Van Nong Khai naar Chiang Mai, de bergetappe

In mijn laatste update schreef ik dat de reis naar Laos voelde als een reis terug in de tijd. Het oversteken van de Mekong rivier op de weg terug naar Thailand had dan ook iets magisch. Ik realiseerde me maar al te goed dat ik met het oversteken van de friendship bridge bij Nongkhai 6 hele bijzondere weken achter me liet.

Halverwege de brug veranderen Laotiaanse vlaggen in die van Thailand en bij iedere meter dat ik Thailand nader, vallen de grote verschillen met Laos weer op: een overvloed aan convenience stores, hippe koffietentjes, moderne huizen en heel veel reclame langs de weg.

Ik verblijf de eerste dagen In Nong Khai. Deze plaats strekt zich uit langs de Mekong rivier en beschikt over een prachtige boulevard waarop bovendien ieder weekend een bruisende markt wordt georganiseerd waarbij er aan het water gedanst wordt.

De verhouding toeristen versus lokals is er aangenaam en er is precies voldoende horeca aanbod om je in de avonduren niet te hoeven vervelen. Dat komt mooi uit want ik blijf hier een aantal dagen om een interessante vrijwilligersorganisatie te bezoeken.

Openmind Projects

Even voor lunchtijd fiets ik langs bij Openmind Projects. Deze organisatie heeft haar zogenaamde training center in Nong Khai gevestigd. Het is de eerste ontmoetingsplaats voor nieuwe vrijwilligers die binnen de organisatie kunnen deelnemen aan zeer uiteenlopende projecten verspreid over heel Thailand.

Ik nodig vrijwilligster Anna uit Londen uit een stukje mee te fietsen op de tandem en haar verhaal te delen. We fietsen samen over de boulevard en strijken neer op de kade voor een boeiend gesprek.

Anna werkt samen met Thaise collega’s aan het verbeteren van de website van Openmind Projects. Dat er veel cultuurverschillen zijn blijkt duidelijk uit het verhaal dat ik over onze ontmoeting schreef. (Foto boven: Thomas met het team van Openmind Projects)

Na de fietstocht met Anna krijg ik de unieke kans om Sven en Toto, de oprichters van Openmind Projects, te ontmoeten. Ze vertellen me over het ontstaan van hun organisatie, een pioniersproject met als doel te laten zien hoe de computer kansarme kinderen kan helpen in het onderwijs. Twaalf jaar later is Openmind Projects uitgegroeid tot een van de grootste vrijwilligersorganisaties in Thailand.

Guesthouse Mut Mee

In de avonduren vertoef ik graag in de enorm relaxte tuin aan het water bij guesthouse Mut Mee waar ik verblijf. Het is terecht een populaire ontmoetingsplek voor backpackers die er reisverhalen delen. Dat dit soms tot nieuwe vriendschappen voor het leven leidt, blijkt uit het verhaal van mijn volgende bijrijder.

Het is december 2009 als Jack zoals wel vaker nieuwe vrijwilligers ophaalt bij Mut Mee om bij zijn vrijwilligersorganisatie Isan Survivor de handen uit de mouwen te steken. Onder de nieuwe groep bevindt zich ook Patricia die geheel toevallig in Nong Khai is gestrand na een vermoeiende busreis.

Jack deelt zijn bijzondere verhaal op de fiets onderweg van Nong Khai naar zijn thuisbasis Phon Phisai. Dat de afloop van dat verhaal heel positief is, blijkt wel uit het feit dat we bij aankomst warm onthaald worden door zijn prachtdochter Luna en Patricia waarmee Jack inmiddels gelukkig getrouwd is.

Udon Thani, Si Chomphu

Na een aantal dagen bij Jack en Patricia te zijn verbleven, trap ik samen met Jack door naar Udon Thani waar ik weer even volop kan genieten van alle luxe die deze moderne stad te bieden heeft. Ik merk dat het fietsen door Thailand mijn reisbehoeftes beginnen te vormen want ondanks dat je in Udon Thani niet echt om de toeristen heen kunt, slaag ik er toch in om de twee avonden dat ik er verblijf met Thaise locals op stap te gaan.

Door een uitnodiging  van Gerrie, zet ik na mijn verblijf in Udon Thani eerst koers naar het plaatsje Si Chomphu waar hij achterop de fiets springt. Samen fietsen we verder naar zijn werkelijk prachtige huis in een klein gehuchtje. Na de fietstocht delen we verhalen onder het genot van een biertje op het terras in zijn tuin dat mooi uitkijkt op een indrukwekkende bergpartij.

