Zorg voor je Thaise vrouw!
Het ging per ongeluk. Ik kon er niets aan doen, echt waar! Ja, ik had moeten uitkijken, dat wel, maar wie zet nou een bromfiets half binnen en half buiten het hek? Mijn vrouw dus. En wat gebeurt er? Ik sluit het hek, botst tegen de bromfiets, die omvalt en vervolgens een mooi stenen beeld van een Thaise maagd de vijver induwt. Een maagd zonder hoofd was al wat overbleef.
Heibel in de tent vanzelf, want dat beeld had toch mooi 1500 Baht gekost op een markt in Mukdahan. Hoe kon ik nu zo onhandig zijn en bla, bla,bla. Ik werd een beetje kwaad en reageerde met te zeggen, dat het toch beter het hoofd van de maagd was, die er af lag, dan de hare. Vond ik wel ad rem, maar werd niet niet echt gewaardeerd.
Getrouwd
Ach, zo gebeurt altijd wel wat in een goed huwelijk, maar dat maakt het juist zo spannend. Ik ben alleen op de Thaise manier “getrouwd”, hoor, maar beschouw dat voor mij zelf als wettig. We hebben het goed samen, we leven van een mooi pensioen, voeden samen haar (nu ook mijn) zoon op en genieten elke dag van het mooie leven in Thailand. Wij zijn al heel lang bij elkaar en dat zal ook niet veranderen, dat staat vast. Wij blijven bij elkaar “in voor- en tegenspoed, tot de dood ons scheidt”. Tot de dood ons scheidt? Ja, en wat dan?
Daar denk ik wel eens over na, niet dat ik plannen heb in die richting, integendeel zelfs, maar toch! Het gebeurt een keer, kan morgen, volgende week of ooit op Tweede Pinksterdag, maar het is onvermijdelijk, dat de dood een keer in ons midden aanwezig zal zijn. Over de gevolgen van een Farang, die sterft in Thailand en een langdurige relatie met een Thaise vrouw heeft gehad, gaan de meest afschuwelijke verhalen rond en natuurlijk gaat dat over geld.
Hartstilstand
Neem nu Matt en Jane, een leuk stel, die ik kende van poolbiljarten. Hij, een Engelsman van ongeveer 40 jaar, zij een meisje uit de Isaan van tegen de 30 jaar. Zij kenden elkaar al 4 jaar en hadden grootste plannen, trouwen, kinderen krijgen en hij zou met zijn spaargeld een zaak beginnen. Voordat er ook maar iets in die richting was vastgelegd of geregeld, sterft hij aan een hartstilstand. Voor Jane, weg liefde, weg mooie toekomst, met groot verdriet gaat zij terug naar haar dorp. Zij komt terug voor de crematieplechtigheid en intussen hadden wij een groots benefiettoernooi poolbiljart georganiseerd voor haar. Nou ben ik geen goede speler, maar won dat toernooi wel en ik had de eer het prijzengeld, dat normaal gesproken in mijn zak zou verdwijnen aan haar te overhandigen. Daarmee kon zij een tijdje vooruit, maar op langere termijn zal zij toch geheel opnieuw moeten beginnen en weer een baan zoeken.
Een ander geval is Mike, een echte Engelse heer van rond 60 jaar uit Yorkshire, die niet officieel gescheiden was van zijn Engelse vrouw, maar al wel ruim 15 jaar met een Thaise dame van ongeveer dezelfde leeftijd samenwoonde. Geen groots inkomen, maar zij konden het er mee doen, zij had zelfs een klein winkeltje, een mini-minimarkt zo gezegd. Mike wordt ziek, maar laat zich pas behandelen als het te laat is en sterft. Mike had niets, maar dan niets voor zijn Thaise vrouw geregeld. Alles wat hij bezat – en dat was niet veel – ging naar zijn wettige echtgenoot in Engeland. Hij liet zijn Thaise vrouw volkomen berooid achter, was niet eens in staat de kosten van de crematieplechtigheid te betalen, hetgeen door Mike’s vrienden werd bekostigd.
Sterfgevallen
Het zijn niet eens de meest hartverscheurende gevallen, het kan nog veel erger, menig Farang kan daarover wel een boekje opendoen. Mij gaat het ook niet zo zeer over die wrange nasleep van sterfgevallen, mij gaat het erom, dat als je een langdurige relatie met een Thaise vrouw hebt, je best wat mag regelen voor als je komt te overlijden.
Dat is overigens lang niet altijd gemakkelijk, want de omstandigheden zijn voor een ieder anders. Wel of niet getrouwd in thuisland of in Thailand, kinderen in Nederland, bezit in Thailand en zo zijn er veel meer zaken, die bij een regeling een rol spelen.
