Fabeltjeskrant of toch niet? – deel 15 (lezersinzending)

Het in evenwicht komen ging toch net te straf bij Piet. Het was allemaal even te snel van het een in het ander gegaan. Piet was een beetje depri geworden door alle activiteiten in de laatste periode.

De gezelligheid van dochter en kleindochter miste hij erg, Noy lag op ramkoers nog steeds, hoewel ze wel zo af en toe een belletje deed, maar dat was meer het niveau zakelijke mededelingen. Stevig inschattingsfoutje van Piet. De verplichte vaste periode, volgens Piet, werd hij ook alleen maar sacherijnig van.

Zelfs fietsen had hij geen zin in, de schilderactiviteiten van het pand kregen de zegen na. Het pandje was al zo goed als klaar, sneller als gedacht en er moest eens een evaluatiegesprek met de landlord komen. Hij had sterk de indruk dat die nog wel wat maanden tegoed had met de afspraak. Hij had de kladjes met betalingen en afspraken goed bewaard en de landlord dame was te vertrouwen.
Piet vond het voorlopig wel best, volgende maand de afronding.

Veel niets doen en muziekje luisteren of voor de buis hangen met een bak koffie was het wel.

Enkele weken later, nadat Piet toch weinig contact met zo ongeveer iedereen had, vaak op eigen aanvraag maar niet bij iedereen, begint er toch weer wat licht in de donkere tunnel te schijnen. Zijn fiets/bier maatje komt weer eens langs en vanuit Nederland komen er ook weer wat belletjes en wat informatie-uitwisseling. Zelfs de Belgische Moo Baan bewoner komt eens even vragen of het goed gaat met Piet.

Noy schijnt haar weerstand op te geven nadat ze al enkele keren een excuustruus belletje heeft gedaan. Druk druk op het werk, kleine familie problemen, zieke hier, zieke daar tante ‘Hoe heet ze ook al weer’ wat Piet betreft, overleden, en op het einde van deze excuus praat toch een heel klein luchtig commentaar over de gemiste vakantie. Piet had de eerste belletjes ook zeer afstandelijk beantwoord en Noy kreeg toch een beetje de indruk schijnbaar dat ze aan de verkeerde kant van het schaakbord stond. En ja, dan kan je maar twee dingen doen, Noy had voor de laatste optie gekozen, zoveel mogelijk je gezicht redden en het ongenoegen langzaam glad strijken.
Optie een ‘Steek het, maar in een donker gat en bekijk het, maar’ was blijvend geen optie voor Noy, zo geweldig goed in de markt lag ze ook niet meer in de loop der jaren. En ja Piet zat toch in het hart, dat moest je bij een ander maar weer afwachten.

Piet had ook de indruk dat meerdere activiteiten de laatste tijd ‘oorzaak dip’ waren, iets wat die eigenlijk al eerder gemerkt had en Noy haar tegenreacties was er een van. Er moest maar weer eens een strijdbijltje begraven worden en aangezien de stap van Noy richting Piet zijn onderkomen nog net een stap te ver was deed Piet deze buiging maar. Of Noy soms nog een avondje vrij had om in een door haar gekozen restaurant iets te nuttigen en weer eens wat gezelligheid in het leven te brengen van beide.
Nou, Noy had toevallig deze week het weekeind vrij en als slag om de arm de mededeling dat ze nog wat meer zaken moest regelen, dus ze zag wel hoe het verder liep. Ja, ja dun ijs dus, of was het gewoon een potje zout.

Piet fleurde weliswaar stevig op, misschien kwamen er meerdere zaken aan bod, waar wij eigenlijk voor leven, weer eens in zicht. Na een fijn etentje in een leuk restaurant waar men zowel Thais als Europees uitserveerde en wat geslenter in de straten waar het avondleven stevig was, gingen ze rond middernacht richting huis met een tuktuk. Piet had besloten om ook maar weer eens te buigen als het hem stevig tegen stond, dom, dom, maar ja, hij was ook en is ook maar een mens. Noy was schijnbaar ook haar agenda ‘elders’ de volgende dag vergeten.

Of ze een ontbijtje voor Piet wilde maken, zodat er genoeg energie was om de ochtend door te komen. Tenslotte had ze ook in het renovatie-project van het huis het een en ander gemist, of dat eens even bijgepraat kon worden. Piet deed aardig zijn best om dat toe te lichten en zijn inmiddels mooie huisje te omschrijven als zijn thuis. Iets wat Noy met een heel klein ophalen van haar wenkbrauw bekeek goed oplettend dat Piet daar niet te veel van meekreeg, werd later duidelijk. Een huurhuis dat was toch helemaal tegen de regels in. Iets wat Piet anders zag natuurlijk gezien zijn situatie van leeftijd, nationaliteit, en mogelijkheden om een woning met een hypotheek te regelen.

Nee, die tijden waren voorbij, en ging ook niet als buitenlander in Thailand, een hypotheek. Een bekende in het verleden had dat anders opgelost hypotheek op naam van werkende vrouw die hij maandelijks betaalde. Conclusie, relatie stuk, einde betalingen, kostenpost minimaal, zie het als huur beperkte waarheid want je moet wel de eerste 25 % in een keer op hoesten, was hem wel eens verteld.
Kwestie van vertrouwen, nu die is bij vele buitenlanders niet meer als een magere voldoende.

Dat vele Thailanders daar een andere mening over hebben, een flink bekkie schuld in roerend goed en onroerend als geen probleem zien wist Noy wel. Maar ja, niet geschoten is altijd mis en dat schot richting eigen huis had Noy nog in gedachten, hoewel ze daar toch wel eens wat tactvoller mee had kunnen zijn. Grond was er al nu het huis nog. Bij het slinken van partnerkeuze nemen ook dat soort kansen af, was haar wel duidelijk zo af en toe als ze eens iets langer als een impuls nadacht over dat soort zaken.

Er was trouwens nog een klein geheimpje voor Piet ondergebracht bij de familie wat ze even ‘vergeten’ was te vermelden. Een ‘addertje’ onder het gras wat de hernieuwde liefde misschien ietsjepietsje kon verbleken in de toekomst. Misschien toch ook maar eens wat openheid geven over ‘de toekomst’ op het terrein van de familie en vooral van wie die waren op een zwak moment van Piet.

Wordt vervolgd.

Ingezonden door William-korat