The Sound of Silence is prachtig maar niet in Thailand….
(Phuketian.S / Shutterstock.com)
Het geluid van stilte is prachtig en biedt de mogelijkheid om even tot rust te komen, weg van de hectiek. In Thailand denkt men daar anders over hard geluid en lawaai zijn voor veel Thai ‘sanuk’. Wat je zou kunnen vertalen als leuk of gezellig.
Wie zich begeeft in de straten van Bangkok, Pattaya of Chiang Mai, zal iets bijzonders opmerken over Thailand: de liefde voor lawaai en een zeldzame aanwezigheid van stilte. In dit land, beroemd om zijn drukke markten en levendige muziek, is geluid niet zomaar achtergrondruis. Het is een deel van het dagelijkse leven en staat vaak symbool voor plezier, een belangrijk element in de Thaise manier van leven.
Maar steeds meer expats en zelfs ook Thai ergeren zich aan het enorme lawaai in Thailand. Een groot deel van het probleem is de muziek die overal zeer hard aan staat. Of je nu in een bar, restaurant of bij een evenement bent, de volumeknop staat altijd op maximaal. Dit constante bombardement van luide muziek is niet alleen vervelend, maar kan ook echt slecht zijn voor je gehoor en zorgt voor extra stress.
Motorfietsen die rondrijden zonder goede uitlaten maken het probleem nog erger. Ze racen op elk uur van de dag door de straten met een kabaal dat door merg en been gaat. Dit is niet alleen irritant, maar draagt ook bij aan luchtvervuiling.
Ook de aanhoudende bouwwerkzaamheden, vooral in de snelgroeiende steden, zorgen voor veel overlast. Het lawaai van bouwplaatsen begint vroeg in de ochtend en gaat door tot laat in de avond, wat het dagelijks leven van de omwonenden flink verstoort.
Dit alles heeft ook impact op het toerisme. Veel mensen komen naar Thailand voor rust, maar eindigen in een zee van geluid. Dit kan behoorlijk tegenvallen voor wie hoopte op een rustige en vredige vakantie.
Ondanks inspanningen om het probleem aan te pakken, blijft geluidsoverlast een groot issue in Thailand. Er zijn strengere regels en betere handhaving nodig om de levenskwaliteit van zowel locals als toeristen te verbeteren. Zonder serieuze aanpak blijft de herrie een constante ergernis die de charme van Thailand tenietdoet.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column17 december 2024Column – Farang, een wandelende zak geld op slippers
Column15 december 2024Column – Over Thaise tienermeisjes die moeder worden
Column14 december 2024Column – Over geluk gesproken: een nummertje trekken in Thailand
Column12 december 2024Column – De Nederlander met een Thaise partner: liefde of wandelend cliché?
Ik heb wel eens gevraagd aan zo’n herriemaker met een speciale uitlaat om zo veel mogelijk decibels te produceren wat het nut hiervan was,geloof het of niet, zijn liefde voor honden was de reden, ze zouden dan niet zo snel de weg oversteken.
Ik heb altijd het idee dat de berijder (het zijn eigenlijk altijd mannen) een bepaald stukje anatomie tekort komt.
Jaren geleden, een buurvrouw van schoonmoeder in de Isaan was overleden.
In no time waren er enkele geluids-boxen ter grootte van een kleine vrachtwagen aangerukt, en vanaf dat moment dreunde het halve dorp van de immense bassen. Dagenlang.
De monniken van de nabijgelegen tempel zaten er pal onder. Allen waarschijnlijk afkomstig van een doveninstituut want ze vertrokken geen spier ondanks de gigantische beukende bassen.
Ik, die vertwijfeld probeerde de mergsplijtende kakofonie te ontlopen, betrapte mezelf erop af en toe de droge rijstvelden in te vluchten om maar even verlost te zijn van het gekmakende lawaai. Een boek lezen, Ipad kijken, of gewoon wat klusjes doen werd een complete opgave door de opgedrongen herrie.
Op mijn vraag aan vrouw Oy waarom het in Boeddha’s naam allemaal zo hard moest, zei ze dat het hele dorp zo wist dat er iemand overleden was. De Thaise variant van de rouwbrief dus.
Het is dan ook het enige wat me altijd tegengestaan heeft aan dit geweldige land, de niet te ontlopen pleurisherrie van jan en allethai die alles prachtig vinden als het maar lawaai maakt.
Zoals bij de uiteindelijke crematie, wanneer men ook nog knalvuurwerk afsteekt om de ‘boze geesten’op afstand te houden, iets wat mijn geschokte zenuwen eigenlijk niet meer aankonden.
