Tja, ik ken een sympathieke Thaise jongen. Laten we hem Anousone noemen, afgekort Son (fictieve naam).
Son werkt in het gelijkvloerse café annex internetcorner en check-in desk van een typisch guesthouse op twee minuten wandelen van Khao San Road (Bangkok). Een beter voorbeeld vind je niet om het leven van een een plattelandsjongen uit het Noordoosten van Thailand te beschrijven. Die in Bangkok voor 8.000 baht per maand komt werken om zijn studies aldaar te bekostigen, en eer aan zijn familie te bewijzen. Allereerst wat nuttige info:
Huisvesting
Woont samen met twee anderen in een kleine studio, in de wijk Dusit. Op 15 minuten van zijn werk, met de motorbike. Ben er eens geweest. Er is weliswaar een kingsize bed, maar daar slaapt men gezamenlijk in. Koelkast, daarop een magnetron, daarnaast een gasvuurtje met één bekken. Zoiets om mee te nemen op trekking, maar best wel geriefelijk.
Verder een fan, kleerkast, TV, desktop PC op een applique, een grondtoilet met lavabo en waterton die tegelijk douche is. Daar wordt in gewassen, kledij wordt gedroogd aan het enige raam. Schat de ruimte op 40 vierkante meter. De jongen betaalt zijn deel, 4.000 baht per maand. Daar zit alles in, huur tot nutsvoorzieningen, en internet.
Inkomsten
Son verdient per dag 250 baht in de ‘gelagzaal’ van het guesthouse. Klanten zijn meestal backpackers of ook regulars, maar die elke baht tellen. Fooien worden daar zelden gegeven. Eten hoeft S niet te betalen, tenminste als hij aan het werk is; van 8 tot 20 uur. Maar heb S al zien werken tot de sluit, met slechts een snelle snack tussendoor. Dag verlof kan, maar dan heeft hij natuurlijk niets verdiend. Zelf zegt hij gemiddeld 8.000 baht per maand te verdienen.
Kosten
Vervoer 10 baht per rit, motorbike. Mobieltje ‘top up’, naar gelang. Street food buiten het werk om, shampoo, waspoeder, cosmetica, tandenborstel, enzovoort. Al eens een cinema of bowling, op een al dan niet verplichte vrije dag. Heeft S eens geen geld dan is er altijd een vriend bij die er wel goed voor zit en trakteert.
Er gaat ook geld naar zijn familie in Chaiyaphum, Noordoost Thailand. Durf verder bij wijze van voorbeeld te schrijven dat hij al eens naar de kapper gaat. Maar alleen als hij daar geld voor heeft, dat is een luxe, zich laten verwennen. Meestal knippen de kamergenoten mekaar (knipoog) volgens de laatste nieuwe trends. Een T-shirt of jeans, zou dat nog lukken? We zijn dus einde verhaal want zijn pree is al lang op.
Die jongen is gelukkig, leeft van dag tot dag
Nu, die jongen is gelukkig, leeft van dag tot dag. Even ter info, heb al sinds 1998 in Bang Plat, Arun Amarin, naast Pataa Pinklao, een condo. Een ‘pied à terre’ voor de momenten die in BKK worden vertoefd. Kom dan regelmatig naar Khao San Road. Gewoon vind het leuk daar, ken er mensen. We spreken daar af en buiten de backpackerskroegen zijn er nog leuke tenten. We durven van daar nog al eens de ‘stad’ in gaan ook.
Maar onze beste vriend Anousone is mijn favoriet en niet alleen omdat het een aangename verschijning is. Gewoon een leuke kerel waar best een serieus gesprek mee aan te knopen valt, buiten het gesodemieter, de dagelijkse sleur en het gekscheren zoals in menig café. Stel maar dat het daar door S mijn stamcafé geworden is, en ja er is al een en ander gebeurd. De jongen werkt er een goede 2 jaar.
Nu komt het, heb acht maanden geleden op een niet zo lucide moment, na wat flessen Leo en uiteindelijk Sangsom, op een laat uur eens naar zijn levensdroom gevraagd. Zijn antwoord was kort maar krachtig: studeren, universiteit, verpleegkunde. Stond perplex.
Had dat naar eigen zeggen al 1 jaar gedaan, was geslaagd met onderscheiding maar kon het niet volhouden. Immers na de les werken tot een stuk in de nacht, vier uur slapen en dan naar terug naar de les. Ondertussen nog geld bijverdienen voor het schoolgeld van zijn nichtje, want zijn schoonbroer had hen laten zitten zonder meer. Wat een moed.
Verklaar me gek maar ben een week later naar zijn universiteit geweest. Verhaal gecheckt. Klopte 100 procent maar er stond nog een rekening open. Heb dat zonder twijfel gelijk geregeld. Waarom hij geen beurs/studielening kreeg, kon men me niet vertellen. Dat het een goede student was, beaamde men. Kreeg van de suppoost nog mee dat het spijtig was dat hij had afgehaakt.
