Tick: Hardwerkende moeder van drie kinderen

Ton Lankreijer (61) is schrijver en tv-maker. Hij woont en werkt tijdelijk in Chiang Mai en observeert de Thaise samenleving.

Tick is tweeënveertig jaar oud. Ze maakt hier schoon, in het appartementencomplex in Chiang Mai. Daar woon ik sinds november vorig jaar.

Tick poetst gangen, kantoren, trappen, maar ook mijn appartement. Zoals dat van andere bewoners, in totaal zijn het er zo’n vijfhonderd. Als ze hier klaar is, na vijfen, werkt ze tot ’s avonds laat in een massagesalon.

Ticks man is vijf jaar geleden overleden door de drank, ze heeft een dochtertje van vijf, van vijftien en een zoon van achttien. Tick is veel onderweg, ze kookt ‘s ochtends vroeg voordat ze de deur uitgaat en haar zoon zorgt bijna de hele dag en avond voor the little “baby”.

Soms moet the “little baby” noodgedwongen mee naar het werk, want dan is er geen andere mogelijkheid. Het prachtige, uitbundige meisje tekent in de hal waar je binnenkomt, terwijl mama poetst. Geen onvertogen woord, geen schreeuw om aandacht. Mijn moeder werkt dag en nacht, het is niet anders.

Na het werk gaan ze samen naar boven, naar de teacher Engels, want ook daar is nog energie voor.

Ik moet denken aan het gepamper met kinderen in ons eigen land. Voer voor psychologen, kinderen in onze cultuur worden feitelijk veel te beschermend opgevoed, als je kijkt hoe het hier gaat. Bij ons is elk afwijkend trekje direct ADHD, en als je kind laag scoort tijdens de CITO-toets, komt er een batterij pseudo-deskundigen aan te pas, om van je kind alsnog een moderne variant van Einstein te maken. Want o God, wat zouden de buren wel eens kunnen denken van zo’n “dom” kind. Wie nooit buiten Europa is geweest, en dan met name in Azië, reisadvies: Thailand.

Ook mijn eigen jeugd komt hier automatisch voorbij. Ook mijn moeder was poetsvrouw, “werkster”, was de harde definitie toen, onomwonden. Mijn moeder werkte vaak voor koopzieke dametjes, die elk jaar hun interieur veranderden, louter uit pure verveling. Iedere week naar de kapper, chronisch ontevreden en om het jaar een andere cabrio. Ik ging wel eens bij mijn moeder langs als ze aan het werk was. Een hardwerkende vrouw, nooit commentaar, zelfs niet op die kakwijven.

Net zoals de dochter van Tick kwam ik vaak alleen thuis, ’s middags uit school. De sleutel lag dan onder de klassieke vuilnisbak, ik had er nog een in ‘s Graveland. Op zaterdag stond mijn moeder op de markt achter een kraam textiel van een “oom”, zomer en winter. Met geitenharen sokken in een soort winterkistjes, die haar voeten warm moesten houden. Mijn moeder werd 94 op 18 december vorig jaar, dus van werken gaat niemand dood. En ik heb ook geen jeugdtrauma als ik een vuilnisbak zie. Mooi dat Tick en haar kinderen mijn geest hier zo beroeren.

Mocht jij net als Ton ook jouw verhaal over Thailand kwijt willen, schrijf het op en wij plaatsen het voor jou op Thailandblog. Leuke ervaringen, slechte ervaringen, grappige anekdotes, observaties, ideeën, opmerkelijke zaken, nieuwtjes, verhalen uit de oude doos, het maakt ons niet uit. Deel jouw Thailand ervaringen met andere lezers van Thailandblog. Stuur je verhaal (bij voorkeur als Word-bijlage) naar:  [email protected] Je hoeft geen schrijverstalent te hebben want Thailandblog is er voor iedereen en niet voor niets de grootste Thailand-community in Nederland en België.