Zijn farangs welkom in Thailand?
Vakantiegangers zijn natuurlijk welkom in Thailand en zo zullen de meeste farangs dat ook wel als zodanig aanvoelen. Maar de farang die permanent in Thailand verblijft, is die welkom en belangrijker nog, voelt hij zich welkom? Ik kan natuurlijk – na 6 jaar verblijf in Thailand – alleen voor mijzelf spreken en dat met wat voorbeelden illustreren.
Onlangs was ik met mijn vrouw in het ziekenhuis voor een controle. Mijn vrouw had geen vaste afspraak, er was alleen een dag geprikt. De behandelende arts was toen wij aankwamen op ronde en we moesten dus even wachten. Even later kwam er een farang met zijn vrouw/vriendin die zich ook bij de receptie meldde. Niet lang daarna kwam de arts terug van zijn ronde. Tot mijn verbazing mocht de farang als eerste bij de arts komen. Zouden farangs bij de betreffende arts een voorkeursbehandeling krijgen terwijl hij niet ouder leek dan mijn vrouw en er in het betreffende ziekenhuis geen verschillende tarieven gehanteerd worden voor farangs en Thai? Dit leek duidelijk een geval van positieve discriminatie.
Zelf denk ik in Thailand ook wel eens positieve discriminatie meegemaakt te hebben. Zo krijg ik op de plaatselijke markt soms wat meer dan waar ik voor betaal of word ik met voorrang geholpen. Gelukkig komt dat niet al te vaak voor. En soms overkomt het mij dat ik bij een wissel tijdens een voetbalwedstrijd applaus krijg dat andere spelers niet krijgen terwijl ik echt niet de sterren van de hemel speel. Ook op de fiets word ik relatief vaak vriendelijk bejegend door jong en oud terwijl die eer wielrenners uit de stad – vergelijkbaar uitgedost als ik – volgens mij niet krijgen.
Verder krijgen bij Songkran mijn vrouw en ik geparfumeerd water over onze handen gegoten en soms worden onze voeten er zelfs mee gewassen. Enkele ondeugden gaan wel zo ver dat ze wat water in onze nek gieten onder het uitroepen van happy Songkran maar daar houdt het verder mee op. Een nat pak heb ik hier in de Isaan nog nooit opgelopen.
Goedkoop of gratis
In Thailand zijn niet alleen veel zaken erg goedkoop maar soms zelfs gratis. Zo kwam ik er tot mijn verrassing achter dat deelname via een voetbalteam aan een volwaardige voetbalcompetitie gratis was: het team zorgde voor een uit- en thuistenue, voor trainingsballen en voor drinken tijdens de wedstrijden en trainingen en de voetbalorganisatie zorgde voor de velden, veldverlichting, een arbitraal kwartet, een fotograaf, wedstrijdballen, ballenmeisjes en een ambulance met drie broeders. Zelf hoefde ik alleen voetbalschoenen aan te schaffen. Maar ook gebruik van een atletiekbaan of een basketbalveldje van de plaatselijke school is gratis. De 90-dagenmelding? Ook gratis. Mijn roze pasje uitgegeven door de Thaise overheid om mij te kunnen identificeren: gratis, mijn gele boekje, het bewijs van mijn woonadres: gratis, de stempel van de kamnan op mijn bewijs-van-in-leven-zijn: gratis, de stempel van Social Security Office: gratis.
Voor mijn Thaise rijbewijs moest ik wel betalen maar niet meer dan de Thai zelf betaalt, erg weinig dus. Onroerendgoedbelasting? Ik betaal nog geen 100 baht per jaar.
Verder krijg ik – net als de Thai – korting bij Thai Smile op binnenlandse vluchten omdat ik 60-plusser ben. Een dergelijke korting schijn je ook bij het openbaar vervoer in Bangkok te kunnen krijgen. Belangrijker nog is dat je evenveel inkomstenbelasting betaalt als een Thai: erg weinig dus in vergelijking met Nederland. Maar ook de BTW is erg laag en wordt zelfs niet altijd in rekening gebracht. Elektriciteit en benzinekosten ongeveer de helft van wat je in Nederland betaalt vanwege de lage belasting en de afwezigheid van een massale hoeveelheid toeslagen zoals in Nederland gebruikelijk. Op kookgas zit zelfs subsidie. Door die lage belastingen en de afwezigheid van veel regelgeving vraagt mijn kapster slechts 50 baht voor een knipbeurt en kan daar zelfs nog redelijk van leven. Van een Nederlandse vriend die als kok werkt heb ik geleerd dat restaurants in Nederland als vuistregel 200% extra in rekening brengen voor alles wat ze aankopen. In Thailand – althans bij de eenvoudige restaurants – is dat naar schatting slechts 20%.
Isaan
Ik zou wel een heel ondankbare hond zijn als ik mij niet welkom zou voelen in Thailand. Ik besef echter wel dat sommige farangs andere ervaringen zullen hebben. Zo ontkom je in sommige delen van Thailand er niet aan dat je natgespoten wordt tijdens Songkran. En in die gebieden is het ook niet meer erg gebruikelijk dat je handen besprenkeld worden onder het uitspreken van gelukwensen. Dat overkomt je trouwens alleen als je een vrouw op leeftijd hebt want voor mij komen ze natuurlijk niet speciaal: ik lift alleen mee met mijn vrouw. Verder zijn farangs in gebieden waar veel farangs komen mogelijk minder populair dan bijvoorbeeld hier in de Isaan. Dat komt omdat er altijd wel toeristen zijn die zich niet gedragen. Wat in die gebieden ook een rol kan spelen is dat de Thai ziet dat de meeste farangs erg makkelijk geld uitgeven en dat wekt afgunst op en werkt weer corruptie in de hand zoals agenten die geld vragen in plaats van boetes te innen. Zoiets heb ik hier in de Isaan nog nooit meegemaakt zoals ik ook nog nooit iets van corruptie heb gemerkt bij Immigration of andere overheidsinstellingen.
Songkran
Ook kan je de pech hebben een partner in Thailand te treffen die erop uit is om je financieel uit te kleden. Dat zal niet vaak voorkomen maar zulke verhalen doen je soms wel wat minder welkom voelen. Maar in sommige gevallen kan het natuurlijk ook aan jezelf liggen dat je je niet welkom voelt. Om terug te gaan naar het voorbeeld van het ziekenhuisbezoek: mijn vrouw werd niet boos toen iemand anders voorrang kreeg. Zo gaat het ook in het verkeer: De Thai trekt vrij traag op – althans in de Isaan – als het verkeerslicht op groen springt. Mijn vrouw doet dat wel en kruist dan voorlangs het tegemoetkomende verkeer als ze rechtsaf slaat. Nog nooit is er getoeterd of is er een middelvinger opgestoken. Het is in Thailand gewoon een kwestie van geven en nemen, erg plezierig. Sommige Nederlanders hebben echter een overontwikkeld rechtvaardigheidsgevoel en worden boos. Tja, in dat geval kan je beter maar weer naar Nederland teruggaan.
Is klagen terecht?
Wat heeft de farang dan wel te klagen en is dat terecht? De dure ziektekostenverzekeringen zijn een doorn in het oog van velen. Maar kan je het de ziektekostenverzekeringen kwalijk nemen dat ze een kostendekkende premie in rekening brengen? Nee natuurlijk. Als er per se geklaagd moet worden, dan moet dat in Nederland gebeuren waar de Nederlander in zijn jonge jaren een hoge premie heeft betaald uit verplichte solidariteit met de oudere verzekeringsnemer. Eigenlijk zouden de Nederlandse verzekeringsmaatschappijen nu we geen gebruik van die verzekering meer mogen maken ons elk jaar geld moeten geven ter compensatie van de hoge premies die we nu hebben. Dat zal echter niet gaan gebeuren. Thailand valt in ieder geval niets te verwijten.
Een ander punt waar over gemopperd wordt is het eigendomsrecht van grond. Een recht dat de farang – op de Amerikaan na – onthouden wordt. De Thaise overheid heeft er echter zeer verstandig aan gedaan om deze wet in te voeren. Kijk maar naar Afrika, waar goede landbouwgrond voor een prikje massaal wordt opgekocht door Chinezen. Dat is gelukkig in Thailand niet mogelijk. Sommige farangs worden wel de dupe hiervan maar door te huren of andere constructies zijn ongelukken gelukkig te voorkomen.
En die dure baht dan? Dat is in de eerste plaats iets waar de ECB schuldig aan is. Mocht je de Thaise overheid dat verwijten, dan verwijt je ze eigenlijk dat ze een goed economisch beleid voeren. En bovendien, de Amerikanen verdenken de Thai er zelfs van dat ze de baht kunstmatig laag houden.
Wat is er nog meer? De regeling natuurlijk dat de farang aan voorwaarden moet voldoen om hier te mogen wonen. Terecht natuurlijk dat er voorwaarden gesteld worden, we zijn hier tenslotte niet op uitnodiging van de Thaise overheid. Eigenlijk zijn we gewoon maar ongenode gasten. Bovendien, zo onmenselijk zijn die voorwaarden nu ook weer niet. Helaas zijn er wel schrijnende gevallen o.a. door de steeds verder wegzwakkende euro.
De farang betaalt bijna altijd evenveel als de Thai, maar voor toegang tot de nationale parken moet hij echter meer betalen (maar nog steeds weinig in vergelijking met Nederland). De Thaise overheid heeft bewust gekozen voor een laag tarief voor de Thai zodat elke Thai zo’n park kan bezoeken. Dat tarief is niet kostendekkend en om die parken toch open te houden moet de farang meer betalen. De toerist kan dat zien als toeristenbelasting en de farang die hier woont moet het maar betalen uit de besparing die hij heeft op de inkomstenbelasting. Want het is natuurlijk een beetje raar om te verwachten als je geen of weinig belasting betaalt dat je toch tegen een gereduceerd tarief naar binnen mag. Ik hoop daarmee de irritatie daarover bij veel farangs een beetje weggenomen te hebben.
Iets anders is dat sommige restaurants een aparte (duurdere) menukaart hanteren voor de farang. Ik heb dat echter in 43 jaar nog nooit meegemaakt dus het zal wel een uitzondering zijn. Aannemers e.d. willen farangs ook wel eens een hogere offerte uitbrengen dan gebruikelijk. Ik neem echter dat dat zoiets niet speciaal gericht is op de farang maar op alle klanten waarvan gedacht wordt dat ze geld genoeg hebben. Het zou mij niet verbazen als zoiets ook in Nederland gebeurt.
Je naaste financieel steunen
Wat natuurlijk ook vermeld moet worden is dat de lage belastingdruk automatisch de morele plicht met zich meebrengt om je naaste in Thailand financieel te steunen indien nodig want de Thaise overheid kan met die lage belastingopbrengsten natuurlijk geen grote sociale verplichtingen op zich nemen. In Nederland was dat vroeger ook zo al nam de kerk een deel van die morele verplichting op zich. Hier doen de monniken ook wel goed werk wat dat betreft maar het meeste komt toch neer op de gewone Thai. Zo ken ik iemand die een goed betaalde baan bij de overheid heeft en ook een financiële bijdrage levert in de studiekosten van zijn neven en nichten. En het blijft meestal niet beperkt tot familieleden. Toen onlangs een echtpaar bij ons in de buurt bij een verkeersongeluk om het leven kwam werden de kinderen bij de grootouders ondergebracht maar werd er ook een inzamelingsactie gehouden.