Ondertussen studeert de brave kerel weer, al acht maanden. Werken doet hij nog, op dezelfde plek maar van 20 uur tot sluitingstijd, en niet alle dagen. Een goede lezer weet wat er gebeurd is.
Moraal van het verhaal
Leven van 9.000 baht kan, zelfs in Bangkok. Maar noem het gerust overleven. Je mag geen dromen hebben en je leeft van dag tot dag . En dan nog in de veronderstelling dat je al die dagen werkt. Maar het is een ongeschreven wet dat je vooruit moet in het leven, wil je iets bereiken. En een zetje kan iedereen wel gebruiken, heb dat zelf vroeger ondervonden, was anders nooit in staat het nu even onbaatzuchtig te doen.
Ingezonden door David Diamant
– Herplaatst bericht –
Herkenbaar verhaal. Aantal mensen die ik in Thailand ken hebben evengelijke verhaal. Petje af en volle respect voor deze thaise volk! Zijn tevreden met weinig ! Kunnen wij Europeanen ( onder ons ) veel van leren! Een opgever wint nooit en een winnaar geeft nooit op!
Ik zit nu ook in Pattaya en zulke mensen zijn hier rn overal aanwezig! Wij zijn te verwend maar zijn ‘weinig’ dankbaar. Verlangen altijd naar meer..spijtig!
Toch even een reactie. Je hebt gelijk als je veel van de jongeren van nu in Europa vergelijkt met diezelfde categorie in Thailand. Maar hoe deden wij het dan 40 jaar geleden, toen we dezelfde leeftijd hadden. Wilden studeren, maar er was geen geld. Naast school ook allerlei bijbaantjes hadden en vaak ook vrijwilligerswerk deden. Ook ieder dubbeltje moesten omdraaien en niet met de mode konden meegaan. Geen brommer konden kopen en met de fiets kilometers moesten afleggen om op school of werk te komen.? Illegaal schoolboeken moeten copieeren omdat je geen geld had voor het boek zelf. En door zeer zuinig te leven toch die studie gedaan en veel te veel uren gemaakt in een week om alles goed te doen. Ik ken ze nog wel die jongeren, heel veel zelfs en allemaal gewoon opgegroeid in Nederland. Die jonge man uit uw verhaal die gaat het wel maken, zo zijn velen van ons immers ook begonnen.
David, bedankt voor je verhaal. Wat mij betreft geeft het perfect weer hoe de meeeste gewone Thais leven. Ze proberen er allemaal wat van te maken en helpen elkaar daarbij.
netjes, dit is nu boeddhisme in de praktijk.
Gelukkig maar dat Son wel dromen had ook al mocht hij die niet hebben. Mooi gebaar David, rechtstreekse ontwikkelingshulp, geen geld dat aan de smeerstok blijft hangen. Son zal je gebaar nooit vergeten en zo zal hij wellicht ooit hetzelfde doen als wat jij deed.
NicoB
Eindelijk iemand die zijn goed hart getoond heeft.
En dan zijn er altijd nog mensen die ervan uitgaan dat 6000 Baht per maand (20 dagen à het minimumloon van 300 Baht) een geschikt uitgangspunt is om te bepalen wat ze voor een vakman of -vrouw willen betalen om hun alweer een jaar oude Quooker van € 1200.- te vervangen door een nieuw model met flexibele uittrekslang, want je kunt tenslotte niet zonder.
Heb even moeten googlen omdat ik niet wist wat een Quooker was en ik denk de meeste lezers ook niet, maar het is een kokendwaterkraan.
Toch in de Isan , in een nieuwe huisproject in Korat (Moo Baan), de volgende bedragen de afgelopen maanden betaald:
grasmaaien door een tuinman : ongeveer 45 minuten werk hiervoor 300 baht betaald. En dit wordt door de thaise buren ook betaald;
reparatie electrische deurbel: door installateur/electricien van het huisproject , klaar binnen 20 minuten, kostte 200 baht ;
vervanging buitenkranen 3 stuks: door waterinstallateur: ongeveer 2 uren werk, betaald arbeidsloon 800 baht , kranen heb ik zelf gekocht;
verhelpen lekkage wastafelafvoer: door installateur van wastafels van het project: 1 uur werk, kosten 300 baht;
etc.
En dit is even een kleine opsomming en vrij normale bedragen. Ik denk dat dit ook de reden is dat de Thaise mensen niet snel iets zullen repareren want het is voor Thailand relatief duur.
Wat mij betreft, vrij herkenbare bedragen voor zulke herstellingen. (Gras heb ik niet in Bangkok)
Misschien ietsjes meer bij ons in Bangkapi maar ze liggen toch ook in die buurt.
Moderator: Niet chatten svp.
