Waarom ik ben gaan sporten in Thailand?
Een paar jaar geleden kwam een vriend van mij in Nederland ten val met zijn elektrische fiets. Het was een éénzijdig ongeluk maar hij kwam ongelukkig ten val en had een gecompliceerde breuk opgelopen. Na een vrij lange tijd in het ziekenhuis volgde een langdurige revalidatie.
Hij is echter nooit meer de oude geworden; het is nu echt een oude man al is hij “pas” zeventig. En hij is helaas niet de enige die ernstige gevolgen ondervindt van een val. Onlangs stond er op teletekst het volgende bericht: “In 2017 zijn er in Nederland 3884 mensen om het leven gekomen door een val. Zes keer zo veel als in het verkeer”.
Hoe kon dat zo ver komen met mijn vriend? Het was inderdaad geen sportief type en hij was te zwaar gebouwd. Je coördinatie- en reactievermogen laten dan te wensen over waardoor je eerder valt. Met al die extra kilo’s komt de klap ook nog eens extra hard aan en je spieren zijn ook niet meer in staat om die klap op te vangen. En met slappe spieren krijg je ook zwakke, breekbare botten. En vervolgens verlaat je het ziekenhuis met nog minder spieren dan toen je er in ging waardoor revalidatie bijzonder langdurig wordt. Dat verklaart allemaal een heleboel.
Mij zou zoiets niet overkomen, dacht ik tamelijk arrogant. Want ik deed elke dag nog wat huishoudelijke klusjes, ging wandelen met de honden, deed ook wat karweitjes op het land en ging bovendien bijna elke dag even zwemmen. Totdat ik op een dag een steentje bovenhands zo ver mogelijk probeerde weg te gooien. Niet alleen kwam dat steentje teleurstellend ver, ik hield er ook nog een geblesseerde schouder aan over. En toen ik op andere manieren mijn conditie en kracht testte, toen viel dat ook allemaal bar tegen. Nee, zo’n val als mijn vriend maakte zou mij ook kunnen overkomen. En ik besloot er wat aan te gaan doen. Ik had nog hardloopschoenen uit Nederland meegenomen, weliswaar tientallen jaren oud maar ik ging toch voorzichtig weer wat hardlopen. Verder kocht ik een fiets, een fitnesstoestel voor krachttraining, wat gewichten, een voetbal en een basketbal (niet alles tegelijk natuurlijk).
Dat was een kleine vijf jaar geleden. En ik ging aan de slag. Nu doe ik bijna elke dag wat aan sport. Soms maar een paar minuten maar vaak iets in de richting van een uur. En dat werpt natuurlijk z’n vruchten af. Ik heb het voorzichtig opgebouwd om blessures te voorkomen maar vreemd genoeg liep ik juist met hardlopen blessures op. En niet alleen in mijn benen, maar ook in mijn voeten en zelfs mijn onderbuik. Niet zo erg dat ik er in het dagelijks leven problemen mee had, maar wel zodanig dat ik het rustig aan moest doen met hardlopen. Dat was allemaal het gevolg van tientallen jaren van verwaarlozing zonder één sprintje. Nu kan ik ge;ukkig weer voluit een honderd meter lopen zonder nadelige gevolgen.
(Gewetens)vraag aan de lezer: wanneer was het de laatste keer dat je voluit minimaal 50 meter liep? Niet een beetje rennen maar echt zo hard mogelijk?
Hoe heb ik dat trainen ruim vier jaar vol kunnen houden? Simpel, door te variëren, door mijzelf achteraf te belonen (yoghurt met frambozenjam) en door mijn vorderingen bij te houden. Op mijn fitnessapparaat kon ik steeds meer blokjes verstouwen en af en toe ging ik naar een atletiekbaan om mijn 100- en 400- metertijd te klokken. En op mijn eigen landje heb ik een 50 meter baan uit gezet. Ik hoop dat nog heel lang vol te houden. Er zijn tenslotte ook honderdjarigen die wereldrecords lopen op de 100 meter.
Ik heb trouwens bepaald geen sportieve achtergrond. Magere zesjes voor gymnastiek op school en weliswaar tien jaar voetballen in Nederland maar wel op een laag niveau. Dat is het wel zo’n beetje. Niet echt indrukwekkend.