Zorg
Ik had het relatief gemakkelijk; ben weduwnaar, heb geen eigen kinderen, heb geen bezit in Nederland en ook niet in Thailand. Ik heb een Nederlands testament, waarin mijn Thaise vrouw (als tweede haar zoon) als erfgenaam staat vermeld, zodat zij recht heeft op bank- en spaartegoeden. Het huis waarin wij wonen, heb ik betaald, maar op haar naam, dus ook een aardig kapitaal. Bovendien stort ik een maandelijks bedrag op een speciale rekening, waarvan het geld alleen kan worden gebruikt als ik kom te overlijden. Enkele jaren geleden heb ik voor haar een nu prima lopende minimarkt gekocht, waarmee zij ook vooruit kan. Let wel, zij zal het met minder moeten doen, want al mijn pensioenuitkeringen (ik heb er 6) stoppen abrupt. De vaste kosten voor het huis, het (hoge) schoolgeld voor onze zoon, steun aan de familie, enz. gaan gewoon door en zij zal daarbij een totale aanpassing van haar levenspatroon moeten accepteren.
Ik hoop, dat dit alles nog heel lang buiten ons gezichtsveld blijft en ik doe mijn best om nog heel wat jaren op deze aardkloot te blijven rondhangen. Maar ik vond het niet meer dan redelijk en fair om gestand te doen aan de titel van dit verhaal: Zorg voor je Thaise vrouw!
– Herplaatst bericht –
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Steden21 november 2024Chumphon: Rust en lekker eten!
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
In Thailand wordt volgens Thais erfrecht erfenis geregeld , en ja indien nog niet wettelijk gescheiden van Engelse echtgenote …..spreken we eigenlijk van een girlfriend , anders was het juist omgekeerd gebeurt, trouwens hier op blog toch gelezen van een poster , dat je hier zelfs je kinderen kunt onterven , wat in onze contreien niet mogelijk is .!
Wel even een nadenkertje dit artikel , mensen denken soms het eeuwige leven te hebben …..
Beste David,
Even een kleine correctie en aanvulling. Naar Brits recht kan je zelf je gehele nalatenschap bepalen. Naar Nederlands recht kan dat ook, maar dat geldt alleen als de wettige erfgenamen dat accepteren. Met andere woorden, je kan een of meer kinderen bij testament onterven. De notaris of testamentair executeur zal wel verplicht je wilsbeschikking aan de wettige erfgenamen moeten voorleggen met de vraag of ze je wilsbeschikking accepteren. Doen zij dat niet, dan hebben ze alsnog recht op de helft van de waarde die ze anders (zonder testament) zouden hebben ontvangen. Indien bij testament de nalatenschap of een deel daarvan wordt nagelaten aan derden (niet wettige erfgenamen), dat wordt dat beperkt tot het deel dat de wettige erfgenamen van rechtswege kunnen opeisen.
Ik ben van mening dat iemand in alle gevallen zelf moet kunnen bepalen aan wie hij of zij zijn of haar nalatenschap nalaat. Ik wil feitelijk niets te maken hebben met wettelijke beperkingen. Daarom heb ik een stichting opgericht waarin mijn bezittingen zijn ondergebracht. Voorts is bepaald aan wie ik wat nalaat. Dat is reeds bij oprichting van de stichting gebeurd d.m.v. certificaten die aan de betreffende personen zijn geschonken, met de rstrictie dat ik bij leven elk geschonken certificaat kan herroepen, indien ik het tijdens leven wil wijzigen. Voorts blijf ik tot mijn overlijden het vruchtgebruik behouden. Alles is bij notariële akte vastgelegd. Wel eist de overheid dat het doel van de stichting duidelijk moet zijn. Is het doel het ontlopen van belasting, dan kan de Belastingdienst heffen alsof de stichting nooit heeft bestaan.
De reden van deze wijze van nalaten ligt in het feit dat ik vier kinderen heb bij drie moeders en ik niet getrouwd ben of een geregistreerd partnerschap heb met mijn huidige vrouw. Mijn wettige kinderen kunnen zo ook niet mijn huidige vrouw ruïneren en kan ik haar met onze dochter goed verzorgd achterlaten. Gringo heeft met zijn verhaal aangegeven: “Zorg voor je Thaise vrouw.” Dat heb ik dus gedaan.
Ik woon sinds 11 jaar in Thailand en ben inmiddels 8 jaar getrouwd (ampel) met een enigszins jongere vrouw.
Het huis waarin wij wonen en het huis dat ik voor haar moeder gekocht heb, staan beide op haar naam.
Bovendien hebben we nog een gezamenlijke rekening waarop inmiddels drie miljopen baht staat.
Totale waarde zeg op dit moment, circa 8 miljoen baht.
Ik hoop nog wat jaren te mogen rondlopen in dit mooie Thailand, en dan bezit mijn vropuw ergerns tussen de 10 en 15 miljoen baht, afhankelijk van het moment ‘waarop’..
Want op het moment dat ik ‘heenga’ houdt ook de financiele stroom geld (aow en pensioen) uit Nedrland op.
Kijk, dat is houden van en zorgen voor….
Vergat te melden dat e.a. testamentair is vastgelegd.
Als je dan toch zoveel van je Thaise partner(neen het is echt niet uw vrouw) huw je haar toch en laat je huwelijk op de ambassade registreren. Zodat op dat moment ECHT uw wettelijke echtgnote 6 weduwenpensioen kan bekomen. Is ze helemaal uit de zorgen.
Kortoem U geeft adviezen aan anderen, maar…………
@Henry, het enige wat ik met mijn verhaal wil zeggen is, dat als je een gedegen en langdurige relatie hebt, het verstandig is om zaken te regelen voor als één van de partners komt te overlijden. Dat is alles!