De meeste farangs komen die morele plicht natuurlijk wel na door voor hun gade en soms voor ook de familieleden van die gade te zorgen. En als je het geld ervoor hebt – rekening houdend natuurlijk met onverwachte uitgaven die je zelf kan krijgen – is het een goed idee om ook mensen buiten de familiekring als het nodig is te helpen. Meestal zal dat een vraag zijn om een lening – en niet elke verzoek hoeft vanzelfsprekend gehonoreerd te worden – waarbij je natuurlijk geen rente gaat vragen. Want een reëel rentepercentage weerspiegelt ook de risico’s op wanbetaling en zou dus hoog zijn. En je gaat natuurlijk geen hoge rente vragen aan iemand die al in financiële problemen zit. Bovendien, ook in Thailand is uitlenen van geld aan regels gebonden en als je geen rente vraagt en geen contract opstelt loop je naar ik aanneem geen risico. Gewoon wat mondelinge afspraken maken over terugbetalen en niet moeilijk doen over het niet nakomen van die afspraken. Je moet natuurlijk wel wat mensenkennis hebben of liever nog je partner om te voorkomen dat er misbruik gemaakt wordt van je bereidheid om geld uit te lenen. Soms krijg ik ongevraagd toch nog onderpand zoals een gouden ketting of eigendomspapieren van onroerend goed.
Zou ik elke Nederlander of Belg aanraden om in Thailand te gaan wonen? Nee, zeker niet. Als je het naar je zin hebt in Nederland is het beter om daar te blijven en als je het er niet naar je zin hebt zal je in Thailand ook niet aarden. Alleen als je een goede reden hebt om hier naar toe te gaan zou ik zeggen: wees welkom in Thailand!
Over deze blogger
- Geboren in 1950, in Thailand getrouwd in 1977, geëmigreerd in 2011. Twee geweldige kinderen en 5 lieve kleinkinderen. We wonen nu met z’n tweeën in de Isaan met de eerste buren op zo’n 250 m. Al 5 jaar zijn we zelfs de provincie Ubon niet uit geweest. Uitgaan: een paar keer per maand uit eten. Saai? Geïsoleerd? Nee. Op de foto is te zien hoe ik hier leef: buiten, omringd door natuur, luchtig gekleed, naar m’n zin en op z’n tijd bezoek, zoals van achterkleinkind Nalin. “Achter”, omdat haar moeder ons oma en opa noemt. Hobby: zoeken naar betrouwbare nieuwsbronnen.
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand1 november 2024Je maakt van alles mee in Thailand (165)
Leven in Thailand17 oktober 2024Je maakt van alles mee in Thailand (155)
Leven in Thailand28 september 2024Je maakt van alles mee in Thailand (147)
Achtergrond23 maart 2024Is sporten in een tropisch klimaat verantwoord op je oude dag?
Een leuk stukje. Veel terrechte opmerkingen maar soms sla je helaas ook de plank mis.
Voorbeeld:
“En die dure baht dan? Dat is in de eerste plaats iets waar de ECB schuldig aan is”
Amerikanen, canadesen, australiers en britten klagen allemaal over de te sterke Baht. Terwijl de Thaise economie behoorlijk achteruitgegaan is. Export -5% zoals hier laatst getoond. De ECB heeft hier niets mee td maken.
Een slechte economische situstie zo een zwakkere Baht kunnen of zelf moeten betekenen. Zie Turkije als voorbeeld
Beste Willem, de Thaise economie groeit jaar op jaar zo rond de 3,73 % gemiddeld de laatste 25 jaar. Waar haal je de onjuistheid van een slechte Thaise economie vandaan ? (Bron: https://tradingeconomics.com/thailand/gdp-growth-annual) Dit is dan ook de redenen van een sterke Thaise baht.
Het is op zich niet vreemd, dat de economie van ontwikkelingslanden sneller groeit dan die van ontwikkelde landen.
Als het anders was, zouden ze steeds armer worden.
Doordat ze onontwikkeld zijn, kunnen ze ook goedkoop produceren, omdat de lonen laag zijn.
Langzaam aan, zullen zullen prijzen en economieen op de wereld aan elkaar gelijk worden.
Een moderne verstorende factor bestaat uit de techreuzen, die in staat zijn geld in landen te verdienen, vaak zonder belasting te betalen.
Maar ik neem aan, dat daar in de toekomst wel een oplossing voor wordt gevonden.
Als de westerse wereld tenminste in staat is de groeiende macht van de multinationals in te tomen, want anders is het over met de democratie en wordt de wereld geregeerd door multinationals.
Inderdaad Willem, de afgelopen 12 maanden is de export maar liefst 5.8% gedaald (oa door de handelsconflicten waar de hele wereld last van heeft). Maar belangrijker is de groei van de economie, en die is de laatste jaren structureel hoger dan die van de eurolanden. En wat de ECB betreft: door haar beleid is de rente over 10-jarige Nederlandse staatsleningen gedaald naar -0.2%. Je moet dus elk jaar 0.2% bijbetalen. Op Thaise 10-jarige staatsleningen krijg je elk jaar 2.0%. Grote beleggers kijken daar natuurlijk naar en dat verklaart voor een groot deel de waardestijging van de baht. Voor Canada, Australie en Engeland geldt een vergelijkbaar verhaal. De rente is Amerika is vergelijkbaar met die in Thailand (maar dalend) maar daar speelt de steeds verder oplopende staatsschuld een grote rol. De ECB is echt de hoofdschuldige voor wat betrefd de waardestijging van de baht. En wie wil je anders de schuld geven?
Beste Hans, Hou eens op met schuld voor de dure Baht op de ECB te schuiven. Ik begrijp dat je het niets eens bent met het beleid van de ECB, maar de koers van de Euro tegen de US Dollar is niet gewijzigd zodanig dat het de stijging van de Baht verklaart. Je spiegelt de lezers van dit blog echt een verkeerde werkelijkheid voor. De koers van de Baht is te sterk (volgens veel mensen die het wel weten) tegenover de Euro én de Dollar. Of denk je echt dat ze op het ministerie van financiën in Bangkok zeggen: ‘die verdomde Euro, die maakt ons veel te duur’. Wat de reden echt is weet ik ook niet, het systeem van koersen is zeer complex. Maar aan de ECB cq de waarde van de Euro ligt het zeker niet (alleen).
De koers van de Thai baht te sterk ? Geef eens 1 echte reden waarom de baht te te hoog is. De export is groter dan de import dus de baht stijgt. De economie drijft voor 15 tot 20 procent op toerisme en deze blijft jaar op jaar stijgen dus brengt veel geld op en de vraag naar baht en dus de koers stijgt ook daarom. De rente op staatsobligaties is hoger dan bijvoorbeeld in de VS of de EU dus je krijgt een instroom van kapitaal en dus vraag naar baht en dat is nog een reden waarom de koers stijgt. De economie groeit en groeit dus het buitenland heeft vertrouwen en investeert in o.a fabrieken dus de vraag naar baht stijgt. En zo zijn er nog wat redenen om aan te nemen dat de baht niet te hoog staat maar conform de wet van vraag en aanbod op een normaal niveau staat. Dus elke droom van armoedige expats welke graag meer bahts voor hun eigen lokale valuta zouden willen hebben is gewoon ongegrond.
Nou Khun Lung,
Dan moet je nu, 3 jr later, die US Dollar vergelijken met de Euro.
Ze staan bijna gelijk, terwijl je in 2018 nog bijna US 500,- ontving voor € 400,-
Beste Hans, niet ziek worden of daaraan doodgaan, je zit al in het paradijs, wat wil een mens nog meer op deze aarde. Ik woon ook in de Isaan en maak toch echt andere dingen mee hier. Ik zal je niet vermoeien met mijn ervaringen , die wat tegenstellingen betreffende je ingezonden stuk bevatten, want daar kan je er genoeg van lezen op de diverse blogs. Mijn realiteit is, dat de Thai een redelijke zelfgenoegzaamheid hebben, naar binnen gericht zijn en xenofoob. Neemt niet weg, dat er natuurlijk ook veel goeds te melden valt in de omgang met de Thaise medemens. Maar of de meesten ons hier graag in langdurig verblijf zien, waag ik toch sterk te betwijfelen.
Woon nu 6 jaar hier ook in de isaan
En idd betaal ik net zoveel als een thai
Behalve voor een ziekenfonds premie
Wil graag een verzekering hebben voor het
Staatsziekenhuis is me nog steeds niet gelukt
Verzekeringen werken alleen maar samen
Met prive ziekenhuizen daarom is die premie ook zo veel
Betaal net zoveel als een Thai?? Het Sirikit Medical Naval Center zegt “farangs pay double”. Op de rekening staat zelfs achter ieder item “not Thai”. Zelfs mijn Thaise ega was er onderste boven van.
Mooi onder woorden gebracht en geeft mij toch een meer genuanceerde kijk op deze materie.
Zelf heb ik een Thaise vriendin (verloofde) en we gaan volgend jaar trouwen.
Uiteraard vind ik het niet meer dan normaal om haar financiëel te ondersteunen.
Een héél ander gevoel daarover heb ik waar het haar familie betreft.
Voor mij stopt het eigenlijk in ons gezinnetje.
Een lening zou ik eventueel nog willen overwegen, onder de strikte voorwaarde dat het gehele bedrag correct wordt terugbetaald.
Maar geld weggeven? Aan broers, zussen, ouders, neven, nichten enz….. Neen, daar begin ik ècht niet aan.
Die lening krijg je echt niet terug hoor, kun je vergeten er valt altijd wel iemand van een brommer of zo
Verplicht om een hele familie te onderhouden!
Je bent nergens toe verplicht die te onderhouden maar helpen is een ander verhaal.
Mijns inziens zie je het helemaal goed want zodra er een witneus in de familie komt beginnen sommige ver boven hun stand te leven en hun handje ophouden.
Ik praat uit eigen ervaring.
Je schrijven dekt de titel niet.
De titel deed me vermoeden dat je over menselijk relaties en contacten zou schrijven. Maar je schrijft over ziekenhuis, de markt, songkran, ziektekostenverzekering, enz. Het gaat hier over al dan niet een voorkeursbehandeling krijgen (al dan niet financieel).
Zijn farang welkom in Thailand ? Ik denk dat je als farang bij menselijke contacten beter welkom bent dan de doorsnee immigrant in Europa.
Je hebt gelijk Stefaan, dat het (te) weinig over menselijke relaties ging. Want zoiets is meestal wel doorslaggevend voor het je welkom voelen of niet, althans bij mij en zo te proeven ook bij jou.
