Winter in Isaan (4)

Het is zover. Ochtenden met gras dat er fris uit ziet door de dauw die erop zit, het groen aan bomen en struiken dat verfrist rechtop staat alsof het wacht op de eerste zonnestralen. Grote drukte in die bomen waar vogels vrolijk kwetteren en hagedisjes stiekem hun kop opsteken. Rijp fruit gereed voor de pluk, uitnodigend vanwege de grote keuze. Bloemen die beginnen te openen om hun kleurenpracht te laten aanschouwen.

En een heerlijke geur die de ganse omgeving overmeestert: de rijst kan binnen enkele dagen geoogst worden en hierdoor een zoete geur die naar saffraan neigt welke overvloed oproept.

Einde oktober, de koelere periodes komen eraan. Behalve overdag want een uitbundige zon straalt nog steeds hitte uit en die wordt enkel verdreven na zonsondergang.

De koffie koelt ’s ochtends vrij snel af in het stenen kopje dat als eerste verorberd wordt. Want net boven de twintig graden slechts. Doch met de regelmaat van de klok tikt de temperatuur hoger, zo rond elf uur is het al over de dertig en worden mens en dier wat trager in al hun bewegingen. Tot rond achttien uur de zon onder gaat, Isaan geniet nu van de afkoeling die iedereen de gelegenheid geeft om enkele uitgestelde karweitjes nog snel te verrichten. Lente-achtige temperatuur nu en men blijft wat langer buiten zitten om ervan te genieten.

Om vervolgens heerlijk te gaan slapen zonder te zweten, zonder kunstmatige afkoeling.

En dat noemen ze dan winter … .

Zodoende kabbelt het leven door hier in Isaan in afwachting van de rijstoogst. Enkelen zijn al begonnen doch de meesten wachten nog wat af tot de korrels helemaal geel zijn.

En uiteindelijk is KFC tot in het nabije stadje geraakt. Mooi zo, kan je eens een snelle westerse hap nemen zonder zestig kilometer te moeten rijden. Is er een koffieshop met heerlijk gebak, tweemaal wekelijks een traditie geworden. En eindelijk zijn er niet te ver van huis voedselstalletjes verschenen. Dat vond De Inquisiteur al jaren vreemd, niks bereid voedsel te verkrijgen in de buurt.

Maar nu heerlijke soepjes, nog heerlijkere gebakken rijst. Met varken, kip of, het beste, scampi’s. Vijftig bahtjes voor een lekker vers maaltje. Is schoonbroertje ook tot besef gekomen dat hij soms iets minder pikant voedsel moet bereiden zodat De Inquisiteur eens kan mee eten met de ganse hoop. <Tom kai>, lekker. <Laab pet>, hmmm. De zoete hapjes van bananen gecombineerd met rijst smelten in de mond. En omdat het de tijd van het jaar is: een overvloed aan fruit, altijd vers, net van de boom geplukt of uit het veld gehaald.

Grote, sappige watermeloenen. Passievruchten uitlepelen, wat een genot. <Malako>, De Inquisiteur kent de westerse benaming er niet van, ze gebruiken het ook in <som tam> wanneer de vrucht nog groen is, doch wanneer je ze laat rijpen tot roodbruin erg lekker. En dat alles vergezeld van koude thee aangemaakt met <manao> en suiker. Allemaal smakelijk verfrissende vitaminen.

En vorige week was er een feestje bij de buren. Dat wil dus zeggen twee kilometer verder, op een soort boerderij. <Poa> Mai zijn dochter was bevallen van een flinke zoon. Doch financieel heeft deze dame het niet al te breed, de jonge vrouw haar echtgenoot is iemand die liever lui dan moe is. Dus hield vader maar een <tambun>. Hij financierde het eten en vooral drinken, dochterlief mocht de traditionele honderd of meer bahtjes van iedere bezoeker houden.

Acht uur ’s ochtends en het lief met De Inquisiteur op pad, het moment dat de monniken hun geprevel staken. Jawel, het lief had deze maal ook geen zin om een uur lang mantra’s rond de oren te krijgen. Gezellige boel onder een houten afdak, veel bekend volk aanwezig. En De Inquisiteur direct een grote fles beer Chang voor zijn neus. Acht uur ’s ochtends.

Nu ja, hij wil geen spelbreker zijn en aanvaardt, ondertussen goed gebruik makende van het aangeboden voedsel. En het smaakt, zowel het eten als het bier. On-Isaans is het feit dat er geen muziek is. Geen livemuziek met kwelende en dansende meiden, geen schallende boxen via een muziekinstallatie.

Doch het is plezant, er wordt veel gelachen, elkaar plagen, ze doen er alles aan om De Inquisiteur te laten begrijpen wat er gaande is wanneer hij weer de draad kwijt is bij al dat Isaans dialect. Het duurt ook niet lang of ze maken zelf muziek op de vreemdste voorwerpen als bierflessen, lege kokosnoten, iemand met een gitaar met slechts vier snaren.

Hierdoor gaat het bier goed en snel binnen, ook al omdat het lang geleden is dat De Inquisiteur nog alcohol dronk.

Liefje-lief zit tussen de dames in de huiskamer en komt een uurtje of twee later melden dat ze naar de shop wil. Neen hoor, De Inquisiteur heeft daar nog geen zin in, hij zit hier goed. Het lief zegt lachend dat ze het begrijpt, ondertussen wijzend naar de vier lege flessen Chang voor zijn neus. Ach wat, kan hij tegen denkt De Inquisiteur. Het lief vrolijk weg met de belofte om later nog wel eens poolshoogte te komen nemen.

(Ladthaphon Chuephudee / Shutterstock.com)

De Inquisiteur is blij dat ze rond twaalf uur ’s middags terug is. Want nog meer bier zou te veel worden, nu een vrolijk gevoel en beter houden zo. Beetje wankel achter op de motorfiets, het lief met een hand om zijn rug vanwege de neiging om te ver achterover te leunen. Want ze rijdt niet direct huiswaarts, er moet in het stadje een rekening betaald worden. Zalig brommeren bij mooi weer, de kop wordt er terug fris van want helm-loos, de politie houdt siësta. En mochten ze er gestaan hebben zou liefje-lief gewoon omgekeerd hebben. Beiden genieten en zodoende bolt ze tijdens de terugrit een extra rondje, doorheen velden en bossen, je kan hier nog kilometers ver rondrijden zonder een gebouw of ander leven tegen te komen.

Kijk, dat is nu eens iets wat De Inquisiteur waardeert in dit land. Lekker frisse kop krijgen, dicht bij elkaar op de motorfiets genieten van elkaar en omgeving.

Zonder na te denken over plichten, regels en andere verboden. Zonder de kans om ‘gepakt’ te worden met financieel gevolg.

En vooral: zonder wijzende vingertjes of commentaren van wie dan ook.