Borderrun Thailand (lezersinzending)
‘Reis je in je eentje?’ vroeg de immigratie-officier aan mijn vrouw bij aankomst in Suvarnabhumi op 13 oktober. ‘Neen, samen met man’ antwoordde mijn vrouw. ‘Hoelang blijven jullie in Thailand?’ ‘Tot 14 maart’ zei mijn vrouw. Intussen mocht ik ook haar aan het loket vervoegen en de immigratie-officier, een nogal jeugdige dame, zei nogal zelfverzekerd dat die regeling niet kon.
Ik deed mijn uitleg en zei dat we met visa exemption én met een verlenging na 90 dagen een borderrun zouden maken. Volgens haar moesten we zorgen voor een e-visum om in regel te zijn. Toch een beetje van de melk gingen we op zoek naar extra informatie op internet. Volgens de website van de Thaise ambassade in Brussel was een borderrun voor o.a. Belgen geen probleem om een verblijfsperiode van 5 maanden te overbruggen.
Na enig opzoekwerk kozen we voor een visa-office in Hua Hin. Afgaande op de wanordelijkheid van het ‘interieur’ dachten we nooit dat die bazin dat klaar zou krijgen, maar haar vriendelijkheid, overtuigingskracht én …de prijs overhaalde ons om met haar office de borderrun te doen. We kregen zelfs een speciale prijs: 5.000 THB.
Op 23 december vertrokken we met 8 klanten met een Van richting Ranong. Voor een rit van ongeveer 380 km. Ongeveer 5 uren later, na een ontbijtje halverwege en een ijsje net voor aankomst, arriveerden we aan het immigratiekantoor op de Customer Pier aan het Lighthouse in Ranong Port. Eerst moesten we onze TM6 (arrival card) invullen en de ambtenaar plaatste de stempel ‘DEPARTED’ na de gebruikelijke vingerscan en de gezichtsfoto. Toen dat bij elkeen gebeurd was, stapten we op een speedboot voor een tochtje van ca. 10 minuten richting Myanmarese immigratie te Kawthaung.
De verantwoordelijke persoon gidste ons naar het plaatselijke immigratiekantoor alwaar iedereen een stempel kreeg die aantoonde dat we Myanmar binnengekomen waren, maar meteen werd er ook ‘Left’ gestempeld. Omdat ik als een van de eersten aan de beurt was, greep ik de kans om enkele fotootjes te maken van o.a. Victoria Point, het meest zuidelijke punt van het Myanmarese vasteland.
Met zijn allen meteen weer de boot op om de terugweg naar Ranong Immigration aan te vatten. Daar moesten we alweer onze vingers laten scannen en een foto van ons gezicht laten nemen bij de ene ambtenaar, waarna de andere een stempel met ‘ADMITTED’ plaatste.
Al bij al was het een zeer vlotte afhandeling van de nodige formaliteiten van een borderrun. Volgens eerder ingewonnen informatie is de kans groot dat je bij een borderrun in Maleisië (Pedang Basar) of Cambodja (Poipet) de kans groot dat je op last van de immigratie-officier één of meerdere dagen daar moet blijven eer je Thailand terug binnen mag.
Het tarief voor de immigratie-administratie bedroeg voor Myanmar 10 USD en voor Thailand 2.300 THB
We stapten voldaan terug in de Van om in de buurt een Thaise lunch te nuttigen. Hierna vertrokken we voor de lange terugreis met 2 korte stops naar Hua Hin. Omstreeks 19.30 u kwamen we veilig dankzij de ervaren chauffeur weer aan in Hua Hin.
Laten we hopen dat Ban Phu Nam Ron (bij Kanchanaburi) snel weer open gaat. Onze chauffeur beweerde dat men daar bezig is met de bouw van een nieuw immigratiekantoor. We kunnen dan, zoals we in het verleden al deden, zelf met de scooter daarheen brommeren en de borderrun vastkoppelen aan een verblijf in Kanchanaburi.
Ingezonden door Gust Feyen
Waar staat ergens op de Thaise ambassade in Brussel dat een borderrun voor o.a. Belgen geen probleem is om een verblijfsperiode van 5 maanden te overbruggen?
Kan dat niet meteen terugvinden maar misschien lees ik er over.
Het tarief voor de immigratie-administratie bedroeg voor Thailand 2.300 THB ?
Een Visa Exemption voor Thailand is gratis. Je hebt voor iets betaald maar dat zal dan niet voor je Visa exemption zijn geweest.
Ban Phu Nam Ron is inderdaad nog steeds gesloten. Kwam er al toen het nog enkel een aardeweg was tussen de 2 immigratiekantoren, of wat vooral langs de Myanmar kant voor een immigratiekantoor moest doorgaan. Htee Khee noemt dat dorpje aan Myanmar kant waar dat kantoortje was.
Zijn langs beide kanten van de grens al jaren grote werken bezig. Is of komt een casino langs de Myanmar kant wat al die werken verklaart natuurlijk.
Als je dit soort ervaringen leuk vind moet je het zeker een keer doen, maar het is natuurlijk duidelijk dat je niet aan de doelstellingen van visa exempt voldoet, namelijk een kort toeristisch bezoek.
Volgens mij zou je eigenlijk gewoon een visum moeten hebben in jouw geval.
Het verbaast mij dan ook dat de Thaise ambassade 5 maanden zelf zou propageren als geschikt voor visa exempt.
Ik ben wel nieuwsgierig waar je in Thailand 2300 baht aan immigratie hebt moeten betalen, en waarvoor.
Een verlenging op een immigratiekantoor kost namelijk 1900 baht, en als je het land opnieuw binnengaat is het gewoon gratis.
Maar misschien is dit om de ambtenaar de ogen even te sluiten voor het onjuiste gebruik van visa exempt.
Ik vraag me wel af of dit soort trucs nog steeds kunnen als ETA wordt ingevoerd, maar voorlopig wordt dat iedere keer weer op de lange baan geschoven.
ETA zal daar in de toekomst ongetwijfeld zijn rol gaan spelen