Vervolgvlucht
Chittapon Kaewkiriya / Shutterstock.com
Alhoewel de Thai niet echt veel verschilt van de gemiddelde Nederlander maak je in Thailand toch soms iets mee wat je in Nederland niet zo gauw zal meemaken. Daar gaat deze reeks verhalen over. Vandaag: Vervolgvlucht.
Vervolgvlucht
Twintig over twaalf vertrok mijn EVA-vlucht volgens schema naar Bangkok waar ik na nog geen elf uur vliegen om 04:05h bijna een half uur te vroeg aankwam. Nu was het zaak om nog een ticket te kopen voor de vervolgvlucht naar Ubon. Dat had ik in Nederland nog niet gedaan omdat ik niet zeker wist of ik de Thai Airways vlucht van 06:00h wel zou halen. Zo niet, dan zou ik de volgende vlucht nemen.
Ik had er alle vertrouwen in dat er genoeg plaats zou zijn want het was tenslotte crisistijd (het verhaal dateert uit 2009). Voor de zekerheid had ik de week ervoor gecheckt of er op de zaterdagvlucht van die week nog genoeg plaatsen beschikbaar waren. Maar zelfs van de goedkoopste stoelen waren er nog minstens vier beschikbaar.
Alhoewel ik dus ruim op tijd was om de vlucht van 06:00h te halen haastte ik mij toch naar de koffers en de douane. Om 04:40h had ik dat ook achter de rug en om 04:50h stond ik bij de incheckbalie van Thai Airways om te vragen waar ik een ticket kon kopen. Dat bleek 30m verderop te zijn maar de dame vertelde erbij dat de vlucht al helemaal volgeboekt was. Toch maar naar het kantoor van Thai Airways gegaan, maar dat bleek nog onbemand; bovendien stond ergens vermeld dat het kantoor pas om 06:00h open zou gaan. En dat zou te laat zijn voor een vlucht met vertrek gepland om 06:00h en een boarding time van 05:30h. Ik dus terug waar ik te horen kreeg dat het kantoor over 5 minuten, om 05:00h, open zou gaan. Ik dus weer terug naar het kantoor waar nog steeds niemand was en om 05:10h ook nog steeds niet. Toch maar weer bij iemand anders informatie ingewonnen; die vertelde mij dat er 100m verder nog een kantoor van Thai Airways was. Daar bleken inderdaad al 3 balies bemand te zijn maar bleek er ook een rij van 3 wachtenden voor mij (let wel: het was nog nacht!). Om 05:20h – toen ik eindelijk geholpen werd – kreeg ik tot mijn ontsteltenis te horen dat niet alleen de vlucht van zes uur maar ook die van 13:40h al volgeboekt was maar dat er in de derde vlucht van Thai Airways nog wel plaats was. Maar ja, die zou pas om 17:15h vertrekken.
Ten einde raad vroeg ik of ik op de stand-by lijst van de 06:00h vlucht geplaatst kon worden. Dat kon, en ik kreeg een briefje in mijn handen gedrukt met de opdracht mij bij incheckbalie C12 te vervoegen. Daar om 05:25h aangekomen bleken er drie lotgenoten al te staan wachten: 2 oudere Thaise dames en een jonge Thai. We zouden om 05:40h horen of er toch nog plaats was. Om 05:40h bleek er inderdaad plaats voor de twee ouderen dames. Er bleek nog een derde plaats beschikbaar en vreemd genoeg kreeg ik die, waarschijnlijk vanwege mijn gevorderde leeftijd.
Ik nam dat aanbod dankbaar aan al vreesde ik dat mijn 4 kg overgewicht aan bagage nieuwe problemen op zou leveren. Maar dat viel gelukkig mee en mijn bagage verdween op de band, maar een boarding pass kreeg ik echter nog niet. Ik kreeg wel weer een briefje in mijn hand gedrukt met het verzoek om dat in te leveren bij het Thai Airways kantoor 30m verderop dat nu gelukkig wel open bleek maar waar zich inmiddels ook een rij gevormd had. Met wat voordringen lukte het mij om toch nog de gewenste betaling te verrichten (helaas de hoofdprijs van ruim €60) waarna ik weer een briefje kreeg om eindelijk bij de incheckbalie mijn boarding pass te krijgen.
