Vandaag op 10 november
Vandaag op 10 november is mijn lieve vriendin Aom jarig. Omdat ik weet dat zij het liefst goud koopt, heb ik haar een som geld als cadeau gegeven en zijn we naar de Market Village in Hua Hin gereden, zodat zij daar iets leuks kon uitzoeken, terwijl ik even in die tijd in Tesco ging winkelen.
Nou gaan we dan bij die gelegenheid een hapje in de food court eten. Er is keuze uit circa vijftien stalletjes, maar uiteindelijk hebben we slechts twee favorieten, waarvan één gezamenlijk. Helemaal rechts is een stalletje waar Thaise curry’s verkocht worden en ze wisselen gelukkig ook wel eens af. Daar is bijna altijd iets te vinden wat me smaakt.
Maar vandaag ging ik naar mijn andere favoriet: het Japanse stalletje… niet echt om over naar huis te schrijven, maar ze hebben een redelijk lekkere katsudon. Niet te vergelijken met die ik in Japan vroeger at, maar het is een niet al te grote portie met gesneden varkensschnitzel, ei en uien over rijst. Nou komen wij niet al te regelmatig daar eten. Hooguit een of twee keer in de week, wanneer we in de shoppingmall moeten zijn.
Dezelfde buitenlanders
Maar toch valt het me telkens weer op: we komen bijna iedere keer dezelfde buitenlanders tegen. ’s Middags zit er altijd vooraan een man met blonde half lange haren, een rood-blauw gestreept shirt en een korte broek. Hij zit ALTIJD op dezelfde stoel, ALTIJD in dezelfde houding en draagt ALTIJD dezelfde kleren. Of hij ALTIJD hetzelfde eet, weet ik niet. Soms denk ik, wat zou hij nou doen, als wij juist daar eens gaan zitten? In de zomer was hij er niet, maar ik denk dat hij in Hua Hin overwintert.
Dan is er nog een man met een baardje, die uitziet als mijn oud-aardrijkskundeleraar. Hij zit daar vaak met zijn vrouw en haalt ook soms wel eens eten uit de supermarkt om het daar op te eten. Hij lijkt me een aardige, maar serieuze man. Volgens mij is hij ook iedere dag in Market Village, want we komen hem bijna altijd tegen. En laat ik het nog eens zeggen: we komen soms dagenlang niet.
Dan is er nog een groepje oudere heren, Duitsers en Zwitsers die ook rond die tijd daar zitten. Een groepje van een man of vier. Ook hen zie je bijna iedere keer dat we er zijn. Zij zitten weliswaar ongeveer in hetzelfde hoekje, maar hebben blijkbaar geen plaatsreservering, want het kan wel eens een ander tafeltje zijn. Misschien zijn ze iets meer flexibel.
Het is altijd weer leuk om daar te zitten en om mensen te bekijken. Zo hadden we een paar maanden geleden een groepje gezien, waarbij mama of oma volgens ons vergeten had zich om te kleden. De kleren die ze aanhad, leken heel erg op een pyjama.
Ook erg leuk om te zien, wanneer een man van in de zeventig met zijn bierbuik in een mouwloos doorzichtig hemd komt eten. Gelukkig zagen we hem niet al te vaak. Ik vond het een beetje onsmakelijk uitzien.
Norse uitdrukking
Toen wij met eten klaar waren en mijn vriendin alvast naar de goudwinkel stapte, liep ik naar Tesco. Daar maakte ik een ronde. Even kijken naar de elektronica en mannenspeelgoed, waar ik een zaagje kocht voor mijn mini-haakse slijper.
Toen ik deze ronde deed, viel me een man op die ontzettend dik was en die net zijn broodjes liet afwegen. Hij deed dat met zo’n norse uitdrukking op zijn gezicht, dat bij mij weer de vraag rees, wat voor soort mensen komen toch op vakantie in Hua Hin of Thailand in het algemeen. Of is dat een normaal persoon uit het westen en zien ze er allemaal zo uit?
Bij de kassa moest ik wachten en zag een familie komen, zo te zien uit Rusland. De dames waren allebei erg rond en hadden kleren aan, die ik me kan herinneren van de jaren zestig. Kapsel inbegrepen; het waren ook zulke opvallende schoonheden.
Nadat ik betaald had, stond mijn vriendin ook al op het afgesproken plekje en omdat het regende liepen we nog eventjes door Market Village. Ik wilde naar de derde verdieping, waar alle IT spulletjes waren en bekeek een paar tablets en mobiele telefoontjes. Geweldig. Misschien dat het toch eens tijd wordt iets nieuws aan te schaffen.
Op weg naar boven kwamen we mijn oud-aardrijkskundeleraar tegen, die snel en schichtig aan ons voorbij schoot. Misschien dacht hij bij zichzelf, daar heb je die rare kerel met zijn vrouw weer, die me altijd zit te bekijken als ik in de food court eet.