Doe ik het om jong te blijven? Nee, want dat is toch een verloren zaak. Wel doe ik het om het verouderingsproces niet onnodig te versnellen door inactiviteit.
Nu besef ik wel dat het er voor veel ouderen niet meer inzit om te sporten, en dat ik het makkelijk heb met de ruimte die ik hier heb en een atletiekbaan op fietsafstand. Maar aan de andere kant, zelfs in één minuut is al veel te bereiken. Denk maar aan opdrukken, kniebuigingen, op je tenen wippen, schijnboksen of steppen op een laag muurtje. Er is zoveel mogelijk in korte tijd en zonder hulpmiddelen. Maar iedereen moet natuurlijk zelf de afweging maken: hoeveel energie te stoppen in sporten en welk voordeel je daarmee denkt te behalen. Een kwestie van plussen en minnen. Zelf zal ik bijvoorbeeld geen marathons gaan lopen. Daar ben ik echt te lui voor.
Heb ik er voordeel aan gehad dat ik weer ging sporten? Natuurlijk. Om een voorbeeld te geven: Vroeger had ik vaak last van lage rugpijn. Soms zo erg, dat ik alleen glijdend mijn bed uit kon komen. Daar heb ik nu totaal geen last meer van. In mijn geval was het duidelijk te wijten aan slappe buik- en rugspieren.
En om terug te komen op de aanleiding, ben ik nu valbestendiger geworden? Waarschijnlijk wel. Een paar maanden geleden werd ik ik tijdens een voetbalwedstrijd in een volle sprint onderuitgehaald door een tegenstander. Omdat ik nooit valoefeningen heb gedaan en ik natuurlijk ook geen tijd had om iets te bedenken moest ik wel op mijn aangeboren reflexen vertrouwen: na een schouderrol belandde ik gelukkig zo maar weer op mijn voeten. Dat hoorde ik achteraf want die twee beslissende seconden zijn niet opgeslagen in mijn geheugen. Van de scheidsrechter kreeg ik een vrije trap mee. Dat weet ik nog wel.
Over deze blogger
- Geboren in 1950, in Thailand getrouwd in 1977, geëmigreerd in 2011. Twee geweldige kinderen en 5 lieve kleinkinderen. We wonen nu met z’n tweeën in de Isaan met de eerste buren op zo’n 250 m. Al 5 jaar zijn we zelfs de provincie Ubon niet uit geweest. Uitgaan: een paar keer per maand uit eten. Saai? Geïsoleerd? Nee. Op de foto is te zien hoe ik hier leef: buiten, omringd door natuur, luchtig gekleed, naar m’n zin en op z’n tijd bezoek, zoals van achterkleinkind Nalin. “Achter”, omdat haar moeder ons oma en opa noemt. Hobby: zoeken naar betrouwbare nieuwsbronnen.
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand1 november 2024Je maakt van alles mee in Thailand (165)
Leven in Thailand17 oktober 2024Je maakt van alles mee in Thailand (155)
Leven in Thailand28 september 2024Je maakt van alles mee in Thailand (147)
Achtergrond23 maart 2024Is sporten in een tropisch klimaat verantwoord op je oude dag?
Goed verhaal, als ik niet sport in thailand groei ik dicht met al die lekkernijen. Maar ik doe dat wel smorgens vroeg, overdag vind ik het te warm.
Rennen kan ik helaas niet meer door een knieblessure, dus drie keer on de week een uur baantjes zwemmen. En dan bedoel ik echt zwemmen, niet zoals vaste clubjes farang daar in groepjes al kletsend zich naar de andere kant manouvreren.
Drie van de andere dagen ga ik om een uur of 6 smorgens gewichttrainen, gevolgd door een kwartiertje hometrainer en daarna stretchen. 1 dag in de week rust.
