Wat maakte 2013 voor u memorabel?
De week tussen de kerstdagen en de jaarwisseling is de tijd van terugblikken op het afgelopen jaar. In Nederland heb je dan de verschillende jaaroverzichten op de televisie over het nieuws in Nederland, de wereld, sport en de kranten hebben dezelfde overzichten met foto’s. Ik vond dat altijd weinig interessant, mijn motto is “wat geweest is, is geweest” Basta!
Van de week las ik op de website van de Bangkok Post een terugblik op het jaar en dan speciaal over de hoogte/dieptepunten op het gebied van het milieu. De olieramp in Rayong, de marathonmars van 300 km naar Bangkok uit protest tegen een dam in Mae Wong national park, het zielige olifantje Tangmo, de (slechte) besteding van 350 miljard Baht in waterbeheer en nog zo wat.
Allemaal achter de rug, dacht ik, en ik mijmerde wat over wat voor mij zelf gebeurtenissen in 2013 waren, die zijn blijven hangen. Nu moet ik zeggen, dat toen ik hier pas in Thailand kwam wonen, dat er vele waren. Alles was nieuw, een nieuwe partner, een nieuw huis, de eerste dit en de eerste keer dat. Ik schreef er lange berichten over aan mijn achtergebleven vrienden, kennissen en familie.
Nu, na ruim 11 jaar, is al het nieuwe eraf, ik heb een goed leven als pensionado en niets kan mij echte meer verbazen in Thailand. Het leven gaat zijn dagelijkse prettige gang, er gebeuren geen sensationele dingen. Toch is het mij gelukt vijf memorabele zaken uit mijn geheugen op te diepen:
- Begin april, op het puntje van mijn stoel, gekeken naar de Nederlandse bekerfinale tussen PSV en mijn oude jeugdliefde (met het mooiste voetbalshirt van Nederland) Heracles Almelo. Helaas, PSV won, verdiend, dat wel!
- Ook in april het Songhkran Festival ontvlucht en met een stel vrienden naar de Filipijnen geweest. Een traditie inmiddels, want over een paar maanden gaan we weer en bijzonderheden daarover lenen zich niet voor dit verhaal.
- Eind april het door de Nederlandse Vereniging georganiseerde en welgeslaagde Koningsfeest in de Varuna Jachtclub bijgewoond. Ik had in jaren niet zoveel gedanst!
- In augustus de overhandiging van het eerste exemplaar van “Het Beste van Thailandblog” aan de Nederlandse ambassadeur meegemaakt. Leuk om collega-blogschrijvers te ontmoeten, flink wat haringen van Pim naar binnen gewerkt. Na de ontmoeting nog enkele (?) biertjes en het was nog lang onrustig in Bangkok.
- In november eindelijk weer eens een poolbiljartoernooi gewonnen. Zeer memorabel, want ik ben geen goede speler, win wel eens een klein prijsje, maar een toernooi winnen was mij het hele jaar niet gelukt.
Nu zult u van deze gebeurtenissen niet opgewonden raken en dat klopt dan ook wel. Want belangrijker dan wat er gebeurd is, is juist datgene wat niet gebeurd is en mij bespaard is gebleven. Ik ben nog altijd bij mijn eerste Thaise vrouw, ik ben niet ziek geweest, ik heb geen verkeersongeval gehad, ook geen bekeuring, Gezond van lijf en leden ga ik het wederom een nieuw jaar tegemoet en natuurlijk hoop ik, dat ik eind volgend jaar weer hetzelfde kan zeggen.
Wat maakte voor u dit afgelopen jaar memorabel als het om Thailand gaat?
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Eten en drinken25 december 2024Khai Khao (kuikenembryo) in Thailand
Eten en drinken23 december 2024Glenmorangie in Thailand
Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!
@ Gringo,…vind het leuk om te lezen,en het geeft eens te meer aan,…waarom zoeken naar meer geluk als je gelukkig bent,…de realiteit van het leven.
Wat was voor mij ” memorabel” in 2013?
Eerst maar de positieve memorabele:
Op no1, absoluut, dat ik het besluit heb genomen om naar Thailand te verhuizen voor 6 maanden, overwinteren dus, en dat samen met vriend en hondjes (die ik echt geen 6 maanden kan missen). Het besluit en de voorbereidingen waren heftig en ook soms zelfs zwaar. En de tegenstand tegen mijn besluit hebben mij pijn gedaan, iedereen die Thailand niet kent verklaarde mij voor gek.
Maar nu ik hier ben,was het mij het allemaal waard.
Een 2de moment is de warme en positieve ontvangst alhier door toen nog slechts oppervlakkige kennissen, vorig jaar voor het eerst ontmoet tijdens mijn verblijf hier. Nu heb ik hier meer echte vrienden dan in Nederland die voor mij klaarstaan als ik ze nodig heb!
Verder zijn alle momenten dat ik hier leef en geniet van de warmte, de zon, het heerlijke eten en spontane gesprekken met zowel Thai als buitenlanders uniek en daardoor ook memorabel.
Minder memorabel, maar dat hoort ook bij het leven, was de mededeling van mijn artsen in Nederland dat het niet goed ging met mijn kanker en dat ik nog een jaar had. Mede daardoor was de beslissing mijn droomwens toch uit te voeren, vrij snel genomen en uitgevoerd.
En nog geen moment spijt!
Een indrukwekkende reactie, Marjan. Het is gewoon treurig, dat jouw besluit om in Thailand te overwinteren zo veel weerstand opriep. In jouw situatie (kanker) zou iedereen dat moeten respecteren, nee, sterker nog, bewonderen en toejuichen..Mooi te lezen, dat je van je besluit geen moment spijt hebt.
