Winter in Isaan: Kerstmis

Wat men ook moge beweren, Kerstmis is niet echt een feest dat in Thailand gehouden wordt. De commercie er rond is er uiteraard wel, maar in het diepe binnenland, in de dorpen en kleinere stadjes, is er nauwelijks wat van te merken.

Eten en drinken doen Thai altijd graag natuurlijk en iedere gelegenheid wordt met plezier meegenomen. De versieringen met sfeerverlichting maakt hen helemaal gelukkig, ze laten die vaak een gans jaar door hangen. Kerst is hier een gewone werkdag, scholen, banken, … blijven geopend. Uiteindelijk blijven voor hen de Boeddhistische feestdagen veel belangrijker.

En hier, in dat kleine afgelegen dorpje waar Kerstmis ver van af staat, zit dan een farang die al dat gedoe toch wat dichterbij brengt. Al dagenlang komen er regelmatig peuters naar zijn woning om de kleine gekleurde lichtjes die aan- en afspringen te bewonderen, zichzelf in de kerstballonnen te spiegelen en het kerstmannetje aan te raken. Speelt die farang ook nog eens regelmatig die bekende deuntjes af en ook dat vinden ze best leuk, vooral omdat De Inquisiteur dan soms ook nog eens luidruchtig maar danig uit de toon begint mee te zingen. De rinkelende belletjes zijn herkenbaar en wanneer iemand vrolijk is komen ze als vanzelf ook in een goede luim.

Doch De Inquisiteur was eigenlijk niet van plan om een echt kerstfeest in te richten. Omdat het zulk mooi weer is wou hij enkel een barbecue houden met zijn gezinnetje. Dat is makkelijk, niet te veel werk en eventuele overschotten kun je de dag nadien verorberen. Zodoende ging hij inkopen.

Een beetje “kerstmis-overvloedig” want uiteindelijk kwam hij thuis met toch wel een heleboel eten voor drie personen. Barbecue betekent voor De Inquisiteur zeker en vast steak, wat duurder hier en een tocht van vierenvijftig kilometer om er aan te geraken wil hij wat malser vlees. Kippenbouten horen er ook op, alsmede hamburgers die hij zelf zal maken. Aardappelen in de pel met look, en om de kerstsfeer indachtig te houden, ook aardappelpuree want kroketten maken slaagt hij niet in. Nog wat traditionele groenten en als kers op de taart kocht hij een enorme doos met ijs waar chocoladesnippers in zitten, als dessert.

Ondanks De Inquisiteur zijn goede luim is liefje-lief toch wat bezorgd. Het gaat economisch niet goed in de streek, mensen hebben zeer weinig te besteden. Het is hier al zowat de armste streek van Thailand en het wordt er niet makkelijker op. Of je bent rijk, of je bent arm. Middenklasse is er nauwelijks.

En zodoende is ook haar broer weer in lastige papieren verzeild geraakt. Diens rijstoogst was ver beneden het gemiddelde dus weinig overschot te verkopen. Zijn houtskool business staat ook zowat stil want meer en meer mensen branden hun eigen gerief, ze kunnen zich de zakken van zowat honderdtwintig baht per stuk niet meer veroorloven. En er wordt totaal niets gebouwd in de streek, hij kan niets bijverdienen als dagloner. Zodoende is er al een koe verkocht, noodgedwongen om wat cash geld te vergaren.

Eten doet Piak’s gezin erg sober, hij en zijn echtgenote Taai staan beide erg mager.

Door het schamele en eenzijdige voedsel, meestal in velden en bossen vergaard. Insecten en kleine reptielen, voor De Inquisiteur vreemde groenten, heel af en toe een ei als versterking en heel zelden dan toch eens een kip slachten. Gelukkig kunnen hun kinderen, de zesjarige Phi Phi en de bijna tweejarige Phang Pound bij eten met het lief, of via de extra porties spaghetti en andere die De Inquisiteur maakt.

Liefje-lief was wat overweldigt door de in haar ogen grote hoeveelheid voedsel welke De Inquisiteur klaar had liggen want hij had besloten, puur in kerstsfeer, om ook nog eens een varkensgebraad gemarineerd in honig en mosterd te prepareren. En kon ze zich niet houden: “tie rak, is het niet een idee om mijn broer en gezin te laten mee eten?”

De Inquisiteurs reactie was in eerste instantie weer praktisch: “ja maar, westers eten? Piak eet dat niet.”

Het lief, duidelijk voorbereid, heeft een antwoord klaar: “Poa Sid wil af van zijn eenden. Tachtig baht per kilogram en er loopt een dikke rond van meer dan drie kilogram, maak ik <laab pet> voor Piak en krijg jij de billen voor op de barbecue. En geef me een beetje van je biefstuk, hak ik het fijn en breng dat op smaak met chili’s.” Nog snel:  “tie rak, mei Soong haar man is aan het werk als verkeersbegeleider, ze zit alleen thuis”.

Uiteraard is het oke. En vieren we kerstmis. Met z’n achten. Dat is leuker.