Wat mijzelf betreft, ik ben weduwnaar geworden na een prima huwelijk van 34 jaar. Noem mij maar ouderwets, maar je trouwt maar eens in je leven!
Toen ik met pensioen ging, moest ik bij alle pensioenen beslissen of dat al dan niet inclusief een weduwepensioen moest zijn. Zoals gezegd, ik was weduwnaar, kende mijn Thaise partner (nog) niet en koos dus voor een hogere pensioenuitkering zonder een weduwepensioen.
Ook al zou ik dus alsnog met mijn Thaise partner trouwen, dan heeft zij niets aan mijn pensioen, want dat stopt onmiddellijk.
Dit artikel is inderdaad iets om ook eens bij stil te staan.
Persoonlijk ben ik van oordeel dat je partner niet verdient om, na jaren samenleven, met lege handen te worden achtergelaten.
Ik heb dan ook al jaren geleden hierover beslissingen gemaakt en voorzorgen genomen.
Zo ben ik o.a. speciaal hiervoor een wettelijk huwelijk aangegaan en hebt gezorgd dat mijn vrouw de nodige stappen ondernam om de Belgische nationaliteit te bekomen.
Ik beweer hiermee nu helemaal niet dat je moet getrouwd zijn, of de Belgische nationaliteit moet aannemen om alles geregeld te krijgen.
Het maakt wel de administratie en afhandeling na het overlijden veel eenvoudiger en vooral minder duur wat successierechten betreft.
Bovendien geeft het mijn vrouw nu al een zekerheid naar de toekomst en hoeft ze zich daar geen zorgen over te maken.
Ikzelf heb een overheidspensioen. Hierdoor zal ook mijn vrouw na mijn overlijden van een ruim overlevingspensioen genieten en dit levenslang.
Wij hebben geen kinderen en dus wordt zij ook automatisch de enige erfgenaam van alle roerend en ontroerend goed in België.
We kennen mekaar nu een kleine 20 jaar denk ik en zijn ondertussen 11 jaar getrouwd.
Momenteel ben ik 58 en zij 51. Bijna het ganse jaar verblijven we in Thailand in haar woning.
(Ik ben een van de gelukkige die geen huis heeft moeten kopen of bouwen, en kan het dan ook niet kwijtspelen… Natuurlijk heb ik wel de verbruiks- en onderhoudskosten ervan).
Hopelijk kunnen we dit nog lang doen, maar als het niet zo is dan weet ik toch dat zij financieel niets zal tekort komen in haar verdere leven, en dat geeft ook mij een goed gevoel.
straks huw ik ook in België met mijn Thaise vrouw en komt ze dus als wettige erfgename naast mijn kinderen te staan. Erg gelukkig zijn ze daar niet mee, maar uiteindelijk beslis ik nog steeds over wat met mijn erfenis gebeurt. Daarom is het op dit ogenblik erg wikken en wegen en heb ik beslist om met een contract te huwen. Als ik eerst sterf, zal ze met de kinderen moeten overleggen maar naast het contract zal ik toch al een en ander voor haar veilig stellen via testament. Ik snap alleen niet wat voor verschil het uitmaakt als ze dan al dan niet de Belgische nationaliteit heeft. Haar huisje in Thailand heeft ze nu ondertussen al, maar het is niet erg groot. Dus zal er wel nog een ruimere woning bij komen in Thailand, maar van stenen kun je niet eten. Ik dacht dat ze automatisch recht heeft op een weduwenpensioen, maar is dat wel zo? En wie zegt dat dit later niet zal wijzigen aangezien de overheid bezig is met ons zoveel mogelijk te pluimen. Ze heeft wel te kennen gegeven dat ze bij overlijden weer terug wil naar Thailand en dat lijkt me ook het meest verstandige. Maar verliest ze dan niet haar recht op weduwenpensioen of is het net daarvoor dat ze de Belgische nationaliteit moet aannemen ? En wordt ze niet automatisch Belgische door huwelijk?
Beste Patrick,
Door huwelijk bekom je niet automatisch de Belgische nationaliteit.
Een nationaliteitsverandering moet je aanvragen.
Daar gaan wettelijke wachtperiodes aan vooraf en er zijn procedures die moeten gevolgd worden.
Het huwelijk kan je wel gebruiken als basis om de Belgische nationaliteit aan te vragen, maar je wordt het niet automatisch door huwelijk.
Ik ben militair geweest en ontvang een pensioen via PDOS (pensioendienst van de overheid) en niet via de pensioenstoren (niet overheidspersoneel). Hoe het bij die laatste werkt weet ik niet. Misschien volledig anders… ???
Mijn vrouw zal dus bij mijn overlijden een overlevingspensioen van PDOS ontvangen.
Het bedrag van het overlevingspensioen is momenteel hetzelfde van wat ik nu zelf als gepensioneerde ontvang. Het uiteindelijk nettobedrag zal wel wat verschillen, maar dat heeft dan te maken met andere bedragen zoals voorheffing, etc…
Het toekennen en de bedragen van die overlevingspensioenen zijn momenteel al aan veranderingen onderhevig. Die veranderingen/aanpassingen zijn enkel van toepassing voor zij die minder dan 45 jaar zijn (dacht ik).
