Lezersinzending: “De dag die ik niet vergeten kan”
Beste lezers,
Mijn naam is Dominique van den Berg. Ik kom al 11 jaar in Thailand en heb daar 10 jaar geleden de tsunami overleefd samen met 6 goede vrienden. We zaten toen op Ko Phi Phi. We hadden niks meer maar hadden wel ons leven nog.
Na 10 jaar heb ik mijn verhaal op papier gezet en dat uitgegeven in de vorm van een boek met de titel: ‘De dag die ik niet vergeten kan’, het is te koop vanaf afgelopen 17 december. Ik zou u willen vragen of u er op uw website aandacht aan zou willen besteden? Ik denk dat voornamelijk uw publiek hier interesse in zal hebben.
Op de website www.dedagdieiknietvergetenkan.nl kunt u de foto van de cover bekijken. Op die website kan het boek ook besteld worden zonder verzendkosten. Maar het boek kan ook bij alle boekenwinkels in Nederland en bij bol.com besteld worden.
Met vriendelijke groet,
Dominique van den Berg
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Thailand video's25 december 2024Ontdek de verborgen pracht van Sam Roi Yot (video)
Visumvraag25 december 2024Thailand Visa vraag Nr 231/24: METV of Visa exemption?
Leven in Thailand25 december 2024Je maakt van alles mee in Thailand (240)
Lezersinzending23 december 2024De linkse oudere jongere voelt zich prima in Thailand (lezersinzending)
Beste Dominique, bevat dit boek ook foto’s van de ramp / ravage ?
Beste Thailandblog-redactie / lezers : het is mij reeds opgevallen dat er blijkbaar weinig boeken, fotomateriaal, ed over de ramp in Thailand terug te vinden zijn … Of heb ik het mis ?
Phi Phi is ook ons geliefde paradijsje… Verleden jaar waren wij er met ons gezinnetje terug… en er is amper een aandenken op het eiland terug te vinden… waar er eigenlijk wel een soort “museum” zou thuis horen ? Blijkbaar wil men (begrijpelijk) deze ramp zo spoedig mogelijk vergeten…
Heeft er iemand weet over informatieve fotoboeken over de Tsunami ramp in Thailand ?
Beste Henk,
Het boek bevat ook foto’s. Ook staan er foto’s in van de memorial graden,een nagedachtenis tuintje met een altaartje met namen van de slachtoffers. Dat tuintje is weg gehaald door de landeigenaar om er een complex op te bouwen. Waar het altaartje nu is weet niemand, het is niet meer opgebouwd helaas. Ook toen het er nog was vond ik dat het achteraf lag,malsof het weggemoffeld was aan het zicht,we hebben een uur moeten zoeken voordat we het konden vinden. Dat het leven doorgaat is normaal maar een aandenken eraan hoort erbij vind ik, uit respect voor de slachtoffers en hun familie. Het boek laat je zien hoe ik het heb beleefd, ik zat op het ernstigste getroffen gedeelte van het eiland en we hebben meerdere malen geluk gehad en hebben het daardoor alle 7 overleefd.
Wij waren 5 jaar geleden net na de herdenking op Koh Phi Phi. Toen leek het dat er net een soort van museum gebouwd en geopend was. Er stond echte alleen nog maar een gebouw en er was nog niets ingericht. Toen al besloten om vijf jaar later de herdenking na 10 jaar, dus 26 december 2014, bij te wonen. Wij zijn er ook geweest en de herdenking was indrukwekkend, maar het museum of wat het dan ook bedoeld was en waar in 2009 nog een mooie grote rosé strik omheen zat was nu al aardig in verval. Overal lag bouwmateriaal en het eens zo mooie strakke gebouw was al behoorlijk besmeurd en van een tentoonstelling, museum of andere vorm van herdenking was niets te zien. Op zich wel jammer. In 2009 hingen er in de diverse restaurants nog foto’s van voor en na de ramp, maar nu was er helemaal niets meer van terug te zien. Wel was te zien dat er naast de pier aan een versterkte kade werd gewerkt om een herhaling voor zover mogelijk te voorkomen.
Beste Jan Willem,
Inderdaad raar van dat gebouw, snap er niks van waarom ze er aan begonnen zijn. Ik heb op Facebook via foto’s van Thaise vrienden gezien dat de herdenking idd indrukwekkend was.
Beste Henk,
Het boek bevat ook foto’s. Ook staat er een foto in van de memorial graden,dat was een klein tuintje met een altaartje met de namen van slachtoffers. We hebben te horen gekregen dat dat tuintje verwijderd is door de landeigenaar omdat er appartementen gebouwd gaan worden. Niemand weet wat er met dat altaartje gebeurd is, het is nergens anders weer opgebouwd helaas. Ook toen het tuintje er nog was vond ik dat het achteraf weggemoffeld was, we hebben een uur moeten zoeken om het te vinden,alsof ze het niet wilden laten zien. Erg jammer. Ondanks dat het leven doorgaat vind ik dat een aandenken in de vorm van een monument of gedachtenis iets erbij hoort. Uit respect voor de slachtoffers en hun familie. Het boek is een aanrader als je wiltvweten hoe ik het heb ervaren,ik zat op het ernstigste getroffen gedeelte van het eiland en we hebben als groep meerdere malen geluk gehad waardoor we het alle 7 hebben overleefd.