Ingezonden: ‘Wotte…?’
Noi was zoals gebruikelijk vroeg naar de markt. Ik lag in het schemerdonker nog wat te doezelen, terwijl de vogels buiten de dag aankondigden.
Aan de buitenkant van ons hek is een deurbel te vinden die vaak werkt. Ik bedoel hier niet mee te zeggen dat er vaak bezoekers zijn, maar dat het aantal keren dat het toestel functioneert als dat de bedoeling is, aanzienlijk is. Deze introductie zou kant noch wal raken als ik niet gewekt werd door de deurbel. Dat was dan ook het geval.
Noi kon ’t niet zijn, zij had immers de sleutels van de motorfiets bij zich die verenigd zijn met de huissleutels door middel van een Micky Mouse sleutelhanger. Ik ging op de rand van het bed zitten en wachtte suffig op een herhaling van het verschijnsel. Ik droomde niet, het wás de deurbel. Wat gepikeerd liep ik de slaapkamer uit, stak in het voorbijgaan de stekker van de waterkoker in het stopcontact, opende de schuifdeurtjes en keek met halfdicht geknepen ogen richting poort.
‘Arrai?’, testte ik mijn beste Thai.
‘Wotte!’, riep de man in paniek.
‘Watte?’, riep ik terug.
‘Wotte!!’, herhaalde hij.
‘Wátte??’, probeerde ik nog eens, hopend op een verklarend synoniem.
‘Wotte!!!’, het was duidelijk dringend.
Juist op het moment dat de conversatie door herhaling van zetten in remise dreigde te stranden, ontwaarde ik achter hem, op de rand van het trotoir, een bekend flesje. De kleurtjes duidden op ‘Lao Kao’, een vluchtige stof die extra uitleg behoeft.
Als een Thai zonder veel geld, zich tevergeefs door de afkickklinieken, de AA-centra, de Jezus-redt-clubs, de alcohol-pleisters en gespecialiseerde fortune-tellers heeft heengeworsteld, pas dán koopt hij een flesje ‘Lao Kao’. Ik drink zelf nooit whisky, maar naar verluidt is het alcoholpercentage van dit brouwsel de enige overeenkomst met Black Label en soortgelijk. Volgens kenners is de vloeistof dermate weerzinwekkend dat het eigenlijk pas gelegaliseerd zou kunnen worden wanneer er in Thailand een serieus wetsvoorstel op tafel ligt voor een euthanasie-wet. Enfin, als u naar Thailand gaat kunt u wellicht uw voordeel doen met deze toelichting.
De man in kwestie sprak dus een beetje Engels. ‘Water!!!’.
Er stond een flesje gekoeld water in de koelkast. Hij was er bijzonder blij mee!
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand11 april 2016Oom agent in een karaoke-bar- Leven in Thailand3 april 2016Ingezonden: ‘Wotte…?’
- Lezersinzending12 juli 2015Een wel erg kort verhaaltje…
- Leven in Thailand1 juni 2015Badmeester in Thailand
Ja, en nu jij zo aardig bent geweest komt hij elke dag wat halen. Als je hem niks geeft dan noemt hij jou “kienjauw” oftewel “gierig”. Veel plezier met de lokale alcoholist.
Knap geschreven,m’n complimenten!
Graag meer van zulks.
Héél leuk neergepende anecdote!
Ik hoop wel voor u dat betrokkene zoveel had genuttigd dat hij zich niet meer zal herinneren waar die aardige buitenlander woonachtig is, want je hebt zomaar een vriend voor het leven erbij. Al hoewel als die man zo doorgaat met dit soort drankjes hij in mijn optiek nog maar een kort leven in het vooruitzicht heeft. Dit spul hakt er wel in volgens kenners.
Regelmatig worden we allemaal uitgedaagd om een beslissing te nemen en hoe dit dan zal aflopen de tijd zal het leren. Ik werd vanochtend vroeg tijdens mijn 8 kilometer run in mijn beschermde wooncomplex verwelkomd door een drietal honden die kennelijk alles aan het gadeslaan waren zonder baasje in de buurt en waarvan er een een vuilniszak had geplunderd op zoek naar voedsel die aanwezig bleek uit verpakkingen van de burger king oid. Twee hondjes hadden wel ontzag voor een man van bijna 2 meter maar de derde was minder vriendelijk en dacht die ga ik eens uitproberen. Na het voorbijlopen kwam het nog jonge hondje mij achterna gelopen met wat grommende geluiden. Wat te doen in zo’n situatie? In eerste instantie dacht ik deze hond uit te nodigen om mee te lopen, dan heeft het wat te doen. In tweede instantie dacht ik dat kan dan wel eens een vriend voor het leven worden en heb ik deze iedere keer bij me op mijn ochtend rondjes en dat is ook niet zo aantrekkelijk. Dus toch maar even duidelijk gemaakt door een verbale terechtwijzing, dat ik hier niet van gediend was en een geschrokken hond de aftocht laten blazen. Ja, ja het leven is toch altijd weer keuzes maken en wat is wijsheid daarbij. Voor nu leek mij dit de beste oplossing.