Lieven, ook in Thailand te koop, beschermende oorkappen met verstelbare hoofdbeugel. Vaak rood, maar geel kan ook. Eurootje of 8 in NL. Geloof me, ik heb ermee leren slapen…
ik weet niet of oorkappen gewaardeerd worden in een tempel of tijdens een crematie want de monnikken vinden dat veel geluid nodig voor hun boodschap.
ik heb wax oor watjes altijd op zak , want de gewone kunststof oor geluid stoppers werken niet goed genoeg.
Khun Moo, dat zou ook onbeleefd zijn. Maar in mijn eigen bed wil ik pitten en zet ik zo’n ding graag op…..
Geluidsstress is dodelijk.
Ik voel mezelf zelfs ongemakkelijk als ik ergens kom waar het echt stil is. Waarschijnlijk omdat ik voortdurend ondergedompeld ben in het lawaai.
Lawaai is datgene waar ik me het meest aan stoor sedert mijn verhuis naar Thailand. Het is iets waar je je verschrikkelijk aan ergert en waar je niets aan kunt doen. Ik begrijp echt niet wat een Thai daar nu leuk aan vindt.
Een tijd geleden nog bij een crematie geweest , waarbij de speakers van de monniken gigantisch veel lawaai maakten.
Ik heb voortdurend op een afstand mijn vingers in mijn oren gehouden.
Zelfs op die manier was het volume pijnlijk.
Ik weet dat veel monniken ex verslaafden zijn of personen waar men in de samenleving liever van af wilde, maar behalve dat zijn ze behoorlijk asociaal om zo hard lawaai te produceren tijdens een bijeenkomst als een crematie.
Later excuseerde de hoofdmonnik nog aan de toehoorders dat hij vanwege zijn stem , niet harder kon.
Mijn vrouw is stokdoof en ik heb zo´n idee hoe ze daaraan komt.
Een Thai voelt zich per definitie bedreigd door allerlei bovennatuurlijke machten. Thai geloven in het bestaan van een apart geestenrijk. KInderen worden al vroeg gewaarschuwd en tot de orde geroepen omdat anders ‘phie’ het op hen gemunt hebben. ผี (stijgende toon) Er zijn allerlei soorten ผี http://www.thai-language.com/dict/search Met al die ‘phie’ is het maar beter om op goede voet te blijven door bv elke dag de huisgeest van vers voedsel te voorzien, of in een tempel samenwerking te bezweren. Maar altijd jezelf tegen kwaadaardige ‘phie’ te weren is ook een goede optie, en dat is door kabaal. Want daar houdt de ‘phie’ niet van.
Ik loop op Dongtan en Jomtien Beach weleens langs Sandbar en Akvavite.
Sandbar heeft in het weekend vaak live music, Akvavite lijkt momenteel vrijwel dagelijks live music te hebben.
Anyway, het doet mij op afstand al pijn aan de oren, dus ik vraag mij af hoe mensen daar binnen het ervaren.
Wie van de lezers komt daar weleens en kan mij vertellen:
1. Wat is de lol van muziek die zo hard staat dat je geen normaal gesprek meer kunt voeren en waarbij je op termijn gehoorschade (tinnitus) kunt oplopen?
2. Is er weleens iemand geweest die de muzikanten gevraagd heeft of het wat zachter kan?
Dan zijn er – naast heel veel Thais – ook buitenlanders zonder geluidsdemper in de uitlaat van hun motorfiets.
Is er onder de lezers iemand die dit betreft? Zo ja, heb je weleens nagedacht of je hiermee misschien mensen stoort?
Denk dat het grotendeels komt door de ouderdom van de expats, de meeste zouden in Nederland al achter de geraniums zitten.
Als in Nederland geen geluidbegrensers verplicht in cafe en bars zaten hadden we dat ook. Nu moet je naar concerten of festivals.
Ook in Nederland zijn het een aantal motoren en sportauto, die ongelofelijk veel lawaai moeten produceren, dat hoort er blijkbaar bij.
Dat is hetzelfde dat bij crematies, huwelijke en sommige tempelactiviteiten veel geluid bij komt, dat is inderdaad anders bij onze kerken. Echter daar komt haast niemand meer.
Wat betreft Akvavite ben ik regelmatig geweest, maar nooit gemerkt dat daar nu erg veel lawaai was.
Ik heb er ieder geval genoten van de live muziek.
