Een weekje regenseizoen in Isaan (zondag en slot)

De zon heeft het terug opgegeven, wolken zijn ons deel bij het begin van de dag. Toch geeft de thermometer dertig graden aan, het is acht uur in de ochtend. En De Inquisiteur is lui. Eigenlijk zou het gras in de voortuin afgereden moeten worden, maar hij heeft er totaal geen zin in. Gelukkig is dit Isaan, geen haan die er om kraait. Onderuit hangend in zijn stoel op het boventerras aanschouwd De Inquisiteur zijn wereld.

Een ijverig lief die de shop organiseert. Een op het brommertje heen en weer bollende Piak, die heeft vandaag blijkbaar ook weinig werklust. Een uitbundige stiefdochter met veel lawaai, die geniet nog na van het etentje gisteren, want op een bepaald moment kregen zij en De Inquisiteur tijdens de terugrit de slappe lach, het zit nog steeds in haar hoofd want ze schiet terug in de lach telkens wanneer ze even naar boven opkijkt. De honden zitten in hun hok, vannacht hebben ze een nieuwe ontsnappingsmogelijkheid gecreëerd, dat moet hersteld. De vissen in de vijver genieten van het nu quasi kristalklare en zuurstofrijke water. De twee poezen zoeken gezelschap dichtbij De Inquisiteur, elkaar de loef afstekend. Poes Toulouse is mentaal hersteld van de hondenaanval enkele dagen geleden want hij krijgt de overhand.

Op straat is het een komen en gaan, mensen hebben veel te doen vandaag blijkbaar. Met tractoren in alle groottes bollen de dorpelingen richting velden, ook met de handgeduwde. Boer janus komt met zijn ‘<kwaai>-caravaan’ voorbij, op zoek naar een graasplek. Het erf van buurman pao Sid is al overbevolkt, de lao kao liefhebbers op post, ze liggen languit in de aanwezige bamboe hangmatten. Schoonzus Taai komt terug van de markt in het stadje, het lief heeft <khanom jeep> (noedels gevuld met varkensvlees en opgesmaakt met kruiden) laten meebrengen, ze weet dat De Inquisiteur dat een lekkernij vindt.

Ondanks het feit dat het zondag is, de leveranciers voor de shop zijn paraat. De vrachtwagen met ijsblokjes is de eerste, die komt dagelijks. Vrolijk man, altijd vriendelijk en werklustig. De volgende is weer een vrachtwagen. De biersteker. Ondertussen een goede kameraad geworden, ook zijn hulpje begint nu de vreemde humor van De Inquisiteur te waarderen. De Inquisiteur ziet dat er weeral twaalf kartons beer Chang worden afgeladen, dat betekent dat er deze week goede verkoop van was.

Wat later arriveren de mannen van Red Bull. Dat is hun hoofdproduct, de energiedrank en de koffie van dat merk. Maar deze lui zijn commercieel opgeleid en geïnstrueerd. Vaak is dat grappig: komen ze binnen, gelijkwaardig gekleed in een soort uniform, en beginnen ze een kort liedje te kwelen. En buigen nadien diep met een <wai>, om vervolgens een folder met de ‘aanbiedingen van de week’ op de counter te leggen. Hun aandringen is soms overdreven, De Inquisiteur vermoedt dat ze met die aanbiedingen hun loon moeten aanvullen, dat ze daar een procent op krijgen. Doch De Inquisiteur is gehard in die zaken door zijn oude beroepsleven en heeft die hardheid doorgegeven aan liefje-lief. Laat ze hun ding doen, en indien toch iets interessants, vraag de kostprijs. Goedkoper dan we nu betalen OK, indien gelijk of duurder, onderhandel en wijs af indien ze niet toegeven.

Ook de eieren man komt op zondag. Op zijn zijspannetje met afdak. Waarop een onmogelijk hoge stapel eieren ligt, hoe die niet breken tijdens zijn ritten over die wegen met diepe kuilen is De Inquisiteur een raadsel. De eieren koopt liefje-lief bewust bij hem, en gelijk heeft ze, ondanks het feit dat er regelmatig een groot bedrijf, met koelwagen, langskomt in de hoop die verkoop over te kunnen overnemen. Onze man is iemand van het dorp, nu ja, uit de periferie. Zijn kippen houdt hij op biologische wijze, ze zien er stevig en gezond uit, hebben veel loopruimte, worden natuurlijk gevoed omdat industriële voeding voor hem te duur is. Hij doet die kippenboerderij met zijn familie, vier zoons en zijn echtgenote. Ze doen dat goed, af en toe komt De Inquisiteur er wel eens langs en hij weet dat alles echt heel netjes gehouden wordt. Nee hoor, laat die industriële boel maar weg hier.

