Tuinfeestje in ons resort

Het leven van Charly zit gelukkig vol prettige verrassingen (helaas soms ook minder prettige). Tot een aantal jaren geleden had hij nooit durven voorspellen dat hij de rest van zijn leven in Thailand zou gaan doorbrengen. Inmiddels woont hij echter al een tijdje in Thailand en de laatste jaren dichtbij Udonthani. In deze aflevering een kleine indruk van een tuinfeestje in ons resort.

Tuinfeestje in ons resort

In het resort waar wij wonen, heerst in het algemeen een serene rust. De enige geluiden die af en toe doorklinken, zijn het blaffen van een paar honden en het geluid van een zware motorbike van een Thaise jongeling die, bij thuiskomst, natuurlijk even het geluid van zijn motor wil laten horen.

Er is een lawaai makende uitzondering. Als Prayut weer eens geld heeft overgemaakt naar de lokale luchtmacht, kunnen die weer een aantal oefenvluchten maken vanaf het vliegveld van Udon Thani. En dat geeft behoorlijk wat geluid. Maar gelukkig is dat maar een paar keer dag en is het leed na zo’ n twintig seconden weer geleden. Meer dan die geluiden zijn nauwelijks waarneembaar in ons resort. Geen gemeenschappelijk zwembad, dus ook geen gekrijs van zich aldaar verzamelde ouders/grootouders met hun baby’s en kleine kinderen.

Ja, als je heel goed luistert hoor je het verkeer op de snelweg naar Nong Khai en twee keer per dag komt de trein voorbij van Bangkok naar Nong Khai en omgekeerd.

Ter afwisseling van die serene rust heb ik dan wel eens de behoefte wat stadsgevoel op te doen door naar Udon centrum te rijden. Daar lekker op een terrasje te zitten, te genieten van het uitzicht rondom je en even lekker te eten. En natuurlijk even de noodzakelijke boodschappen doen bij TOPS of bij Villa Market. Daarna haast ik me altijd weer met gezwinde spoed terug naar onze oase van rust.

Een buurjongen heeft een paar maanden geleden een ernstig ongeluk gehad. Met, natuurlijk, zijn motorbike. Hij heeft het er gelukkig levend vanaf gebracht. Na een aantal operaties en een paar maanden durende revalidatie is het joch weer volledig hersteld. Dat moet gevierd worden en Boeddha moet natuurlijk bedankt worden en vooral gevraagd worden om voor nog meer geluk te zorgen.

Het gezin waar de jongeman deel van uit maakt, een vrij jeugdig gezelschap, besluit om hiervoor een groots tuinfeest te organiseren. Het gezin kent een paar jonge mannen en vrouwen die allemaal een goede baan hebben. Je zou het zo maar een Hiso familie kunnen noemen. Deze jonge mensen hebben natuurlijk ook allemaal vrienden en vriendinnetjes. Besloten wordt dat eenieder, dus ook de vrienden en vriendinnetjes plus hun werkgevers, bijdraagt aan de kosten van het feest. Aldus geschiedt.

Alle bewoners van het resort worden uitgenodigd voor het feest dat op een zaterdag wordt gehouden. Op de dag daaraan vooraf gaand is er al een grote bedrijvigheid. Er wordt een groot podium opgebouwd met een paar vervaarlijk uitziende luidsprekerboxen. Een groot aantal rode plastiek stoelen wordt klaargezet. Tevens wordt er een groot tentdoek gespannen, zodat niemand in de zon hoeft te zitten.

Ipsimus / Shutterstock.com

Op zaterdagmorgen is het zover. Rond 7 uur in de morgen zitten de monniken in de tuin gereed om hun zegeningen op de aanwezigen, maar natuurlijk vooral op de familie en de jongeman, uit te spreken in hun onnavolgbare mantra’s. Door de resort bewoners is eten klaargemaakt voor de monniken. Ook Teoy was vroeg in de morgen opgestaan om voor de monniken eten te koken. Nadat de mantra’s zijn uitgesproken en de monniken gegeten hebben, mogen ook de gasten eten. Dat eten is verzorgd door een cateringbedrijf en was volgens Teoy van een matige kwaliteit.

Ik ben zelf niet bij dit protocol aanwezig. Normaliter ga ik laat naar bed met als gevolg dat ik ook laat weer opsta. Dit is een gevolg van mijn neiging sportwedstrijden en andere evenementen in Europa te volgen. En zoals jullie weten bedraagt het tijdverschil minimaal vijf uur en nu zelfs zes uur (tot eind maart). Ik heb me dus nooit echt aangepast aan het lokale tijdschema. Ik probeer mijn leven in dat opzicht momenteel toch wel iets aan te passen door 2 uur in de nacht als laatste tijd aan te houden om naar bed te gaan.

