‘Vakanties vol vertier’

Misschien is het u als Thailand-liefhebber ook wel eens overkomen.

Reizende vanaf Schiphol richting de Thaise dreven, de voorhoofdsholte daarbij genoeglijk gevuld met voorpret en visioenen van vreemde valuta.
Denkend dat het Thaise feest der herkenning binnenkort weer een aanvang zal nemen, eenmaal veilig neergestreken in het land van belofte en buikloop.
Maar dan blijk je eens te meer buiten de waard te hebben gerekend, zijnde vrouwlief Oy.
Die het nodig vindt deze keer al haar tweedehands kleding in een extra koffer te proppen, om ter plaatse uit te delen aan de minderbedeelden.

Mijn verbaal protest, dat Thailand zelf genoeg kleding produceert om half Europa te verdrinken in een zee van spijkerbroeken en zelfgebreide mutsjes, mocht helaas niet baten. Tenslotte kende eega heel wat arme Isaan-bewoners die er blij mee zouden zijn, en was het ’thambun’ om hen straks een plezier te doen met stapels gratis katoen.

Dat ík degene was die intekende voor een dubbele hernia bij de bagageband mocht de pret ook al niet drukken, want gezien mijn bedroevende en uiterst lichtzinnige Thaise vakantieverleden mocht ik als tegenprestatie Boeddha best eens wat werk uit handen nemen, zo redeneerde zij.

Dat ik na iedere verplaatsing van deze halve ton aan ontwikkelingshulp mijn middenhandsbeentjes weer op volgorde diende te leggen, teneinde straks in het Thaise ondermaanse nog in staat te zijn tot het heffen van wat glazen gerstenat, werd door haar dan ook slechts als een kleine opoffering beschouwd.

Deze horde genomen hebbende is het vervolgens nog geen gelopen race, op de smalle kronkelige weg naar Thais vakantieplezier.
Want onderweg, hoog daarboven in die zilveren vogel, blijkt dat het vooraf uitzoeken van stoelen nabij de toiletten ook zo zijn nadelen heeft.
Omdat werkelijk iedereen die voor een bezette plee komt te staan, uitgebreid op je schouder wenst te gaan leunen tijdens het keuvelen met andere wachtenden.
Zwaartekracht schijnt namelijk iets vreselijks te zijn nabij een vliegtuig-wc, en dient derhalve bestreden te worden door medepassagiers het indutten onmogelijk te maken.

Dit alles verbleekt gelukkig, eenmaal geland op Suvarnabhumi, waar de Thaise zon deze kleine probleempjes al snel laat verdampen.
Tenminste, voor even.
Want na een ellenlange autorit aangekomen bij schoonma in de Isaan, blijkt de zo gewenste stilte van het platteland óók op reces te zijn.

Licht geteisterd door jetlag alsmede huiver-huig ( vanwege onderweg genoten en niet al te beste rijstmaaltijd ), word je bij het uitstappen terstond getrakteerd op een driedaags concert van beukende bassen.
De Duitse buurman iets verderop koos in zijn oneindige wijsheid deze periode namelijk voor het vieren van zijn huwelijksfeest, en liet deswege speakers ter grootte van een kleine vrachtwagen aanrukken, in combinatie met een zeer kortgerokte en in de microfoon kwelende zangeres.

Wiens braam op de stembanden menig erfhond deed besluiten die heuglijke dag maar binnen te blijven, doch dit terzijde.
Dagenlang was de herrie niet te vermijden.
Evenals hele pelotons besandaalden die na het middernachtelijk uur, ietwat slagzij makend door promillage-problemen, schoonma’s erf voor afwatering gebruikten en daarna lallend een goed heenkomen zochten.

Tegen de tijd dat onze verdwaalde Oosterbuur eindelijk tot bezinning kwam, en er weer een weldadige rust neerdaalde over de verder zo desolate omgeving, was ik zelf rijp voor een weekje uitbundig Pattayaans nachtleven om enigszins bij te komen.

Gelukkig is er dan altijd schoonma om op terug te vallen.
Me tijdens deze logeerpartijen bedelvend onder de heerlijkste Isaan-gerechten, vriendelijke duwtjes richting hangmat, en liters ijsgekoeld olifantenbier.

Hoewel zij, het moet gezegd, in den beginne wel wat wantrouwig stond tegenover deze Hollandse haringhapper die zo nodig met haar dochter moest aanpappen.

Reden voor haar afstandelijkheid in die eerste dagen bleek mijn Engelse zwager te zijn.
Getrouwd met zus van vrouw Oy, bestond deze het om eenmaal op bezoek, dagenlang te overleven op meegebrachte flessen bronwater, vochtige baby-doekjes en voorverpakte hamburgers. Het mens daarmee tot op het bot beledigend door nimmer eens van haar Isaanse quisine te proeven, en overal zijn neus voor op te trekken waar geen houdbaarheidsdatum op zat.