De bergen in, één continue klim

Vanaf Si Chomphu gaat mijn fietsreis verder in westelijke richting en dat betekent heel concreet: de bergen in! Ik had uit verschillende bronnen vernomen dat highway 12 een mooie route met vergezichten zou zijn. Deze voert onder andere dwars door Nam Nao National Park, een natuurgebied waar je ook kunt verblijven op een kampeerterrein.

Toegegeven, ik heb de route naar dat kampeerterrein enigszins onderschat maar ik had in mijn stoutste droom dan ook niet kunnen bedenken dat het werkelijk één continue klim zou zijn. Langduring klimmen op de fiets voel je sowieso al snel in de benen, laat staan als je dit op een vol bepakte tandem doet!

Het werd al donker toen ik de overnachtingsplaats naderde. De ervaring om bij het invallen van de nacht door een natuurpark van formaat te fietsen is haast onbeschrijfelijk. Stel je een door de maan en sterren verlicht bergpad voor met het overstelpende geluid van exotische vogels, wilde apen en zelfs trompetterende olifanten. Het overnachten in een tentje omgeven door deze geluiden was de kroon op de avontuurlijkste dag uit deze reis.

Sukothai, Si Satchanalai, Phrae

Ik heb route 12 uiteindelijk tot aan Sukhothai gevolgd en ben vanaf daar in noordelijke richting gaan fietsen. Als eerste heb ik een stop gemaakt in Si Satchanalai dat samen met Sukhothai bekend staat om de schitterende oude tempels die je er kunt bezichtigen. Hoewel ik in deze reis al heel wat tempels heb bezocht, hebben beide bestemmingen mij aangenaam verrast. Met name in Si Satchanalai heerst een bijzonder vredige sfeer rondom de tempels die veel schildertalent blijkt aan te trekken.

Een andere noemenswaardige stop op mijn weg naar Chiang Mai is Phrae, een vredig dorpje aan de oever van de Yom rivier. Ik was vooral aangenaam verrast door de vriendelijkheid van de locals. De straat naar het busstation is op avonden in het weekend de place to be voor een louter lokaal uitgaanspubliek. Daar ontmoette ik ook Chaiwat, leraar op een lokale school en vriendelijk genoeg om me de dag erna mee te nemen op een korte tour door de groene omgeving van Phrae.

Aidshospice Lopburi

Inmiddels ben ik aangekomen in Chiang Mai. Na ruim 3500 kilometer fietsen begin ik hier aan het laatste hoofdstuk van wat tot nu toe toch wel de reis van mijn leven mag noemen. Naast het doel om anderen te inspireren om op een andere manier te reizen dient mijn fietreis nog een veel belangrijker doel: het inzamelen van geld ten behoeve van het aidshospice in Lopburi.

Ik bezocht het aidshospice in 2007 en was diep geraakt door het leed waarmee patiënten dagelijks geconfronteerd worden. Hoewel ik toentetijd niet veel meer kon dan toekijken, heeft de behoefte om deze mensen te helpen me nooit meer losgelaten. Ik ben in contact gekomen met Huub, een frequent vrijwilliger in het hospice die ook een blog over zijn soms diepgaande ervaringen bijhoudt.

Samen met Huub heb ik bekeken wat de beste investering zou zijn en dit bleek het beddengoed te zijn. Het is geen uitzondering dat patiënten soms hele dagen op bed liggen met als gevolg dat sommige mattrassen zijn doorgelegen en lakens uit elkaar vallen van ellende. Met het geld dat ik inzamel, kopen we nieuwe materialen zodat we juist deze mensen (die het zo hard nodig hebben!) een waardig verblijf kunnen bieden. Al met een kleine bijdrage kan ook jij een groot verschil maken. Kijk op de sponsorpagina hoe je kunt doneren.

Eind maart eindigt mijn project. Je kunt mijn reis eenvoudig volgen via Facebook of 1bike2stories.com.

Thomas Elshout

Blogpost 4 ´Laos, een reis terug in de tijd´ verscheen op 10 februari 2014.

Ingezonden mededeling

Op zoek naar een leuk cadeau voor een verjaardag of zomaar? Koop Het Beste van Thailandblog. Een boekje van 118 pagina’s met boeiende verhalen en prikkelende columns van achttien bloggers, een pittige quiz, handige tips voor toeristen en foto’s. Bestel nu.