Hier ben ik drie jaar geleden mee begonnen en sinds die tijd ben ik een stuk fitter geworden
Na 4 jaar niet verder kunnen lopen dan 20 meter door scheve rug van 20 mmen ondertussen gegroeid door nationaal thais dieet met de basis rijst gewicht 140 kg.en leeftijd 60 jaar
Hierdoor aangepaste sandalen laten maken in nederland en later Pattaya hierdoor weer gestart met lopen.
oefeningen voor pijnlijke rug verholpen door videos te kijken op youtube:”bobandbrad” wereldberoemde fissiotherapeuten.
Momenteel elke morgen om 0500, 1 uur lopen in het Nongthinpark in nongkhai en tevens een Carnivoordieet gaan volgen :youtube Dr Stan Edberg uit Zweden.
Dit samen heeft mij nu gebracht naar 109 kilo dus 31 kilo lichter in 6 maanden tijd.
Suiker was schrikbarend hoog 23 ook in ziekenhuis gelegen hiervoor en momenteel suikerwaarde 7 en geen medicatie meer nodig voor diabetus 2.
Bloedruk van 230/129 nu gezakt naar 129 over 70 en geen medicatie meer voor hoge bloeddruk.
Doelstelling Januari 2024 nieuw streefgewicht 95 kilo.
Ik probeer zeker 3 keer per week een strandwandeling te doen van 6 km. Ook probeer ik iederedag aan 10000 stappen te komen. Ik zal wel moeten, anders groei ik dicht door alle lekkere dingen die ik hier in Thailand eet. Sportschool, zie ik hier niet zitten.
Een goede beslissing. Sport is olie voor je lichaam. Heb net een uur crosstrainer gedaan en vanmiddag (wanneer het niet regent) 50 baantjes trekken in het zwembad.
Omdat ik een maand geleden met de scooter was uutgegleden heb ik op mijn linkerbeen een flinke schaafwond en mijn bovenbeen is nog steeds gezwollen. Maar ik denk dat het langzaam beter wordt. Ik mag me alleen niet te zeer inspannen. Ik had bij mijn schaafwond plotseling een blaar. Waarschijnlijk door de dunne huid en hogere bloeddruk door het inspannen tijdens het fietsen.
Maar ik wil en zal niet iedere dag sporten. Vaak op zaterdag of zondag gewoon wakker worden en tijd voor mijn vrouw hebben. Moet ook kunnen, of niet?
Beweging is zeer aan te bevelen.De hoge bloeddruk van 150 ging naar 120. De hoofdpijn verdween .De schouder blessure verdween.Mijn spiermassa nam toe.Gewicht 10 kilo minder.
Al met al een goede beslissing
Mijn persoonlijke mening is dat een ieder zich zelf respecterend persoon zijn of haar lichaam dient te onderhouden, zowel geestelijk als lichamelijk. Natuurlijk met de mogelijkheden die de persoon in kwestie heeft. Het is jammer genoeg niet een ieder gegeven. Zoals Jeannine en Han hiervoor al aangeven doen zij het nodige op hun niveau. Goed dit te lezen en een voorbeeld om te volgen. Uiteindelijk houdt het een keer op, maar ook ik blijf o.a., sporten tot het eind van mijn bestaan.
Probeer van het investeren in jezelf, de lol in te zien en zeker weten dat je je beter gaat voelen. Het nut hiervan is wel bekend, mag ik veronderstellen.
Persoonlijk heb ik heel veel moeite met een bepaalde groep mensen die onvoldoende bestand is tegen de verleidingen in het leven, waar we allemaal de voorbeelden van voorgeschoteld krijgen. Maak je stappen doordacht na het afwegen van zaken en ben je bewust dat alles consequenties heeft. Verder wens ik een ieder een gezonde oude dag, want we zien de voorbeelden te over, waarbij het niet goed gaat. Bij een dagje ziekenhuisbezoek is dit voor een ieder waar te nemen en velen hebben daar zelf voor een deel schuld aan.
ik sport als ik op vakantie ben in thailand ook heel veel, rond de middag trainen met gewichten in een open
sportschool zonder airco ( lekker zweten) daarna goed eten en rusten en savonds naar een andere sportschool lopen van Jomtien naar Pattaya toe waar overigens wel airco is. daar ga ik douchen en omkleden
daarna loop ik naar de walking street voor een paar biertjes en dan loop ik weer terug naar mn condo in Jomtien. en de dag daarna baantjes zwemmen, en zo wissel ik dat af. en dat bevalt me beter lichamelijk
dan iedere dag dronken worden en wakker te worden met een kater!