Mijn vrouw is ouder dan 50 dus zijn die veranderingen niet meer van toepassing op haar.
Ik volg dat dan ook niet echt meer of doe er ook de moeite niet voor.
Ik weet trouwens zelfs niet of het ondertussen al verschenen is in het Staatsblad.
In grote lijnen komt het hier op neer (voor de juiste details moet u het zelf maar eens opzoeken)
Vroeger moest je minimum een jaar getrouwd zijn om maximaal van het overlevingspensioen te kunnen genieten. Dat je nog snel op je sterfbed kan trouwen voor het overlevingspensioen is een fabeltje.
Vb. Trouwde een 60 jarige met een 20 jarige, en waren die minstens een jaar getrouwd, dan kreeg de 20 jarige bij zijn overlijden het overlevingspensioen van die 60 jarige.
Niet slecht zou ik zeggen, en huwelijken werden dan ook soms nog snel afgesloten om die jackpot binnen te halen.
Dit zou nu wel anders liggen.
Nu zou het afhankelijk zijn van o.a. hoe lang je getrouwd was en hoe oud je bent wanneer je het overlevingspensioen aanvraagt. Hoe de berekening nu juist gebeurt weet ik niet precies (moet je zelf maar eens opzoeken), maar iemand die vb 35 jaar is en 10 jaar getrouwd was zal nu niet meer het maximum overlevingspensioen bekomen.
Ze zal een overlevingspensioen bekomen dat in overeenstemming is met haar leeftijd, duur van het huwelijk, aantal kinderen, etc. Er zal dus met meerdere factoren worden rekening gehouden. Men gaat er van uit dat iemand van o.a. 35 jaar nog best wat jaartjes kan werken ipv een volledig overlevingspensioen te krijgen voor de rest van haar leven.
Trouwens wist u ook dat wanneer u gescheiden bent, je huidige vrouw ook niet het maximum overlevingspensioen zal ontvangen.
Ook je vorige vrouw (of vrouwen) delen hier mee, en het overlevingspensioen zal verdeeld worden volgens het aantal jaren dat je met elk getrouwd was.
Ik schrijf dat mijn vrouw nu de Belgische nationaliteit heeft. Of dat momenteel een verschil maakt weet ik niet en dat beweer ik ook niet.
Het is wel een van de voorzorgen die ik genomen heb voor later. Misschien is het binnen enkele jaren wel van belang, wie weet.
Ze zal in ieder geval, als Belg, altijd in België terecht kunnen voor allerlei diensten die Thailand niet heeft of die beter geregeld zijn dan in Thailand.
De toegang tot België zal haar nooit ontzegd worden, ook niet na mijn overlijden en dat zou misschien wel eens anders kunnen zijn indien zij enkel Thai zou blijven.
Wat de toekomst brengt weet ik niet want ik heb geen glazen bol.
Misschien was het allemaal niet nodig, maar misschien beslist men ooit om o.a. alleen nog maar overlevingspensioenen uit te betalen aan Belgen, en vallen de buitenlanders af.
Ook voor andere zaken zal ze als Belg altijd meer kans maken om bepaalde Belgische rechten te behouden, zelfs als ze dan in het buitenland verblijft/woont.
Wie zal het zeggen, soms moet je voorzorgen nemen alhoewel je niet weet of het eigenlijk wel ooit zin zal hebben.
Baat het niet, dan schaadt het niet…
Ronny. Dank je wel voor deze informatie die waarschijnlijk niet alleen mijzelf zal helpen. Mijn vrouw wordt straks 38 jaar en ik ben inderdaad in de privésector werkzaam. Ik wil dus alles zo goed mogelijk regelen dat zijn niet met lege handen komt te staan, maar ook mijn kinderen geen haat koesteren tegen haar omdat zij met in hun ogen een te groot deel van de erfenis zou gaan lopen. Ik wordt in dezelfde maand van mijn vrouw 60 jaar, zal nog wel een jaartje of twee werken, en ik hoop dat ik nog minstens een jaartje of 10 mag leven. Ik dacht dat de wachtperiode voor de aanvraag van de Belgische nationaliteit 10 jaar is. Dat is toch zo voor mijn Algerijnse “schoonzoon”, maar die is niet gehuwd met mijn dochter, maar heeft een samenlevingscontract. Zoals steeds in de Belgische wetgeving is er dus geen rechte lijn in te trekken. Voor zover ik geïnformeerd ben, is het op vandaag nog steeds de periode van 1 jaar dat je moet gehuwd zijn. Ik hoop dat ze daar geen wijzigingen meer in maken, maar het tegendeel is te verwachten. Wat ik hier toch ook even wil meegeven: woon je in eigen woning in België en heb je kinderen én huw je met een huwelijkscontract met scheiding van goederen, dan zullen straks je kinderen enkel de naakte eigendom erven van je huis. Je vrouw erft automatisch het vruchtgebruik, dat kun je haar niet ontzeggen. Met andere woorden, als ze toch in België wil blijven wonen en hier iemand anders leert kennen, dan kan het gerust