Thomas Elshout en de fietsende monnik

Voerde de eerste etappe van mijn fietsreis naar Pattaya nog voor het overgrote deel over afgemeten asfalt en gewapend beton, de reis van Bangkok naar het oostelijk gelegen Ubon kende een geheel andere ondergrond. Hoewel ik ook hier zou kunnen kiezen voor de door smog en afval omhulde highways, heb ik deze keer vaker gekozen voor een aanzienlijk aantal B-wegen.

Grind, gravel, kiezels en keien – een gemiddeld tuincentrum zou er jaloers van worden – vormden voor mij vooral een grote uitdaging. Niet alleen de weg, ook de verhalen die ik erop ontmoette waren steeds uniek. Ik zal mijn best doen daarvan in dit verslag een goede impressie te geven.

In Bangkok heb ik de gewoonte om ‘s avonds vaak een drankje voor een 7-Eleven te doen. Dat ik niet de enige ben, bleek wel uit het feit dat ik daar Italiaan Fabrizio trof die mij vroeg even op zijn vouwfiets te letten terwijl hij zijn drankje ging kopen. Eenmaal terug waren alle ingrediënten voor een gezellig gesprek aanwezig en dat volgde dan ook.

We deelden ervaringen over het fietsen in Thailand en bij het toelichten van mijn concept werd hij zo enthousiast dat hij besloot mee te fietsen van Bangkok naar Ayutthaya. Saillant detail is dat Fabrizio niet alleen wat uiterlijk betreft veel weg heeft van The Dude uit de film The Hangover, onderweg bleek hij ook te beschikken over een vergelijkbare levensstijl waarin regels niet lijken te bestaan. Zo hebben we onder andere voor fietsen verboden highway gezien terwijl hij navigeerde.

Ayutthaya

Eenmaal in Ayutthaya kun je naast de prachtige tempels ook de olifanten niet missen. Deze kolossale dieren zijn onlosmakelijk verbonden met Thailand al is hun rol in de loop der jaren sterk veranderd. Globaal gezien bediende de gedomesticeerde olifant voorheen locals in oorlogsstrijd en op het platteland en dienen ze nu haast louter nog het toerisme.

Dit gebeurt doorgaans professioneel en vakkundig; van dierenleed is nauwelijks nog sprake. Maar wat als de olifant ongeschikt is, te oud, getraumatiseerd of niet tot werken bereid? Het zijn deze olifanten die voor de toeristenindustrie niet meer interessant zijn waarover Elephantstay zich ontfermt.

Een dag lang liep ik mee met de mensen achter deze organisatie. Ik sprak uitgebreid met vrijwilligster Jenny die me aan de hand van haar eigen verhaal op empathische wijze overtuigde van het feit dat olifanten enorm complexe en intelligente wezens zijn. Net als mensen hebben olifanten een eigen karakter en verleden.

Tijdens een verblijf in het olifantenkamp kun je dit als bezoeker zelf ervaren. Je krijgt een aantal dagen de zorg over een olifant die, zover mogelijk, past bij je eigen karakter. Het was haast magisch om te zien wat alleen al het berijden van een olifant met de verzorgers doet. Het is een unieke ervaring een band met zo’n groot dier te kunnen opbouwen dat de zintuiglijke beleving als het ware overstijgt.

Korat

Na Ayutthaya voerde de reis naar Korat waar ik Nederlander Robert Notting op zijn uitnodiging ontmoette en me maar weer eens liet zien hoe mooi een gepensioneerd leven in Thailand kan zijn. Maar de hoofdzakelijke reden van mijn bezoek aan deze stad was een ontmoeting met activiste Chancha.

Haar opmerkelijke verschijning is gehuld in chique kleding waarmee ze casual fietsen in haar stad promoot. Het overgrote deel van de Thaise mensen pakken liever de auto of de scooter. De kleine groep die wel fietsen wil, doet dat doorgaans als sport en gaat dan ook zodanig gekleed. Chancha laat locals zien dat het in haar stad erg lekker fietsen is, zelfs al ben je enigszins overkleed.

Buriram

De fietsreis voerde verder naar Buriram dat volgens de Lonely Planet een “tough sell as a tourist destination” is. Ik vraag mij ernstig af wat de schrijver heeft bezield deze omschrijving te gebruiken maar tegelijk moet ik hem of haar bedanken, want het houdt wel de verwende toeristen weg. In een stad als Buriram, Surin, Sisaket of Ubon beleef je wat mij betreft juist Thailand op z’n best.

Mijn verblijf in een hotel als Rinradee Place is daarvoor een prachtig voorbeeld. Overnachten in een fantastische kamer met aansluitend een heerlijk luxe ontbijt is op zich is al leuk maar het wordt pas echt genieten als het personeel de term gastvrijheid uitstraalt. Trof ik bij menig receptie maar al te vaak een blik in koude oorlog, hier was er ruimte voor gedegen uitleg, een goede glimlach en een grap.

In de omgeving van de stad Buriram bezocht ik enkele prachtige tempels waarvan twee meer dan het noemen waard. Phanom Rung Historical Park (foto) is naar verluidt een van de grootste en best bewaarde Khmer tempelcomplexen in Thailand en grenst aan Cambodja. De ligging op een vulkanische heuvel geeft een prachtig uitzicht over de wijde omgeving.

Wat Phimai is kleiner maar niet minder mooi. In het informatiecentrum ter plaatse werd zelfs beweerd dat deze tempel model heeft gestaan voor de bekende Angkor Wat in Cambodja. Feit is dat de lang gestrekte laan ernaartoe een prachtig plaatje oplevert.

Bankruat

Om maar even in de sferen van de tempels te blijven vertel ik jullie graag over de tot op heden meest bijzondere ontmoeting. Uit andere reisverhalen had ik al vernomen dat je altijd bij een tempel kunt aankloppen voor een overnachting op basis van een vrijwillige donatie. Dit is op zichzelf al een fantastische ervaring die ik iedereen kan aanbevelen maar voor mij was de bezochte tempel extra bijzonder.

Via via ben ik in contact gekomen met een fietsende monnik die ik gelukkig in zijn tempel, Wat Pa Lan Hin Tad, kon ontmoeten. We hebben een stuk op de tandem gefietst in de prachtige omgeving waarna ik aandachtig zijn fascinerende verhaal heb aangehoord (foto homepagina). Als fietsende monnik is hij een inspirerend voorbeeld voor zijn directe omgeving maar zijn boeddhistische wijsheden voor het leven zijn inspiratie voor een ieder in deze wereld!

Ubon

Vanaf de tempel in Bankruat ben ik langs de grens met Cambodja via Sisaket naar de stad Ubon gefietst. In deze grensverleggende rit zaten lange lange etappes tot wel 130 kilometer per dag. De pijn in de benen werd gecompenseerd door prachtige natuur. Om daarvan te genieten kijk je overigens beter over de bermen heen.

Persoonlijk is het me een doorn in het oog om te zien hoeveel plastic er de supermarkt uitwandelt en met het grootste gemak langs de weg verdwijnt. We kunnen veel van de Thaise levenshouding leren maar op dit punt is dat toch echt andersom.

Volg mij via Facebook of mijn website. Heb je tips, suggesties voor mijn reis? Stuur me dan een e-mail.

Ingezonden mededeling

Op zoek naar een leuk cadeau voor een verjaardag of zomaar? Koop Het Beste van Thailandblog. Een boekje van 118 pagina’s met boeiende verhalen en prikkelende columns van achttien bloggers, een pittige quiz, handige tips voor toeristen en foto’s. Bestel nu.