Triootje

Soms is er van alles te vertellen, maar we willen je ook niet iedere dag met een nieuwe blog lastigvallen. Daarom stoppen we vandaag maar eens drie korte stukjes in één blog.

Hoera! Warm water!

Toen we op 1 februari het huisje op de berg bij Chiang Dao betrokken was de geyser tussen kraan en douchekop eruit gehaald. “Tuesday warm water” zei Buaban. Maar toen we twee maanden later naar Lampang vertrokken was er nog altijd geen warme douche mogelijk.

In ons huidige huurhuis is zo’n beetje alles kapot (klik hier voor een impressie). En onder “zo’n beetje” valt ook het warmwaterapparaatje. Dat was ingebouwd in het kastje onder de wastafel, maar de lokale fauna heeft zich tegoed aan gedaan aan diverse onderdelen en leidingen. De koudwateraanvoer is gelukkig nog intakt.

Echt koud douchen hoefden we overigens niet. De waterleidingen lopen over, of hooguit een paar centimeter onder de grond. Als de zon er een uurtje op geschenen heeft is de watertemperatuur al aangenaam. En op een echt zonnige dag is douchen tussen 3 en 6 niet mogelijk omdat het koudwater veel te heet is.

Momenteel is het overdag vaak bewolkt. En douchen doen we graag meteen na het opstaan en/of voordat we gaan slapen. Dus hebben we maar vast een warmwaterapparaatje gekocht dat we straks mee kunnen nemen naar ons nieuwe huis. Omdat we niet willen boren en de muren van het huis (we zijn bang dat de tegels dan van de muur komen) hangt het apparaat nu aan een constructie die met de fitness-halters van de eigenaar op zijn plaats gehouden wordt. Zo kan ik nu dus zonder te liegen zeggen dat ik met de halters heb gewerkt.

De originele voedingskabel in het opgevreten wastafelkastje durf ik niet aan te raken. Vandaar dat ik maar een stekker aan het apparaat heb gezet. Een เนื้อไม้ เชือก* constructie dus. Maar het werkt wel. En straks makkelijk mee te nemen.

*houtje-touwtje

Stuklichten

De stoplichten in Hang Chat zijn stuk. Hang Chat is het hoofddorp van onze amphur, zeg maar onze gemeente. Er is één kruising met stoplichten en toen we hier kwamen wonen deden ze het nog gedeeltelijk. Aan een kant deed alleen groen het. Aan een andere kant alleen rood van het achterste licht (in Thailand heb je meestal een stoplicht vóór de kruising maar ook een erachter; handig als je liever twee meter voorbij de stopstreep wacht), maar dat was niet goed zichtbaar vanwege de bundel elektriciteitskabels die er voor hing. Aan weer een andere kant deed alleen de timer het nog maar. (Veel stoplichten hebben een timer waarop je ziet hoelang het duurt voordat het licht op groen of op oranje springt. Gek genoeg werkt dat heel goed. Op de meeste kruisingen krijgen de 4 toevoerwegen hier één voor één groen en wachttijden tot meer dan 2 minuten zijn geen uitzondering. Normaal zou je ongeduldig worden, maar dankzij die timer weet je waar je aan toe bent en zit je je dus niet te ergeren omdat het nóg niet groen is.)

Maar goed, met alleen nog een timer kom je ook een heel eind. Als het kruisende verkeer rijdt op het moment dat je aan komt rijden, wacht je gewoon tot de timer op 0 springt en dan is het groen. Het is even wennen, maar we zijn de kruising altijd zonder problemen overgekomen.

Sinds een paar weken zijn de stoplichten echt helemaal uit. Er blijkt geen geld te zijn om ze te repareren. Potjes voor dat soort onverwachte uitgaven zijn hier niet vanzelfsprekend en als er al een potje is kan dat best toevallig net voor iets anders zijn aangewend dat ook belangrijk of leuk was. Gek genoeg stroomt het verkeer op de kruising in Hang Chat nu veel vlotter door. Met de half werkende stoplichten stonden we meestal wel een tijdje te wachten. Nu bekijken we gewoon zelf of we erdoor kunnen en in de praktijk is dat vrijwel altijd meteen. Wat ons betreft mag reparatie nog wel even uitgesteld worden.

Gemeten

Het landje waar we gaan bouwen is nu officieel gemeten. Je hebt hier verschillende soorten eigendomsbewijzen waarvan de chanote de belangrijkste is. Is er van een stuk land geen chanote, dan weet je nooit helemaal zeker of er niet nog een eigenaar, of een andere eigenaar komt opdagen, met het gevolg dat je wellicht met lege handen staat.

Van “ons” landje hadden we de chanote al gezien, dus wat het eigendom betreft zat dat wel goed. Er stond echter een groene stempel op. Dat wil zeggen dat de afmetingen bij benadering zijn. Wil je echt alles goed hebben vastgelegd, dan heb je een rode stempel nodig. Wij wilden dat, dus kwam afgelopen vrijdag een ploeg van het land office voor een officiële meting.

Vier man, of beter gezegd, 3 man en 1 vrouw sterk, trok de ploeg gewapend met papieren en prikstokken het veld in. Verder waren ook de buren aanwezig, de eigenaresse van de grond en haar man, Pong, en natuurlijk Mieke en ik. Van onder de boom volgden 7 toeschouwers het gebeuren. 18 personen in totaal dus, waarvan er 16 toekeken hoe er 2 ogenschijnlijk willekeurig in de grond stonden te prikken.

Vrij snel was er toch iets gevonden: een betonnen grenspaaltje dat in de loop van de tijd een stukje onder de grond was verdwenen. Met het meetlint erbij werden nu ook de overige paaltjes gelokaliseerd. Alle onderlinge afstanden en hoeken werden vastgelegd en voor akkoord getekend door de baas van de werkploeg, de eigenaresse en de buren.

Één buur was er niet bij. Die moet later nog tekenen. Dan wordt in de krant aangekondigd dat er een rode chanote uitgegeven gaat worden voor de grond en kunnen eventuele vermeende belanghebbenden nog bezwaar maken. Als alles goed gaat hebben we dan over twee maanden de chanote met de rode stempel en kan de grond worden overgeschreven op de nieuwe eigenaresse. Tegen die tijd zal de meeste regen ook wel gevallen zijn en kunnen we hopelijk met bouwen beginnen.