gebeuren dat je kinderen alleen de kosten aan de woning erven terwijl je vrouw er levenslang gebruik kan van maken. Dat zou er kunnen op neerkomen dat je kinderen nooit hun erfenis zullen kunnen benutten. Het spreekt voor zich dat dit de relatie tussen je kinderen en je vrouw niet direct zou bevorderen. En dan kun je reageren met: wat dan nog? Ik zal het toch niet meer meemaken. Maar zo zit ik niet in elkaar. Voor mij zijn dat erg verscheurende keuzes, want ik ben weduwnaar, ik hou van mijn kinderen én van mijn nieuwe vrouw. Ik hoop dus écht dat mijn vrouw na mijn overlijden weer naar Thailand wil vertrekken. Dan kan ze het vruchtgebruik tegen vergoeding aan mijn kinderen overlaten voor een bedrag dat voor alle partijen aannemelijk is, want wettelijk bepaald wordt op basis van de levensverwachtingen. Anderzijds kan dit vermeden worden door in Thailand te gaan wonen, maar ik heb medische begeleiding nodig van een soort dat in Thailand niet echt voor handen is. Ik overweeg dat toch. Als mijn vrouw bij me in België woont, is het de bedoeling dat ze ook nog wat gaat werken en dan kan ze haar eigen verdiende centen naar Thailand overhevelen en leven we van het mijne. Daar heb ik geen problemen mee en dat geeft haar meteen zekerheid voor de toekomst. Als we in Thailand gaan wonen, valt die opbouw natuurlijk weg. Het blijft moeilijk en ingewikkeld.
Ik ken diverse gepensioneerden, overigens uiterst beklagens- en afkeurenswaardig gedrag, die hun Thaise vrouw hebben wijsgemaakt dat zij na hun overlijden van de SVB voortzetting van de AOW-uitbetaling ontvangen. Iedere NL’ er weet dat dit niet waar is. Een TH-partner krijgt AOW als zij/hij zelf in NL is geweest. Dat heeft niets met een NL-huwelijk van doen. Al was hij/zij op eigen houtje in NL, ook dan is er sprake van AOW-opbouw. Maar goed, een reactie nav het verhaal van artikelschrijver:
Er zijn vele manieren voor iemand beschikbaar om te zorgen dat zijn Thai-partner (m/v) niet in de misère komt na overlijden.
1- Zorg dat hij/zij de beschikking krijgt over je TH-spaarrekening waarop het geld tbv visumverlenging. Zo ook event. andere TH-bankrekeningen.
2- Heb je nog naar verwachtingen menig jaar voor de boeg, open dan een TH-bankrekening waarop je tegen een aantrekkelijke rente maandelijks gedurende jaren een vast bedrag stort.
3- Ben je nog niet gepensioneerd, schrijf dan je pensioenfonds aan en hevel een deel van je ouderdomspensioen over naar een partnerpensioen. Let op: op tijd doen. Eenmaal met pensioen, lukt dit niet meer!
4- Haal je TH-partner naar NL. Voor elk jaar verblijf bouwt ze 2% AOW op.
5- Heb je wat geld, koop dan een stuk grond in TH op partner’s naam, of bouw een huis, of beide.
6- Zet een aanmerkelijk bedrag vast op een TH-bank, koop aandelen, ga beleggen, etc.
7- Ben je tevens erflater in NL, maak dan zowel in NL als TH rechtsgeldig een testament op.
@henry: huwen met je TH partner en dit huwelijk doen registreren bv bij de NL-ambassade levert -n i e t- op dat een weduwenpensioen volgt. Dat is een fiks misverstand, (alhoewel al van jaren her!). Een uitkering na overlijden van de pensioenhouder tbv de partner dient men tevoren te regelen, zie 3. Daartoe behoeft men niet per definitie gehuwd te zijn. Ook krijgt de partner geen ANW-uitkering, noch een uitkering van de SVB omdat men toevalligerwijs ooit is gehuwd met een TH-partner.
8) indien je je partner naar Nederland haalt en deze een verblijfsvergunning heeft kun je de missende jaren voor AOW kopen.
Dus het verschil tussen 15 jaar en haar huidige leeftijd.
Voor verdere vragen hierover kun je me altijd contacteren
[email protected]
Deze mogelijkheid komt vaker voorbij. Het is echter minder rooskleurig dan het lijkt. Laten we het eens wat goedkoop houden:
je partner komt naar NL op 30 jarige leeftijd.
Over de jaren van 15 tot 22 jaar betaal je euro 1880 per jaar.
Over de daarna volgende jaren wordt de premie euro 2400 per jaar.
Totale premie is: 7 x 1880 + 8 x 2400 maakt euro 32.360
Voor elk jaar ouder dan 30 tel je er 2400 euro bij.
Betekent aldus dat voor een partner oud 35 jaar een premie betaald gaat worden van euro 44.360
Ga er maar aan staan! Je moet van wel heel goede financiele huize komen.
Op de website van de SVB allemaal na te lezen, plus een rekenmodule: http://www.svb.nl/int/nl/vv/nieuw_in_nederland/wat_kost_inkoopregeling_aow/
Minimaal betaal je voor elk missend tot 22 jaar euro 1880.