Het was ondertussen echter al 05:46h geworden en ik moest nog diverse hindernissen nemen. De eerste was de controle op wapens. Ik mocht echter niet zomaar door het controlepoortje lopen want ik moest eerst mijn riem afdoen en mijn handbagage inleveren. Ik vloog door het controlepoortje dat daardoor slechts een heel kort piepje gaf (op Schiphol bleken mijn schoenen metaal te bevatten en moesten ze zelfs apart door de metaaldetector). Dat korte piepje namen ze gelukkig voor lief maar ze hadden wel wat onrechtmatigs in mijn handbagage ontdekt. Ik moest dus meelopen met een beambte en zelf mijn tas openmaken. Het bleek natuurlijk mijn fles whisky te zijn die gelukkig nog in een verzegelde zak zat zodat ik alsnog door mocht lopen. Maar ja, ik had nog maar 10 minuten en gate A6 bleek de allerlaatste gate van het nieuwe vliegveld van Bangkok te zijn. Er waren wel rolpaden naar gate A6, maar die zouden mij niet op tijd bij de gate brengen. Ik ging er dus als een speer vandoor met in mijn rechterhand mijn handbagage en in mijn linker mijn riem, mijn paspoort en mijn boarding pass. Mijn conditie dwong mij al spoedig om wat gas terug te nemen. Ook op dat gematigder tempo was de airco van het vliegveld echter niet berekend (in Thailand zie je nooit iemand rennen) want ik kwam badend in het zweet net voor zes uur bij de bewuste gate aan waar ik als laatste het vliegtuig in stapte. Althans dat dacht ik, maar 5 minuten later kwam de jonge Thai (die blijkbaar toch ook een ticket had gekregen) ontspannen en geheel droog het vliegtuig ingestapt waarna we konden vertrekken.
Zo zie je maar, in Thailand komt alles altijd op zijn pootjes terecht al vraag je je soms wel af hoe dat toch mogelijk is.
Over deze blogger
- Geboren in 1950, in Thailand getrouwd in 1977, geëmigreerd in 2011. Twee geweldige kinderen en 5 lieve kleinkinderen. We wonen nu met z’n tweeën in de Isaan met de eerste buren op zo’n 250 m. Al 5 jaar zijn we zelfs de provincie Ubon niet uit geweest. Uitgaan: een paar keer per maand uit eten. Saai? Geïsoleerd? Nee. Op de foto is te zien hoe ik hier leef: buiten, omringd door natuur, luchtig gekleed, naar m’n zin en op z’n tijd bezoek, zoals van achterkleinkind Nalin. “Achter”, omdat haar moeder ons oma en opa noemt. Hobby: zoeken naar betrouwbare nieuwsbronnen.
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand17 oktober 2024Je maakt van alles mee in Thailand (155)
Leven in Thailand28 september 2024Je maakt van alles mee in Thailand (147)
Achtergrond23 maart 2024Is sporten in een tropisch klimaat verantwoord op je oude dag?
Leven in Thailand6 maart 2024Het rakettenfestival in Isaan
Beste Hans,
Spannnend begin van je vacantie, en leuk beschreven.
Wat mij echter verbaast is de vertrek tijd van twintig over twaalf bij Eva Air.
Wij reizen reeds 8 jaar vanaf Schiphol met Eva, deze vlucht is altijd om 21.30 uur.
De aankomst in Bangkok de volgende dag om 14.45.
Vraag mij dus af vanwaar u vertrekt.
Groet,
Gonny.
Nou Gonny , het klopt wel wat Hans schrijft. Vroeger vertrok de EVA air vlucht inderdaad net na de middag naar Bangkok. Ik heb deze vlucht zelf vaak genoeg gemaakt. En ik ga vanaf 1989 naar Thailand , nog voordat EVA naar Bangkok vloog vanaf Amsterdam.