Twee redenen waarom het vooral over geldzaken ging:
1. Beoordelen en beschrijven van menselijke relaties is meestal erg subjectief.
2. Ik heb de indruk gekregen door reacties op dit blog dat geldzaken bij veel farangs zoals het hoge tarief voor parkbezoek toch wel erg belangrijk worden gevonden voor het zich onwelkom voelen. Maar of ze dan helemaal eerlijk zijn (ook tegenover zichzelf), dat weet ik natuurlijk niet.
Heel verstandig om bij groen licht rustig te vertrekken.
Vandaag terwijl ik stopte, reden 3 auto’s ! met hoge snelheid door rood!
Altijd het standaard geklaag over Thailand, mensen in Thailand en alles wat ermee samenhangt zoals de verzekering, koers euro/baht en wat meer.
Natuurlijk zijn de goedkope verzekeringen uitsluitend voor Thai met de Thaise nationaliteit. Voor niet ingezetenen, en zeker voor degenen die al op leeftijd zijn, is de ziektekostenverzekering onbetaalbaar als je hem al kunt afsluiten. Op zich logisch als je ervan uitgaat dat deze verzekeringen kostendekkend moeten zijn.
Ja de Thai stoppen niet voor zebrapaden, rijden vaak door rood licht, hebben soms de pest aan farang (terecht of onterecht) en zo kunnen we een poosje doorgaan.
Laten wij als farang onszelf eens onder een loep nemen vanuit een Thais perspectief. Daar worden wijzelf, en zeker ook de Thai denk ik, niet vrolijk van.
Je woont en leeft in Thailand, je weet wat er in jouw ogen niet goed is, dus houdt daar rekening mee. Wees voorzichtig bij zebrapaden, kijk voor je bij het stoplicht wegrijdt eerst of er niet een auto of scooter door het rode licht scheurt. Kortom, pas je aan of als het je teveel wordt vertrek dan gewoon.
Overigens er wordt altijd over de politie gezeurd. Ik ben bijna alleen maar vriendelijke en aardige agenten tegengekomen, correct en mijn papieren zijn in orde dus nooit een probleem gehad.
Oh ja 1 keer ik reed een eenrichtingsverkeer straat in tegen het verkeer in en kreeg een prent. Vreemd? Nee toch.
Ik woon wel de helft van het jaar in Chiang Mai niet in Pattaya misschien is dat het verschil.
Nogmaals geniet van de vele fijne dingen in Thailand en neem de, vanuit westers perspectief gezien, nadelen op de koop toe. Je kunt onze normen en waarden nu eenmaal niet 1 op 1 exporteren naar totaal andere culturen. En denk, met stroop vang je vliegen niet met azijn.
Beste Hans,
Ik heb (net als vele anderen denk ik) andere ervaringen dan jij. Je hebt wel een erg roze bril opgezet en jouw verhaal getuigt n.m.m. van erg weinig realiteitszin.
De voorkeursbehandeling in ziekenhuizen heeft te maken met het feit dat de farang cash betaalt en dat de Thai via een verzekering wordt geholpen, waardoor het ziekenhuis lang op zijn geld moet wachten.
Bij een verkeersongeluk krijgt een farang op voorhand de schuld ervan.
Uitgeleende gelden worden door Thai meestal niet terugbetaald, omdat de farang dat geld immers toch niet nodig heeft. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Dus beste Hans: geen schone schijn gaan verheerlijken, open je ogen, want de werkelijkheid is toch echt anders.
Zoals ik al schreef er zijn veel dingen die ons farang niet bevallen. Maar dit is Thailand. Als je geld uitleent krijg je het vaak niet terug. Farang zijn toch rijk zat. Dat wetende, accepteer dat of leen geen geld uit simpel toch.
Beste Joop,
In het betreffende ziekenhuis krijg je na de consult of behandeling direct een nummertje om de rekening bij de kassa te voldoen. En omdat 99% van de patienten daar Thai is bestaat ook de rij voor de kassa voor 99% uit Thai. Je veronderstelling klopt dus niet. En uitgeleende bedragen worden meestal wel terugbetaald. Uit jouw woorden begrijp ik dat je nog nooit geld aan een Thai hebt uitgeleend. Toch maar eens proberen.
Geleend geld wordt vaak niet terugbetaald, omdat ze het geld niet hadden, toen ze het leenden en niet genoeg inkomen hebben, om het ooit terug te kunnen betalen.
Niet in alle gevallen geef ik toe.
Beste Joop dat bij ongelukken de farang altijd op voorhand wordt schuldig bevonden, betijfel ik. I heb een zwaar motor ongeval gehad, ben afgevoerd naar het ziekenhuis.De werkgever van de chauffeur die mij aanreed is schuldig bevonden en zijn werkgever heeft alle kosten en voledig herstel van de motorbike betaald.daarnaast wat kleinere incidenten en daarbij werden de thaise mensen schuldig bevonden en moesten betalen.Bij 1 incident was een Thaise dame zo kwaad dat ze de schadevergoeding dor de agent vastgesteld ovoormij op de grond gooide.De agent werd hierop zo kwaad dat hij haar de mantel uitveegde en haar het geld liet oprapen en het in mijn handen te verstrekken tevens kreeg ze nog een boette . Misschien dat het te maken heeft met locatie verschil, dat zou mogelijk kunnen zijn.Natuurlijk is niet alles koek en ei, maar waar is dat wel.Het is overal geven en nemen en aanpassen aan het gastland.
Nog een kleine toevoeging: wij (farangs) zijn welkom zolang wij veel geld uitgeven; wanneer wij dat niet meer doen, dan zijn de Thai ons liever kwijt (n.m.m. volkomen terecht, want wat moet de Thaise overheid met buitenlandse klaplopers?).
In tegenstelling tot Nederland waar alle gelukzoekers van alles worden voorzien zijn er in Thailand geen buitenlandse klaplopers.
Geen geld oprotten want de thaise overheid geeft niks aan buitenlanders.
Ik denk dat je het niet helemaal begrijpt. Als je jouw gelukzoekers in Nederland geld geeft worden velen blij want dat geld wordt weer, grotendeels in Nederland, uitgegeven en mede daardoor draait de economie goed en zijn er vele extra werkkrachten en zorgt dat de bevolking niet krimpt. In Thailand zie je het omgekeerde want velen hebben bijna niets te besteden en ja dat remt de economie want als er geen geld is kan er ook niets worden gekocht. Ik dacht dat er hier in dit blog betoogd is dat een ieder een basissalaris zou moeten hebben, in Nederland is dat al zo en in Thailand moet het lampje nog gaan branden.
De Thaise overheid geeft al bijna niets aan het grootste gedeelte van de bevolking en als je als buitenlander hier met weinig moet rondkomen zal de Thaise overheid je toch echt niet met
1 baht helpen, in zoverre maakt het dus helemaal niet uit.
Leuk verhaal over songkran maar ging voor mij als 62 jarige vrouw niet op.
Wij waren dit jaar tijdens songkran in Bangkok en ik kreeg net als iedereen gewoon de volle laag.
Geen probleem hoor want dan moet je binnen blijven , het is feest en heel warm dus who cares.
Maar ik heb wat emmers midden in mijn gezicht gehad, een enkele keer zag je ze schrikken van hun daad maar als ze zagen dat je er hard om kon lachen was de beer los ha ha ha
Zag eruit alsof ik met kleren en al onder de douche vandaan kwam.
Het leuks vond ik nog als je het niet zag aankomen en stiekem een straal in je rug of tegen je benen kreeg.
Nee ik kijk met plezier terug naar songkran, blij dat ik het heb meegemaakt
Ook ik woon al een tijdje hier in Thailand en na het lezen van uw ervaringen kom ik tot de conclusie dat u op een Thaise roze wolk bent gaan wonen want mijn ervaringen zijn toch echt van geheel andere aard hier in Thailand.
Nee beste Sebastianus, geen roze wolk en ook geen roze bril. Het betreft zoals je hebt kunnen lezen voornamelijk objectieve waarnemingen. Maar daarom kan jij natuurlijk wel andere ervaringen hebben. Waar ik eigenlijk benieuwd naar ben, is of het echt eigen ervaringen zijn of voor een belangrijk deel van horen zeggen. En of je in een gebied woont met veel farangs. Dat kan natuurlijk veel uitmaken.
Ik hoop natuurlijk wel voor je dat er positieve veranderingen komen.
Ook de corruptie komt nog regelmatig om de hoek kijken, maar daar kan ik wel mee leven.ik vind de regeling om een visum te krijgen als je geen 65000 Bath maandinkomen hebt (800.000 Bath 5 maanden vast op een rekening) nogal absurt .Waar zou je dan van moeten leven, als 65000 Bath per maand inkomen kunt aantonen dan kun je die gewoon uitgeven. Bij dit soort regelingen voel ik mij wel iets minder welkom.
Theo
Als u geen vast inkomen kunt aantonen, moet u aantonen dat u voldoende spaargeld hebt om van te leven.
Wonen in Thailand is een gunst, en geen recht.
Waarom zou Thailand u hier moeten laten wonen, als u geen geld hebt; alleen maar omdat u dat zo leuk vindt?
Thailand wil wel wat aan u hebben, als u hier wilt komen wonen.
‘Waarom zou Thailand u hier moeten laten wonen, als u geen geld hebt; alleen maar omdat u dat zo leuk vindt?”
Dat wil ik ook wel Ruud, alleen denk ik niet dat ik of iemand anders in Thailand kan wonen zonder geld en enkel en alleen omdat men dat wel leuk vind.
De regels zijn inderdaad streng en soms zelfs absurd zoals Theo zegt.
Ja, al je genoeg te makken hebt heb je makkelijk praten, maar als je tegen de ondergrens aanhangt gaan je droomwensen snel in rook op, ondanks dat je (gemakkelijk) zou kunnen rondkomen.
Het is mij wel eens opgevallen dat veel mensen met betere financiële mogelijkheden op TB het alleenrecht denken te hebben op levensgeluk, en dat ”armoedezaaiers” in hun ogen maar op moeten zouten. Diep triest!
Deze financiële ondergrens mensen zijn geen economische vluchtelingen of goudzoekers, zoals het volk wat de EU massaal bestormd, en spenderen verder genoeg, mijn ervaring is verder dat iemand met weinig geld vaak makkelijker uitgeeft dan iemand die dat zonder zorgen in veelvoud kan doen, dat is dan ook meteen de reden dat de een weinig heeft en de ander meer…… Maar goed als iemand mij uit kan leggen hoe ik met niets in Thailand kan wonen hoor ik dat graag, maar dat gaat uiteraard niet gebeuren.
Volledig mee eens!
Je neemt me bijna de woorden uit de mond, zodanig dat ik een gelijkwaardig blog dat in de steigers stond maar naar de prullenmand verwijs.
Jammer Inquisiteur, dat we jouw verhaal nu moeten missen. Ik zou het graag gelezen hebben.
veel opmerkingen dat we moeten accepteren dat we in Thailand te gast zijn.