Gelukkig was ik in staat dit onrecht later weer goed te maken door haar kookkunsten wél op prijs te stellen, maar ziehier de zoveelste horde die genomen dient te worden door d’oprechte vakantieganger in den vreemde.

Zag zwager zodoende kans zich al snel persona non grata te laten verklaren door zijn ongewenste aanwezigheid, het Thaise dierenrijk kan er ook wat van.
Eens, des avonds gebruikmakende van schoonma’s badkamer, ontwaarde ik in het halfduister naast mij een fikse haarbal op poten.
Door de innemende veranda-gesprekken met schoonfamilie, daarbij constant lastig gevallen door een zwerm laagvliegende kroonkurken, was ik gelukkig plaatselijk verdoofd en drong het niet meteen tot me door dat er een verre nazaat van Frankenstein naast me aan de waterbak hing.
Toen dat eenmaal wél het geval was, talmde ik echter geen seconde.

Dat het me lukte in één vloeiende beweging op te springen, de broek te hijsen en het haakje van de deur los te maken, mocht op mijn leeftijd als een niet geringe prestatie worden beschouwd.

Mijn oude diensttijd-sergeant genaamd ‘Decibel’, ( vanwege zijn stemvolume dat op lichte fluistertoon alreeds het glazuur van je tanden deed springen), was beslist tevreden geweest over mijn verbazingwekkende sprong vanuit stilstand.

Het andere beeld, van een bleekvertrokken farang die met schoonma’s bezem probeert het ondier uit de toiletruimte te verjagen teneinde toch wat overtollig bier te kunnen lozen, werkte alleen maar op de lachspieren van vrouw Oy die op het rumoer was afgekomen.

Nu is niet alles en iedereen tijdens deze vakanties er op uit u het leven zuur te maken.
Maar er zijn toch enkele kanttekeningen te plaatsen bij het constant dragen van de roze bril in deze zo vaak ten onrechte verheerlijkte periode van samenzang en medicatie.

Want mocht u net als ondergetekende graag in alle vroegte wandelingetjes maken langs de rijstvelden, dan verdient het beslist aanbeveling daarbij af en toe ook eens omhoog te kijken.
Dit om te voorkomen dat Moeder Natuur een poging doet de zuurverdiende vakantietijd wat in te korten door uw hersenpan te belagen met een keiharde vrucht van de suikerpalm.

Dit groen-zwarte exemplaar kwam van grote hoogte, en miste mijn eigen kokosnoot op een haar na. Wat motiverend genoeg bleek om hierna toch maar eens een andere route te nemen voor mijn gemijmer in het Thaise ochtendgloren.
Niets zet je zo aan het denken als een kamikaze-noot die je wenkbrauwen laat wapperen en bijna je kaarsje uitblaast op een stoffig Siamees gravelpad.

Toen ik, nog ietwat onvast van tred, mijn overlevings-verhaal aan vrouw Oy oplepelde kreeg ik echter geen troostende aai over de farang-bol, maar in plaats daarvan een lichte reprimande.
Want oordeelde zij, een béétje intelligente dauwtrapper had die noot meteen meegenomen naar huis, zodat zij er mee aan de slag kon in de keuken..

Mijn vakantiegevoel in een notendop?

Thuisblijven is erger.

Over deze blogger

Lieven Kattestaart

Lieven Kattestaart (1963) woont samen met vrouw Oy op het mooie Goeree-Overflakkee.
Is werkzaam als havenmeester en bezoekt sinds 1993 het verre Thailand, waar hij in 98' Oy leerde kennen en haar overhaalde de zon vaarwel te zeggen en zich in dit kille moeras achter de dijken te vestigen.

Tegenwoordig de vakantieweken meestal doorbrengend in het Isaanse optrekje van schoonmoeder, afgewisseld met wat strandhangen in Pattaya, of klem zitten in bus of trein om andere en onbekende Thaise streken te bezoeken.
Zich voornemend na pensionering samen met Oy in Thailand te gaan wonen, en beiden kunnen nauwelijks wachten tot het zover is.

Hobby's: zodra er zich een inspiratie-vonkje aandient, doch meestal gekweld door schrijversblok, het toetsenbord beroeren teneinde het mooie Thailandblog van een nieuw stukje te voorzien, het beoefenen van lichamelijke bezigheid door middel van joggen (uiteraard met mate) online schaken, en het af en toe drinken van een prima Single Malt en daarbij wegdampen van een sigaar van Cubaanse origine.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Cultuur10 december 2024Rooksignalen van oompje Mango
• Cultuur22 november 2024Tropenkolder
• Cultuur14 november 2024‘Drie dagen van bezoeking’
• Cultuur1 november 2024‘Kansloos koloniaal in Pattaya’