Het verhaal dateert uit 2009.
Ik vloog vroeger regelmatig met EVA Air of China Air vanuit Schiphol.
Ik herinner me dat toen het vertrekuur ergens rond 1300 lag dacht ik (precies weet ik het niet meer) . Beide maatschappijen vertrokken bijna gelijktijdig herinner ik me, ergens met een verschil van een 30 tal minuten geloof ik. Dat was ook zo met de terugvlucht vanuit Bangkok. Terugvlucht was ergens rond 0230 dacht ik.
Beste Kerel,
Ik begrijp ook niet goed waarom je niet v t v een ticket hebt geboekt. Air Asia is waanzinnig goedkoop als je dat ruim v t v koopt. Als je dan de verbinding zou missen, heb je nog altijd recht op ’n seat in de volgende vlucht. Indien er dan iets zou misgaan door e o a oorzaak verlies je misschien € 25,=.
Dat mag toch de pret niet drukken……….
Beste Johannes,
air asia vlieg vanuit DMK en niet van Suvernabhumi,dan is het transit tussen de twee
daarom.
Nee. Als je met Air Asia een verbinding mist heb je pech gehad.
Hij had wel Thai kunnen boeken, dan was het geen probleem geweest om ter plekke te kijken wat mogelijk was. Vergeet ook niet dat dit verhaal al van enige tijd geledne stamt, en toen waren er veel minder Air Asia mogelijkheden en was het relatief veel duurder.
DMK was in die tijd nog niet heropend en veel mogelijkheden om van Bangkok naar Ubon te vliegen waren er toen nog niet. Maar ik had natuurlijk vooraf al een ticket moeten kopen.
Ik begrijp niet waarom je dan niet van tevoren een vlucht hebt geboekt die wat later vertrekt. ik vind zo’n krappe aansluiting altijd riskant. Dan heb je ook die stress niet die je nu had. Dan maar een paar uur wachten op de airport
De eerste vlucht in Nederland al boeken was wat riskant: geen geld terug als ik die vlucht zou missen en ook geen zekerheid dat er plek zou zijn bij de tweede vlucht. De tweede vlucht boeken zou betekenen dat ik bijna acht uur langer op het vliegveld zou moeten doorbrengen. Dus in totaal zo’n tien uur. En dat na een nacht vrijwel zonder slaap.
Tegenwoordig zijn er gelukkig meer mogelijkheden.
Een heel herkenbaar verhaal, vooral het laatste stuk waar je op Standby vliegt. Ik doe dat al 35 jaar lang, nu als ex-medewerker van Lufthansa. Op de luchthaven in Suvarnabumi moet ik altijd wachten en pas wanneer de laatste ingecheckt heeft ben ik en nog vaak een stuk of vijf anderen aan de beurt. De laatste keer dat ik naar Frankfurt vloog, haalde ik het net niet.
Maar gelukkig kun je goed en goedkoop in de buurt overnachten en dit snel via Agoda regelen. De volgende avond had ik meer geluk en kon ik mee vliegen.
En dan is het ook zoals je hierboven schrijft… je hebt nauwelijks nog tijd om door alle controles te gaan, het vliegtuig staat meestal echt ver weg en je moet slalom rennen om op tijd aan te komen. En dan ben je toch nog niet de laatste.
Ik heb echter ook al eens een aansluiting gemist en daardoor een bruiloft van een goede vriendin van mij op de balearen, toen ik de aansluitende vlucht miste, en zag de deur voor mijn ogen sluiten!
Wat is het voordeel dan van op Standby vliegen ?
Dit vind ik een goed verhaal. Goed geschreven en zonder al te veel franjes. Prima zo en interessant om te lezen en er wat uit te leren.
Echt Hans,
Met verbazing en enig leedvermaak (wat is er niet menselijker) jou relaas herlezen.
En dat die Thaise jongeling zónder stress en okselklotsen na jou nog aan boord kwam, dat doet de deur dicht.