Captain America
Even later, toen we naar onze scooter wilden gaan, bleek het nog steeds te regenen. Mijn vriendin, die nog een paar baht over had van haar verjaardagsgeld, zag een paar leuke topjes, waarvan ze er een uitzocht. Tijdens het wachten zagen we weer zo’n figuur rondlopen, waarvan we beiden in de lach schoten.
Een lange magere man, met lange gepeesde benen, een mouwloos hemd ingestoken in een heel kleine, enge sportbroek. Deze had de kleuren en de sterren van de vlag van de de Verenigde Staten van Amerika. Captain America zo te zeggen. Maar ook van hem vermoedde ik dat hij meer uit een voormalig Oostblokland kwam.
Wat een figuur. We hebben extra nog eens een ronde gemaakt om dat te bekijken. Wat denkt zo’n mens zich als hij zich in zulke kleren hijst. Vindt hij zichzelf dan zo mooi? Staat hij voor de spiegel en zegt tegen zichzelf: ‘Ik ben toch een knappe man en laat eens zien hoe ik er uit zie. En het staat beter het hemd in de broek te duwen dan erover heen te laten hangen. En vooral een eng broekje dragen, dan weet iedereen wat ik te bieden heb.’
Geweldig. Er zijn altijd weer mensen om te bekijken, maar dan zijn wij ook weer blij om terug naar huis te gaan op onze scooter. Allebei in een knal oranje regenjas. Ik rijdend met de regenjasmuts op onder mijn helm. Mensen moeten zich ook afvragen, hoe die twee erbij lopen. Het staat helemaal niet. Maar goed, wij worden niet nat en we vallen in het verkeer op, dat heeft ook wel een voordeel.
Sjaak Schulteis
Sjaaks vorige bijdrage, ‘Ik ben trots op mijn nieuwe vijver’, stond op 13 september op Thailandblog.
Op zoek naar een leuke bestemming in Thailand?
Gaat u op vakantie naar Thailand en wilt u een goed advies over leuke bestemmingen? Koop ‘Exotisch, bizar en raadselachtig Thailand’, het nieuwe boek van stichting Thailandblog Charity. Daarin vindt u verhalen over het favoriete plekje van 26 bloggers. En die kunnen het weten want ze zijn er geweest. Bestel nu het boek, dan vergeet je het straks niet. Ook als E-book. Klik hier voor de bestelwijze.
Over deze blogger
-
Ik ben in 1957 in Kerkrade geboren en leefde daar tot mijn 21ste bij mijn ouders thuis. Mijn interesse om ooit de wereld te bereizen had ik al vanaf jonge leeftijd, en op mijn 22ste vloog ik voor de eerste keer naar Azië. Het zouden slechts twee maanden worden, maar uiteindelijk bleef ik er zes.
Daarna heb ik in Leiderdorp op de Vakschool voor het Reisbureau Bedrijf een opleiding gevolgd. Deze was van korte duur, maar heel intensief. Een van mijn leraren zei toen dat zij mij geschikt vond om als steward te werken en dat ik dat eens zou moeten proberen. Dat deed ik, en zo kwam ik bij Lufthansa terecht, waar ik in plaats van twee jaar ervaring op te doen, uiteindelijk nog dertig jaar bleef tot mijn 55ste.
Dat is nu twaalf jaar geleden. Na mijn verjaardag heb ik geen dag meer gewacht. Ik zei mijn toenmalige vrouw gedag en vertrok met één koffer naar Thailand (al heb ik dat hele jaar iedere maand koffers met persoonlijke spullen naar Thailand laten komen).
Mijn huidige vrouw en ik kennen elkaar bijna dertien jaar en we wonen sinds 2013 in een klein huisje tussen de ananasvelden, iets ten zuiden van Hua Hin. We zijn officieel inwoners van Pran Buri.
Ik heb ook hobby’s: fotografie (3D- en panoramafoto’s), alles wat met Virtual Reality te maken heeft, en ik kijk graag goede films. Hoewel ik geen talenknobbel heb, beheers ik naast Nederlands het Duits en Engels goed, en kan ik me verstaanbaar maken in Braziliaans-Portugees en zelfs in het Frans. Daarnaast heb ik lange tijd Japans geleerd en nu Thais.
Ik ben geen kroegganger en ben ’s avonds het liefst gewoon thuis. Na dertig jaar over de wereld gezworven te hebben, is Thailand mijn thuishaven geworden.
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur25 december 2024Een verrassende twist op een klassieker met Yoyomi (video)
Eten en drinken24 november 2024Lekker recept voor de Limburgse gebakken pastei
Leven in Thailand10 november 2024Thais leren verrijkt mijn leven en verbindt me dieper met Thailand
In memoriam22 juni 2024In memoriam: Lizzy uit Hua Hin
Hallo Sjaak, hebt u een link voor mij waarvan u persoonlijk vind dat het op Katsudon lijkt en smaakt? U weet per slot van rekening wat het is. Aangezien ik in een ” Schnitzel land ” zomers woon – werk – bedrijf leid lijkt het mij leuk om eens een Japanse afleiding te serveren. Bedankt!