Probeer het de laatste jaren indoor op peil te houden oftewel op het eigen terrein[tje].
Wandel een 45 minuten per dag om het huis en door de tuin in een marstempo.
Heb sinds kort een ‘dead hang’ gemaakt, een zeer korte oefening die volgens zeggen erg goed is voor het bovenlichaam.
In het ‘kantoor’ heb ik ook wat spullen staan voor Cardio en ABS uiteraard op mijn leeftijd afgestemd.
Een ‘jonkie’ volgens jou.
Heb daarnaast het genot van een zwembad, iets wat ik regelmatig doe.
Een anderhalf uur per dag probeer ik wel actief te zijn met sport.
Je bent lekker bezig en blijft hopelijk wat gezonder.
Echt outdoor heb ik achter mij gelaten, Korat is daar niet echt op ingericht of ik moet eerst in de auto stappen en dat, vind ik gek gaan sporten en dan eerst een kwartier of zo auto rijden.
Uiteraard ben ik de rest van de tijd ook actief met van alles en nog wat de waan van de dag zoals ze dat noemen.
Meestal hebben mensen die niet sporten, en het eigenlijk hardnodig hebben, de vindingrijkste invallen vooral niet te gaan sporten.
De ene keer is het te warm, dan regent het of was de nachtrust niet optimaal, eigenlijk heb ik nog niet aan sport gedaan en heb gehoord dat het op oudere leeftijd niet zo goed is, enz enz.
Zelf heb ik mijn hele leven aan sport gedaan, ben marathon en ultra marathon gelopen, heb aan veel cross wedstrijden meegedaan, en wandel nu op mijn haast 77ste, nog steeds in een pittig tempo van min 40km per week.
Ik neem omdat ik ca 6 km van het stadcentrum woon haast nooit het openbare vervoer, omdat ik mij op deze manier gewoon graag fit wil houden.
Leeftijd genoten die eigenlijk met de meeste beweging hebben afgesloten, komen meestal met allerhande mogelijkheden van het openbare vervoer, waar ik als jarenlange pensionist recht op zou hebben, en kunnen maar niet begrijpen dat ik deze helemaal nog niet wil.
Als ik in mijn vriendenkring kijk, zie ik velen die het liefst geen meter wandelen, terwijl ze allemaal met hoge bloeddruk,en andere kwaaltjes hun leven slijten.
Ook in mijn Thai familie, ben ik zonder arrogant te zijn, met mijn haast 77e levensjaar, fitter dan de meeste 30 jarigen.
Velen zitten de hele dag op een wonder te wachten, drinken het ene bier na het andere, denken alleen aan sanoek, en nemen hoogstens de motorbike om zich van A naar B te bewegen.
Er zijn er bij die nu met hun 30 jaar reeds hoge bloeddruk en andere kwaaltjes hebben, en als ik ze vertel dat ze dit door hun eigen levensstijl zelf veroorzaken, zie je ze kijken als of ze water branden zien.
Echte beweging is hun nooit echt geleert, en als ik mijn ronde draai, wordt ik van haast iedere Song taew of Tuk Tuk aangetoetert, die denken dat ik te gierig ben om van hun gebruik te maken.
Een paar jaar geleden was er in het dorp waar wij altijd overwinteren ,een soort sportdag waar jongeren zich ook konden opgeven voor een 200 m loop.
Uit lauter provocatie heb ik mij als toen 72 jarige ook opgegeven, waarbij veel gelach en gepraat onder deze jeugd hoorbaar was.
Het gelach hield snel op toen ze zagen dat Opa ,van de na schatting 12 deelnemers, als eerste over de finish ging.
Volgens hun en ook veel oudere Thai aanwezigen, lag dit alleen aan het feit dat een farang (Kaa jouw) lange benen had.
Geen van deze jongeren schoof het gewoon op het feit, dat hun alleen deze sportdag voor hun jaarlijkse beweging namen, en ze de rest van het jaar bitter weinig deden en hun conditie eigenlijk om te huilen was.