Zeer mooi en met de realiteit strokend verhaal. Mooi gebaar tevens van schrijver van het verhaal. Als Farang zou ik echt niet weten hoe ik met 9000THB/m zou moeten rondkomen hier in Thailand, zelfs al moet ik geen huurgeld betalen. Ik zou dan wel eerst in de leer moeten gaan in een bepaald dorpje waar de farang met 100Eu/m ( +/- 4000THB ) goed rondkomt … Anousone zal dan wel, in plaats van te studeren, banamenstruiken moeten leren planten want daar zit het geheim verborgen.
Hehe , ik weet , wie je bedoeld en het
is tussen 6000 en 8000 baht per maand ,
waar ik hier goed mee rond kom ,
en wanneer schoonmoeder niet al het geld
van de banaan en groente pakt en verstopt
had ik wel minder nodig .
Maar bepaalde dingen betaald zij dan ook weer .
Maar het scheelt al , wanneer je keen huur hoeft
te betalen en je kan ook Bangkok niet met het
dorpje in de Isaan vergelijken .
En alleen al , omdat ik keen alcohol drink
bespaar ik veel geld .
Ik ben gewon vroeger gestopt met werken en moet nog
7 jaar wachten op mijn AOw en doch ben ik gelukkig
hier en miss niets .
Geluk en tevredenheid is iets , wat je niet kan kopen , vind ik ,
Maar met de juiste vrouw en een goede schoonfamilie
wel te behalen valt .
Eindelijk eens iets positiefs over Thailand, goed gedaan. Mijn zoon is gisteren naar Lotus Pattaya Tai geweest want die vroeg om part time studenten. Hij wacht op een bericht van hun of hij daar kan beginnen. Ik verzet mij daar tegen omdat: Gaat naar school om 0700 ’s morgens tot 1700 ’s middags. Gauw wat eten bij de 7/11 en gelijk door naar Lotus tot 2300, is voor mij nacht. Dan naar huis en wil dan thuis komen om 2400 middernacht. Dit elke dag minus een verplichte onbetaalde day off per week. Za+Zo van 1000 tot 2300. Baht 40- per uur. Waanzin en niet vol te houden, maar hij wil dit. Er zijn honderden, zo niet duizenden Thaise studenten die dit, door omstandigheden gedwongen, doen. Petje af voor deze poetchais en poetchiens. Excuseer de spelling.
Ik dacht altijd dat het inimumloon van 7000 Baht veplicht was. Maar als ik al die bedragen hier lees dan zijn wij toch nog fatsoenlijke mensen die dit wel betalen. Onze tuinman heeft 8000 baht en zijn vrouw krijgt 350 voor 1 dag schoonmaak. Dit is dan wel in chiang Mai. In Bangkok ben je meer kwijt voor een goede meid.
Sawasdee khap,
In vergelijking met Thailand is de situatie in Cambodia nog veel erger. Vele mensen verdienen er maar 100 tot 150 USD en de huur van een kamer is wel 80 $ zonder electriciteitsfactuur…..
Het eten is misschien wel iets goedkoper maar de huishoudprodukten niet.
Overleven is daar nog en groter avontuur. Altijd de eindjes aan elkaar knopen en elkaar helpen (lenen van elkaar)…
Chockdee !
Serge
Ook wij helpen regelmatig iemand .Een hard werkend meisje we kennen haar al jaren zal nooit om iets vragen.Zij verdiend 7500 bath per maand in een coffee shop.Als haar baas met chinees nieuwjaar voor 10 dagen de shop sluit verdiend ze dus niets.Mijn mening is als dd baas besluit zijn tdnt te sluiten je de mensen door betaald maar helaas zo werkt het daar niet.Daar om stoppen wij haar wat in haar handen heeft ze toch iets .Zij heeft geen ouders meer en huurt szmen met haar broer een huis in Changnai dus ieder de helft huur .Maar toch dan hou je niet veel meer over maar klagen horen wij haar nooit.
Vergeet 1 ding niet dit is Azië en ver weg maar relatief kortbij in Europa heb je genoeg landen waar ook veel mensen van een vergelijkbaar budget moet rondkomen.
Neem een groot aantal mensen in de balkan landen en mensen in het verste puntje van het oostblok.
En tel daarbij nog eens de stook kosten op die deze mensen moeten maken en de extra kleding om niet dood te vriezen het is er in de winter immers stervenskoud.
Altijd erg natuurlijk de ellende die je soms in Thailand maar ook Cambodja etc. ziet.
Maar vergeet dan niet dat op amper 2 uur vliegen er mensen zijn die ongeveer hetzelfde ervoor zitten in waarschijnlijk nog zwaardere ( weer ) omstandigheden.
Tja, als je het zo bekijkt hoef je zelfs die vlieger niet te nemen.
Dan dan kan je ook gewoon naar de dakloze in eigen land kijken of zij die de maand moeten doorkomen met een leefloon, of wat ook…..
Maar het is nu eenmaal Thailandblog en niet Balkanblog, Oostblokblog of welk blog ook…