Fabeltjeskrant of toch niet? – deel 17 (lezersinzending)

Piet is van mening na lange prietpraat dat tussen de andere marktdames en heren gaan staan met het zoveelste Thaise recept wel een optie is, maar dat iets afwijkends een beter idee is. Of je weet dat het helemaal niets is binnen de kortste keren of je hebt de jackpot voor zo lang het duurt natuurlijk.

Thailanders zijn meesters in kopiëren, zeker op het gebied van de kleine middenstander of de straathandel. Hoeveel er daar al vele voor de komende tiental jaren in de schuld staan, omdat ze uiteraard met een mentaliteit van dat kan niet mislukken binnen no-time hun deuren weer konden sluiten, omdat zelfs de huur niet in de kassa zit. Om dan maar niet te spreken van het spaargeld dat in het interieur gestoken was.

Een van Piet zijn bekende, een Amerikaan, uit het avond gebeuren tijdens een biertje drinken in het verleden, had hem verteld dat ze hier nog gekker zijn als het grote Amerika, hoge risico’s lage winstmarge. Vrij weinig reguleren door de overheid de ultieme ‘vrije markt’, ze zijn in staat om pal naast jouw shoppie precies hetzelfde te beginnen of toch in ieder geval binnen 30 seconden loopafstand. Zie daar het idioten aantal shops van diverse gading.

Piet had op de oude locatie de evolutie van markt en shops gezien in enkele jaren. Van een paar buurtwinkeltjes tot een overvloed van straatverkoop, markt en de ‘echte’ winkels van zeer klein tot megashops. Piet had het idee dat hamburgers of kebab het was. Hij had dat op de oude locatie ook gezien en dat liep goed was zijn indruk. De jeugd wil anders, en trouwens ook, de ietsje oudere Thailanders. Opties, vaste steek of mobiel zijspan op de brommer en gaan met die banaan. Piet in de basiskeuken en Noy in de verkoop. Noy had zo haar bedenkingen die zag meer in het oude recept van moeders en oma en natuurlijk haar eigen ideeën. Of nog beter haar eigen huurpandje, maar ja daar had Piet weer niet zo’n interesse in vanwege…….. het feit dat een fiasco voor zijn rekening was.

Tenslotte was er nog een ander ‘probleempje’ in het midden van dit inzichtelijke verschil. Noy moest haar bezigheden van dit moment gaan beperken, eigenlijk gewoon beëindigen. En dag bestaat tenslotte, maar uit 24 uur. Het onderkomen van een paar duizend Baht, een ruimte met douche en toilet, TV-internetverbinding en een ruim bed zoals er zoveel te huur staan in deze regio begon dan ook overbodig te worden. Wat dan weer een grotere druk gaf op het vrije leven van beide, eigenlijk een hele grote stap. Het zou het einde betekenen van de stoplichtrelatie van enkele keren in de week tot weken niets naar een meer serieus samenwonen. Er moest nog maar eens even goed over nagedacht worden zoals zo vaak was het opperen van een idee niet altijd zonder toekomstige problemen. Iets waar Noy nogal luchtig over dacht financieel dan, maar Piet aanzienlijk minder.

Door dit alles heeft Piet inmiddels wel stevige trek vanuit zijn eigen koelkast gekregen van de wat meer lekkere voedingsmiddelen uit het Thuisland, hoewel de Vlamingen, Duitsers en Engelse versnaperingen ook niet te versmaden zijn. Ook die ‘mannen’ die een online shop in Thailand daarin hadden ruiken de handel of hebben een uit de hand gelopen hobby. Hoewel jaren terug nog beperkt zowel in aanbod als locatie en vaak alleen afhalen kwam daar ook progressie in. Piet zijn eerste bestelling eindigde in de superklassieke frituur wat alleen in het weekeind genuttigd werd door piet vroeger in het thuisland, maar nu bijna als een delicatesse gezien werd. Er waren uiteraard nog vele andere producten op de onlineaanbiedingen. Piet liet zich niet gelijk gek maken, alleen de producten die hij als redelijk kok aangezien zijn Hollandse ex niet echt een keukenprinsesje was wel aangeleerd had, kon die natuurlijk zelf wel maken. Zolang de producten om het te maken natuurlijk te koop waren, ook dat viel wel eens tegen, zelfs in een overvloed aan shops.

Al met al was Piet weer goed uit zijn depressieve fase gekomen en dacht die toch weer sterk aan het herstellen van de agenda met bekende en de minder bekende. Er moest maar weer eens een biertje meer gedronken worden met buitenlanders, Thaise bekende en zijn oude maatje en de hobby’s. Wat dat betreft, kon die eigenlijk de regio nog niet echt goed. Renovatievolk was de deur uit, het gesprek met de landlord wanneer die met maandelijks zijn huur overmaken moest beginnen kon even in de agenda geprikt worden. Hoewel het er na uit zag dat de calculatie van beide wel gehandhaafd kon worden. Het grote boze Buitenbos moest weer eens even wat meer aan een grondig onderzoek onderworpen worden.

Lychee zaden waren geen van alle gekiemd, domper dus. Er was nog wel een Nederlander in het circuit die van mening was dat de wat meer bedwelmende plantjes ook een leuk product was om te kweken. Cannabis het was eigenlijk nog niet echt toegestaan in die dagen, dus Piet liet dat maar aan zich voorbij gaan. Het hele roken was voor Piet al vele jaren geschiedenis. De transparante omgeving was ook vragen om ellende. De slakropjes waren geen geraniums, maar begonnen er verdacht veel op te lijken. Tot zover de groene vingers, de tuin was leuk een blijvertje, maar ook het grote boze Buitenbos moest weer eens onderzocht worden. De fietsbanden maar weer eens op spanning brengen.

Wordt vervolgd.

Ingezonden door William-korat