Echter is het niet vreemd dat we ons aan een aantal dingen storen.
Maar ook de meeste Thai storen zich er aan. Dit maakt natuurlijk niet meer of minder het gevoel of je wel of niet welkom bent in Thailand.
Een zebrapad, rood licht, tegen het verkeer in rijden, motorbikes op het trottoir! Allemaal zaken waar op dit moment het beeld schets dat je minder welkom bent? Nee het zijn gedrag regels. Ook het voordringen bij instappen bij een bus, het Vanaf stand roepen voor een bestelling terwijl ze zien dat er een rij voor ze staat. Heeft meer met gedrag te maken.
Voor het eerst deze week werd een opmerking geplaatst dat een Thai meent dat wij hier niet horen. Het is zijn land en de farang hoor hier niet. Het ging om het parkeren van een auto wat op een voor ons gereserveerde plek ging staan. Zijn bewoording was niet mals. Echter er waren 2 Thaise dames bij aanwezig en een security. Hij zag dat de hekken weg gezet werden en schoot met zijn auto op de plek.
Heeft foto’s gemaakt van de auto, de dames en ondergetekende. Een gevoel van minder welkom? Nee, dit was een gedragsgestoorde Thai.
U bent wel erg positief en dat zegt iets over u zelf. De fles is half vol of leeg, het is maar hoe je er naar kijkt. Sommige zaken benoemt u als positief, maar u geeft ook wel aan dat er veel plaatsvindt omdat u dit aan uw partner te danken heeft, zoals het voeten wassen etc. Dit is mij ook wel eens overkomen door mijn vrouw en ik kreeg er de kriebels van. Mijn moeder zei altijd doe maar normaal is gek genoeg en de gewoonten die je hier aantreft dekken voor mij de lading niet. Ik vind dat het bedrag dat ieder jaar weer moet worden aangetoond als minimum inkomenseis voor de verlenging van je verblijf (retirement). aangepast moet worden aan normale waarden en dus moet zakken als de baht duurder wordt en stijgen als deze verlaagt, zodat deze nagenoeg gelijk blijft, want dat blijft mijn pensioen ook. Dat je geen eigenaar van grond mag zijn is ook niet waar. De rijke Chinees die meer dan een aanzienlijk bedrag investeert (ben even de hoogte hiervan kwijt, maar is al eerder op dit blog bekend gemaakt), kan zo de Thaise nationaliteit krijgen en doen en al laten waar deze zin in heeft en dus ook grond kopen. Met geld is alles hier te koop en dat is wat ze graag zien. De bevolking is divers en ik heb zowel positieve als negatieve zaken meegemaakt. Zo kan ik nog wel even doorgaan, maar er zijn meer zaken waar ik mij aan erger dan waar ik mij blij bij voel. Mijn vrouw maakt mij blij nog steeds na 20 jaren en zonder haar was de keuze niet moeilijk geweest en het vliegtuig alweer geboekt naar Nederland, het land waar ik mijn hart heb verpand. Dat onverlet ook veel heeft om over te klagen, maar ja zo is het leven. Dus wat mij betreft kijk goed om u heen en open daarbij de ogen en zie wat er werkelijk afspeelt, want dat is maar voor een uitleg vatbaar. Realiteit is er voor iedereen om te aanschouwen.
In de leef- en werkomgeving van mijn Thaise schoonfamilie in de provincie Chiang Rai schijnt voor zover ik het juist geïnterpreteerd heb (landbouw)grond inderdaad nog hoofdzakelijk door Chinezen te worden opgekocht. Zoals jij schrijft zullen deze Chinezen dus de Thaise nationaliteit hebben gekregen/gekocht. De grondprijzen zijn in de loop van de laatste jaren flink gestegen. Fijn voor degenen die grond in hun bezit hebben maar Thaise nieuwkomers kunnen nog nauwelijks een stukje grond voor bewerking aanschaffen. Voor de Thaise bevolking zijn deze Chinezen uiteraard ook buitenlanders en bij velen zijn zij zeer beslist niet welkom. Bij de verkiezingen in 2001 haalde Thaksin met zijn partij Thai Rak Thai (letterlijk Thaien houden van Thai) de absolute meerderheid. Deze populistische naam voor een (inmiddels opgeheven) politieke partij staat naar mijn bescheiden mening toch symbool voor hoe veel Thaise mensen dachten en denken over buitenlanders.
Kijk eens op Wikipedia, daar kan je zien van welke afkomst Thaksin is (Chinees-Thais, de naam Thaksin Shinawatra is dan ook een Chinese naam 他信.) en hoe zijn familie hun rijkdom hebben vergaard (grondbezit, onroerend goed en zijde handel), dus “Thai Rak Thai” gaat niet helemaal op, het is meer “Shinawatra Rak Shinawatra” (Shinawatra houden van Shinawatra).
Het merendeel van de Thaise bevolking stamt af van buitenlanders. In het westen zijn er velen die gelinkt zijn met Burma, aan de Khmer kant is daar een duidelijke link , velen met (rijke) Chinese afkomst en ga zo maar door. Net zoals er in Nederland en Engeland de meeste afstammelingen zijn van het Germaanse rijk, de Duitsers dus. (Bin ich von Deutschen blut).
Vele Thai ( en overigens ook mensen in andere landen, kijk eens naar Polen en Hongarije) zijn hypocriet en die overdreven vaderlandsliefde, u kent het wel overal die Thaise vlaggen, het is en blijft een prachtig gezicht en je vergeet niet waar je bent. Je zou voor de aardigheid eens niet de geldkraan moeten openen en kijken wie er dan nog van je gediend zijn. Een uitzetting met entree ban volgt. Mijn vrouw zegt altijd no money no honey, ze lacht erbij met die Thaise uitdrukking en dat zegt genoeg. Van haar kan ik het hebben de rest daar denk ik het mijne van.
Ik weet de uitkomst wel en daar heb ik geen glazen bol voor nodig. Money walks and bullshit talks.
How, how, Jacques, ik ben Limburger maar stam niet af van de Duitsers hoor. En jij ook niet! En de Engelsen ook niet. Je maakt er een soep van.
Vanaf 500 n.C. drongen allerlei Germaanse stammen van over de Rijn het Romeinse noordwestelijke rijk binnen, dat toentertijd bevolkt was met Kelten of Galliërs en achtergebleven Romeinen. Het gaat om Friezen, Angelen, Saksen, Longobarden, Bourgondiërs, Vandalen en Goten – én Franken.
Vooral de groep van de Franken was succesrijk.
Ik, en jij waarschijnlijk ook, zijn van Frankische afstamming. Die volksstam nam bezit van Nederland, België, Frankrijk, westelijk Duitsland, De top bereikten de Franken met Karel de Grote die ca. 800 genoemde landen en daarmee West-Europa verenigde.
En met de Thai is het net zo. Ongeveer 1000-1200 n.C. namen Chinese stammen van zuidelijk China, provincie Yunnan, het grondgebied Thailand in bezit. Zij drongen vooral de Mon, van Birma komend terug, de Khmer vanuit Cambodja en de Lanna/Lan Xang vanuit Laos en Noordoost-Thailand (zie Isaan), en ook een beetje de Vietnamezen drongen ze terug.
Dat resten van die volkeren zich binnen en over de grenzen van Thailand bevinden, is logisch.
De meeste Nederlanders zijn ook geen Hollanders…
Thailand is een betrekkelijk jonge staat! Het is pas generaal Taksin die midden 18de eeuw volkeren en gebieden samenbracht die we nu Thailand noemen. Die centralistische politiek is in Europa al in de 13de eeuw begonnen, toen Frankrijk, Engeland, Duitsland, de Nederlanden hun huidige vorm kregen.
Ik herhaal: de meeste Nederlanders zijn ook geen Hollanders.
Mooi stukje geschiedenis leer. Bedankt hiervoor. Een mens is nooit te oud om te leren. Ik ben wel een Hollandse Nederlander en ik ken diverse mensen uit Limburg, Heerlen en in den beginnen dacht ik dat ze Duitsers waren vanwege hun taalgebruik. Ik ontmoette ze op een vakantie in Frankrijk en begon maar Duits met ze te praten. Ik herinner mij nog, maar geef toe is al lang geleden, op school geleerd te hebben van de grote oost- west trek, waarbij de volkeren van Mongolië en Rusland naar het westen trokken waardoor de Polen en Duitsers ook westwaarts trokken en zich aldaar nestelden. De Anglo Saksen gingen de Noordzee over om dat eiland te gaan bemensen. Als je gelaatstrekken vergelijkt dan is er veel meer overeenkomst tussen Duitsers, Engelsen en Nederlanders als Fransen met de Nederlanders om van de taal maar te zwijgen, die is totaal anders. Ik heb veel meer moeite moeten doen om het Frans en Spaans machtig te worden, als in vergelijk met het Duits. Sommige Franse invloeden zijn wel bepalend aanwezig in Nederland, zoals de wetgeving, code civil, code penal en code d’ínstruction criminelle, zo rond 1815 ingevoerd en de het feit dat iedereen een naam moet hebben die geregistreerd werd in een burgerlijk bestand etc. Op geloofsgebied is er een diversiteit te aanschouwen en is de Katholieke kerk het meeste vertegenwoordigd in enkele zuidelijke provincies en hoe dat tot stand is gekomen verdiend ook geen schoonheidsprijs.
Nee hoor, de naam Thaksin komt uit het Sanskriet, is vervolgens naar Thailand verhuisd en betekent ‘het zuiden’ . Zo betekent Udon het noorden ( Udon Thani ‘ betekent de Noordelijke stad) en Isaan betekent het noordoosten.
Mijn Thais/Nederlandse vrouw is het met de regeling eens dat de grote massa buitenlanders geen grond mag bezitten in Thailand. Consequentie is wel dat alles wat ik betaald heb zoals, grond, huis, auto, motorbikes en op haar naam is gesteld, van haar is.
Een auto en een motorbike kun je wel op jouw eigen naam hebben.
Zeker maar dan moet deze wel afbetaald zijn. Dus of contant in een keer betalen of nadien als alle betalingen zijn gedaan. Mijn truck kostte 1 miljoen baht en dat had ik niet in mijn achterzak zitten.
En dit stond te lezen op onze eigen blog: https://www.thailandblog.nl/category/expats-en-pensionado/zorgverzekering/
Ik denk dat het stuk sarcastisch is bedoelt. Zo niet dan ben je echt een uitzondering en mag je je gelukkig prijzen met zo`n prachtig leven in Thailand.
Als dit altijd de werkelijkheid was zou ik vandaag nog gaan emigreren.
Mij bekroop ook de gedachte dat het stuk van Hans sarcastisch was bedoeld, maar ik vrees dat hij werkelijk gelooft in zijn verhaal. Hij mag zich inderdaad gelukkig prijzen met de positieve ervaringen welke hem ten deel vallen, maar diverse reacties geven toch duidelijk aan dat de werkelijkheid iets anders is dan Hans ons voorschotelt.
