Een huis in Thailand (deel 3)

Ja wat nu? Een kastenwand in de slaapkamer omdat er op zich niet zo veel opbergplaatsen zijn in het huis en ook in de royale centrale gang komen nog wat extra kasten.

Omdat de woonlaag ruim 1 meter boven het voorplein is is er bij de voordeur een klein terrasje waar krap 2 stoelen kunnen staan en een trappetje naar de begane grond.

Ik had graag dat het terras groter zou zijn en dat daar een tafel met 4 stoelen kan staan om daar te zitten en te eten en wat te drinken. Met behulp van een tekenprogramma een aantal ontwerpen gemaakt met daarbij ook de constructie in staal. Mooi, vrouwtje vond het ook top en dan opzoek naar een bouwer. Oké de aannemer melde zich en ging met ons idee ende uitgewerkte tekeningen naar huis en zou een offerte maken. De offerte duurde even maar dan kwam er ook een goede prijs. 270.000 baht want er moet geheid worden door een ander firma en er moest beton worden gestort en dat was veel werk. Nou voor die prijs kan ik het zelf ook. Klaar wegwezen en de tekeningen heb ik nooit meer gezien hahaha.

In overleg gegaan met de kennissen van het gemeentehuis de tekeningen opnieuw uitgedraaid en een uitgelegd hoe ik het wilde. Ze zeiden: “geen punt ziet er goed uit zo kun je het maken”. De lasser van de Sala constructie heeft de constructie voor het terras gemaakt en het hek eromheen. Wij hebben shera vloerdelen vastgeschroefd en gelijmd en hebben en de zijkanten met het shera wandpanelen dicht gemaakt. De zaak geschilderd en een ronde tafel met 4 stoelen gekocht. Mooi. De rekening opgemaakt en ik kwam op een totaalprijs inclusief schilderwerk en de tafel met de stoelen op nog geen 70.000,00 baht. Ik denk dat de ondernemer eerst naar de buitenlander heeft gekeken en toen naar wat hij zou moeten maken.

Er was tijdens de bouw nog wel een discussie over de trap van de voordeur/terras naar de begane grond. Het was de goden verzoeken om de trap rechtstreeks in het verlengde van de voordeur te zetten en het beste was om het maar dwars op het terras te maken dus 90 graden gedraaid ten opzichte van de voordeur. Oké geen punt en tekening aangepast. Jawel een punt want de trap is met een knik in 2 delen en laat ik nu geen rekening hebben gehouden met het aantal traptreden want dat moet een oneven aantal zijn anders roep ik weer de goden op me af. Oké de zaak aangepast naar oneven aantal treden.

Verder nog plannen:

Ik denk even niets maar er zijn nog wel wat dingen die we zouden kunnen doen ik denk er bijvoorbeeld aan om de badkamer aan te pakken met een mooi douchecabine in plaats van een douchegordijn en wat vrolijker tegels dan de stemmige bruine tegels dat er nu opzitten en een mooi badkamermeubel.

Ook de vloertegels in de centrale hal die nagenoeg zwart zijn gaan vervangen door lichte tegels of laminaat weet nog even niet wat het mooist en makkelijkst is.

Een zwembad stond altijd hoog op mijn verlanglijstje maar ik denk dat ik daar maar vanaf moet zien in verband met het vele onderhoud alhoewel zo een Intex zwembad lijkt me best aardig.

Verder och gewoon onderhoud en wat kleine aanpassingen zoals het vervangen van de nu 15 jaar oud lichtschakelaars en stopcontacten en dingen doen die het leven gewoon fijner en makkelijker maken maar niet stil zitten want dat is niet mijn aard.

En om even terug te komen op het eerste begin waarom Rai Khing ipv Cha-am. Ik ben wel blij dat we deze keuze hebben gemaakt. Waarom? Wel veel familie woont redelijk in de buurt maar niet te dichtbij. Mijn vrouw heeft een uitgebreide kennissen en vriendenkring omdat ze werkte op het plaatselijke gemeentehuis. Die kennissenkring en de relaties binnen het gemeentehuis hebben ervoor gezorgd dat veel zaken net even makkelijker gingen of dat de weg even wat makkelijker werd gewezen.

Wij, ik dus ook zijn best wel ingeburgerd in de gemeenschap en in ons dorp Song Kanong (gehucht tegen Rai Khing aan). Ikzelf geef assistentie op de tempelschool bij de Engelse les in 8 klassen wat heel leuk is en wat het makkelijker maakt bij de inburgering en het aanleren van de Thaise manier van leven.

Ja, het spreken van de Thaise taal is nog aller belabberds en zal denk ik ook niet snel meer veranderen.

Wat ik mis? Mmm, de zee ik hou van de zee maar met een uurtje rijden zijn we aan het water en nu woon ik naast een rivier. Gewoon even lekker praten met een Europeaan want die zie je hier nagenoeg niet. Ook mijn kinderen en kleinkinderen zie ik nu niet meer in levenden lijve 2 maal per jaar langskomen, maar dat vangen we op met een goed communicatie via WhatsApp. Maar ik denk dat dat snel weer zal veranderen en het reizen weer makkelijker gaat worden.

Voor de covid perikelen kwamen er veel mensen uit Nederland langs dus genoeg om met anderen van gedachten te wisselen een drankje te nuttigen maar dat is voorlopig over (nee, ik ben niet eenzaam echt niet) en een vette hap uit Europa. In de toeristencentra zijn genoeg restaurants waar je dat kunt krijgen maar waar ik nu woon is dat maar zeer dun.

We wonen rustig “landelijk” tussen de bananenbomen, de maakpalmen, de chum o struiken, de limoenstruiken, de farangbomen en zo meer.

De omgeving lijkt wel een soort “duizend eilandenrijk” kleine langwerpige eilandjes met daarop de fruitbomen en kanaaltjes er tussen die met pompen van meer of minder water worden voorzien. Met name mensen uit de omgeving van Langedijk zullen dat wel herkennen.

Mochten er mensen bouwtekeningen willen of andere informatie stuur mij dan even een berichtje: [email protected]

Wij hebben onze stek gevonden.

Als er vragen zijn stel ze gerust.

Ingezonden door Kees