Lezersinzending: Wat een feestdagen!!?

Kerst en de jaarwisseling, ik mis Nederland niet vaak, maar tijdens deze dagen miste ik een ouderwetse kerstboom, de snijdende kou en dan lekker naar binnen, de cv aan, warme cacao met misschien een klein scheutje wodka. Maar ach, Thailand heeft ook zijn voordelen, zoals de feestdagen doorbrengen op Koh Samet of Koh Chang zoals we (mijn liefdevolle Thaise vrouw en ik) de voorgaande jaren hebben gedaan.

Heerlijk, op het strand, een beetje jetskiën, snorkelen en ‘s avonds gezellig uit eten en dan genieten van live muziek in een ouderwets barretje met rockmuziek, variërend van de 60’s tot nu. Elk land heeft zijn charme.

Echter dit jaar doen we het anders: geen vakantie naar een tropisch eilandje of snijdende kou in Nederland. Deze feestdagen staan we aan het begin van een nieuw tijdperk, althans zo denken mijn vrouw Porntip en ik erover. We gaan rijst verbouwen, organisch welteverstaan, we denken dat we weten waar we aan beginnen. Echter dat zal de toekomst moeten uitwijzen, dus word vervolgd……..

Hilarische verhalen

Maar eerst had ik mezelf een weekendje Bangkok beloofd voordat ik de jaarwisseling ging rijsteboeren in Chaiyaphum. De zaterdag net na de kerstdagen kom ik aan in Bangkok. Mijn vrouw is reeds in Chaiyaphum…….een avondje Bangkok zonder vrouw…hmmmmm…wat zullen we eens ga doen.

De goede jongen die ik ben, ga ik als eerste naar Soi 4, Nana, want tja daar valt altijd wel wat te beleven. Ik had afgesproken met een ex collega om samen gezellig wat goudgele rakkers soldaat te maken. Uiteraard was hij weer eens te laat. Tja, hij is half Frans, half Thais, zijn late aankomst is voor mij dan ook geen verrassing.

Ik besluit eerst verse jus d’orange op straat te kopen en om te heen te kijken vanuit welk barretje ik het beste uitzicht heb om de bonte stoet te bekijken van toeristen en dames van lichte zeden, die zich haasten om maar niet te laat op werk te komen.

Wanneer mijn vrouw Porntip en ik in Bangkok zijn, dan zitten we hier graag om samen de parade te bekijken terwijl we met een half oog voetbal kijken. Bij elk persoon die langsloopt laten we onze fantasie de vrije loop en komen we met de meest hilarische verhalen op de proppen.

Ik doof mijn sigaret in het lege flesje jus d’orange en kijk om me heen of ik een vuilnisbak zie. Maar goed, een vuilnisbak in Thailand is over het algemeen net zo zeldzaam als een koele dag in april. Lichtelijk geïrriteerd zet ik het lege flesje op de stoep en loop naar een barretje.

Hey you! No littering in Bangkok. You follow me

Na enkele meters hoor ik achter me, HEY YOU! Een politieman, strak in zijn uniform, zonnebril op spreekt me streng aan en beveelt me, NO LITTERING in Bangkok. Ach jee, dat heb ik weer. Demonstratief draai ik me om, loop naar het lege flesje toe, raap het op en loop naar de agent.

Enigszins assertief, vertel ik hem dat ik het flesje met liefde in een vuilnisbak deponeer. Misschien kan hij me die vuilnisbak aanwijzen, waarop hij me toesnauwt, FOLLOW ME! NOW! Volgzaam loop ik achter hem aan en hij leid me naar het dichtstbijzijnde benzinestation. Naïef denk ik, ach ja hij heeft gelijk, daar is vast een vuilnisbak, echter hij loopt de vuilnisbak straal voorbij!!

Nu begin ik nattigheid te voelen, hier klopt iets niet, wat doet die gast nou? Dan begint mij zijn loopje op te vallen…zijn loopje is licht wiegend, volgens mij is hij op zijn minst een veelzijdig persoon en hij wilt dat ik hem volg…….

Mijn fantasie slaat op hol en niet in de goede richting. Neemt hij me mee naar zijn eveneens licht wiegende of, wie weet zelfs, zwaar wiegende maatjes waarna ik dan ergens in een smerig, slecht verlichte, verhoorkamer ruw word geïntroduceerd in de herenliefde.  Ik houd van afwisseling, maar ik heb het in zijn geheel niet over dit soort afwisseling.

Abrupt draai ik me om en vertel hem dat ik  andere plannen heb terwijl ik gelijkertijd het lege flesje in de vuilnisbak deponeer. De Village People lookalike roept me nog na, HEY YOU, YOU FOLLOW ME! Ja dag, ik ben gekke Henkie niet en vervolg mijn weg naar een bierbarretje. Als een echte held blijft hij me naroepen maar doet voordat de rest niets, hij zal toch echt een ander slachtoffer moeten zoeken voor zijn onduidelijke escapades. Enigzins geschrokken van deze narrow escape bestel ik een tequila en een biertje en bedenk mezelf, pffff dat had wel eens heel vervelend af kunnen lopen.

