Leven als Single Farang in de jungle: Van het Zuiden naar Isaan 9. Nabeschouwing en slot
Nu, terug thuis in het Zuiden, denkt Lung addie nog wel even na over zijn verblijf in Isaan. Het is steeds interessant om even de verschillen, als die er al zijn, op een rijtje te zetten en er even over na te denken. Lung addie leest reeds jaren het Thailandblog en heeft zowat van alles het revue zien voorbijkomen. Mensen die de Isaan ophemelen, mensen die de Isaan afbreken, mensen die gewoon hun eigen ervaringen op een prachtige, eerlijke manier weergeven.
Zelf ben ik reeds meerdere malen in Isaan geweest, doch heb er nooit echt gewoond of in familieverband verbleven. Nu de laatste jaren is daar enige verandering gekomen vanwege het feit dat mijn Mae Baan uit de Isaan afkomstig is en Lung addie er regelmatig heen gaat en wel de familiale banden leert kennen. Het is dus niet enkel, zoals vroeger, op doortocht met de motor waarbij het toeristische en het landschap de meeste aandacht kregen.
Tegenover een kleine 20 jaar geleden is Isaan duidelijk sterk veranderd. Vooral in en rond de steden is de verandering het best merkbaar. Op het platte land is er ook een grote verandering merkbaar, doch op een totaal ander vlak.
Waar ik vroeger zowat verplicht was, met de shopper, op de hoofdwegen te blijven, kan ik nu op vele plaatsen, zowel met de motor als met de wagen, gerust een zijweg inslaan, tenzij ik natuurlijk het veld in rijd waar in de verre verte geen huis te bekennen valt, behalve enkele woningen van een rijstboerenfamilie midden in the middle of nowhere.
Waar er vroeger geen elektriciteit of stromend water was, geen scholen, echte winkels, zie ik nu dat het er allemaal is…. Opnieuw, tenzij je ergens het veld in rijdt waar Boeddha nog nooit in zijn aards bestaan voorbij gekomen was.
De Isaan is aan een groot inhaalmanoeuvre begonnen en dat laat zich best merken. Eerlijk gezegd, er zijn nu wel plaatsen waar ik het best zou kunnen toeven en dat hoeft geen grote stad te zijn. Verschillende, zelfs kleinere steden, bieden zowat alles wat een mens eigenlijk nodig heeft om een goed leven te kunnen leiden, zonder dagelijks door de modder hoeven te ploeteren of tientallen kilometers te hoeven rijden om in de “beschaafde” wereld te komen.
Ik stel me de vraag waarom er zovelen, heden ter dage, klagen over de Isaan. Is het omdat ze zelf een verkeerde keuze, om welke reden dan ook, gemaakt hebben betreffende hun woonst? Ik ken de reden, doch vernoem ze hier niet. In hun hart zullen ze zelfs wel best weten waarom.
De contrasten in de Isaan zijn wel groter dan in het Zuiden. Hiermee bedoel ik het leven op het platte land en het leven in en rond de steden. Op het platte land is het in de Isaan op vele plaatsen nog steeds zoals vele jaren terug. Leven in familiale kring, hard werken op het land, een totaal gebrek aan comfort, zelfs nog koken op gedroogd hout met van alles en nog wat er te vinden is in de natuur. De reden is dat er in het Zuiden, buiten enkel de seizoengebonden inkomsten uit de landbouw, meerdere bronnen van inkomsten zijn. Dit wegens de aanwezigheid van de zee. Doch, bekeken door het oog van een Farang, biedt Isaan evenveel mogelijkheden als de rest van Thailand. Het is maar een kwestie van zelf de juiste keuze te maken en niet onbezonnen aan een avontuur te beginnen waar je totaal niet op voorbereid of kennis van hebt. Het leven, waar dan ook in Thailand, is niet het leven in het thuisland, doch indien je wenst kan je er wel iets zeer goed van maken, en zonder probleem ook in Isaan.
Wat mistte Lung addie het meest tijdens zijn verblijf in Isaan?
Op gebied van huisvesting en comfort: Niets (verbleef wel in een resort en te Roi Et bij een vriend).
Op culinair vlak: Niets, mijn bezoek aan Roi Et was een geslaagde culinaire uitstap.
Omgang met de mensen: in feite niets behalve dat ik geen Isaans versta en zij vaak geen Thais
Het enige wat ik mistte was mijn Old Lady Steed, zou liever de uitstappen met mijn shopper gemaakt hebben, dat is voor mij meer genieten dan met de wagen. Over een drietal maanden ga ik terug en wie weet, doe ik het dan met de shopper?
Heb alleszins genoten van mijn uitstap. Geen slecht woord over Isaan.
Over deze blogger
-
Geboren in 1955. Maakte kennis met Thailand meer dan 20 jaar geleden, toen ik regelmatig in BKK een tussenstop maakte na het beëindigen van werkopdrachten radiometingen op de toen nieuwe luchthaven van Hong Kong. Woon nu meer dan 10 jaar permanent in de provincie Chumphon. Ik ben de auteur van het TB-dossier 'Uitschrijven voor Belgen'.