Ik prijs mij inderdaad gelukkig Adje. En het was dus zeker niet sarcastisch bedoeld. Maar ik heb ook aangegeven waarom anderen zich niet welkom zouden voelen. En dat ik dus zeker geen advies zal geven om naar Thailand te emigreren.
Wat ik niet genoemd heb maar wat natuurlijk ook een grote rol heeft gespeeld is dat ik al 42 jaar getrouwd ben en Thailand redelijk ken. Als je hier voor het eerst komt als je al flink op leeftijd bent wordt het moeilijk omdat oude mensen vaak weinig flexibel zijn. Veel reacties geven daar blijk van maar dat is gewoon menselijk. Er is toch een gezegde: je moet geen oude bomen verplanten? Maar dat geldt natuurlijk niet voor iedere oudere.
Eindelijk is een stuk zoals ik Thailand ook beleeft in Isaan Kantharalak. Maar ook in Pattaya en in geheel Thailand heb ik nooit vervellende zaken gehad met de politie. Altijd correct behandelt en net wordt er gesalueerd en soms moet je ook nog even met ze op de foto. Is me meermalen voor gekomen.
Als ik in het dorp naar de arts gaat moet ik wel gewoon op mijn beurt wachten (had 84 wachtenden voor me) maar ze boden me wel gelijk een stoel aan terwijl men zelf op een matje ging zitten.
Meer betalen niet meegemaakt bij de arts moest ik 250 baht betalen voor het onderzoek, een injectie en drie soorten pillen. En het bijzonder was nog dat ik er binnen een uurtje vanaf was. Als ik afgelopen januari een vriendin uit Nederland die reuma heeft aanraden om gewoon ook daar even langs te gaan. Ze werd geholpen en kreeg medicamenten. kosten Nihil.
Ook in Pattaya ging ik naar het ziekenhuis bij de Second Road en Pattaya Klang. Een hostess, 4 artsen gehad, foto’s gemaakt, bloedonderzoek en medicijnen. Schade 2000 Baht.
Ben bezig met het bouwen van een huis. Bij de diverse bouwzaken worden de materialen gekocht. Ook daar heb ik niet kunnen bemerken dat ik andere prijzen betaal. Mocht het zo zijn dan zijn het ook geen prijzen om wakker te liggen. 1750 Baht voor een compleet aluminium raam met tralie werk en hor, 12000 baht voor verf en materialen voor het hele huis van binnen en van buiten en het heeft een oppervlakte van 120 m2. Voor het verven betaal ik 33.000 baht, daar werken een 6 tot 8 mensen voor en er wordt voor de hele klus betaald achteraf als het klaar is.
Als er iets is van de gemeente of op de school wordt ik bijna als VIP behandeld, Er werden zelfs ambtenaren in de nabijheid van het hoofd van de gemeente gevraagd de stoel voor mij en mijn vriendin vrij te maken.
Op de markt betaal ik ook 10 baht voor de diverse groenten.
Als ik bij de immigratie komt in Sisaket voel ik me welkom, wordt zeer vriendelijk behandeld en snel geholpen, zelf in hun schafttijd. Het zelfde maakte mee bij het verkrijgen van mijn Thaise auto en motorrijbewijs.
Ja en inderdaad betaal je bij sommigen natuurparken meer, maar daarvoor staan er wel Engelstalige overzichts- en bewijzeringsborden, westerse toiletten. We betalen geen toeristenbelasting.
Ja en de Baht ja pijnlijk, maar dat ligt toch grotendeels aan de Euro, want ook in andere landen is die minder waard geworden en ik kan er over meepraten. Want ik kom in vele landen met mijn reizen.
Ziektenkostenverzekering ja ook pijnlijk, maar je kan niet verwachten van een land dat die voor ongenode gasten betaald. Ik weet wel dat er in Nederland er naders over gedacht wordt,. Maar dan had je in Nederland moeten blijven. Dus als oudere m et te weinig geld zal je toch steeds naar Nederland moeten gaan.
Beste Theo, bedankt voor je bijdrage, En misschien zijn we wel uitzonderingen (zoals wel gesuggereerd wordt), maar ik denk dat er dan veel uitzonderingen zijn. Gelukkig maar.
En in Bangkok merk ik weinig van respect voor oudere farangs, terwijl Thais bekend zouden staan voor respect voor de oudere mens.
In Gent schieten jongeren in de tram van hun zitplaats omhoog bij elke rit om mij als 82-jarige hun plaats aan te bieden, wat in de skytrain in Bangkok zelden gebeurt, ook al is er een aparte plaats gereserveerd voor oudere mensen.
En wat goedkope prijzen betreft; ik moet jaarlijks een duizelingwekkende motesy rit maken om in het districtskantoor van Klong Toey een betaling voor mijn condo in Bangkok te doen van ……60bht. , of zou dat onroerend goed belasting zijn, wat ik me toch moeilijk kan voorstellen. De rit met de motesy taxi is duurder!
Wat zou het dan wel kunnen zijn? Registratierechten of iets dergelijks of bewijs dat je als eigenaar nog bestaat? Ik ben er nog niet achter gekomen. Misschien weet iemand dat?
En heb je het gevoel dat je door de Thaise wetgeving serious genomen wordt, in geval van contract breuk, consument belang of gewoon, op straat.?
Of bij inbraak en/of mishandeling……..om maar te zwijgen van een ongeval.
IK ga hier niet meer weg, leef met de grappen en grollen die ieder land met zich mee brengt maar zou me soms wat beter beschermd willen voelen .
Beste Henk, daar kan ik geen antwoord op geven want wat jij noemt maak ik nooit mee. Ik kom natuurlijk wel op straat en maak gebruik van de diensten van ambtenaren, maar daar wordt ik altijd, echt altijd, serieus genomen. Ik zou ook niets anders verwachten.
Zijn farangs welkom in Thailand?
Tja, de ene wel, de andere niet. De farang die zich empatisch toont met de Thais met wie hij/zij leeft wel; de farang die hier is om zijn eigen vaderland te ontvluchten vanwege criminele of onethische gedragingen niet. Degene die voor zijn Thaise geliefden zorgt op een respectvolle manier wel; degene die denkt dat Thailand een altijd zonnig Nederland is en alles in dit land vergelijkt met het vaderland en vervolgens over de Thais klaagt niet.
De ene farang is de andere niet. Thais beoordelen elkaar en ook farang met name op basis van hun positie in de lokale of regionele maatschappij. Het is belangrijk wat je doet (of deed voordat je met pensioen ging), hoeveel macht c.q. geld je hebt (of de Thais denken dat je hebt) en met wie je getrouwd bent of samenleeft. Ben je met een ‘gewone’ Thaise vrouw getrouwd word je min of meer gelijkgesteld met de positie van haar en/of haar familie. Ben je getrouwd met een vrouw die lerares is dan verhoogt dat je status. En hoe hoger je status, des te meer word je met egards behandeld, door iedereen en ook door overheidsdienaren.
Ja Chris, dat zal inderdaad wel een hele grote rol spelen. Maar andere zaken spelen ongetwijfeld ook een rol. Mijn vrouw bijvoorbeeld is nu ze hier weer woont gewoon boerin en ze werkt ook gewoon op haar eigen land en is meestal in zeer eenvoudige kleding gehuld (net als ik overigens). Zo voelt ze zich nuttig en dat maakt haar gelukkig. Maar ze kan heel innemend zijn en kan met iedereen goed opschieten, van hoog tot laag. En ook bij ambtenaren kan ze veel bereiken. Het karakter van iemand speelt – net als in Nederland – natuurlijk ook een grote rol.
Ik heb wel eens verhalen gelezen op dit blog van vrouwen die zich arrogant opstellen als ze eenmaal met een farang getrouwd zijn. Met zulke vrouwen zul je bij ambtenaren weinig bereiken. Zo hoort het natuurlijk niet maar zo is de mens – Thai en farang – nu eenmaal.
Hans, heeft jouw vrouw ook een bruin kleurtje zoals mijn vrouw?
Dat maakt wel degelijk uit in de wijze waarop je door andere Thais benaderd wordt. waar Thais met een bruine tint. dwz werkvolk uit de Isaan zoals het vooroordeel is, een lage status hebben op de maatschappelijke ladder.
Vandaar ook het enorme aanbod in de reclame voor allerlei witmaak producten en het schoonheidsideaal van zo blank mogelijk te zijn.
Ja Niek, mijn vrouw is elke dag uren buiten en heeft dus een bruin kleurtje. Maar niet donkerbruin zoals je soms wel ziet in Thailand.
Ik woon hier al een aantal jaren en ik heb het reuze naar mijn zin. En natuurlijk zijn er zaken waar ik respectievelijk om moet lachen, mijn wenkbrauwen frons, boos kijk of zelfs echt boos om ben. Maar die ken ik ook in Nederland. Ik erger me wel vaak aan het onderwerp geld. Soms lijkt het dat het leven van de Thai alleen daar om draait en misschien is dat ook wel zo. Maar dat ontneemt mij niet het recht om me daar aan te ergeren. Kritiek uiten is een andere zaak. In Nederland is openheid over privé financiële zaken not done. Wellicht speelt dat ook mee.
Ik ben wel blij dat ik in Nederland heb leren autorijden. Ik heb gehoord dat er in Thailand autorijscholen bestaan, maar ik heb er nog geen gezien. Jonge kinderen op motorbikes? Levensgevaarlijk, want ze zijn te jong om te weten dat er verkeersregels bestaan, laat staan hoe die luiden. Maar ja, hoe komen ze anders op school? Door rood licht rijden? Ik stond een week geleden braaf voor een rood licht te wachten en links van mij schoten minimaal 20 auto’s mij in volle vaart voorbij. Rechtdoor, dus niet afslaand. Mijn mond viel open van verbazing en daarna van het lachen. Ik zag in gedachten een smullende agent, maar die was er alleen in mijn gedachten.
’s lands eer, ’s lands wijs. Ik realiseer me dat ik hier te gast ben. Alleen verwacht men wel dat ik mezelf kan bedruipen en daarvoor heeft men een aantal garanties in het leven geroepen. Mijns inziens terecht, al valt er over te discussiëren wat betreft de termijnen. De 90 dagen check? Vriendelijke beambten en zo gepiept. Je moet alleen wel je zaakjes op orde hebben, maar dat geldt in ieder land.
Wat het geld betreft: Ik heb mijn vriendin bij een van de eerst ontmoetingen meteen verteld dat ik pertinent zou weigeren om een bruidsschat te betalen. Dat staat voor mij gelijk aan het kopen van een vrouw en ik koop wel een auto, maar geen vrouw. Ik heb dat ook gewoon gemotiveerd uitgelegd met de keuze take it or leave it. Zowel zij als haar familie hebben mij klaarblijkelijk begrepen want er is verder geen discussie over geweest. De zoon van mijn vriendin heeft sinds kort verkering en ik heb mijn standpunt t.a.v. de sin sod (als ik het goed begrijp) nog maar eens herhaald. Ik pas me graag aan, maar dit is een diep principieel standpunt.
