Tijdens een tiende of twaalfde keer vakantie in Thailand, maakte ik in de badplaats Hua Hin het volgende mee, waardoor ik direct weer wist waarom ik Thailand zo leuk vind.
In Hua Hin heb je een rockband (Stone Head Band), die elke avond optreedt in hun eigen Blues/Rock club El toro loco. Voorheen was deze gevestigd in Soi Bintabath, later in Soi 94 en tegenwoordig in Soi 102. Deze spelen goeie rockmuziek waar ik van hou, dus ik was van plan hun weer met een bezoek te gaan vereren.
Het was de eerste keer dat ik naar deze nieuwe locatie ging. Het was nog vroeg dus eerst een tussenstop bij het barrencomplex op Soi 94. Een uur of 22.00 dacht ik dat het wel tijd was om naar de El toro loco te gaan. Ik had op Google Maps gekeken en had bedacht dat ik hier wel naartoe kon lopen, het bleek een heel donkere weg langs het spoor. En gezien het tijdstip leek het uitgestorven. Uiteindelijk toch aangekomen bij El toro loco Blues/Rock club.
Na afloop van het optreden, ging ik richting uitgang en ik zag geen taxi, dus maakte ik mij op om ook weer terug te gaan lopen en liep de donkere verlaten straat in. Na enkele meters stopte er een scooter naast mij. Het was een vrouw en een jong meisje (misschien 4 of 5 jaar oud) de scooter had een bezorgbox achterop. De vrouw sprak mij aan en vroeg waar ik naartoe moest. Ik antwoordde: “Soi 94, maar geen probleem ik ga lopen.” Maar met dit antwoord nam ze geen genoegen. Nee, dat ging niet, zij ging me brengen.
Toen dacht ik (en ik schaam me daar nu nog voor), onzin natuurlijk, maar ze wil natuurlijk een centje (extra) verdienen als motortaxi. Ik deed nog een poging, maar ze was onverbiddelijk; zij ging mij naar Soi 94 brengen! En gelijk werd er actie ondernomen, de bezorgbox werd losgeschroefd, deze kon ik aan de hangels als als rugzak op mijn rug nemen. Dus hup achterop, kindje voorop de scooter staan … en daar gingen we, de donkere zwoele Thaise nacht in. Binnen no-time waren we op Soi 94. Ik stapte af. Zie je wel dat het te ver was om te gaan lopen zei ze nog. Ik pakte al geld uit mijn kontzak om te geven…. Maar dit wilde ze (tot mijn verbazing eigenlijk) absoluut niet aannemen! Het lukte me wel om een briefje van 100 Baht in de handen van het kleine meisje te frommelen. Ik zei nogmaals bedankt. Ze schroefde de bezorgbox weer op de scooter en weg was ze …
Ik blijf dit toch een bijzondere ervaring vinden. Ik had er later nog met een collega over. Stel je voor dat jouw vrouw met jouw dochtertje, na het werk, ’s nachts op de scooter op een donkere weg zou rijden. En er liep daar een buitenlander, die net uit de kroeg kwam. Zou zij stoppen en vragen waar hij naar op weg was. Om hem vervolgens weg te brengen. Ik denk het niet….
Ingezonden door Marcel
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Lezersinzending28 december 2024Hoe ik bijna 9000 baht in Bangla road kwijt raakte in één avond (lezersinzending)
Immigratie infobrief28 december 2024TB Immigration Infobrief Nr 058/24: Immigration Jomtien – Jaarverlenging Retired
Leven in Thailand27 december 2024De hond (lezersinzending)
Achtergrond27 december 2024Borderrun Thailand (lezersinzending)
Mooi!
‘Ik blijf dit toch een bijzondere ervaring vinden. Ik had er later nog met een collega over. Stel je voor dat jouw vrouw met jouw dochtertje, na het werk, ’s nachts op de scooter op een donkere weg zou rijden. En er liep daar een buitenlander, die net uit de kroeg kwam. Zou zij stoppen en vragen waar hij naar op weg was. Om hem vervolgens weg te brengen. Ik denk het niet….’
Dit is naar mijn mening appels met peren vergelijken. Een farang in Thailand heeft een geheel andere status dan een buitenlander in Nl.
Bovendien hier in Jomthien maak ik het heel vaak mee dat mij gevraagd wordt mij met een scooter even naar mijn appartement te brengen, als ik b.v. met een boodschappentas loop of ook wel zo maar. Dat zijn dan wel Thaise mensen die mij kennen, dus mensen die in de buurt van mijn appartement wonen.
Ook maak ik het regelmatig mee dat als mensen buiten zitten te eten en ik langs loop op weg naar mijn appartement, zij mij uitnodigen aan tafel te komen en mee te eten.
De ‘gewone’ Thaise mensen zijn over het algemeen zeer vriendelijk en gastvrij, is mijn ervaring.
Mooi weer gegeven verhaal van Thailand, in Nederland zijn we dat volledig kwijt.
Mooi verhaal Marcel.
Ja er zijn meer van dit soort mensen als je soms denkt als je meestal de berichten leest.
Nu is het in Thailand niet zo gebruikelijk dat men lift en ook geen lift geeft.
Maar heb overal verder in de wereld vaak liften gekregen en gegeven. Ook midden in nacht als ik b.v. van Den Haag naar Leiden 0f van Naarden naar Haarlem, liep als ik weer te lang ergens was blijven hangen.
Ook tijdens mij reizen geef ik soms een lift,, maar het is wel vaak een snelle beoordeling en dan neem ik het besluit.
Maar in Thailand is me dit overkomen of het was een stel die ik niet vertrouwde.
Die laatste zin begrijp ik niet: Maar in Thailand is me dit overkomen of het was een stel die ik niet vertrouwde.
Ja, dat was mij ook opgevallen. Hij bedoelt waarschijnlijk: ‘Maar in Thailand is me dit NOOIT overkomen’.
Vergeet dit nooit: er is een groot verschil tss korte termijn vakanties en de leuke ervaringen, en het echte leven op dezelfde plek. Verwar die nooit!
Geweldig deze ervaring. Ik heb al vaker eendere dingen hier in Thailand meegemaakt en het is een van de vele redenen waarom ik zo graag hier ben.