Mijn beroep was Expert Senior Field Engineer radiometingen. Hobbies:
- het administratief bijstaan van Thaise weduwen van overleden Belgische mannen, met de Belgische overheidsdiensten: pensioenen-erfrechten-belastingen.
- Radio-zendamateurisme telegrafist met licentie in Thailand en Cambodja.
Lees hier de laatste artikelen
Thailand algemeen16 november 2024Je maakt van alles mee in Thailand: een schot in de roos (nieuw)
Eten en drinken8 november 2024Zelf kaas maken in Thailand (3 slot)- Eten en drinken7 november 2024Zelf kaas maken in Thailand (2): dag 4 tot 12
- Eten en drinken6 november 2024Zelf kaas maken in Thailand (1): dag 1 tot 3
Ik zie hier in het zuiden, Narathiwat, wel degelijk een groot verschil tussen stad en platteland, ook al is de zee nooit ver weg. Op het platteland heerst hier echte armoede en zijn de golfplaten huizen talrijk, terwijl in de stad de armoede eerder relatief is, maar de mensen, op een enkele uitzondering (Rohingya’s) na, het goed redden. Daarnaast is het platteland vergeven van militairen en checkpoints en zit de angst er hier goed in bij de rurale bevolking. In de stad is die angst veel minder voelbaar.
Denk niet dat jullie het over dezelfde streek hebben…..
Het reisadvies van de Belgische Ambassade liegt er dan ook niet om.
“Niet-essentiële reizen naar de provincies Narathiwat, Yala, Pattani alsook naar de provincie Songkhla worden afgeraden. Voor de drie meest zuidelijke provincies (Narathiwat, Pattani en Yala) dienen bijzondere voorzorgsmaatregelen te worden genomen. In deze provincies worden bijna dagelijks aanslagen gepleegd. Deze aanslagen zijn gericht tegen Thaise gezagsdragers, maar sporadisch vallen ook buitenlandse slachtoffers. Personen die toch in deze provincies dienen te reizen worden aangeraden hun verplaatsingen bij daglicht te maken, extra waakzaam te zijn in de nabijheid van openbare gebouwen
https://en.wikipedia.org/wiki/Narathiwat_Province
https://en.wikipedia.org/wiki/Yala_Province
https://en.wikipedia.org/wiki/Patani
Twee weken geleden heeft de Nederlandse overheid het advies gewijzigd naar code rood. Nu worden alle reizen ontraden. Op mijn vraag aan het ministerie waarom deze plotselinge wijziging, werd me slechts verteld dat ik zo snel mogelijk hier weg moet en dat het compleet onverantwoord is hier te wonen. Bedankt, maar dat gebeurt dus niet want ik heb hier mijn huis en werk..
Ik bedoel niet Isaan, maar het islamitische diepe zuiden waar ik middenin woon. Dat is het gebied tegen Maleisië. Er heerst hier een bloedige burgeroorlog waarin heel veel slachtoffers vallen en reisadvies code rood geldt. Overal in de stad en op het platteland vind je rondrijdende pantserwagens, tanks en checkpoints met anti-bommuren, prikkeldraad en zwaarbewapende soldaten. Buiten de steden staan de soldaten soms om de 100 meter, zichtbaar met doorgeladen machinegeweren en patrouilleren ze in greppels op zoek naar IED’s. Dat is wat de bevolking vreest: aanslagen en escalatie door de meer dan 40.000 mannen die de regio proberen veilig te houden, maar wat slechts averechts lijkt te werken.
Met mijn “nabeschouwing” bedoelde ik niet het “diepe Zuiden”. Als mensen beweren dat je in Isaan jaren terug gaat in de tijd dan mag je stellen dat je, in de drie meest Zuidelijke provincies, terugkeert naar een gemeenschap, die er naar streeft om liefst 600/700jaar terug te keren in de tijd. Een groep mensen die daar nog bij speciaal geviseerd worden zijn leraars. Deze zeer laakbare praktijk wordt er toegepast om te voorkomen dat meisjes onderwijs zouden krijgen. Als ik hier, in het midden Zuiden, aan leraars vraag of ze les willen gaan geven in het diepe zuiden is het antwoord resoluut ” NEEN”, ik ben niet gek en mijn leven niet moe. Moet er dus heel aangenaam wonen en werken zijn.
Danzig geeft als argument op advies er zo snel mogelijk te vertrekken: “ik heb mijn huis en mijn werk hier”, doch ik zou toch maar eens aan het gekende spreekwoord denken: “liever blode Jan dan dode Jan”. Hoe je het ook draait of keert: het is een zeer gevaarlijke regio daar in het diepe zuiden.
Om de lezers een klein idee te geven hoe het daar is open eens volgende link en bekijk de fotos. Deze zijn niet genomen in Syrie maar wel in het diepe zuiden.
https://www.google.be/search?q=narathiwat+thailand&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ved=0ahUKEwickqDPmczVAhXDpo8KHZXcBa0QsAQIRA&biw=994&bih=429
Ik ben zelf leraar en wat je zegt, dat leraren worden vermoord om te voorkomen dat meisjes leskrijgen is regelrechte onzin, maar dat weet je zelf ook wel.