Zorg dat je het meeste regelt voordat je het loodje legt.Je hebt jaren van elkaar mogen genieten ( of niet ) en dan ben je toch wel wat verantwoording “schuldig”. Neem nu b.v. je giro op 2 namen, zodat je vrouw na je overlijden geen moeilijkheden hoeft te ondervinden en zodoende geen geld kan pinnen of overschrijven, want op zo’n moment heeft ze toch wel wat anders aan haar hoofd, en alle rekeningen blijven in de brievenbus komen. Ik denk dat “alles” goed geregeld is, en dat geeft mij ook weer de rust, zolang we nog samen kunnen genieten van het leven in en buiten Thailand, je kunt nooit weten wanneer het noodlot kan toeslaan, het kan ook in het dagelijkse drukke verkeer gebeuren en andere omstandigheden waar je op dat moment nooit rekening mee hebt gehouden . Het is toch ook een vorm van respect jegens je lieve zorgzame Thaise vrouw en je kind. Maar regel wat. Groet, R 45 / Pakkred.
Uiteraard het bedrijf staat al op haar naam. maar dit alles is zo tegengesteld met wat ik hier vaak lees. Dat thaise vrouwen alleen maar op geld uit zijjn. En nu komen de andere verhalen los. Zo is het ook bij een scheiding en volgende partner ook veel in nederland. Alleen heeft men daar betere voorzieningen. Wel leuk dat ook eens iets positiefs wordt geschreven over de thaise vrouw en niet alleen maar”, 99% is op geld uit 🙂
Ik heb ook het beste voor met mijn vrouw wat betreft de financiele nazorg na mijn heen gaan naar het
hiernamaals. Ik heb op naam van mijn thaise vrouw een spaarrekening geopend en stort elke maand ca. 10.000 THB hierop. Na 6 jaar zou dit totaal 720.000 THB moeten opleveren.
Bij (stiekeme) controle van haar spaarbankboekje blijkt nog minder dan de helft hierop te staan.
Ik heb haar hier niet mee geconfronteerd maar wel de nodige maatregelen getroffen. Ik heb mijn vrouw nooit verteld hoeveel geld ik totaal op de banken heb staan om haar niet gek te maken.
Mijn geld staat op banken waar zij nooit bij kan komen. Ook niet na mijn overlijden.
Ik heb mijn best gedaan en wie zijn gat verbrandt moet maar op de blaren zitten als het zover is.
Ze zal alleen een nabestaande pensioen ontvangen van ca. 30.000 THB per maand.
Ik heb ongeveer zelfde gedaan als khun halle drie keer per jaar zetten we geld op de thai bankrekening.
bekijk de update van het boekje nadat het geld erop staat , en al kan mijn vriendin als ze zo willen geld eraf halen heeft ze in al die jaren nog geen baht eraf gehaald.
heeft te maken met vertrouwen is goed controle beter.
Heb je achteraf geen kater. als je vrouw besluit om voordat je dood bent afscheid van je te nemen.
en er dan achterkom dat je opgebouwde rekening leeg is.
Ik zit zowat in dezelfde situatie als Gringo. Weduwnaar, maar dit wel op heel jonge leeftijd, amper 35 na goed maar veel te kort huwelijk van 12 jaar. Gelukkig heeft dit mij een pracht van een dochter nagelaten voor wie ik, voor mijn definitief vertrek naar Thailand de nodige regelingen getroffen heb.
Ik had/heb ook nog geen vaste partner toen ik naar Thailand kwam wonen, was en ben zelfs nog niet met pensioen. In Belgie is de pensioenregeling anders dan in Nederland. Ik ga hier niet dieper op in gaan, zij die de exacte wetgeving willen kennen: deze staat op de website van het Belgisch pensioenfonds duidelijk beschreven. Ik weet het, niet iedereen is financieel bij machte een huis te bouwen, een fors bedrag op een spaarrekening te storten, dit is totaal afhankelijk van de eigen financiele toestand.
Een goed vriend van mij woonde reeds 7 jaar samen met een Thaise dame. Echt een goede, harmonieuse
relatie. Hij heeft veel zorg nodig, iets wat hij in ruime mate van zijn partner krijgt. Hij bezit niets meer in Belgie, heeft geen kinderen. Hij heeft wel een heel ruim pensioen als ex-ambtenaar van hoger niveau. Toen ik hem vroeg: Waarde Vriend, heb je al iets geregeld voor als je er niet meer bent? Zijn antwoord was NEEN. Ik ken hem goed, hij is iemand die niet over deze zaken nadenkt en dit niet uit slechte wil. Ik zei hem toen: Waarde Vriend, waarom trouw je niet met haar? Indien je dit doet dan heeft zij recht op een overlevings ( weduwen ) pensioen, wat ruim voldoende voor haar is om als Thaise een goede oude dag te kunnen genieten. Of heb je liever dat, waar je als pensioen voor gewerkt hebt en, waarin voorzien is dat het achteraf voor je weduwe geldt gewoon naar niemand meer gaat? Eén jaar later werd Lung Addie uitgenodigd op zijn bruiloft in Belgie. Ze zijn ondertussen reeds meer dan 5 jaar getrouwd en zij heeft dus levenslang recht op het weduwenpensioen.