Voor de rest? Verdiep je in de gewoontes en gebruiken. Je hoeft er echt niet altijd aan mee te doen, maar je moet wel respecteren dat ze bestaan. De Thaise taal ken ik niet. Ik spreek 5 talen, maar Thais is me te gortig. Maar met handen en voeten, een stukje papier een Google Translate, maar vooral met een lach kom je er altijd uit.
Ik zou zeggen: Geniet van al het moois hier in Thailand. Gaat ergernis boven het genot uitstijgen, dan toch maar eens op internet gaan kijken voor een enkele reis Nederland.
Als vreemdeling ben je overal meer dan welkom zolang je geld hebt. Hoe meer geld hoe meer je welkom bent. De arme drommel is nergens welkom.
Alles is een kwestie van geld.
Money rules the world.
Hans ,
Leuk en positief geschreven, ik voel me bij het volgende bezoek aan Thailand meer dan welkom , Bedankt
Ja Hans,
Wij, in Ubon, zijn bofkonten.
Zo bv, was m’n Ned ID-card ‘n beetje krom. Dus ging ik voor ‘n nieuwe. Kosten € 68,= ophalen na ‘n week op het Tilburgs gemeentekantoor.
In Ubon ging ik voor ‘n Thaise Farang ID-card. Dinsdagmiddag naar het afgifte-buro. Informatie geleverd, er werd ‘n pasfoto geschoten en na ‘n uurke mocht ik m’n ID ophalen kosten: helemaal gratis.
Mijn roze Thaise ID kaart en mijn gele huisboekje kosten wat jaren geleden bijna drieduizend baht bij de Tesseban en Amphur in Pattaya. Onderscheid moet er kennelijk zijn.
Gele huishoudboekje was in Kanchanaburi 50 Baht als ik me goed herinner en de roze ID was gratis… Heb ook geen einddatum trouwens op die roze ID omdat ik boven de 60 was.
Wel hierbij mijn persoonlijke ervaring met, hoe wij de farang, in Thailand behandeld worden en dan nog wel door de eigen familie.
Mijn schoonouders zijn een redelijk welstellende familie. Ze bezitten 4 woningen en 20 appartementen. Mijn schoonvader is gepensioneerd en doet nu allerhande klussen. Dit brengt naar Thaise normen een aardig zakcentje op. En de inkomsten van het huurgeld van zijn vastgoed, wel daar kunnen ze aardig van leven.
Toen ik destijds gehuwd ben werd er een serieuze sinsod gevraagd. Onderhandelen was geen optie, betalen wel. Een 7-tal jaren geleden ben ik na mijn pensioen in Thailand komen wonen. Dit was een weloverwogen beslissing en had ik beloofd aan mijn Thaise echtgenote. We hebben hier gebouwd en wonen dichtbij mijn Thaise familie.
Mijn schoonouders worden hoog aangeschreven en gewaardeerd in de wijde omgeving. Echter, mijn schoonmoeder heeft een zeer kwalijke eigenschap, ze doet niets anders dan roddelen.
Mijn schoonouders hebben geen cent tekort, kunnen rijkelijk leven en toch … We hebben via een omweg vernomen dat mijn schoonmoeder steevast mijn vrouw met haar Farang voortdurend bekritiseerd. De reden: ze krijgt geen geld van ons!
Ik heb een redelijk pensioen maar niet in die mate dat ik ermee moet rondstrooien. Mijn vrouw zegt dat haar moeder elke dag weer klaagt en zaagt over geld terwijl ze helemaal niets tekort hebben. Ze is dat meer dan beu.
Het feit dat we in de gemeenschap, in het bijzijn van heel wat andere Thai, telkens weer aan de schandpaal genageld worden heeft als gevolg dat mijn vrouw overal nagekeken wordt. We hebben niet de financiële middelen om te verhuizen, doch mijn echtgenote zou niets liever willen.
Mijn schoonvader, die ondanks zijn gezegende leeftijd, altijd naarstig aan het werk is, is op de hoogte van dit alles maar doet er niets aan. Mijn vrouw wil de ganse situatie niet op de spits drijven omdat een “dochter-moeder relatie” in de Thaise cultuur niet in vraag kan gesteld worden.
Als men me vraagt: “Woon je hier graag?” dan zeg ik altijd dat ik hier gelukkig ben. Maar diep vanbinnen weet ik dat dit niet zo is. Terug keren naar mijn thuisland is niet aan de orde omdat we daar het geld niet voor hebben. We hebben hier een mooie woning en kunnen goed leven. Mijn lieve echtgenote heeft desondanks al enkele malen laten weten dat, als ik ooit terug zou willen keren, ze me zeker zou volgen. Dit doet me vermoeden dat ze hier in haar eigen land ook niet gelukkig is … (ze heeft 15 jaar in België gewoond en gewerkt).
Zo zie je maar. Voor een Thai is er maar 1 ding belangrijk: geld, geld en nog eens geld. Zielig gewoon.
Dit moest me even van het hart!
Mark,
Na 42 jaar Thailand ervaring en ook 42 jaar getrouwd met een Thaise en vele kennissen begrijp ik je verhaal volkomen.
Ik zou bijna willen zeggen dat het een standaard situatie is.
Mijn huwelijk is destijds door haar zus afgeraden , omdat ik niet genoeg geld zou hebben.
Ja beter een oude vent met geld , dan een jonge net afgestuurde hoger opgeleide die zijn studie geld ook nog moet terug betalen.
Persoonlijk denk ik dat de oplossing bij je vrouw ligt.
Zij moet aangeven dat jullie een bepaalde hoeveelheid inkomen hebben , dat nodig is om rond te komen en je leven te lijden en dat geld wat eventueel overblijft alleen voor noodlijdende personen besteed gaat worden.
Zoals een Thaise goed opgeleide kennis van mij vertelde: Er wordt van haar verwacht om de familie te ondersteunen.
Dat je vrouw , na 15 jaar in belgie gewoond te hebben , niet meer helemaal gelukkig zou zijn in Thailand begrijp ik ook.
Je zou mijn vrouw eens dagelijks moeten horen klagen over de Thai en het krankzinnig gedrag.
Ik denk ook dat we ons in Belgie en nederland ook eens moeten realiseren , dat het er nog niet zo slecht is wat relaties en familie betreft.
Wij kunnen ons eigen leven leiden zoals we zelf willen.
veel succes
Als je er van uitgaat dat voor een Thai maar 1 ding belangrijk is en dat is geld veronderstel ik dat dit ook zo is voor je lieve echtgenote of is zij de grote uitzondering op de regel ?
Wat een zure reactie weer! Misschien zou je beter wat respect opbrengen voor de situatie van Mark en zijn echtgenote.
Ik begrijp hem volledig.
Wel Fred, je reactie is totaal misplaatst.
Misschien moet je mijn bijdrage maar eens opnieuw lezen. Mijn vrouw heeft 15 jaar in België gewoond en hard GEWERKT!!! Ze heeft altijd een eigen inkomen gehad en heeft nooit een cent van mij gevraagd. Tevreden nu?
Dan had je maar wat minder moeten veralgemenen en niet schrijven dat voor een Thai alleen geld belangrijk is. Mijn vrouw is ook Thai en heeft ook altijd gewerkt.
@Fred,
Mark heeft wel zeker een punt dat het bijna altijd om geld draait. Zijn schoonouders arm dan moet er sowieso vanuit het gezin of eventueel rijkere broers en zussen van de schoonouders meegeholpen worden en of dat nou in de vorm van geld of eten is maakt niet zoveel uit. Het uitgangspunt is dat er minimale middelen geleverd worden zodat ze kunnen leven.
Bij rijkere gezinnen gaat het voor de schoonmoeders veelal ook om het ouderwetse idee dat zij ooit een offer hebben gebracht wat symbolisch terug betaald moet worden alsof je kinderen nog steeds een levensverzekering zijn. Schoonvaders zitten naar mijn ervaring anders in het spel.
In een Thaise relatie hebben de vrouwen vaak zeggenschap over de verdeling wat ze tot verschrikkelijke gierige heksen kan maken en dat staat haaks op de gedachte van een persoon die in NL of BE heeft gewoond.
Dat kinderen een levensverzekering zijn voor arme ouders, daar kan ik absoluut mee leven.
Bij ons is de situatie van die aard dat mijn schoonouders alles behalve arm zijn. Als ik alles in rekenschap breng hebben ze veel meer bezittingen dan mezelf. En toch is het niet genoeg! Reken maar eens uit, de huur van 20 appartementen en 3 woningen. En mijn schoonvader die nog volop bijklust …
We begrijpen dus niet dat mijn schoonmoeder nog altijd net tevreden is en steeds weer om geld vraagt. Gelukkig hebben we nooit een cent gelost (ook niet toen we in België woonden). Mijn schoonvader had, als manager, een maandloon van meer dan 100000THB. Toen hij op pensioen ging kreeg hij nog een afscheidsbonus van heel wat miljoenen THB. Dus hun bankrekening zal alles behalve leeg zijn.
En toch worden we als gierigaards bestempelt omdat we hen niet financieel willen steunen. Het hilarische is dat mijn schoonmoeder afkomstig is van de Isaan. Ze is van origine zeer arm en had dus helemaal NIETS. Nu is ze naar Thaise norm relatief ‘rijk’. Mijn echtgenote begrijpt dus het probleem niet en is het meer dan beu om het gezaag over geld elke dag weer opnieuw te moeten horen.
Uw vergelijking met een ‘gierige heks’ is misschien wel juist. Ik kan je verzekering dat dit alles behalve plezierig is. Ons leven zou hier een pak aangenamer kunnen zijn moesten ze ons wat met rust laten, maar helaas …
PS: Ik zou jullie nog een pak meer kunnen vertellen over wat ze ons aangedaan hebben (financieel dan) maar dat hou ik om persoonlijke reden liever voor mezelf.
@Fred,
De relatie Thai en geld is alom bekend. Ik leef al geruime tijd met mijn Thaise vrouw en ken het reilen en zeilen maar al te goed wanneer het om de centen gaat.
Ik begrijp ten volle wat Mark ons hierboven weet te vertellen. Je reactie t.o.v. zijn echtgenote is een flinke klap in zijn gezicht. Ik lees trouwens dat zijn vrouw vele jaren gewerkt heeft in België. Dit natrappen is nergens voor nodig.
Fred,
Een Thaise die 15 jaar in belgie gewoond en gewerkt heeft , vaak ook niet het beste werk, zit na al die jaren iets anders in elkaar dan de Thaise die alleen in Thailand gewoond en geleefd heeft en een farang voorbij ziet komen en geen enkel idee heeft hoe het leven in Europa is en dat we voor ons geld moeten werken.
Het dilemma waar de vrouw van mark mee geconfronteerd wordt , komt in veel gevallen voor.
vaak gaat het geld ook nog op aan gokken , drank of loan sharks.
Zeer herkenbaar Mark.
