Fabeltjeskrant of toch niet?- deel 10 (lezersinzending)

(Editorial credit: John And Penny / Shutterstock.com)

Thuis gekomen gaat Piet een fietstocht rijden, iets wat hij wel meer deed samen met zijn maat. Piet had een tweede fietsje op de kop getikt dat bij zijn fietsmaat stond. Deze keer hadden ze voor een onbekende hoek gekozen, tevens een vrij lange tocht naar het noorden en weer terug op punt X.

Ze hadden het allemaal goed bekeken op het internet, beetje links, beetje rechts lange weg zus, kronkel bocht zo en bij punt X weer terug naar het zuiden, kon niet missen, de grote highway konden ze als keerpunt gebruiken. Paar kilometer terug langs de highway om dan binnendoor weer naar de thuisbasis te gaan.

Na een uurtje of twee fietsen in de eigenlijk stevige hitte en heel vervelend, het warmste gedeelte van de dag moest nog komen, was het duidelijk. Men had geen idee waar wij waren. Piet zijn maat was uit de vorige eeuw, telefoon was om te bellen en niets meer, hoewel uitgerust met een moderne telefoon, maar dat was meer om niet al te veel voor ‘jan je weet wel’ te staan in de kroeg. Zijn oude Nokia uit de vorige eeuw deed het niet meer, net als zijn Sony-Walkman die hij wel eens ter reparatie in de stad had aangeboden, met de vraag van de monteur onder welke steen hij gewoond had. Beledigd uiteraard, zo lang was dat ook weer niet geleden en de woorden ‘kie nie au’ waren reden genoeg om twee weken ruzie te hebben, dus Piet hield zich wat dat betreft op de vlakte.

Eigenlijk was Piet ook niet veel beter, hij had dan wel internet op zijn telefoon, maar geen wifi prepaid en dat werkte dus ook niet helemaal top buiten de deur. Het waren niet van die lichten op dat gebied hoewel er verbetering in de loop van de jaren is gekomen, maar daar hadden ze toen niets aan.

Verdwaald in het middle of nowhere, zelfs geen mensen of bebouwing, ja wat schamele hutten in het veld. Overnachten in zo’n hut totdat de lokale bevolking voorbij reed was geen optie, er zat maar een ding op, fietsen tot de ‘dood’ of een herkenningspunt of kruidenierswinkeltje.

Uurtje verder en drijfnat, met af en toe wat wazige plekken op het netvlies, kwam er weer wat behuizing in zicht. Na een stevige rustpauze, wat water en gebarentaal, wisten ze weer welke kant ze uit moesten, hoewel ze om het kwartiertje wel onrustig werden. Plotseling, ja plotseling waren daar herkenpunten waar ze wel eens meer geweest waren. Toch wel een beetje blij als kleine jongens dat het lek weer boven was, fietsten ze naar huis. Redelijk uitgewoond kwamen ze bij het huis van Piet zijn maat aan waar eerst weer eens het vochtgehalte met een paar bakken thee aangevuld werd en een evaluatiegesprek waar het nu fout was gegaan.

Na deze tocht, wat op het moment een drama was en een paar dagen verder een leuk avontuur, dacht Piet toch enige ontspanning met een massage te halen. Spierpijn wilde slecht overgaan, Piet had het even gezien met de fiets en afgesproken dat een betere voorbereiding gewenst was.

De simpelste oplossing was, juist ja, thuis, maar eens een foto maken met onbekend terrein. Voorlopig eerst maar eens een Thaise massage scoren, iets wat op veel plekken aangeboden werd. Ook daar had je enig inzicht in nodig hoe de massage dames hun verdienmodel in wenste te delen.

Piet had wel eens meer een ‘happy end’ aangeboden gekregen, afhankelijk van zijn behoefte en het aanbod was Piet daar wel eens op ingegaan, och hij was in de knipperlicht sfeer met Noy en die deed regelmatig ook het ‘waar bemoei je je mee’ houdinkje. Piet had het redelijk door waar je ‘gerust’ kon gaan liggen of dat je extra geld mee moest nemen. Uiteraard waren er ook zaken waar zelfs een slechtziende wel door had wat de vraag na twintig minuten was na wat uit schieters richting Little Willy.

Afgesloten kamertjes op de derde verdieping waren vragen naar de bekende weg, zeker als er op begane grond drie bedden op een rij stonden. Gordijnen en oudere dames waren redelijk safe, hoewel je het eigenlijk maar nooit wist, was zijn mening inmiddels geworden. Het was eigenlijk simpel bij de meeste zaken, kwestie van afstrepen wat je wensen waren naast de massage, hoewel je altijd het feest verrassing of teleurstellingen kon verwachten.

Aangezien het niet op de voordeur stond bij de meeste, kan je dus ook gewoon een ‘NEE, vandaag niet’ verwachten met de extra service. Piet koos voor de uitvoering zonder extra service en genoot van de massage, hoewel als je de verkeerde trof de dames je ook aardig konden pijnigen. Of gewoon de nieuweling treffen bij een ‘gewone’ massage, had je geen inbreng in keuze, trouwens eerste hint welke dame met nummertje kiezen wil u bij ‘extra service’ was natuurlijk ook niet zo moeilijk raden.

En dan de dames in de meer sneaky tenten die vroegen gewoon of je voorkeur had, wat natuurlijk ook overduidelijk was. Piet kwam er weer prettig vandaan met als extra een kopje gemberthee. Kosten: 200 Baht per uur.

Thuis gekomen dacht Piet dat Noy toch steeds meer in zijn gedachten was. Ze kenden elkaar al heel wat jaren af en aan en vreemd genoeg trokken ze steeds weer naar elkaar toe. Piet werd er een beetje warrig van in het hoofd, wat moest hij hier nu mee?

Noy zelf, hoewel een ongeleid projectiel met regelmaat, had die buien ook in Piet zijn gedachten. Vrijheid zoekend, toch ook die gebondenheid van een partner waarderen of was het gewoon schijnheilige angst om alleen te eindigen in zijn behuizing wat met moeite ’thuis’ was.

Piet moest eens gaan peilen bij Noy hoe ze de zaken zag in de stoplichtrelatie. Nummer zeven of zo was die een beetje klaar mee en welk nummertje Noy droeg hoewel die daar nooit vragen over gesteld had, de laatste jaren wilde die niet weten.

Wie O wie weet wat de dag van morgen gaat brengen.

Einde

Ingezonden door William-korat