Fabeltjeskrant of toch niet?- deel 12 (lezersinzending)

Piet heeft inmiddels tijdens een van zijn fietstochten, die hij tegenwoordig alleen doet, een nieuwe kennis opgedaan. De Belgische buurman, hoewel dat een beetje overdreven is want hij woonde een paar straten verder, was geen fietser.

Tijdens zijn fietstochten had Piet weer eens een hond achter zich aan gehad in de outback; het beest was tot de orde geroepen door zijn eigenaar. Het hek stond open en dan reageren ze op alles wat voorbij komt, of dat nu een auto is of een brommer, het maakt niet uit. Een fietser is natuurlijk gezien de snelheid een fantastisch object om een hoop herrie te maken en weinig daden in dit geval. Hoewel Piet wel een pitstop had gemaakt met de fiets als firewall. Mazzel voor Piet, het gaat toch ook wel eens anders.

De eigenaar sprak Piet aan in het Engels en liet de hond even wennen aan Piet als ‘goed volk’. Een praatje volgde, waar Piet vandaan kwam, waar hij woonde, of hij de Thaise mensen aardig vindt, waar je vandaan komt en of The Netherlands in Europa ligt, et cetera. Of hij zin had om even een pauze in te lassen in de schaduw van de parasol. Nou, waarom niet? Het gebeurt niet iedere dag dat een Thailander je uitnodigt voor een gesprek.

De beste man behoorde tot de beter bedeelden: ambtenaar in de provincie, ingenieur volgens zeggen, en zijn vrouw was onderwijzeres. Gebouwen controleren op hun veiligheid, brandveiligheid, liften indien aanwezig, vergunningen, dat soort zaken. Vroeg in de middag thuis, telefoondienst en administratie, wat natuurlijk vaak in privéactiviteiten eindigde. Nog een jaartje of vijf en dan was het pensioen daar voor de ambtenaar. De tuin was zijn hobby en daar moest natuurlijk een biertje bij of een glas whiskey. Piet nam genoegen met een flesje koud water aangezien hij nog terug moest fietsen en eigenlijk nog niet op de helft van zijn geplande route was. Het kan niet altijd gezellig zijn, hoewel dat ook lukt met een drankje naturel natuurlijk.

De achterzijde was een tuin in die zin dat het voor de man zelf was, een zooitje dus. Een dag en een nacht verschil met de voorzijde. Een soort volkstuin met van alles en nog wat waar niet alleen Piet zijn nieuwe kennis, maar ook de hond diep gelukkig was. Er was zelfs een hutje met afdak voor het voorbereiden van tuinactiviteiten en af en toe eens even een praatje met die en gene, met uiteraard de muziekdoos op standje hard. Piet had een goed gevoel bij deze onderbreking en deed zijn best om daar geen eenmalige pitstop van te maken. Na een uurtje vervolgde Piet zijn rit, met de afspraak dat hij vaker zou stoppen. Een kleine uitwisseling van contactgegevens en de deurbel die het zowaar deed, moest voldoende zijn.

Hoewel de tuin in Piets nieuwe huis al onkruidvrij was gemaakt en er enkele bomen verwijderd waren, was er nog wel een tweede opknapbeurt nodig dit jaar om het geheel een beetje gecultiveerd over te laten komen. Piet wilde in zijn nieuwe huis ook een hoekje waar diverse gewassen groeiden, zoals groente. Dat moest toch niet al te moeilijk zijn, hoewel wat adviezen natuurlijk nooit weg zijn. Het kon voor beiden een goede aanvulling zijn op diverse interesses.

Piet zijn keerpunt was bij een groot meer redelijk in het midden van de stad. Een heel gedoe eigenlijk, het was een grotere afstand dan naar zijn oude huis. Naast de kazerne, of eigenlijk was het hele spul van de kazerne zoals hem wel eens was verteld. Een mooie plek voor de burger en soms oefenterrein in beperkte mate voor de mannen in het groen. Drie en een halve kilometer pad waar je kon fietsen, wandelen, joggen en nog veel meer. Er zal menig relatie tot stand zijn gekomen want er waren ook vele rustpunten met straatkarretjes en diverse restaurants. Afhankelijk van zijn bui pakte hij dat stuk met de fiets of wandelde hij het. En met regelmaat stopte hij op de terugweg door de oude stadsweggetjes wel eens bij zijn vaste massage dame. Drie bamboe bedjes op een rij met regelmatig evenveel oudere dames. Vijf woorden: tengels, twee uur massage met een bakkie gemberthee voor driehonderd Baht. Een stukje geluk met een prettige dagvulling. Een mens moet tevreden zijn.

Een uurtje of wat later, toen Piet in zijn nieuwe huisje was, kreeg hij bericht dat zijn dochter voor de regio Hua Hin – Cha-Am als strandplekje had gekozen. Of de activiteiten met pa daar ook gedaan konden worden, hoewel ze ook eerst een paar dagen in Bangkok wilde blijven. En wat Piet allemaal voor ogen had zodat er geen dubbele bezigheden kwamen en of hij natuurlijk ook mee wilde naar Hua Hin. Op eigen kosten uiteraard wat de kamer betreft als hij een aparte wenste; zijn dochter had er vertrouwen in dat slaapplekjes daarvoor wel in Thailand geregeld konden worden. Je weet tenslotte nooit hoe het een en ander loopt, was de redenatie. Piet ging daar eens even goed over nadenken, hoewel een paar dagen kon altijd wel, dacht hij. Het hele plan was goed in elkaar te passen en een weekje strand kon er ook nog wel bij.

Wordt vervolgd.

Ingezonden door William-korat