Nog erger, je zou eens moeten weten hoe erg de afgunst is bij mijn Thaise schoonfamilie sedert het ogenblijk dat we gehuwd zijn. Ik had dat nooit verwacht. De jaloezie druipt er van af. Haar broer en zus zijn zelfs de ergste.
Mijn vrouw had een zeer uitgebreide vriendenkring. Nu is er amper nog iemand van haar toenmalige vrienden die haar nog ziet staan. Daar hoeft weinig uitleg over.
Dit alles leert me hoe de Thai echt in elkaar zit. Altijd vriendelijk ,in je gezicht, maar achter die valse vriendelijkheid schuilt er heel wat anders. En inderdaad, op het einde van de rit draait het maar om één ding: geld en jaloezie! En dit leeft zelfs onder de Thai onderling, maar des te meer als er een buitenlander in het spel is.
Persoonlijk trek ik me dit alles na al die jaren niet teveel meer aan. Mijn vrouw heeft daar toch wel wat last mee. De verzuurde relatie met haar familie doet haar het meeste pijn.
Bij ons is het precies hetzelfde.
Om mijn vrouw te helpen was ik een paar maanden geleden begonnen met een kleine som geld naar haar moeder te sturen.
Vanwege haar zus (die het maar logisch vond dat wij de benzine betaalden die zij verbruikte om ons te komen bezoeken), kregen we ook ruzie met de ouders die achter zus stonden… het is een heel verhaal, maar aangezien men mij slechts als wandelende ATM ziet en na 10 jaar nog steeds over mij als “de Farang” spreekt (die farang van jou, zeggen ze tegen mijn vrouw) ben ik ermee gestopt.
Wij hebben nu al meer dan anderhalve maand geen contact meer met haar familie. Ik zeg ook vaak tegen mijn vrouw dat het genoeg is. Ze werd als tiener uitgebuit: ze moest van school om te gaan werken en heeft daarna haar hele leven geld gestuurd. Ik zei altijd dat ze haar ouders niets verschuldigd is, omdat zij nooit echt iets voor haar hebben gedaan. De attitude van de ouders en van de familie is zo verkeerd dat ik niet in zie dat we dat soort mensen nog moeten helpen.
Bloed is dikker als water beste Sjaak.
Begrijp je verontwaardiging volledig, hoewel je Farang ook weer niet te veel uit moet uitleggen als negatief.
Heb mijn ‘cirkel’ van familie en kennissen ook vaak uit moeten leggen dat ik William heet als ik binnen gehoorsafstand sta en niet Farang en dan was en is geld nog ondergeschikt zoveel Thais ken ik nog wel.
Vele kunnen nu eenmaal verdomde hardleers zijn en dat heeft weinig te maken met of ze je wel of niet mogen.
Irritant klopt, stukje opvoeding en cultuur waar je doorheen moet bijten.
Voel mij net zo welkom als in Nederland meestal beter, trouwens.
Ja William, je hebt gelijk. Als het alleen maar om het gebruik van het woordje Farang was, dan maakte het mij niet zoveel uit. Voor zover ik kan zien gebruiken Thais nooit vaak de namen van de mensen die ze kennen. Mijn vrouw praat zelf ook vaak over haar kleinkind, haar schoondochter of haar jongste of oudste zoon, zonder dat ze de namen noemt. Ik had er al moeite mee de namen te onthouden, omdat ze die zo weinig gebruikte. Dus met mijn naam is het voor hun al hetzelfde… een buitenlandse naam is al moeilijk genoeg.
Nee, het ging ook veel meer om de attitude die ze hadden en de manier waarop mijn vrouw behandeld werd…
Zij werd als tiener uitgebuit en als volwassene…. en die familie van haar vindt dat normaal.
En juist omdat zij een farang heeft, vindt men dat zij het meeste moet bijdragen… Nou, jammer dan… niet met deze farang.
Ik heb de vraag “Zijn Farangs welkom in Thailand” aan mijn Thaise vrouw voorgelegd.
Haar antwoord : Ieder land houdt van haar eigen bevolking en alleen van buitenstaanders wanneer ze geld hebben.
Natuurlijk wordt er vooral in Isaan tegen de Farang opgekeken.
Wanneer we door de dorpjes rijden, kan men precies aanwijzen waar een Farang woont.
Je hoort de kinderen roepen : Farang , Farang.
Ik vraag me af : wanneer een prof voetballer met zijn mooie jonge vrouw eens geen prof voetballer geweest was , maar bij de Gamma gewerkt had, zou hij dan nog dezelfde vrouw hebben of een iets minder goed uitziend exemplaar.
Nu voor vele Thais zijn wij de prof voetballers.
Khun moo,
Laat me toe te zeggen dat zelfs bij de Thai onderling geld en financieel gewin de bovenhand neemt op liefde en genegenheid.
Telkens ik in de amphur kom sta ik versteld welke menigte er staat aan te schuiven om te scheiden. Mijn vrouw heeft me al meerdere malen verteld dat een huwelijk in Thailand weinig tot niets voorstelt. Als een vrouw (of zelfs man) zich financieel kan verrijken dan is de verleiding om te herbeginnen met een nieuwe echtgenoot zeer groot.
Diegene die beweren dat geld voor een Thai niet belangrijk is, wel dat zijn mensen die de Thaise inwoners helemaal niet kennen. Ik ben me ervan bewust dat mijn Thaise wederhelft in eerste instantie met mij gehuwd is om zich financieel te verbeteren. Is dat verkeerd? Nee, helemaal niet. Hoe zou je trouwens zelf zijn.
Om de vraag van dit topic te beantwoorden, wel Farangs zijn zeker welkom in Thailand. Maar de hoofdreden daartoe is steevast zijn geld dat hij met zich meebrengt. En dat er jaloezie en afgunst komt kijken bij de familie en vrienden, tja … dat is een welbekend fenomeen.
Om af te sluiten een mooie anekdote (waargebeurd):
Een zeer welstellende buitenlander huwt met een Thaise dame en gaat samen wonen in zijn thuisland. Mevrouw laat na enige tijd haar minderjarige dochter overkomen en bouwen een mooi leven op. Wanneer de dochter meerderjarig wordt dan slaat ze de buitenlander aan de haak en wordt haar eigen moeder netjes gedumpt. De buitenlander vraagt de echtscheiding aan en huwt opnieuw met de bloedmooie dochter. Moeder die stond erbij en keek ernaar. Haar reactie: “Wat kan ik doen … het is mijn dochter …”
Moraal van het verhaal: Zelfs mijn eigen moeder is onbelangrijk als geld in het spel komt!
Dat zeg je fout Mark.
Het is niet: “voor een Thai is maar een ding belangrijk……..
Maar: voor mijn schoonmoeder is maar een ding belangrijk……..
Wees gerust Eli, ik zal er geen cijfer op kleven, maar voor de meeste Thai telt enkel maar het geld.
En als ze een Farang in de familie hebben des te meer.
Kan er van mee spreken.
Eli, ik zou dit gerust durven veralgemenen hoor. Bij mij in de familie is het niet enkel schoonmama maar tevens broers, neven, nichten … die stikjaloers zijn.
Als er iets doen is in de familiekring (en we zijn uitgenodigd) worden we amper benaderd. Een simpele wai kan er net nog van af maar een gezellige babbel, nee hoor, dit hebben we al lang niet meer meegemaakt. Ik ben dat al wat gewoon, mijn echtgenote heeft het daar echt moeilijk mee.
ik ben nog niet echt lang in Thailand zoals sommige maar ik kom hier normaal jaarlijks en heb nu na pensionering gekozen 3 maand op en af te gaan dan heb je minder gedoe blijf verzekerd en heb bijde werelden elk heeft zo zijn charmes..ik voel mij echt wel welkom ik heb leuke buren en woon even buiten udonthani als ik er weer ben dan komen de buren rond om gezellig even dag zeggen en dan drinken we met zijn allen wat .ik vind dat best gezellig en het is niet zo dat ik altijd de gene moet zijn die wat koopt,
vaak roepen mijn buren hennie kinn kouw dan vinden ze het leuk als ik mee komt eten als ik een paar keer over sla dan vragen ze aan mijn vrouw of ze mij ontstemd hebben. ik vind het heerlijk hier te zijn en geniet ook er van als ik Nederland ben.of ik een uitzondering ben? ik denk het niet ,zijn er wel eens thai die wat bot zijn? o ja zeker maar waar heb je dat niet? dus ik kan me goed inleven in je stelling ben ik welkom
ik voel me dat wel
Ik woon nu bijna 3 jaar in de isaan en heb het hier meestal nog steeds naar mijn zin.
Wij wonen op een middag markt net buiten de stad Khon Kaen.
Geen sin sod betaald toen ik mijn vrouw in 2007 leerde kennen maar moest wel beloven dat ik een huis zou laten bouwen
Maar toch een vraag aan Hans Pronk wie is de kamman waar jij je levensbewijs laat afstempelen?
Wij moeten hier voor altijd naar de amphur in Khon Kaen…
Die kamnan is inmiddels zelf met pensioen maar ik heb hem niet meer nodig omdat het door Social Security ondertekende exemplaar (gratis) voor mijn AOW ook voldoet voor mijn pensioenfonds.
De kamnan kende mij al want hij had ook mijn gele boekje geregeld (ook gratis). Het was wel de eerste keer voor hem maar hij had gelukkig een stempel en tesamen met zijn handtekening was dat indertijd voldoende voor mijn pensioenfonds. HIj wilde wel toen een kopie hebben van het in-leven-zijn-bewijs want hij wilde dat in de volgende vergadering met andere kamnans aan iedereen tonen. Het was blijkbaar iets nieuws, ook voor andere kamnans.
Dan heb jij een prima pensioenfonds Hans.
Ik heb verleden maand mijn levensbewijs van de SVB bij het SSO laten stempelen en een kopie naar mijn pensioenfonds gestuurd maar zij accepteren alleen hun eigen papier..
Maar als ik jou goed begrijp is de kamman net zo iets als de puyaaibaan?
Jos M, ik heb het ook voor elkaar gekregen door het pensioenfonds in een brief netjes te vertellen dat de SSO dat werk doet voor de SVB op basis van afspraken met NL. Ik heb steeds een kopie van het SSO-briefje aan de eigen verklaring gehecht en dat naar NL gescand en gezonden. Ik heb ze verteld dat de SSO het UWV van Thailand is. En klaar was kees…..
Aan het hoofd van een Moo staat een phu yai ban en aan het hoofd van een groep moo’s staat een kamnan en dat is één van de phu yai bans. Mijn phu yai ban was toevallig ook kamnan. Als jouw phu yai ban het niet wil doen kan je het dus ook bij de kamnan proberen. Succes ermee. Ik heb inderdaad een goed pensioenfonds want ik hoef niets meer te doen. Ze krijgen de bevestiging dat ik nog in leven ben van het SVB.
Sommige Thai en Thaise zijn niet alleen inhalig wat geld betreft, maar sommige zijn ook gewoon oplichters, ook binnen de eigen familie.