Ik vind het wel verwerpelijk om je partner, bij het begin of voor een ernstige relatie, van alles en noch wat op de mauw te spellen en haar hemel en aarde te beloven om dan, achteraf met lege handen te komen staan. Wees in de eerste plaats open en eerlijk, een relatie die reeds begint met leugens en huichelarij kan in mijn ogen geen goed gevoel geven.
We kunnen stellen dat, volgens de statistieken een vrouw doorgaans langer leeft dan een man. Hier, in Thailand, hebben we dan ook nog te maken met huwelijken en of relaties met grotere leeftijdsverschillen, wat de zaken dan ook even anders maken.
Ik ga hier niet, zoals sommigen, in detail treden en schrijven wat je zoal allemaal moet doen, huizen bouwen, enkele milioenen THB op een rekening gooien …. Dat is volkomen afhankelijk van ieders vermogen en situatie. Ieder doet dit op zijn eigen manier in eer en geweten. Volgens bovenstaand artikel zijn er jammer genoeg mensen die geen eer en geweten hebben.
Mijn mening is, zorg in de mate van het mogelijke, dat diegene die voor U zorgt achteraf niet met lege handen achter blijft. Voor wat hoort wat en, dan, als dan je “tijd gekomen is” kan je vredig en met een gerust gemoed de nieuwe tocht aanvatten.
LS Lung Addie
Beste Piet,
De bankrekening staat op haar naam en is bedoeld om wanneer ik kom te overlijden zij de eerste tijd geld heeft om van rond te komen totdat zij nabestaande-pensioen ontvangt.Het geld staat op haar rekening. In principe kan ze het geld opnemen wanneer ze wil maar wij hadden de afspraak gemaakt dat ze geen geld zou opnemen. Als de opgebouwde rekening leeg is doet zij alleen zichzelf te kort als het zover is. Ze heeft dan minder geld te besteden.
Als je met je vrouw gelukkig bent zorg er dan voor dat ze na je dood geen problemen heeft.Trouw burgerlijk dan heeft ze alle rechten.Niettemin moet je een testament laten opstellen;deed ik bij een advocatenbureau en kostte slechts 4000 baht,want zonder testament waarin je specifieert wat ze erft zal na je dood het thaise gerecht beslissen wie wat erft en dat kan maanden duren.Bankrekeningen op beider naam vallen daar ook onder,dus beter ook een rekening op haar naam alleen zodat ze niet zonder middelen valt bij jouw overlijden.Huwelijk via de ambassade laten registreren in België,dan bekomt ze haar weduwenpensioen zonder problemen volgens de nieuwe wetgeving.Je kunt ook een testament laten opstellen of registreren op de gemeente voor ongeveer 200 baht,maar via een advocatenbureau is alles pikfijn in orde.
Heel goed om dit ter sprake te brengen.
Ik ben in Nederland al 5 jaar getrouwd (in gemeenschap van goederen) met mijn Thaise dame en woon nu ook nog in Nederland. Het plan is om over 4 jaar naar Thailand te verhuizen. Land in Thailand is al aanwezig, huis moet nog worden gebouwd en daar wachten we mee tot we daar wonen.
Bij vertrek verkoop ik mijn (hypotheek vrij) huis in Nederland, krijg AOW en pensioen en met de opbrengst van het huis hebben we een riante bankrekening. Vrouwlief wil een restaurant openen en dat kunnen we bekostigen. Dat genereert ook weer inkomen. Kinderen hebben school/universiteit gedaan en staan op eigen benen. Daar dus ook geen zorgen over. Als ik kom te overlijden erft vrouwlief alles (10 – 15 miljoen bath) dus ze heeft geen financiële zorgen. Crematie vindt geheel volgens Thaise traditie plaats, ook daar is voor gezorgd.
Maar ik hoop dat ik nog heel lang mag genieten van onze tijd in Thailand.
Voor iemand zorgen na je verscheiden moet ook maar kunnen. De miljoenen, de huizen, lappen grond en de testamenten en regelingen vliegen je om de oren in bovenstaande commentaren. Echter er zijn ook en ik denk een meerderheid aan farangs met een relatie hier, die aan hun maandelijkse verplichtingen kunnen voldoen, bescheiden wat kunnen sparen, geen dijken van een pensioen hebben en wellicht ook nog financiele verplichtingen in het thuisland. Uit eerdere commentaren blijkt ook, dat de meerderheid volgens zeggen een spijkervaste relatie met zijn Thaise vrouw bezigt. Ja, wat is realiteit?
In mijn relatie van een kleine zes jaar nu, bescheiden gespaard op haar naam, bescheiden auto op haar naam, wat goud, schulden afgebouwd etc. We zijn een aantal maanden gescheiden geweest door omstandigheden en in die periode , auto door familie ingepikt, spaar tegoed weg , dus niets meer.