Hallo Noah, eigenlijk is het gemakkelijk: je kunt van alles over Katsudon vinden, wanneer je op google zoekt. Hier op Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=klFyrnrUSck
of: http://en.wikipedia.org/wiki/Katsudon
Het water loopt me al uit de mond als ik dit gerecht in zijn volle glorie zie… Het is een ingevoerd gerecht in Japan… een beetje verjappaniseerd (kan ik dat zo zeggen?) westers gerecht.. goed geslaagd, moet ik zeggen.
Het schnitzel (waar dan ook in Japan) is altijd lekker knapperig en je kunt er ook een beetje Japanse chilipoeder over doen. Deze is een beetje fijner en minder scherp dan de Thaise en bevat een aantal kruiden.. geeft een lekkere smaak bij de Katsudon. En dan niet te vergeten: de Japanse rijst, die een beetje kleeft en iets ronder is dan de Thaise (deze kun je ook in een Tesco kopen).
Succes ermee!
@ Jacques. In het leven is er voor mij niets mooiers dan het kijken naar mensen. Ga nog maar eens naar een grote winkel en laat ons je belevenissen delen. Daar lust ik wel pap van.
Ik ben in mei in Hua Hin geweest, en na een week vroeg ik mij af waarom iemand daar wil komen, het strand is niks speciaals, en elders is er ook niet veel te beleven, behalve de “fruit de mer” restaurants op de nightmarket.
Mensen kijken in het shoppingcenter, daar had ik toen niet aan gedacht.:-)
Toch liever koh chang voor mij.
Grt Philip
Hoi Jacques. Fijn stukje heb je daar afgeleverd en ik kan me er helemaal in vinden. Binnen niet al te lange tijd zullen we elkaar beslist weer ontmoeten, misschien zelfs in de food court van market village, In de tussentijd veel eetgenoegen.
Groetjes,
Mat,
Noen oes Zumpelveld, vruegger oes Kirchroa
Hallo Mat,
Ja, dat lijkt me wel leuk… je woont er dan toch in de buurt of niet? Dan komen we elkaar beslist weer eens tegen…
Groetjes uit Wang Phong (bij Pranburi)
Wie haalt het nu in zijn hoofd om speciaal naar mensen te gaan kijken, als man speciaal naar mannelijke Thailandgangers nog wel? Zelfs als je ze niet wil zien dan weet je toch op een gegeven moment wel dat hun uiterlijke verzorging allebelabberst pleegt te zijn en hun gezichtsuitdruking doorgaans oorwurmerig. Geen land met zoveel goede en goedkope kleermakers, maar iets van maar zelfs een net shirt (laat staan een nette pantalon) pleegt er niet bij te zijn. Het moet per se flodderen en slieren, ongewassen zijn ook, en vooral slecht passen en grauw gekleurd. Met het vakantiebegrip, en ook met dat het in Thailand wat wamer pleegt te zijn dan met name in Nederland heeft dat weinig uitstaande. Zelfs niet met het meestal moeilijke (lees te dikke) figuur dat er aan diverse kanten uitpuilt en dat om dat op het strand te verhullen een belachelijk grote broek, formaat bungalowtent vergt, waarin men zich dan ook tooit, dan wel in iets waar de berbuik ongegeneerd overheen hangt. Och, ik ben liberaal, het moet allemaal kunnen, maar ik zie het liever anders, wat minder opvallend puur onesthetisch.
Mijn ‘nette’ shirts hebben allemaal lange mouwen en met een nette pantalon bodoelt u vermoedelijk ook geen korte broek.
U neemt het mij toch niet kwalijk dat ik volsta met een meestal wit of zwart T-shirt met vrolijke print en een korte broek in een onopvallende kleur met een paar extra – met een rits afsluitbare – zakken?
De laundry heeft trouwens een goede klant aan me en de dames zien er echt wel op toe dat er meer dan regelmatig gedoucht en tweemaal daags geschoren wordt. Ook het niet goed kort en schoon houden van de nagels komt je hier direct op een reprimande te staan.
Moderator: niet chatten svp.
Hallo Sjaak,
Ik heb genoten van jouw stukje. Ik herken het. Mijn ervaringen over het bekijken van mensen komen overeen met jouw waarnemingen.
De laatste tijd gaan wij liever naar Tesco Lotus in Tha Yang en eten daar in het foodcourt vrijwel uitsluitend omringd door Thaise mensen, die in het weekend met het hele gezin daar gaan shoppen . Veel gezelliger dan toeristen naar toeristen en zonderlinge westerlingen te kijken.
Ergens zit iemand in een andere taal nu een blog te typen over die rare snuiter die hij in Thailand altijd in die afgrijselijke oranje regenjas op z’n brommer voorbij ziet rijden 😀
Veel mannen houden van de ‘zwerverlook’ lekker in je oudste kleren en met 4 dagenbaard lekker vakantie vieren. Lekker eten bij een fastfoodrestaurant zonder gezeur aan het hoofd over gezond enz. Het oergevoel van de man komt dan helemaal los.