Struisvogeleieren in Thailand

Twee Nederlandse vrienden in Pattaya ontvingen van een kennis een e-mail met de vraag of er in Thailand struisvogels leven en zo ja, of de eieren van die struisvogels geverfd werden.

Kennelijk hadden ze hier een lucratieve handel in opgebouwd. Na intensief speurwerk was mijn vrienden duidelijk geworden dat struisvogels hier weliswaar niet in het wild groeien, maar er is een farm, niet eens zover van Pattaya, en daar worden ze wel gekweekt. De eieren worden echter niet beschilderd. Net wilden ze de resultaten van hun onderzoek naar Nederland verzenden, toen de Bangkok Post kwam. In de krant van die dag stond een aardig artikel over een Thaise kunstenares, die in Bangkok zojuist een tentoonstelling gehad had van beschilderde struisvogeleieren. Via de fotograaf van de krant vonden ze na lang zoeken het telefoonnummer van de kunstenares en maakten een afspraak om haar in haar atelier te bezoeken.

Luxe appartementencomplex

Omdat we met zijn drieën naar een veiling van oude Chinese meubelen in Bangkok zouden gaan, combineren we dat met een bezoek aan het atelier van de eierenkunstenares. Volgens het adres is dit gelegen aan Soi drie van Sukhumvit. Soi drie ligt aan de andere kant van Soi vier en dat is één van de beruchte wijken van drank en ontucht. Daarom verwachten we een eenvoudig onderkomen, maar we komen bedrogen uit. Nummer 22A van Park Tower, blijkt op de 22ste etage van een uitermate luxe appartementencomplex te liggen. Aan één kant van de lift heb je appartement B en C. Aan de andere kant ligt uitsluitend appartement A. Voor de houten toegangsdeur liggen al Perzische tapijten. Bovendien is de ruimte gevuld met een geriefelijk bankstel. We bellen aan en worden opengedaan door een vriendelijke heer van een jaar of vijftig, die ons in uitstekend Engels welkom heet.

Zijn vrouw, de kunstenares komt ons ook begroeten. We voelen zelf aan dat we onze schoenen hier moeten uittrekken. Alles is van hout. De vloeren, de wanden en het plafond, zij het dat in de laatste een indirecte verlichting is ingebouwd. Het woonvertrek is circa driehonderd vierkante meter groot. Het heeft verschillende zithoeken en een prachtige houten eettafel, waar veertien personen aan kunnen plaatsnemen. Dit is even anders dan het eenvoudige atelier dat we verwacht hadden. Het uitzicht is overigens adembenemend. De over elkaar heen kronkelende highways maken duidelijk dat Bangkok echt een wereldstad is.

Struisvogeleieren en ganzeneieren

We nemen plaats aan de eettafel en worden door een gedienstige dame van koud water voorzien. De heer des huizes heeft het steeds over de hobby’s van zijn vrouw. En die hobby’s zijn inderdaad niet niets. Ze beschildert struisvogeleieren en ganzeneieren. Geen andere, omdat die te zacht zijn. Bovendien versiert ze die eieren en kerft er openingen in, zodat het leuke kastjes worden of een gouden koets. De meest kunstig versierde eieren worden grif verkocht voor 50.000 Baht oftewel 1.250 Euro. De geverfde eieren zijn al voor 1.000 Baht te koop, exclusief een standaard voor 500 Baht. Daarnaast maakt mevrouw versierde dozen.

Ons oog valt ook op een driedimensionaal schilderij van een paar oude schoenen. Het is geen schilderij, het zijn oude schoenen. We zien een kunstig geknipt tafereel van een ouderwetse kruidenierswinkel, die het meest doet denken aan werk van Anton Pieck. Tot we ontdekken dat het ondertekend is door Anton Pieck. Het is geknipt uit één van zijn boeken.

Eén van mijn vrienden schrijft nauwkeurig de prijzen op van alle soorten eieren. Meneer doet meestal het woord, omdat zijn Engels beter is, maar onderwijl heeft het echtpaar voortdurend discussies in het Thais, waardoor eerder genoemde prijzen weer worden ingetrokken. Omdat ik hun gesprekken kan volgen, weet ik dat we hier niet belazerd zullen worden, want meestal blijken de prijzen iets te moeten zakken. Na de boekhoudkundige exercities, maakt één van mijn vrienden digitale foto’s van allerlei soorten eieren om aan zijn relaties in Nederland te sturen.

Drinken en golven

Het is ons duidelijk hoe mevrouw haar dagen vult, dus vragen we hoe meneer dit doet. Tot zijn 43ste handelde hij in onroerend goed. Daarna hield hij het voor gezien en ging van zijn geld leven. Hij is nu 53. Dit appartement heeft hij vijftien jaar geleden gekocht voor circa 25.000.000 Baht en het daarna opgeknapt voor een zelfde bedrag. Langzamerhand zijn bijna alle wanden voorzien van prachtige houten kasten om de eieren van zijn vrouw een plaatsje te geven. Prachtig, als je er van houdt.

Op onze vraag, hoe meneer nu zijn dagen doorbrengt, antwoordt hij enthousiast dat hij twee hobby’s heeft: wijn drinken en golven. Omdat het nu kennelijk tijd is voor zijn eerste hobby, biedt hij ons een glas wijn aan. Alleen ik accepteer dat. In prachtige kelken wordt een Australische wijn geschonken, die niet echt goed, maar ook niet vies is. De dienstbode brengt plateaus met hapjes binnen. Het leven is goed, wanneer je binnen bent. Buiten valt er overigens een stortbui, dus we haasten ons niet.

Na drie glazen wijn, althans voor mij en mijn gastheer, nemen we als goede vrienden afscheid. We weten nu iets meer over de Oosterse kunstwereld. Maar we weten nu precies hoe rijke Thais leven.

– Herplaatst bericht –