Lezersinzending: Een verhaal van alle dag
Vandaag gewoon weer een verhaal van alle dag. Mijn vrouw maakte altijd maaltijden klaar met zo’n vijzel. Daar krijg je spierballen van. Zo als het in de wereld gaat, gaat de techniek ook hier vooruit. Ooit een keer een Blender gekocht en die ging recent kapot.
Mijn vrouw was natuurlijk ondertussen gewend aan de nieuwe techniek. Er moest een nieuwe komen. Ik vertelde haar dat zo’n ding ook in ons dorp wel te koop zou zijn.
Het sterft hier de laatste jaren van de buitenlanders. De kleine winkels spelen daar op in. De winkel had van alles. Fans, blenders en ga zo maar door. De oude dame die de winkel beheerde vroeg 650 Baht. Ik betaalde met 1.000 Baht. Zij vroeg mijn vrouw hoeveel moet ik teruggeven? Natuurlijk was het antwoord 350 Baht. Daar gaat je hart toch van open?
De gewone Thai in hun samenleving hebben eigenlijk hetzelfde als de Amsterdamse Jordaan waar ik geboren ben. Buurtwinkeltjes waar alles te krijgen is. Snoepjes voor de kinderen. Eigenlijk van alles alles te koop. Denk hier vaak terug aan de tijd toen ik nog klein was. Daarom voel ik mij tussen de Thai geweldig thuis. Heb medelijden met buitenlanders die in een Moo baan dorp wonen met een slagboom daarvoor. Zij zullen Thailand nooit echt leren kennen.
Als afsluiting het laatste. Ik ben te oud om de Thaise taal te beheersen. Het enige waar ik goed in ben is de telling. Ik hoef niet elke keer te vragen wat ik moet betalen. Ik heb natuurlijk een behoorlijke woordenschat, maar kan geen gesprek voeren. Vandaag weer wat bijgeleerd. Pi spreek je tegen iemand die ouder is en Nong tegen iemand die jonger is. Dus voor mij is Nong het meest gebruikelijke.
Cor van Kampen
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Lezersinzending21 november 2024Thailand ontdekken… (lezersinzending)
Leven in Thailand21 november 2024Je maakt van alles mee in Thailand (179)
Lezersvraag21 november 2024Weet iemand of de supermarkt Okay in Cha-am nog bestaat?
Lezersvraag21 november 2024Huis kopen met mijn Thaise partner en wat moet ik doen om er te kunnen blijven wonen?
Het thuis voelen kan ik begrijpen, dat was vroeger ook in de Jordaan, daar voelde je je ook thuis, de mensen zijn zo gewoon,en dan ga je je ook thuis voelen in Thailand. Overigens Pi==is Pi(H)pih uitspraak pi(e).. zo is toch wel wat anders . Je moet zo opletten met de taal ,ik zal het ook niet leren er zijn zoveel betekenissen voor het zelfde woord, Ik zeg sawadicap , en op z’n Jordaans MAZZEL !! GOZER ga je goed in Thailand. groet R .
Hoi Cor,
Ik kan mij helemaal vinden in je uitspraak, betreffende het wonen achter een slagboom.
Als je daar komt, zijn er alleen s’morgens activiteiten (rennen ze zo snel mogelijk de wijk uit) en s’avonds zijn er activiteiten (rennen ze zo snel als ze kunnen, naar binnen) Verder lijkt het compleet uitgestorven.
Ik woon gewoon tussen de Thaise mensen en dat bevalt mij uitstekend, Buren komen regelmatig ouwehoeren, ik versta ze toch niet, maar met mijn vrouw en haar moeder hebben ze de grootste lol.
Ze komen gewoon voor de gezelligheid en de airco natuurlijk, o ja en voor die faling, die regelmatig iets lekkers (uiteraard zoet) meeneemt van de Big-C.
Nico
Ik kan mij daarbij aansluiten voor mij is een moobaan het zelfde als leven in een gevangenis. Voor de thaii die er wonen is het juist het omgekeerde. Voor de thai zijn degenen die buiten de muur wonen de criminelen. Ik denk en erger mij er aan hoe zij hun eigen volk bestempelen als dieven die moeten buitengehouden worden door hoge muren op te trekken tussen de moobaan bewoners en de bewoners van het dorp. Ik praat er niet meer over, soms denk ik wel eens, omhoog gevallen mensen.
Laatst was ik vergeten om voor de mihoen Singapore waar ik mee bezig was taugé te kopen, de markt was al dicht, maar ik bedacht me dat ze verderop bij een eetstalletje wel taugé morsten hebben die ze in de phad thai gebruikten.
Ik vroeg aan mijn vriendin wat het woord was voor bean sprouts was. “Tuangok” leerde ik uit mijn hoofd.
Voor de zekerheid liet ik het haar ook maar even opschrijven.
Bij het stalletje aangekomen begreep de altijd aardige oudere vrouw er geen snars van en dacht dat ik een heel gerecht wilde. Toch maar het backup papiertje uit mijn zak gehaald. Ze bestudeerde het aandachtig maar ging uiteindelijk weer verder over welk gerecht ik dan zou willen. Uiteindelijk heb ik toen maar snel de telefoon gepakt en haar met mijn vriendin verbonden.
Alsnog heb ik voor 10 baht een veel te grote zak taugé meegekregen.
Achteraf begrepen we dat het lieve besje niet kon lezen.
Ja Cor een verhaal waar ik even bij moest slikken toen je over mijn jordaan spreekt zoals alleen een echte amsterdammer dat kan doen , die winkeltjes van tante anne en ome cor en vele andere ooms en tantes dat was de jordaan, maar helaas is dat achter de wolken verdwenen met al die om hoog gevallen jups die er een pandje hebben gekocht voor een fortuin waar je als je naar 1 hoog moet op die stijle trap je altijd je harses stoote laat staan naar beneden met een biertje teveel op ,ja cor die tijden waren echt een jongens boek met biggetje krapshuisen en gabbers , maar ik geniet hier ook op mijn eigen manier en ben ook te oud om thais te leren maar met handen en voeten kom ik altijd met alles thuis , en woon niet op het platte land maar in pranburi / wangpong waar het prettig vertoeven is , maar denk nog vaak aan mijn Amsterdam.