Ik wens jou, je vriend en je hondjes van harte een prettige jaarwisseling en een heel mooi Nieuwjaar.
Geluk begint gauw te vervelen zegt een spreekwoord, meer kan ik wel van maken maar dat worden lange verhalen met heel veel verschillende meningen, en dat is maar goed ook.
JD
Haast elke dag is voor mij memorabel.
Bij vaste afspraken gaat meestal mis .
Toch is het voor het slapen gaan dikwijls lachen hoe de dag weer is gegaan .
Er is wel 1 ding wat iedereen en vooral mijn familie bij zal blijven .
Dat is ,wij zijn als eerste en enige officieel importeur geworden van vis waarvan Haring de topper is .
Een nieuw avontuur op een leeftijd dat een ander gaat stoppen met zijn werkend bestaan ga ik met mijn oude beroep er weer tegenaan .
Regelmatig nieuwe klanten erbij zodat nu naar Noord ,West ,Oost en zelfs in Krabi vers gesneden haring te koop zal zijn .
http://www.dutchfishbypim.nl is sinds juni al meer dan 4000 X bezocht .
In die tijd hebben wij al diverse gezellige partijen gezelligheid binnengebracht .
Uiteraard zijn er ook minder leuke dingen voorgevallen ,doch in het land van de glimlach ben je dat dikwijls snel vergeten .
Aan iedere bloglezer willen een geweldig 2014 toewensen .
Zoveel memorabele dingen in 2013 en die heb ik allemaal opgeschreven in mijn dagboeken. Nummer 1? Zou het echt niet weten. Los van mijn belevenissen hier in de middle of nowhere, de uitreiking van het eerste boekje van “het beste van Thailandblog” medebloggers en schrijvers ontmoeten. Goede gesprkken met het ambassade personeel.
En dan nu net contact met een oud lid van de drumband uit Terneuzen en een van de betere amateurtrainers uit Zeeland. Ga ze waarschijnlijk na de nieuwjaarsreceptie bezoeken in de buurt van Chang Rai.
Meest memorabele in Nederland; de geboorte van mijn tweede kleinkind Tristan.
Hallo mensen even mijn beleving van Thailand in 2013 . ik als 50 jarige vrijgezel voor eerst naar Thailand vertrokken om iemand te ontmoeten die ik heb leren kennen op de site Thai love links na dat ik 20 jaar niet meer op vacantie ben geweest voor het eerst in mijn leven zolang vliegen .alles verliep toch bijzonder goed .met taxi naar hotel in Bangkok het mooiste vind al de glimlachen wat zijn wij toch sjagerijnig . na 2 dagen kwam mijn vriendin daar onze eerste ontmoeting verliep zeer goed mede omdat zij goed de engelse taal beheerst . daarna ging alles erg snel de ouders bezocht in Burriram wij gingen met haar auto zo kon ik alles onderweg goed gadeslaan ik vond het allemaal erg indrukwekkend .na 2 weken terug naar Hollland .in april weer terug voor 3 weken . heel veel verhalen die ik lees hier zijn heel herkenbaar met name de andere levenwijze bij ons moet alles snel en op tijd dat heeft de Thai niet. is wel wennen maar geeft ook rust . een mooi voorbeeld wij kregen een lekke band zij blij dat ik deze kon verwisselen want andres had zij haar vader gebeld en dan 4 uur moeten wachten. toen ik de volgende dag zij we moeten even naar garage om lekke band te repareren kreeg ik vraag waarom er zat nu toch een reserve wiel op en die was nog nieuw dus begreep zij mijn probleem niet toen ik zij maar als je nu weer een lekke band krijgt dan kun niet verder met een lekke band in de kofferruimte ik kreeg als aantwoord dat dit toch wat vergezocht was ik moest hier natuurlijk vreselijk om lachen zij begreep er niets van dat is nu het verschil tussen onze culturen maak je er druk om het wordt er niet anders van .ook het leeftijd verschil is in Thailand heel gewoon ik als man van 50 en zij 33 vond het begin wat onhandig maar in Thailand doet niemand hier moeilijk over dus waarom ik dan wel .in junie is zij voor 3 maanden in Nederland geweest zij vond het echt geweldig had ik niet verwacht met ons klimaat en mensen zonder glimlach en alleen maar haast .Na 3 dagen in Nederland kon zij al met mijn auto overal na met de medeling van haar ik weg niet kwijt worden want de navigatie brengt mij altijd weer thuis .wel vond zij het raar dat als de spoorbomen open zijn de mensen altijd nog een tijd wachten .toen heb ik maar verteld dat er op het bord wachten tot het rode licht is gedooft er kan nog een trein aankomen .daar natuurlijk goed om gelachen .zij is nu naar school voor onze inburgerings curses wat hebben wij toch een vreselijk land veel regels maar helaas niet voor iedereen zal dit nooit begrijpen . maar goed als zij slaagt voor spreekcomputer in de Ambassade hoop dat zij snel naar Nederland zal komen want kerst en oud nieuw vieren op deze manier is nu niet zo leuk .ik heb tal van leuke dingen te vertellen maar dit voor een later tijdstip .ook ik ben dus in 2013 besmet met het Thailand mvgr Andre Jansen
Tel je zegeningen in je leven en leef je dromen…..dat is rijkdom.
Marjan doet precies het goede en ik hoop dat het goed met haar komt en nog veel kan genieten.
Ik doe het al jaren en nog geen spijt van.
Wel spijt over de dingen die ik nog niet heb gedaan, maar ik ben nog jong en de hele Azië hoek wil
ik nog doorreizen. 2014, here I come 🙂