De verkoop van een beauty salon in Thailand

Mijn vriendin heeft een beauty salon, al 8 jaar op dezelfde plek. Ze huurt dus tegen een laag bedrag. Eind van dit jaar willen we verhuizen naar haar geboortedorp en daar een nieuwe salon starten. Dan doemt de vraag op “wat te doen met de salon”?

Op zich is de nog acht maanden doorlopende lage huur een aantrekkelijk punt voor degenen die willen overnemen. Daarom proberen we te “verkopen”, dat wil zeggen alle inboedel plus de doorlopende huur tot de volgende vervaldag. Ook lekker voor ons is dat je dan alleen maar je kleren hoeft in te pakken.

Schitterende vergezichten

Hier en daar laten we weten van ons plan. Dan komen er diverse belangstellenden, allemaal vrouwen natuurlijk. Ik schat dat we er wel tien over de vloer hebben gehad. Het lijkt soms wel een open huis. En al die verhalen die je dan hoort over wat ze allemaal van plan zijn met de salon.

Schitterende vergezichten worden er geschilderd, de een nog mooier dan de andere, maar zelf weet je door ervaring, dat het hebben van een salon in de praktijk betekent: veel wachten op weinig klanten, marginale inkomsten, en dat de financiële ondersteuning van de farang essentieel is om te kunnen overleven.

Maar goed, ik doe een greep uit onze ervaringen. De een wil gewoon doorgaan maar heeft zelf nog nooit iets in de branche gedaan, een ander zal de inboedel over doen aan een zuster met een salon elders, en start hier zelf een Italiaans restaurant. Een derde wil er wonen met een zieke man omdat ze niet fijn leeft bij haar schoonfamilie. Ook wil er iemand een talenschooltje starten, Engels voor Thaise kindertjes, zelf nauwelijks te begrijpen Engels sprekend. De tranen schieten je soms in de ogen, meestal van het lachen.

Boter bij de vis

Maar goed. Dan het vervolg, immers: we willen boter bij de vis. Jahaaa, beloven ze dan, “Volgende week kom ik terug met de aanbetaling”. Van de een hoor je nooit meer iets. Een ander komt na drie keer kijken met het verhaal dat haar farang het geld overmaakt van zijn buitenlandse bank, inmiddels al twee maanden geleden. Het geld komt vast met de postkoets. Weer een ander roept dat haar moeder juist een auto heeft gekocht en dus de pecunia op zijn. Enzovoort, enzovoort.

Conclusie, we pakken gewoon in en laten een truck komen.

Maar toch, dit alles bevestigt mijn ervaring van vier jaar nu, dat de Thai erg goed is in het, vrijblijvend, schetsen van verre perspectieven maar niet zo goed in het ernaar handelen. Of het vermogen tot het uitzetten van een koers om dat verheven doel ooit eens te bereiken. Het zijn uitstekende verhalenvertellers en een boeiend en lief volk.

– Herplaatst bericht –