijkheden nu nog onderzoeken en wat vinden tussen de paar duizend huizen wat in Piet zijn budget ligt en uiteraard de reden van dit alles dat men hem eens met rust laat.
Iets wat toch mogelijk moet zijn zonder je gelijk te positioneren op het platteland in de polder met buren op grote afstand of in iets wat eigenlijk een gehucht is met een dozijn woningen.
Piet heeft het idee dat je daar helemaal onder de loep ligt, iets wat die met zijn fiets tochten wel eens gezien heeft, doodlopende straat met twee keer tien huizen, half dozijn honden aan het begin van de straat en vrouw van het eerste huis in de groentetuin de hele dag.
Of een buitenlandse bekende van hem die vrijgezel is en in een grote cirkel niemand heeft wonen, kunnen ze dood vinden als men de huur komt opeisen in de onbetaalde maand.
Nee het moet leven in de bubbel zijn maar wel zo dat men hem met een beperkte sociale controle kan monitoren, zeg maar.

Piet had zich toch een beetje verkeken op de zoektocht weliswaar met de brommer, maar het systematisch doorzoeken van de wijk was een drama.
Veel huizen stonden niet op de digitale snelweg te huur aangeboden van Piet zijn gading, anderstalige als Thaise liepen niet echt volop in de Moo Baan.
Na meerdere ritten en teleurstellingen, hoewel meerdere huizen zijn aandacht hadden, liep Piet tegen een Belg aan.
Na zijn interesse verteld te hebben was het tijd voor een biertje in een familie kruideniers zaakje.
De beste man wist wel het een en ander, diverse huizen stonden leeg maar zonder uithangbord met te huur of telefoonnummer.
Na twee biertjes werd er een rondrit gemaakt langs drie huisjes en Piet ging voor een huisje aan de buitenzijde van de Moo Baan.
Nadeel was dat het nogal een beetje achterstallig was, de eigenaar woonde twee straten verder en waren mensen die elkaar in de loop van het leven tegen het lijf gelopen waren, och zo gaat dat ook in Thailand.
De vrouw des huize kon redelijk Engels praten tot Piet zijn geluk.
In eerste instantie liep het helemaal op niets uit want er moest nogal een potje verf tegenaan geschilderd worden plus de tuin was een ramp.
Sanitair was enigszins ‘beschadigd’ hier en daar.
Over het schoonmaken hadden ze het maar niet.
Geen interesse in verhuur bij gebrek aan cashflow bij die oude mensen, hoewel de vrouw wel creatief nadacht.
Als Piet dat nu eens betaalde als huur.

Piet was wel geïnteresseerd, maar eerst eens een calculatie opmaken en natuurlijk dit wel duidelijk op een contract vermelden.
Wat vrouwtje lief voor huur wilde vooraf was ook wel handig om te weten.
Of Piet alles liet doen of veel zelf deed was aan hem en dat het in stappenplan gedaan werd was haar ook duidelijk.
Niet te snel, maar ook niet te langzaam, het was een kwestie van redelijk vertrouwen.
Piet kwam op een kleine 80000 Baht uit de officiële versie dan, om zichzelf uit de naad te gaan werken had die niet zo veel zin aan plus dat het een erg grijs gebied is in Thailand.
Men kijkt vaak de andere kant uit maar het officieel mag er niet zo veel in Thailand had Piet wel eens vernomen.
Hoewel je huis opknappen natuurlijk spijkers op laag water zoeken is, maar de Thai kennende gebruiken die veel excuses als de teentjes ietsje te lang zijn.
Het blijft een vorm van betaalde arbeid.
Plus tuin opknappen door een tuinman, het hele terrein was honderd talang wa inclusief huis dus stukje groter als het eerste huis.
Daarnaast minder buren en twee straatjes ook beter, het fijne van hoekhuizen.
Schilderwerk en diverse zaken vernieuwen moest gedaan worden zoals afgesproken in etappe.
Onvoorziene probleempjes waren er natuurlijk ook die gelijk betaald moesten worden, stroom krijg je niet zonder meter en die hing niet meer aan de paal.
Werkt iets anders als in Europa maandelijks betalen wat je verbruikt en niet betalen na dacht twee periode betekend dat ze de meter weghalen totdat je wel heb betaald of de volgende eigenaar/huurder.
En natuurlijk een soort van huur/aansluiting ‘nieuwe’ meter bij betaling schulden, dood gaan van de kou doe je niet dus dat houden ze lang vol dit soort maatschappijen
Piet had er zin aan het nieuwe project, de Belg verklaarde hem voor gek met een knipoog.
Er was weer een nieuwe vriendschap geboren, leek het en iemand die van de hoed en de rand wist in deze hoek.
Piet zag zich hier wel ouder worden in als het na een tijdje weer fris en in orde was.
Jaartje huur ongeveer omzetten in een opknap project naar wens.
Overlap van een kalendermaand had Piet voor ogen om slaapkamer/douche op te knappen en Piet zijn nieuwe leven was begonnen.
Piet fleurde helemaal op, projecten en regelen lag hem wel.

PS de naam Piet is fictief echte naam bij opsteller bekend.

Ingezonden door William-korat