Phil, the postman

Gelukkig werkt de tequila onmiddellijk en kan ik snel de knop omdraaien en genieten van de bonte stoet toeristen, dames van lichte zeden en verscheidene vage lieden. Schitterend om aan te schouwen, maar waar blijft die maat van me nou? Ach, laat ik maar verder om me heen kijken in de bar.

Al snel valt me een, ietwat op leeftijd, Thaise dame op die in een geanimeerd gesprek is met een iets nog oudere Aussie. Ik kan een glimlach niet onderdrukken, wat haar direct opvalt en me bij het gesprek betrekt. De Aussie blijkt Phil te zijn, Phil the postman, Phil heeft 15 jaar bij de Aussie post gewerkt en zijn centjes gespaard maar om een vage reden moet hij elke drie maanden zijn Aussie dollars cash ophalen. Hij bewijst dit door zijn tas te openen en mij twee dikke pakken dollarbiljetten te laten zien.

Ik denk, zeer slim, Phil the postman, maar goed ik ben niets kwaad van plan en na enkele drankjes, onderling verhalen uitwisselend, besluit Phil the postman het voor gezien te houden. Hij vertelt me dat hij zijn vlucht naar Koh Samui moet halen, waar hij tegenwoordig woont, en hij pakt zijn tas met dollars en vervolgt zijn weg.

Ik bedenk, ik ben nu ongeveer twee uur in Bangkok en als ik ergens een hekel aan heb dan is het saaiheid. Wel, ik word op mijn wenken bediend, saai is het zeker niet. Eindelijk komt mijn Thais/Frans maatje aankakken met een glimlach en welgemeende excuses voor zijn vertraagde aankomst. We besluiten de rest van de avond voort te zetten in een Irish pub, Carlsberg, voetbal en rugby, het leven is goed.

Stoom uit mijn oren

De volgende dag aankomend op Mo Chit busstation, neem ik ernstig katerig een minivan naar Kampeangsaen om vanuit daar de bus naar Korat te nemen zodat ik een dag later, zeer vermoeid in de liefdevolle armen van mijn vrouw val.

De volgende ochtend hoor ik mijn vrouw Porntip al om 5 uur de deur openen. Vandaag is de dag dat we onze organische gefabriceerde onkruidverdelger gaan verspreiden over het land. We hopen organisch rijst te verbouwen zodat we mijn bescheiden leraars salaris kunnen aanvullen.

Al snel komt Porntip lichtelijk in paniek het huis binnen rennen. ‘They have killed the dog.’ ‘Wat’, zeg ik met ongeloof. Wie, wat, hoe, waarom? Na enig navraag blijkt dat de huishond ‘s nachts op kippenjacht was gegaan bij  de buren. De buren besloten toen om de hond niet alleen af te schieten maar ook demonstratief te verhangen aan een bord voor de woning van mijn vrouw. Wanneer het beestje precies is overleden, blijft de vraag.

Ik kan begrip opbrengen dat een eenvoudige boer zijn kippen wil beschermen; immers een hond die reeds bloed geproefd heeft, heeft de smaak te pakken en zal blijven jagen. Maar waarom zo opzichtig de hond ophangen? Misselijkmakend gewoon! Na enig navraag word het me duidelijk bij welke kippenboer ik moet zijn.

Met stoom uit mijn oren (onnodig dierenleed verdraag ik zeer slecht en maakt mij voor weinig rede vatbaar) verlos ik de hond van de riem om zijn nek en snel naar de kippenboer toe. Ondertussen ziet Porntip dat dit wel eens mis kan gaan en roept me nog na: ’Michel! wait, not now! chai yen yen!’

Echter, ik ben van alles, behalve cool, ik ben ziedend en aankomend bij de kippenboer draai ik de riem om zijn nek en bijt hem toe of dat goed aanvoelt. Hij verlost zich van de riem en wil de benen nemen. Ho, ho, wacht even, weglopen kunnen we allemaal, en ga pal voor hem staan. Hij duikt onder me door en grijpt een ouderwetse, verroeste zeis waar hij mij te lijf mee wil gaan.

Hierop springt Porntip ertussen. Oh, mijn god, dit is wel het laatste wat ik wil. Ik pak mijn vrouw beet, die ondertussen de kippenboer, in het Thais allerlei verwensingen naar zijn hoofd slingert. Ik duw haar weg, weg van de kippenboer, en probeer haar te kalmeren. Ondertussen kan ik het niet nalaten om hem duidelijk te maken, dat als hij een echte vent is, vanavond zijn riem op komt halen, die zal ik dan met liefde wederom om zijn kippennekje draaien.

Waarom ik niet cool kan blijven

Vol adrenaline, maar ook geschrokken komen we terug in het ouderlijke huis waarop Porntip mij de huid vol scheld. Waarom kan ik niet cool blijven, waarom moet ik er gelijk op af, ook zij is nu in alle staten, en alle frustratie en leed van haar overleden hond krijg ik over me heen. Gelukkig heb ik me weer herpakt en laat ik haar rustig uitrazen zodat we daarna in alle rust de zaak maar accepteren. We vervolgen de dag met rijstboeren, ik vind dat ik nu minstens 24 uur saaiheid verdiend heb. Wie had dat ooit gedacht dat ik dat zou wensen op oudejaarsdag.

Ingezonden door Michel

– Herplaatst bericht –