Nu weer geruime tijd bijeen, krijgt kost inwoning en kleding en dat is het zo ongeveer. Alles wat ik haar nalaat is binnen de kortste keren verdwenen na mijn overlijden, ze wordt een keer of drie dronken gevoerd en daar gaan mijn met uit liefde voor haar gespaarde centjes. Zeg het maar, volgens mij ben in niet de enige in dit soort situaties. Het beheerst regelmatig mijn gedachten, zou het graag anders willen, maar het kan gewoon niet anders. Ze blijft achter met praktisch niets
Beste Henri, wordt het dan niet tijd die roze bril af te zetten en de realiteit onder ogen te zien?
Je schrijft: “bescheiden gespaard op haar naam, bescheiden auto op haar naam, auto door familie ingepikt, spaartegoed weg, alles wat ik haar nalaat is binnen de kortste keren verdwenen na mijn overlijden. Wat is realiteit?”
Ik zou zeggen: “wie is hier de kluns?”. Je mag je niet verschuilen achter “volgens mij ben ik niet de enige in dit soort situaties.” Ik noem dit rationaliseren. Ieder is zelf verantwoordelijk voor zijn doen en laten.
Wat Henry bedoelt is dat hij niet weet hoe hij zijn vrouw/vriendin uit de invloed van haar familie kan halen zodat die niet als ratten aan haar vreten zodra hij er niet meer is.
In zijn land gaan wonen is vaak ook geen oplossing want door de social media weet men altijd zijn vrouw te bereiken en te bewerken om vooral geld te sturen en dat gezeur gaat maar door.
En zo zijn er dus menigeen die in die situatie verkeren dat vooral veel voorkomt met vrouwen die uit de Isaan komen..
Het is onzinnig om hierom iemand een kluns te noemen Frans Nico.
Henry is wel degelijk een beetje een kluns. Hij wil wel goed voor haar zorgen en regelingen treffen voor als hij er niet meer is, alleen…. hij heeft de verkeerde vrouw!
@ Henry: Inderdaad, als u geen spijkervaste relatie hebt, u een beklagenswaardige ‘schoonfamilie’ hebt (inpikken, uw vrouw dronken voeren !!??), waarom wilt u haar dan verzekeren van uw spaarcentjes? Zoek eerst een andere vrouw, bouw dan een goede relatie op, stel eventueel je wetten (naar een eventueel snode familie toe) en denk dán eens aan uw overlijden. Dat lijkt mij een betere volgorde.
Echter, de grootte-orde van uw bezit is niet belangrijk. U hebt zeker een punt dat veel van de commentaren hier volledig overbodige details vermelden (spaarsaldi,
inkomens, aantal huizen,..) Men gebruikt het onderwerp (Zorg voor je vrouw!) gewoon als excuus om te ego-trippen. “Kijk eens hoeveel ik wel heb en hoe goed ik het allemaal voor mekaar heb”. Toch wel een veel voorkomend syndroom onder farangs op deze blog.
Wat mij opvalt dat er nergens over een nabestaande pensioen wordt gesproken, als men pensioen opbouwt
wordt tegelijk een nabestaande pensioen opgebouwd, meestal 70% van wat u heeft opgebouwd,
als men niet getrouwd is en samenwoont met vrouw ( man ) is meestal een partner registratie
noodzakelijk om voor en uitkering in aanmerking te komen.Omdat de leeftijd tussen de partners
nogal eens verschillen wordt erbij een verschil van meer dan 10 jaar een korting toegepast, hiervoor
kan je en risico of een kapitaal verzekering afsluiten, soms is dit bij cao geregeld.
Als ik NL zou wonen met mijn vrouw zou ik dat gedaan hebben een nabestaandenpensioen afsluiten en/of een overlijdensrisico verzekering.
Hier in TH heb ik jaren een overlijdensverzekering afgesloten, met het ouder worden steeg de premie aanzienlijk (voor thaise begrippen) en was niet mogelijk na mijn 65ste jaar voort te zetten (verzekeringsregel).
Blijft over om maandelijks geld opzij te zetten en assets (huis/grond/goud) voor haar te kopen.
Nu heb ik het getroffen met mn thaise vrouw, ze is zuinig en denkt financieel altijd aan later, nu leerde ik haar kennen toen ze 45 was en was voor haar het denken aan de oude dag aangebroken.
Ook was de familie redelijk ver van haar bed, maar zoals elk kind wil ze voor haar oude moeder zorgen in ieder geval een bijdrage leveren aan haar welzijn. De rest van de familie kan zich zelf goed bedruipen.
Nu komt ze uit Bangkok middenklasse familie en daar geboren en getogen.
Ik heb jaren tegengehouden om een huis te kopen, voor mij was huren het goedkoopst en dan praat ik over huren die ik betaald heb van max. 4000 Baht/mnd (we wonen in het hoge noorden).
En elke keer als ze een huis te koop zag dan vroeg ik wat kost het en deel dat door de huidige huur dan kwamen er 45 – 50 jaar uit.
Ik laat mijn vrouw, mocht ik eerder overlijden goed verzorgd achter, maar waarom deze hele discussie.
Het mag toch niet uitmaken of je een NL of buitenlandse partner hebt. Als je jaren lief en leed hebt gedeeld is het toch niet meer dan normaal dat je ook voor elkander zorgt als één van de twee er niet meer is.
Heb zo ook wel eens mijn bedenkingen in NL.