Leraren van regeringsscholen worden door extremisten gezien als pionnen van Bangkok en als manier om het Thaise, boeddhistische gedachtegoed onder de bevolking te verspreiden. Daarom zijn zij, samen met alle andere ambtenaren en ‘collaborateurs’ een doelwit van aanslagen. Als farang en niet-moslim, werkzaam op een nationaal bekende islamitische privéschool met ruim 4300 leerlingen voel ik me op geen enkele wijze bedreigd. Ik zou zeggen: doe eens onderzoek naar de achtergronden van het conflict en het profiel van het gemiddelde slachtoffer. Je zult zien dat het een zeer ingewikkelde, veelzijdige strijd betreft, waarin ‘de jihad’ slechts een voetnoot vormt. De mensen hier, de Jawi, zijn géén Thai en willen niet dat de Thaise cultuur ze wordt opgedrongen . Dat is de basis van de onrust en zolang de regering deze mensen geen enkele concessie doet, zal het altijd blijven borrelen, met als risico toestanden als in Syrië (IS) en de zuidelijke Filipijnen.
Mogelijk voelt U zich niet rechtstreeks bedreigd maar het zal je toch maar overkomen als U “per ongeluk” behoort tot het “niet gemiddelde” profiel van de slachtoffers die er heel frequent vallen. Er wordt niet eerst gevraagd of je behoort tot een van de pionnen van Bangkok.
Citaat:
“De mensen hier, de Jawi, zijn géén Thai en willen niet dat de Thaise cultuur ze wordt opgedrongen . Dat is de basis van de onrust en zolang de regering deze mensen geen enkele concessie doet, zal het altijd blijven borrelen, met als risico toestanden als in Syrië (IS) en de zuidelijke Filipijnen.”
Ja, steek dus je kop maar in het zand en als het ooit mocht escaleren naar, zoals je zelf noemt, toestanden als in Syrie en de zuidelijke Filipijnen, kan je zelf op het blog schrijven: we werden en nooit vooraf voor gewaarschuwd. Er werd reeds meerdere malen voor gewaarschuwd doch blijkbaar steeds genegeerd. Of moet men schrijven;” wiens brood men eet, diens woord men spreekt” ? Ook elders wordt er brood gebakken maar met veel minder risico.
Vindt het ook juist om te beweren dat de Jawi zoals Danzig schrijft geen Thai zijn. De mensen in het zuiden behoren tot de etnische groepering Malays. En in Thailand zijn er 70 etnische groeperingen volgens de Thaise regering in een opgave aan de UN; stel je voor dat ieder zijn eigen lijn trekt binnen Thailand.
Als ik Danzig was zou ik mijn heil snel elders in Thailand zoeken waar genoeg banen voor buitenlands onderwijspersoneel is.
correctie op mijn reactie : vindt het NIET juist om te beweren dat de Jawi zoals Danzig schrijft geen Thai zijn.
Heb genoten,lees alle verhalen van iedereen zeer graag,maar ben zelf laks in reageren.
omgeving chumphea nog nooit besproken iedereen redt zn kont in ieder dorp doch als dat niet lukt helpt een ieder met wat ze kunnen missen nog nooit nergens mee gemaakt ook op dociaal vlak enorm goed overleg onderling
Ik heb in de loop van vele jaren op vele plaatsen in de Isaan geleefd tot in alle uithoeken en dacht komende van Chiang Sean in Nong Wau So op 20 km van Udon Thani, 8 km van de doorgaande weg te kunnen settelen maar wat me opvalt is het hufterige rijgedrag van de lokale bevolking met geen enkel verantwoordings besef. Ik geloof stellig dat meer dan 50% van de voertuigen die van de openbare weg gebruik maken, illegaal of niet geregistreerd staan en dus ook onverzekerd zijn. Ik ben geen lieverdje op de weg maar rij mijn leven lang schadevrij. Toch is deze ervaring 1 van de belangrijke redenen om er niet te gaan wonen. Hetzelfde overkomt me in de buurt van Phon Charoen, Buengkan. Een ander opmerkelijk fenomeen is dat in achteraf dorpen alle mensen die een vak kennen en op het sterkst zijn, allen naar elders vertrekken waar ze meer kunnen verdienen en dan blijven de oudjes en kleine kinderen achter. De ahteraf wegen zijn heel erbarmelijk slecht en worden niet door de plaatselijke corrupte authoriteiten onderhouden omdat er toch geen controle op is. Als men naar de toespraken van Phrayud kijkt en luisterd dan ziet men er op het platteland niets van terug en gaat het leventje door zoals het altijd was. Er vindt absoluut geen mentaliteitsverandering plaats, geen respect tonend en het lijkt alsof het gemiddelde IQ beduidend lager is dan elders wat ook niet anders kan als de gestudeerden en werklustigen allen vertrekken. Ik denk dat een wat langer verblijf in de Isaan wat anders aan het licht brengt dan tijdens een kort bezoek met verblijf in een resort.