Dat het overal veel lawaai is nu dat bestrijd ik, want er zijn genoeg natuurparken waar je van de stilte kan genoiten. Waar je nagenoeg niemand tegenkomt.
Maar ja dan moet je niet in Pattaya, Phuket en Bangkok en directe omgeving zijn. Zeker niet de toeritstische plekken waar men met bussen heen komt.
En inderdaad is het aantal oude van dagen huizen nog minder als in Nederland 😉
In het rijtje ontbreekt nog de tuk-tuk. Leuk om te zien maar soms luider dan een vertrekkend vliegtuig.
Ik woon nabij een klein dorpje in de Isaan en in de wijde omgeving staan wat huizen waar slechts zelden muziek, lees “herrie’ vandaan komt.
Soms is het dan ook weleens goed raak; vooral de bassen of het geluid wat daarvoor moet doorgaan is verpletterend.
Wat is dat toch dat het geluid niet alleen op het maximale volume moet maar dat vooral de bas regelaar helemaal wordt open gedraaid.
En het zijn juist de lage tonen die het verste dragen en tot op kilometers ver nog te horen zijn.
Maar wat ik, als fervent muziekliefhebber nog erger vind, is dat het soswieso pokkemuziek is maar dat het vanwege het hoge volume ernstig vervormd en totaal overstuurd klinkt.
Met heel veel valse resonantie komt die herrie uit de goedkope en primitieve bas kasten waar de luidsprekerconussen zowat uit de behuizing flabberen.
Hebben de Thai’s geen oren aan hun hoofd waarmee ze kunnen horen dat die “muziek” totaal vervormd is?
Maar gelukkig, waar ik woon is het hooguit één keer in de maand dat het echt buitensporig klinkt.
Meestal is het hier vooral ‘avonds maar ook overdag zo stil dat je letterlijk kunt spreken van “oorverdovende “stilte, dan is het zo stil dat je de stilte kunt horen.
Je hoort dan een soort suizen in de oren die slechts heel af en toe wordt onderbroken door geluid van een hond of kraaiende haan heel in de verte.
Die volledige stilte….ik kan er geen genoeg van krijgen….
Voor degenen die geen idee hebben waar het over gaat, iets waar je als tourist niet zo gauw tegen aan zult lopen https://youtu.be/gqWbFB64pUw?si=joY7Ybc-I4QC1-1T
Jaah. Zeker wasr al die herrie.
Ik woon in noord Cha am.
Et zijn aan strand aldaar hotels enkel de werkende open.
Dan rijden op donderdag of vrijdag een colonne bussen ernaar toe, totasl voorzijde van die bussen volgebouwd met speakers.
De harde bad is over meer dan 5 klm elke keer een ergenis, het huis trilt over zo,n afstand zelfs.
T, is inderdaad te gek.
In Bangkok is het pas stil als je in je hotelkamer bent.
Daar ben ik nog niet zo zeker van.
Het is niet de eerste maal dat men tot laat in de nacht met deuren gooit, roepende en spelende kinderen op de gang en Thai die het volume van hun kwetterende stem niet kunnen controleren.
Over de ganse discussie kan ik maar 1 ding zeggen: men heeft geen respect meer voor elkaar. En o wee als je er iets durft over te zeggen, dan wordt je zonder twijfel de huid vol gescholden (of riskeer je zelfs een bloedneus).
Volgens mij is het vooral dat de muziek waar we het over hebben in feite geen muziek is dan wel bonken en gedreun. Probleem zijn die onnatuurlijke doorgeblazen bassen. Dat is ook zo bij ons in het Westen……Echt mooie muziek gaat veel minder snel storen. Onze buurman in de Isaan speelt met de regelmaat zachte Thaise klassieke muziek en alhoewel die ook normaal luid speelt kan ik daar eigenlijk wel van genieten. Het stoort me zelfs niet om in te slapen en je wordt er lekker relaxt van en zeker niet gestresseerd.
Om maar te zwijgen over de mobieltjes die op volume max staan, zo irritant. Ik heb zelf maar een goede noicecancelling koptelefoon gekocht deze heb ik daar wel nodig. 😉
Voor de rust ga je niet in Pattaya of Bangkok zitten, maar ergens in het land.
Er zijn genoeg plekken waar het wel rustig is
Waar ik nu al 10 jaar woon in Pattaya ( NAKLUA ) , Wong Amart beach is het WEL heel rustig . Zowel door de dag als ’s nachts . Met het voordeel dat je toch geen 20 km moet rijden om een winkel te vinden , zoals het in Isaan dikwijls het geval is .