Om 9 uur, ontzettend vroeg voor mijn gevoel, ga ik ook naar het feestje toe. Ik stel me voor bij de gastheren/gastvrouwen en ga vervolgens voorzichtig op zo’ n rood plastiek stoeltje zitten. Met mijn honderd kilo zou je daar zo maar door heen kunnen vallen. Teoy onderkent dit mogelijke probleem en stapelt twee stoelen op elkaar. Inderdaad, dat is wat safer. De sfeer is genoeglijk. De mensen praten veel met elkaar. Sommige resort bewoners komen elkaar hier voor de eerste keer tegen en vinden het leuk om nader kennis te maken. Ervaringen over het resort worden uitgewisseld. In zoverre is dit niet alleen een feest voor de Boeddha maar dus ook een feest van de kennismaking.

Ondertussen is het podium bezet door een paar sexy uitziende danseresjes en een zanger. En ja hoor, wat ik al vreesde gebeurd nu echt. Die vervaarlijk uitziende boxen spuwen een geluid uit dat vast ver boven de toegestane (in Nederland, hier in Thailand kennen ze zo’n limiet niet) decibels uitkomt. Gesprekken zijn daardoor nauwelijks nog mogelijk. Maar niemand die zich daar druk over maakt. Het eten gaat onverminderd door. En, nog belangrijker, er is bier en whisky. Wat wil je nog meer?

De sfeer wordt wat joliger en er is een begin van dansen door de gasten. De zanger, af en toe afgewisseld door een zangeres, doet ontzettend zijn best. De danseresjes natuurlijk ook en het podium heeft nu de volle aandacht van alle gasten. Er gaan steeds meer stoeltjes aan de kant en het Thaise dansen krijgt nu meer aanhangers. Ik blijf rustig zitten en bekijk het hele gebeuren op mijn gemak en met veel plezier. Mijn overbuurman Nan komt bij me zitten en probeert een praatje met me te maken. Dat lukt redelijk met stukjes Thai en Engels door elkaar heen en met wat handen en voetenwerk. Je herkent dit vast wel.

Misschien toch maar de Travis Touch Plus aanschaffen voor 199,- euro. Dit schijnt een moderne spraakcomputer te zijn, met meer dan 100 verschillende talen, waaronder Nederlands, Lao en Thais. Je spreekt een zin uit in het Nederlands en hij vertaalt het in bijvoorbeeld Thai of Lao. Omgekeerd kan ook. Iemand spreekt iets uit in Thai (of Lao) en het wordt naar het Nederlands vertaald. Toch handig, als althans die vertalingen redelijk kloppen.

Aangemoedigd door het praten van Nan met mij, proberen nu meer resort bewoners contact met mij te zoeken. Niet zo heel erg verwonderlijk. Ik ben een van de zeer weinige farangs in dit resort en de enige die de moeite heeft genomen om naar dit feestje te komen.Uiteindelijk zitten er zo’n 5-6 Thai om mij heen en Teoy treedt soms op als tolk. Niet zo eenvoudig met het kabaal dat van het podium afkomt, maar het is uitermate gezellig en er wordt veel gelachen en gedronken. Het wordt nog gezelliger als de dochter van Teoy in het resort aankomt met een paar schoolvriendjes en vriendinnetjes. Het feest in nu in volle gang. Iedereen lijkt zich goed te amuseren en het naar zijn zin te hebben. En ondanks de drank heb ik geen wanklank gezien of gehoord. Terwijl de meeste mensen toch al vanaf 7 uur vanmorgen aanwezig zijn.

Zo tegen 3 uur verdwijnen langzaam maar zeker de uitgenodigde gasten. De organiserende familie met aanhang trekt zich terug in hun tuin.Rondom 4 uur houdt de muziek het ook voor gezien en verdwijnen de zanger, zangeresje en danseresjes van het podium, dat vervolgens razendsnel wordt afgebroken. De organisatie schakelt over op karaoke en de mensen doen hun best te zingen en te dansen. De whisky begint aardig zijn werking te doen maar het zijn volhouders, zo blijkt.

Teoy, haar dochter met vriendjes en vriendinnetjes, en ik zitten nu in onze eigen tuin, met direct uitzicht op de plaats van handeling van het tuinfeestje. We drinken wat en de dochter van Teoy gaat op de motorbike Thais eten halen. Ik hou het bij een Cordon Bleu die ik de dag ervoor bij daSofia heb mee genomen. Ook dit is een gezellig samenzijn en ik geniet van de spontaniteit van onze teenagers. Rond 8 uur in de avond laat ook de conditie van de organiserende feestgangers het afweten en overwint de whisky. Wat resulteert in een terugkeer van de serene rust in ons resort.

Het was een heerlijke dag, vol leuke verrassingen. Wat mij betreft zou dit vaker mogen gebeuren in ons resort. Misschien dat ik zelf eens een keer zo’ n feestje organiseer. Moet alleen nog een aanleiding verzinnen. Misschien na de renovatie van de badkamers en het hekwerk rondom de tuin? Wie weet. Ik hou jullie op de hoogte.

Charly (www.thailandblog.nl/tag/charly/)