Mooi John, proficiat voor je vastberadenheid!
Je hebt gelijk, velen vinden steevast een reden om NIET te sporten. Als ik zie hoeveel zwaarlijvige Farang er rond waggelen dan ben ik niet verwonderd dat de meeste onder hen heel wat kwaaltjes hebben. Maar hun dagelijkse alcoholbehoefte is dan wel weer de prioriteit van de dag, dit onder de mom van ‘we hebben dat sociaal contact nodig’.
Ik heb mijn ganse leven altijd wat gesport. De ene periode wat intensiever dan de andere. Mijn lichaam begint toch wat sleet te vertonen. Nu fiets ik ELKE dag min. 30km op mijn hometrainer. Dit is, na het ontbijt, mijn vaste routine. Ook mijn Thaise echtgenote, die nogal de neiging vertoont om vlug wat kilootjes aan te komen, doet elke avond een uurtje aan sport. Haar gewicht is goed onder controle – dit mede door een goede voedingscontrole. Zo zie je maar, ook een Thai kan je motiveren om in beweging te blijven.
Je levensstijl is DE basis voor een goede gezondheid! Beweging en voeding zijn daarbij cruciaal. Het is algemeen geweten dat heel veel mensen veel te zwaar zijn dit door hun passieve levensstijl. Het gebrek aan motivatie en luiheid belet hen in veel gevallen om te sporten. Spijtige evolutie. Gelukkig zijn er ook anderen die hun actief leven wel belangrijk vinden en dit kan niet genoeg benadrukt worden!
En nu ga ik een uurtje sporten 😉
Heb in verleden alle touwladders beklommen op schepen in Rotterdam , Bombay , China , Egypt Columbia and Thailand.
Ook 9x Vierdaagse Nijmegen. 50 km
Roker dus etalagebenen.
Eruit gelopen in Laem Mae Phim.
Maar ja dan gaan je nagels ingroeien in je weke voeten met hulp van goedwillende pedicures in het mooie land
Dus ik heb uiteindelijk op de iPhone iedere dag een bijhoudcheck. Of ik genoeg loop of fiets
Fiets in Holland, loop in Thailand.
In Thailand loop ik voor het avondeten rondjes rond het huis totdat IPhone zegt dat ik mijn doel heb bereikt.
Zelfs Thai family gaat mee.
Een goed verhaal, mocht het mensen inspireren om ook te gaan sporten dan raad ik aan om Glucosamine, Chondroitine met MSN te gaan gebruiken.
De meeste zijn al op leeftijd en de gewrichten en spieren kunnen dan wel een middel gebruiken om blessures te voorkomen.
Ik kwam hier mee in aanraking jaren geleden toen ik merkte dat ik eens in de zoveel tijd een slijmbeurs ontsteking kreeg, mijn toenmalige sportinstructeur heeft mij toen dit middel aanbevolen, inmiddels slik ik dit al zeker 10 jaar en heb nooit meer een slijmbeurs ontsteking gehad,ook de gewrichten blijven lekker soepel.
Hier in Thailand gewoon bij lazada verkrijgbaar (wel prijzig),maar als je geregeld naar Nederland gaat of je heb mensen die het voor je kunnen meenemen dan is het kruidvat een goedkoop alternatief.
Rennen zit er niet meer in, door mijn knie operatie, maar ik wandel elke dag 45 minuten, en af en toe op de hometrainer, maar daar moet ik toe dwingen, want dat is zo saai, misschien maar is voor een fiets gaan kijken.
Beste Roelof,
Dat fietsen op een hometrainer saai is kan ik begrijpen. Ik los dit op door tijdens het fietsen naar een filmpje te kijken op mijn laptop. Voor ik het weet is een uur voorbij. Ik verveel me dus nooit tijdens het sporten.
Het bijkomende voordeel van een hometrainer is dat je dit thuis kunt doen in een kamer met airco. Buiten gaan fietsen zou ik voor mezelf niet overwegen. Waar ik woon is fietsen tussen het verkeer gevaarlijk en ongezond. Om nog maar te zwijgen van de hitte.