Fabeltjeskrant of toch niet? – deel 16 (lezersinzending)

Nu het huis bijna klaar was en Piet het ‘licht’ weer wat meer zag, kreeg die ook weer meer drang om dingen te doen.

Piet had een zijkant van het huis wat betegeld was, bestempelt tot de hobbytuin met groente en andere plantjes. Hij had een paar maanden terug eens wat zaad van de woestijnroos in een bakje gedaan met wat klei en zand en dat spul was spontaan ontkiemt. Een plant die je in zijn regio op veel plekken zag. De Adenium obesum op zijn Latijns hoe de Thailanders die plant noemen, geen idee.

Punt was wel dat die twee of drie gekke uitgedroogde planten een soort vetplant was, het ineens richting de honderdvijftig zaailingen ging. Nadat er van gekochte stenen en oude tralies die uit het huis verwijderd waren met cementbord iets van tafels was gemaakt sloeg Piet aan het tuinieren. Grond gekocht op zijn brommer in kleine zakjes en Piet begon die stekkies allemaal in aparte potjes te zetten. Leuk hoor ‘groene’ vingers.

De ’tralies’ had Piet laten verwijderen uit het huis, de Thai ziet dat als de ultieme beveiliging voor inbraak. Wat vele vergeten is dat je er ook niet uit kan op die plek. Het geeft ook niet echt het bevrijdende gevoel als je naar je omgeving staat te kijken door de tralies heen. Misschien stukje nostalgie voor een ex-bajesklant, maar dat was Piet niet.

Wat Piet bij de Thaise kennis had gezien in de chaos tuin, met de hond, was op water hydrocultuur in tempex bakken. Er zat toch nog wel weer een fietstochtje in om dan gelijk maar eens te informeren waar die dingen vandaan kwamen. De beste man was bereid om Piet eens even te helpen met die aankoop. De bakken waren van de vishandelaars die ze eigenlijk weer doorverkochten aan Jan en alleman. Die te kapot waren verdwenen in de illegalen dumpplaatsen die zo af en toe ‘spontaan’ in de fik vlogen. Vuilnisboeren als die er al waren namen het spul niet mee.

Niettemin was het toch even wachten totdat Piet zijn tempex bakken had uiteraard tegen betaling. Het was het geld niet en het waren fantastische plantenbakken voor groente in de aarde maar ook voor de hydrocultuur. De gaten die men erin had geprikt om het ijswater weg te laten lopen moest je wel repareren met of een vuilniszak of siliconen. Veertig Baht voor een bak van tachtig bij veertig. Of een ander model nemen de bakken voor garnalen liet men heel, die waren ook wat kleiner. Piet begon, maar eens met een bestelling van zestien stuks voor zijn hydrocultuur tuin. Wat afgedaan werd met volgende week woensdag, nu daar kwam een van de kwaaltjes van de Thai boven water natuurlijk. Drie weken later was de bestelling binnen en Piet kon met de inmiddels gekochte andere spullen aan de gang.

Groene sla Hollandse stijl en Amsoi werd op ingezet voorlopig. Kwantoen bamboe, dille, selderie, koriander, er bleek een wereld open te gaan voor Piet. Moest alleen nog wel even lukken op die vijftig vierkante meter. De eerste kweek had natuurlijk, al doende leert men, of beter gezegd zie je je eigen fouten, enige nadelen. Niet dat Piet niet voor het eerst in zijn leven zijn eigen gekweekte sla tussen zijn broodje tonijn uit blik op de zondag aan het knabbelen was, maar dat die het meeste weg kon gooien of overleden was door de zon droogte of overbemesting in de vuilnisbak kon gooien. Het afschermen van de volle zon was zeer nodig. De Amsoi plantjes hadden daar minderlast van groeide ook aanzienlijk langzamer. Piet zat er niet zo mee, dit soort hobby kosten weinigen was dicht bij huis en als die het wat beter door had, kon die vele mensen gelukkig maken en zelf lekker veel sla en vele andere groenten uit eigen tuin eten.

In de loop van het seizoen dacht Piet dat de pitten van lychee ook wel eens een testcase konden zijn. Hij at dat fruit regelmatig en zijn Thaise kennis wist te vertellen dat, dat zonder meer moest lukken. Wat die met twee dozijn van die planten aan moest vroeg die zich, maar niet af, het was tenslotte een boom mocht het lukken. Nou ja de buurt van lychee boompjes voorzien over een paar jaar was een leuk gebaar. De hele handel kon natuurlijk ook bij Noy haar familie in de grond geplant worden, scoor je ook lekker mee dacht hij. Net als die woestijnrozen die redelijk groeide ook niet al te snel maar toch.

Noy zag er ook wel geld in en dacht het wel te kunnen slijten op de plaatselijke markt als het geschikt was voor de verkoop. Noy zag in veel zaken straathandel op markten of gewoon langs de straat, maar piepte altijd dat haar cashflow daar te beperkt voor was. Het liefst ging ze haar verdienmodel langs de straatkant innen of op een markt. Voedsel zelf maken, ze had nog wat ‘oude’ recepten van moeders of zelf oma, tenslotte krijg je geen twee keer hetzelfde als je typisch Thais eten koopt. Daarnaast wist Noy zeker te weten hoe geld uit de inkoop bij groothandel en verkoop langs de straat te halen. Er was ook weer wat losgeweekt bij Noy. Maar ja dan moest Piet ook zijn aandeel in ondersteuning leveren. Oeps.

Wordt vervolgd.

Ingezonden door William-korat