Fabeltjeskrant of toch niet? – deel 19 (lezersinzending)

(Editorial credit: Tanyapatch / Shutterstock.com)

Piet zijn verjaardag is in zicht en Piet is van mening dat het dit jaar, maar eens stevig gevierd moet worden vanwege ‘ronde’ cijfers met de leeftijd. Het moment ligt nog wel een eindje in het vooruit, maar de voorbereiding is ook al leuk.

De uitnodigingslijst maken heeft al heel wat voeten in de aarde, tenslotte moet het geheugen eens flink opgefrist worden wie er in al die jaren Piet zijn pad gekruist heeft en nog hier is. Uiteraard moet Piet het kunnen behappen en wil die geen oorlogsverklaringen na diverse bieren van zijn gasten, een hele kleine selectie is dus misschien nodig hoewel je daar vaak zelf de gebeten hond van gaat worden. Het zij zo mocht dat nodig zijn.

Locatie is natuurlijk nadat min of meer de gasten bekend zijn, ook even zoeken gewoon lekker thuis of toch maar in een horecagelegenheid. Nadat die het vertrouwen heeft dat die toch wel op vele personen kan rekenen, kies die toch voor de plaatselijke bar-restaurant die graag bereid is om dat gedeelte van de zaak op de vrijdag ‘besloten’ te maken. Als die dat met de horeca-eigenaar eens heeft besproken moet een leuke party met flink wat snacks op de tafel en bier whisky en diverse non alcohol dranken op de tafel mogelijk zijn voor Piet zijn budget. Het gaat ‘gewoon’ via het afstrepen van genuttigde zaken met een afspraak dat hij een seintje krijgt als het budget richting de rode streep gaat. Piet heeft er geen problemen mee als een gedeelte van de zaak gewoon open blijft, een oplettende bediening moet dat kunnen snel herkennen. Eventueel kan er een armbandje verstrekt worden, volgens de eigenaar. En och een bekende of gast die alsnog aanloopt, is het drama ook niet.

De vrijdagavond band wil haar muziek graag spelen en wat vroeger beginnen tegen een leuke ‘waardering’. Of die wel paar dagen van tevoren de geschatte helft van het budget vast wil afrekenen, aangezien de Bar/restauranthouder ook niet al te veel liggende gelden heeft. Een kleine waarborg dat die niet naar zijn geld kan fluiten zal er ook wel in zitten afrekening totaal graag op dezelfde avond verzilveren, is het zwaarwegende advies.

Tot die tijd wil Piet zich toch eens bezig houden met wat meer officiële zaken. Zijn oude bromfiets staat op Noy haar naam, ding was toen de kosten niet en Noy had dat toen allemaal geregeld. Hij betaalt braaf de kosten die ieder jaar nodig zijn om het officieel op de weg te houden.

En Piet wil toch wel eens een geel boekje en de ID-card voor buitenlanders. De meningen onder de buitenlanders zijn verdeeld, weinig meerwaarde en makkelijk eenmalig te halen bij de immigratie een bewijs van adres tegen een kleine vergoeding zonder de randverschijnselen bij de ambtenaren in het gemeentehuis. Men wil nogal eens van mening zijn dat er naast de onkosten om dat boekje te krijgen men ook goed aan de ambtenaar denkt, wederom het liefst ook op de vrijdag, de middag dan op precies te zijn in een plaatselijk barretje op kosten van de aanvrager. Ook die lachwekkende eis dat je diverse mensen mee moet nemen als getuige dat je een goed mens bent, die uiteraard ook niet voor niets mee lopen en plotseling allemaal 500 Baht per dag of meer verdienen, ook van ‘gisteren’ is. De eis dan dat die ‘goede bekenden’ het naar boven afronden heeft Piet zijn interesse niet echt, maar toch hinderlijk. Hoop gezeur en kosten voor iets wat weinig oplevert dus.

Zijn ze in het thuisland, het gemeenteloket van je woonplaats toch ietsje beter met de regels en afspraken. Iets waar Piet regelmatig een beetje ’teleurgesteld’ over is in dit land. Het is nog steeds een cultuurverschijnsel in vele lagen van de bevolking om het afhandelen van vele zaken toch samen met de kosten voor overheid OOK een ietsje te bevorderen of te omzeilen met een persoonlijke bijdrage aan de ambtenaar.

Een voorbeeld daarvan overkomt Piet eigenlijk een paar weken voor de verjaardagsparty. Piet is even op de bromfiets naar een nationale shop, de 7/11 waar die graag zijn dagelijkse voorzieningen koopt. Een echte shop voor de vrijgezel of de hard en lang werkende Thai, trouwens. Vrijwel niets ‘vers’ een magnetron en een koelkast zijn genoeg om de maag weer te vullen. Piet wil even oversteken en wacht op de geel gestreepte middenbaan van een dikke meter. De auto’s achter hem zien in een bromfiets alleen maar een lastig object en Piet krijgt de schrik van zijn leven. Een stevige schamper en Piet ligt vele meters verder zonder bromfiets die ligt op het parkeerterrein van de winkel. Gelukkig voor Piet heeft de brommer de grootste klap opgevangen. Wat schampplekken en stevige pijntjes en een brommer die aardig wat schade heeft. Politie erbij of Piet verzekerd is, nu Piet wel inmiddels en de brommer ook, maar er is iets met het het kenteken, Noy had dat even over het hoofd gezien de datum en keuring daarvan. Iets waar de heren politie niet blij mee waren. De autobestuurder had een klein comité met de heren politie wat die uiteraard voor geen meter begreep, maar gevoelsmatig wel duidelijk was.

Grijze wolken trokken zich samen. Noy gebeld en die stond al voor het politiebureau te wachten met een bekende van haar. De eigenaar van de auto was in geen velden of wegen meer te bekennen. Tijdje later werd het sein op groen gezet, tot Piet zijn geluk. Ware het niet dat die de schade op bromfiets en lijf voor eigen rekening moest nemen. Een geluk bij een ongeluk wat Piet betreft twintig kilometer harder met die auto of een halve meter meer naar rechts en Piet had er vele malen minder goed vanaf gekomen. Dat er iets in het geheel niet klopte in deze ervaring was wel duidelijk, maar goed die les was ook weer geleerd met wat financiële schade en een bezoekje bij de EHBO.

Wordt vervolgd.

Ingezonden door William-korat