Vogelvrij in Chiang Rai

Hoe liefelijk en gemoedelijk het er overdag ook uitziet, op de bloemenmarkt in Chiang Rai ben je ’s nachts vogelvrij.

Vlak bij ons huis is een klein stadsdeel genaamd Sirikorn. ’s Ochtends is er een overdekte markt met groente, fruit en vlees met daar rondom bloemenwinkels die zowel echte als imitatiebloemen verkopen. Wat veel mensen niet weten is dat je in Sirikorn, ongeacht het tijdstip en dag van het jaar, onder andere alcohol kunt kopen en nuttigen. Je zult er zolang het donker is nooit politie aantreffen.

Op een pleintje naast de overdekte markthal zijn een viertal restaurantjes die naast etenswaren, bier en sterke drank verkopen. Indien je het niet zou weten zou je het bestaan niet vermoeden, maar tussen de restaurantjes bevindt zich een gokhal met voornamelijk fruitautomaten. Anders dan in Nederland zijn behalve de staatsloterij alle vormen van gokken, dus ook de fruitautomaten, illegaal. Er is kennelijk een deal gemaakt dat dit gebied ’s avond en ’s nachts voor de politie een no-go zone is.

Iedere lokale Thai zal je afraden om hier in de donkere uurtjes te komen en ik heb er ‘s nachts nog nooit een buitenlander gezien, maar om een land te kennen moet je voor zover verantwoord ook de grenzen verkennen, althans dat vind ik.

Het interessantste deel is doorgaans veel te laat voor mij, maar als ik de slaap niet kan vatten, vind ik het heel af en toe een uitdaging om me hier te begeven. Als de laatste uitgaansgelegenheden zo rondom 3 uur sluiten, wordt het drukker in Sirikorn. Op verplichte alcoholvrije dagen voor café en restaurants bij verkiezingen, Boeddha-dagen en verjaardagen van de koning en koningin is het er al vroeger druk,.

 
Aangeschoten groepjes komen op de scooter of in de auto aanrijden om de maag te vullen onder het genot van nog meer drank. Aan hun luide toon te horen zijn de vrouwen die meekomen vaak behoorlijk kachel. Naast af en toe een ladyboy, zie je hier geen vrouwen alleen. Op een paar homo’s en een enkele alcoholist na, geldt het zelfde voor mannen. Vlakbij in het nog veilige gebied is een hotel, dus mijn houding is om er als ‘verdwaalde’ toerist een uurtje ‘undercover’ met een flesje Heineken alles gade te slaan.

Normaal drink ik, als ik bier drink, Leo. Ik begrijp ook dat mijn undercover niet erg sterk is, maar het gaat ook om het gevoel wat je erbij hebt en wat je mogelijk uitstraalt denk ik dan maar. Rond dit tijdstip komen er soms ook jongens veelal uit Myanmar, die zoals ik begrepen heb, zich als prostituee aanbieden, dit waarschijnlijk mede om hun yaba-verslaving te bekostigen.

Yaba is een methamfetamine en cafeïne drug. Als je op internet zoekt, staan er op de pil de letters WY. Dit staat voor Wa Yaba en betekent dat het afkomstig is uit de United Wa State, een mysterieuze officieel niet erkende op China georiënteerde staat met een eigen leger van 30.000 man en staats-tv in het Mandarijn, gelegen midden in Shan-state, Myanmar. In Sirikorn schijnt volop gedeald te worden, maar ik begeef me liever niet in de zijstraatjes waar dit gebeurt.

Gelukkig laat bijna iedereen mij in alle rust observeren. Een paar keer ging een dronken en/of gedrogeerde jongen bij me aan tafel zitten om een drankje te krijgen, mijn reactie is steevast dat ik me tijdig omdraai en hem negeer, eventueel met een handgebaar van ophoepelen als het te lang doorgaat. Ik heb geleerd om in zulke gevallen beter niet te spreken en nooit oogcontact te maken, om te voorkomen dat men denkt dat je enige sympathie of empathie zou uitstralen. Voor zover ik dat heb, is het niet het moment ervoor.

In een ander geval kwam een zwaar beschonken zwerver voor mijn tafel aan kruipen en ging op de stoep liggen te smeken om een borrel. Na een kwartier zonder dat iemand aandacht schonk aan zijn gekerm kroop hij langzaam weer weg. Een trieste aanblik.

De keren dat ik er was heb ik nooit ruzie of een vechtpartij meegemaakt, zoals ik die buiten discotheken en karaoke-gelegenheden wel regelmatig heb aanschouwd. Mama, althans zo noem ik haar, een stevige vrouw in de 50 is een van de uitbaatsters. Ze begroet me intussen vriendelijk. Af en toe zie ik dat ze stiekem een oogje in het zeil houdt, maar ze heeft nooit hoeven in te grijpen.

De nacht in Sirikorn voelt alsof je er vogelvrij bent, maar er heerst, net zoals in Wa State, een onofficieel autonoom gezag.

 – Herplaatst bericht –