Ik moet toegeven, dat de trucjes voor mij als nederlander onvoorstelbaar waren.
Onze sociale kant en vooral de moederlijke gevoelens van mijn vrouw voor haar nutteloze drankbeluste zoon heeft inmiddels veel geld gekost en niets opgeleverd.
Gezien de inhaligheid van de Thaise zoon , die met zijn 50 jaren nog nooit gewerkt heeft, was mijn vrouw al zo slim , wanneer we bouwwerkzaamheden hadden laten verrichten, voor een huis waar hij in kon wonen, ,de betaling niet aan hem over te laten
De zoon moet nu eenmaal een plek hebben om te overnachten.
We hadden immers al meegemaakt dat hij zonder onze toestemming bouwmaterialen ging bestellen, waarbij wij later met de rekening geconfronteerd werden.
Ook berichtjes uit het dorp dat meneer met briefjes van duizend baht zwaaide en feestjes hield met zijn drank beluste vrienden.
De zoon en zijn ook vrouw gingen echter een stapje verder.
Nadat weer een deel van het werk aan zijn huis verricht was, betaalde wij de uitvoerder.
De uitvoerder liep weg waarbij de zoon meeliep naar de vrachtwagen.
Wij liepen ook weg de andere kant op en wanneer we ons omdraaide zagen we dat de uitvoerder , een deel van het geld naar de zoon gaf.
Beetje dom natuurlijk. Hij was blijkbaar ook nog te lui om dit op het kantoor van de uitvoerder te doen.
Jaren geleden stuurde we de 3 klein kinderen naar een priveschool , compleet met zwembad en betaalde het gehele jaarbedrag aan de schoolleiding
Wat kan hier nou misgaan.
Toen we 1 jaar later weer terugkwamen uit nederland en langs de school gingen voor een gesprek met de schoolleiding, bleek dat vlak na ons vertrek de ouders het betaalde schoolgeld probeerde terug te krijgen en de kinderen van school te halen.
Nu houdt het niet op met deze 2 voorbeeldjes.
Ik heb er 10 tallen en jaarlijks worden ze aangevuld.
Volgens mij vinden ze zelf , dat ze volkomen in hun recht staan om op deze manier geld binnen te harken.
Mijn vrouw slaapt er slecht door.
Natuurlijk gaat het niet bij ale families zo, maar een gewaarschuwd man telt voor 2 en in Thailand voor een stuk meer dan 2.
Natuurlijk is geld belangrijk in het leven, ik durf wel te zeggen in ieders leven. Een andere vraag is of meer en meer geld je wel gelukkiger maken. In Thailand is er volgens mij wat anders aan de hand. Het gaat om de HOUDING ten opzichte van geld, het hebben van veel geld en ten opzichte van de mensen die – in de ogen van de gemiddelde en arme Thai – veel geld hebben. Er is een Nederlands gezegde dat wellicht universeel is: soort zoek soort.
“Overal is te zien dat mensen vrienden zoeken van gelijke afkomst, gelijke leeftijd, gelijke huwelijkse staat en bijv. gelijke seksuele of beroepsmatige voorkeur. Veel mensen ontdekken, soms tot hun schrik, dat ze alleen mensen met dezelfde opleiding resp. inkomen in hun vriendenkring hebben. De behoefte aan homogeniteit, vooral op het gebied van sociaal milieu, is blijkbaar groot.” (citaat)
Als iemand, zeg een Thaise vrouw, dan een man, zeg een buitenlandse man, trouwt die niet uit haar sociale milieu komt is dat verrassend, afwijkend en roept allerlei reacties op. Die reacties verschillen van blijdschap tot afgunst. Blijdschap is er meestal bij de Thaise familie omdat de dochter een ‘rijke’ man heeft gevonden en dus voor meer financiele stabiliteit kan zorgen, in aanmerking nemende dat de Thaise waarden en normen collectivistisch zijn en het geld van het nieuwe koppel min of meer familie-geld is. Afgunst is er bij de vrouwen (en hun families) die er (nog) niet in zijn geslaagd een rijke partner te vinden, Thai of buitenlander.
Geld is niet alleen belangrijk omdat je er dingen mee kunt kopen die je als arme drommel niet kunt kopen (of met veel financiele risico’s) maar in de Thaise samenleving betekent geld ook aanzien en macht. En hoe meer pecunia je hebt, hoe groter die macht en aanzien. Dat verklaart deels waarom sommige Thais nooit genoeg geld hebben maar altijd meer willen. Het verklaart ook waarom zoveel Thais doen alsof ze veel geld hebben, in strijd met de werkelijkheid, totdat ze door de mand vallen.
Hard werken om veel geld te verkrijgen is echter niet aan de orde. De calvinistische instelling van Westerlingen (‘in het zweet des aanschijns zult gij uw brood verdienen’) is de meeste Thais volkomen vreemd. Het leven is een bezoeking of zoals mij vader zaliger altijd zei: het leven is als een kinderhemdje: kort en bescheten. Werken voor je geld, ook al heb je maar 1 talent, is vele malen erger dan wachten tot je de loterij wint, iemand je braakliggend land wil kopen, ingaan op investeringsprojecten met volstrekt onrealistische rendementsbeloften, je geld krijgt om op iemand te stemmen of om te demonsteren en natuurlijk wachten totdat je dochter een rijke man trouwt. De meeste Thais eindigen echter in hun eigen dorp, berooid/arm en alleenstaand of getrouwd met een arme sloeber.
Als er zo’n probleem over Thais en geld langskomt dan ga ik altijd even zoeken wat er op Thaise blogs over wordt gezegd.
Op een populair blog pantip.com staat de volgende vraag:
ทำไม? ปัจจุบันผู้หญิงไทย รักเงินมากกว่าความจริงใจจากผู้ชายดีๆสักคน https://pantip.com/topic/32963359
De vraag (vertaald) : ‘Waarom houden vrouwen tegenwoordig meer van mannen met geld dan van eerlijke mannen?’
Ik las nog niet alle antwoorden maar de eerste was:
เหตุผลเดียวกับ ทำไมผู้ชายมองผู้หญิงแค่รูปร่างหน้าตา มากกว่ากว่าจริงใจละมั้งคะ..
็Het eerste antwoord (vertaald): ‘Waarom kijken mannen meer naar de uiterlijke schoonheid van vrouwen dan naar hun eerlijkheid?’
En zo is het. Om een mooie jonge vrouw te bemachtigen heb je wel geld nodig! (sarcasme).
Deze vraag en antwoord doen me denken aan een uitspraak van Marlin Monroe:
‘Don’t you know that a man being rich is like a girl being pretty? You wouldn’t marry a girl just because she’s pretty, but my goodness, doesn’t it help?’
Tino,
Waarom kijken mannen meer naar de uiterlijke schoonheid van vrouwen dan naar hun eerlijkheid?’
Wellicht om dezelfde reden dat vrouwen eerder naar iemand in een nieuwe Porsche kijken , dan naar iemand in een opel kadetje van 20 jaar oud.(sarcasme).
Dus er kunnen geen eerlijke mannen met geld bestaan? En zijn alle mannen zonder geld dan wel eerlijk? En er zijn ook mooie jonge vrouwen die eerlijk zijn…. in feite weet ik van meer lelijke vrouwen af die op zoek naar mannen met geld zijn dan mooie (de mooie praten er misschien niet zoveel over)….. Jaja… het is een vreselijke wereld hier….
Er zijn in Thailand nogal wat eenouder-gezinnen, waarbij de vrouw de zorg van de eventuele kinderen op zich neemt zonder enige steun (financieel maar ook sociaal) van de weggelopen (en mijns inziens onverantwoordelijke) vader. Het gaat hier niet zelden om vrouwen van 35 tot 45 jaar en van allerlei niveau’s schoonheid.
Ik durf de stelling wel aan dat de meeste buitenlanders die hier met een Thaise vrouw zijn getrouwd NIET met een piepjonge vrouw leven maar met een vrouw die niet meer dan 15 jaar verschilt met de leeftijd van de man. Nog sterker: de meerderheid van de expats is niet geinteresseerd in een vrouw die zijn dochter had kunnen zijn (vanwege het soort zoekt soort). Dus dat iedere expat (50+) leeft met een jonge Thaise deern (20 tot 35) is een fictie. Die mooie jonge, gold-digging, vrouwen zijn ook beter af als gig van een rijke Thaise man.
Leuk om uw bijdrage te lezen, en nog leuker om alle reacties te zien. Ik ben zelf rond de 30 jaar in Thailand.
Wat me enorm verbaast is dat niemand de volgende punten nog gemaakt lijkt te hebben:
1. Of je welkom bent of niet hangt deels af van de mate van respect waarmee je je gastland bejegent of benadert. Een heel belangrijk aspect daarvan is de taal. Ik denk dat mensen die de moeite hebben genomen goed Thais te leren spreken absoluut veel meer welkom zijn dan niet-Thai sprekers.
2. Of je welkom bent of niet hangt ook af van hoe je je gedraagt. Glimlach je terug? Doe je de Wai? Op de juiste manier ook nog? Ben je geïnteresseerd en vriendelijk? Of vind je dat de Europese/Nederlandse manier superieur is en verwacht je dat de Thais zich daaraan maar moeten aanpassen?
3. Het ging veel over geld in de reacties. Farang die het met een Thaise vrouw, man of iets daar tussenin aanleggen wekken vooral hoopvolle verwachtingen in arme gezinnen. Vaak komen Farang die Thaise persoon tegen in toeristische gebieden en bepaalde gelegenheden waar deze Thais zijn gaan werken juist omdat ze een man willen tegenkomen die hun en hun familie uit het financiële slop kan trekken. Dus dan moet je ook niet verbaasd zijn dat er bepaalde bijdragen geleverd moeten worden… Volgens het bekende Pattayaanse spreekwoord “No Money, No Honey”…
4. Voor Thaise mensen is hun familie alles, met name de ouders. Lees er het klassieke werkje van Niels Mulder (“Inside Thai Society”) maar op na. Ik heb zelf altijd de regel gehandhaafd dat ik mijn partner in principe ondersteun in het onderhouden van / helpen van zijn ouders, maar ik ga niet ‘opzij’ ontwikkelingshulp verlenen, dus geen ooms, tantes, neven en nichten. Het blijft altijd moeilijk voor een Thaise partner om te schipperen tussen de verwachtingen en (inderdaad, vaak meegemaakt) jaloezie van familie en vrienden en de Farang partner. Het is niet makkelijk.
5. Over het algemeen voel ik me welkom hier in Rayong. De mensen zijn vriendelijk en bejegenen mij als Thais sprekende ex-Ajaan met respect. Alleen de regering/elite en de mensen die gaan over de Immigratie-policies, die maken nogal eens dat ik me niet welkom voel… Willekeur, bureaucratie, en onzinnige procedures, om gek van te worden. Maar daar heb ik gelukkig niet vaak mee van doen!
Leuke discussie, heel veel dank hiervoor!
Groet van Jan Willem