Wie heeft de geheime tip over Khao Sok verklapt?
Midden januari kwam mijn 34-jarige dochter, die in Griekenland woont, mij opzoeken. Voor het eerst sinds ik in Thailand woon! De laatste keer dat we elkaar zagen, was vlak voor de Covid-uitbraak, toen ze nog in Duitsland woonde.
Ze kwam tien dagen en had een paar dingen op haar verlanglijstje: een bezoek aan een olifantenopvang en twee boottochten—een naar Phi Phi Island (een tour langs vier eilanden) en een naar Koh Hong.
Aangezien ik samen met mijn Thaise vrouw iets ten zuiden van Hua Hin woon, konden we de hele afstand met de auto afleggen. Gelukkig kan mijn vrouw ook rijden, dus hoefde ik niet alles in één ruk te doen.
Maar wat was ik verbaasd toen ik Khao Sok binnenreed! We overnachtten in een resort vlak bij het nationale park. De laatste keer dat ik hier was, in 2018, was het nog een rustig paradijsje. Nu leek het alsof er een toeristen-tsunami had plaatsgevonden. Het aantal resorts en hotels was verdrievoudigd, de straten wemelden van de buitenlanders en… ik hoorde vooral Nederlands! Wie heeft deze plek in de Hollandse reisgids gezet?
We bleven slechts één nacht. Na het ontbijt probeerde ik ons vorige verblijf terug te vinden, maar het leek van de aardbodem verdwenen. Of misschien werd het gewoon overschaduwd door de lawine aan nieuwe resorts.
Mijn dochter zag een advertentie voor een olifantenopvang en omdat we die ochtend nog tijd hadden voordat we doorreden naar Krabi, besloten we spontaan te gaan. Achteraf gezien voelde ik me behoorlijk belazerd. Bij aankomst bleek dat de oorspronkelijke prijs 3600 Baht was voor drie personen. Omdat mijn vrouw, als Thaise, een korting van 600 Baht kreeg, betaalde ik uiteindelijk 3000 Baht voor ons drietjes—een koopje, nietwaar?
En wat kregen we voor die 85 euro?
Bij de ingang stonden twee oude olifanten. Toen de tour begon, sjokten ze naar een andere plek, waar een begeleider wat over hen vertelde. Wij mochten ze bananenbladeren en stronken voeren—fotograferen en filmen natuurlijk ten zeerste aangeraden! Daarna wandelden we met z’n allen (inclusief de olifanten) naar een plek zo’n 500 meter verderop, waar we een mandje bananen konden pakken om diezelfde olifanten opnieuw te verwennen.
Toen was de tour afgelopen.
Dus voor 85 euro kregen we… een wandeling met twee bejaarde olifanten. Echt een scam van de bovenste plank.
Ach, de foto’s en video’s zijn leuk geworden—dat is ook wat waard, toch?
‘s Middags reden we verder naar Krabi. Ik miste de afslag naar de Rajjaprabha Dam en had geen tijd om terug te rijden, dus dat prachtige meer blijft op de lijst voor een volgende keer.
In Krabi kregen we de tweede schok. De eerste keer dat ik hier was, is inmiddels 13 jaar geleden, en de laatste keer was net na de pandemie. Maar nu? Het was bomvol! Overal toeristen—vooral jongeren die nog niet eens geboren waren toen ik voor het eerst voet op Thaise bodem zette.
Mijn dochter had een hotel voor drie nachten geboekt en we maakten twee boottochten: één met een speedboot langs vier eilanden en één met een longtailboot die we privé huurden. Maar ook daar, op die idyllische eilanden, barstte het van de toeristen. Het was niet meer te vergelijken met een paar jaar geleden. Ik deed het voor mijn dochter, maar voor ons was dit de laatste keer.
Geef mij maar ons ‘slaperige’ Hua Hin en omgeving. Veel relaxter, minder drukte… en vooral: geen wandelingen van 85 euro met bejaarde olifanten!
Over deze blogger
-
Ik ben in 1957 in Kerkrade geboren en leefde daar tot mijn 21ste bij mijn ouders thuis. Mijn interesse om ooit de wereld te bereizen had ik al vanaf jonge leeftijd, en op mijn 22ste vloog ik voor de eerste keer naar Azië. Het zouden slechts twee maanden worden, maar uiteindelijk bleef ik er zes.
Daarna heb ik in Leiderdorp op de Vakschool voor het Reisbureau Bedrijf een opleiding gevolgd. Deze was van korte duur, maar heel intensief. Een van mijn leraren zei toen dat zij mij geschikt vond om als steward te werken en dat ik dat eens zou moeten proberen. Dat deed ik, en zo kwam ik bij Lufthansa terecht, waar ik in plaats van twee jaar ervaring op te doen, uiteindelijk nog dertig jaar bleef tot mijn 55ste.
Dat is nu twaalf jaar geleden. Na mijn verjaardag heb ik geen dag meer gewacht. Ik zei mijn toenmalige vrouw gedag en vertrok met één koffer naar Thailand (al heb ik dat hele jaar iedere maand koffers met persoonlijke spullen naar Thailand laten komen).
Mijn huidige vrouw en ik kennen elkaar bijna dertien jaar en we wonen sinds 2013 in een klein huisje tussen de ananasvelden, iets ten zuiden van Hua Hin. We zijn officieel inwoners van Pran Buri.
Ik heb ook hobby’s: fotografie (3D- en panoramafoto’s), alles wat met Virtual Reality te maken heeft, en ik kijk graag goede films. Hoewel ik geen talenknobbel heb, beheers ik naast Nederlands het Duits en Engels goed, en kan ik me verstaanbaar maken in Braziliaans-Portugees en zelfs in het Frans. Daarnaast heb ik lange tijd Japans geleerd en nu Thais.
Ik ben geen kroegganger en ben ’s avonds het liefst gewoon thuis. Na dertig jaar over de wereld gezworven te hebben, is Thailand mijn thuishaven geworden.
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand26 januari 2025Wie heeft de geheime tip over Khao Sok verklapt?
Eten en drinken23 januari 2025Drakenfruit ofwel Pitahaya
Cultuur25 december 2024Een verrassende twist op een klassieker met Yoyomi (video)
Eten en drinken24 november 2024Lekker recept voor de Limburgse gebakken pastei
Mooi authentiek verhaal Sjaak en het zullen de social media zijn die veel plaatsen hier doen overlopen, zoals door het ‘Nutellashop-effect’ van o.a. TikTok.
Maar… Hua Hin slaperig?? Ook wij zijn al snel naar klein dorpje buitenaf gevlucht, want ik vind het toch wel druk geworden. Jammer ook dat er weinig publieke stranden zijn, de meeste stroken zijn opgeslokt door grote hotel-ketens en resorts. Als het vliegveldje straks nog meer bestemmingen gaat aandoen naast enkel Chiang Mai nu, vrees ik nog meer drukte. Maar Pranburi en nog zuidelijker PKK (Prachuap Kiri Khan) zijn een oase van rust vergeleken bij Hua Hin. Dus goede keus Sjaak: beter rustig wonen en de drukte moeten opzoeken dan andersom.
Nou, dat slaperig bij Hua Hin had ik in aanhalingstekens gezet. In ieder geval is Hua Hin rustig vergeleken met de hoogburchten Pattaya, Phuket en ook Krabi.
En ik geef je gelijk over PKK en Pranburi…oases. Ook Pak Nam Pran en Saam Roi Yot zijn nog niet overspoeld.