Kort na de middag, de zon is weer van de partij, is onze Belgische vriend dan toch langs gekomen. En zie, het draait deze keer niet uit op een pintelieren, de Duvel-stock van De Inquisiteur blijft onaangeroerd. Beetje gezellig bijpraten en na een uurtje of twee gaat hij terug huiswaarts. Sein voor het lief om De Inquisiteur op te trommelen voor wat leuks. De gisteren uitgespitte sierplant moet in een pot gezet worden maar we hebben er geen meer. De hort op, dochterlief neemt de shop waar.

Altijd gezellig om die primitief-gezellige plantenshops op te zoeken, talloze liggen lokkend naast de grote verbindingsweg richting Kham Taklaa. Je moet geduld hebben en zoeken in de opgestapelde hopen. Ze hebben allemaal wel zowat hetzelfde sortiment, vooral die bruine sierpotten in alle groottes maar wij zijn op zoek naar de verborgen schatten. Mooie vorm, leuke kleur, iets origineels moeten we hebben. We vinden er twee, kunnen geen keuze maken tussen beide en nemen ze dan maar alle twee mee. Vervolgens is het gezamenlijk tuinieren, want volgens eega is het nodig om enkele stevig uitgegroeide potplanten in volle grond te zetten. Leuk dat samen werken en overleggen, bovendien snel resultaat te zien na afloop.

De laatste weken komt niemand nog opdagen in de shop voor het zondagse Muy-Thai op televisie. Iemand in het dorp heeft een toestel op zijn terras gezet, ergens in een huis dat goed verborgen achterin ligt en ze gaan daar kijken. Kunnen ze zonder gevaar zwaar wedden, in onze shop werd dat door De Inquisiteur belet, inzetten tot maximum twintig baht was de regel en dat is hun te weinig. Maar De Inquisiteur wil niet dat er voor veel geld gewed wordt, per slot van rekening ligt de shop aan een verbindingsweg en je weet nooit of er politie langskomt. Zodoende kunnen we ook deze zondag vroeg sluiten, het lief heeft er genoeg van, en om zes uur gaan we dicht.

Gezellig thuis met z’n drieën eten, spaghetti, een geliefd gerecht van de dochter. Het samenleven van De Inquisiteur met de tienerdochter is de laatste weken enorm verbeterd. Ze heeft er geen last meer van dat ze haar moeder, na tien jaar afwezigheid om elders de nodige financiën gaan te verdienen, weer moet delen met iemand anders. Ze merkt ook dat het een stabiele relatie is, bovendien begint ze de opvoedingsmethode van De Inquisiteur te begrijpen. Ze snapt dat ook zij een bijdrage moet leveren in het gezinsleven. Nu poetst ze als vanzelf haar slaap- en badkamer, doet regelmatig een afwasje,  neemt af en toe de shop waar zonder morren. Dat maakt dat de sfeer in huize Inquisiteur nu nog beter is.

En dat gevoel, die sfeer, wil De Inquisiteur nog meer verbeteren. Tot op heden was zijn principe: ‘als we op stap gaan voor enkele dagen, doe ik dat alleen met liefje-lief”, want “ik wil privacy, ik wil tijd met haar alleen doorbrengen”. Nu beseft hij dat dit verkeerd is. Je kan dat niet altijd toepassen, haar dochter maakt nu eenmaal deel uit van de relatie,  De Inquisiteur wist vooraf dat ze er was. En zodoende besluit hij om volgend weekend, in plaats van met het lief een paar dagen richting Bangkok of Pattaya te trekken, met z’n drieën  voor drie dagen naar Nong Kai te gaan. Liefje-lief en dochter beginnen te stralen eens dat nieuws bekend. En De Inquisiteur nog gelukkiger.

Regenseizoen in Isaan, het valt wel mee. Net als overal ter wereld is het veel leuker wanneer de zon schijnt, maar wat zijn die drie tot vier weken beetje zwaardere nattigheid vergeleken met de rest van het jaar?

Slot