Spookrijden op een fiets
Laat ik met de vrolijke kant ervan begingen.
Fietsten vroeger iets wat ik tegenwoordig niet meer doe, met een man uit het VK dagelijks minimaal een uurtje in mijn regio op de mountainbike.
Ooit eens gekregen bij de aankoop van een nieuwe auto, dus fietsje is inmiddels al jaartje of vijftien oud.
Veel plezier van gehad.
Het ding staat nog bij de poort ter decoratie van een sportief karakter.
Aangezien wij weinig tot geen vaste routes hadden en het meestal in de buitenwijken van Korat was langs de diverse snelwegen, provinciale wegen en soms door afgelegen gehuchten met vervelende honden was het leuk maar ook wel eens een regelrechte ramp.
De route ging altijd op het gevoel volgens de zon en de zeer logische theorie dat je met drie keer links toch weer op het beginpunt uit moest komen, ongeveer dan, ja erger nog met twee keer links [of rechts] ging je sowieso weer richting huis.
Mijn maat had nog een Nokia en ik dacht niet echt aan kaartlezen op mijn mobiel, je heb de hele dag en zo af en toe staan er ook borden langs de kant van de weg.
Nou vooruit soms eens een zeer luchtige kijk op de telefoon van mij met Google of je testen eens de Engelse taal van de lokale bewoners, veelal een hoofdpijn traject waarbij Engels een drama was, maar nog erger tien kilometer verder wisten ze echt niet waar onze wijk Hua Thale was.
Om maar niet te vergeten het militaire terrein waar je lekker brutaal gewoon op mocht fietsen, ten slotte is er ook een golfterrein voor de welgestelde Thai en de vele Buitenlanders die daar hun hobby van gemaakt hebben.
Het ligt een beetje dwars door een flink gedeelte van de stad, dus als je er bij punt X ingaat en bij punt Y uit kan aan de andere kant kan je wel eens even bezig zijn en vooral met de stand van de zon en de drie links-politiek of rechts wel eens even de weg mee kwijtraken.
Iets wat zeker nog wel eens voor kwam in de eerste jaren toen de plattegrond van korat en omgeving nog niet op mijn persoonlijke harde schijf stond.
Er is ook wel eens een moment geweest dat ik dacht, nu morgenochtend vinden ze ons hier uitgedroogd en verscheurt door een groep wilde honden onherkenbaar langs dit stuk landbouwgrond.
En zeer vervelend voor mijn vrouw ter indicatie in het mortuarium, had in die dagen nog geen pensioen, dus dat had er al gauw weer teruggeworpen in de schoot van de ellende met als enige opbrengst een leuk huis en wat eenvoudige spaargelden.
Gelukkig voor haar is dat tot nog toe niet het geval en daar ben ik ook blij mee.
Dat wij wel eens de verkeersregels een ietsjepietsje aan ons achterwerk afsmeerde om wat tijd te winnen en het idee hadden dat wij eindelijk de goede richting waren uitgestuurd of zelf een hoog punt herkende wat later weer niet klopte reden wij wel eens niet helemaal op zijn Thais.
Zeg maar tegen de richting in of zoals men dat in Nederland noemt spookrijden.
Waarom eigenlijk dit soort gemakzucht, nu het was ons opgevallen dat veel Thailanders dat ook deden, vooral langs de diverse autowegen tenslotte is Korat eigenlijk een hele grote rotonde richting Noord, Oost, Zuid en West en die steek je niet zomaar over tenzij je echt levensmoe bent en die motor over de middenberm heen sjouwen is geen doen.
Op de fiets, een licht ding, is het natuurlijk weer een ander verhaal, en geloof mij het is echt spannend op je fietsje terwijl de auto’s met honderd kilometer per uur voorbij scheuren op een meter afstand.
Wij namen het go with the flow een ietsje te letterlijk.
Die Engelsman vond Ghost Rider trouwens maar een vreemde naam in die zin van de verkeerde kant uit rijden.
Wat wij vaak deden was tegen de stroom in fietsen op de vluchtstrook zoals wij die in Nederland noemen, maar wederom ook in een Thailand een heel andere functie heeft.
Langs de highway je nering doen van internationale industrie tot jan met de pet onder een golfplaten dak is hier in deze buurt heel normaal om, maar niet van de vele koffieshops en restaurant langs die wegen te spreken.
Vaak gebruikt men dat ding ‘de vluchtstrook’ ook om even terug te rijden naar de U-Turn die het dichtste bij is, dus je raadt het al de richting die de hoofdmoot van het verkeer aan wenst te houden is niet echt van belang.
Aangezien daar toch ook met grote regelmaat auto’s en andere motoren gebruik van maken in de juiste richting gaat het wel eens niet goed, lees een frontale botsing met auto en motor.
Vaak zijn Thailanders ook nogal van mening dat als moeders die achterop de motor zit of in het ‘bakkie’ een beetje flauw met haar hand zwaait dat je aan de kant moet omdat hun tegen het verkeer in rijden, mensen daar gevolg aan moet geven op dan maar ruimte te maken.
Ook autobestuurders denken nogal eens dat als het knipperlicht aan staat dat men daar hun gelijk mee verworven heeft en rijden echt gewoon door als ze groter zijn als jij maar wel in je recht staat.
Kortom, mijn maat en ik gebruikte de spookrijders oplossing regelmatig, maar wel met de grootste voorzichtigheid, als je dat zo mag uitdrukken.
Het is in vele gevallen ook allemaal wel een beetje begrijpelijk, want de snelwegen worden natuurlijk met zo min mogelijk bochten en zo gemaakt de laatste tijd, doe een gooi vijftig jaar, en het laatste waar men rekening mee heeft gehouden is de plaatselijke bevolking.
Vaak zie je de oude straten van honderd jaar of meer aan de andere kant van de snelweg door gaan en ja, heel vaak woont daar toevallig dan je andere familie, dan ga je natuurlijk geen tien kilometer omrijden.
En als je werkgever of je vrouw hardop vervelende vragen begint te stellen kan je ook wel eens op het idee komen om tijdwinst te behalen. Enzovoort.
Mij fietsmaat en ik hadden al gauw de conclusie getrokken dat wij meer in de vaste routes moesten gaan zitten en het liefst zonder de snelwegen waar je soms toch niet onderuit kon om die door te steken.
In die dagen gingen er ook nog met regelmaat veel buitenlanders hemelen die dachten een leuke hobby met fietsen gevonden te hebben en de onderkant van een Toyota-pick-up als laatste aanschouwden.
Uiteindelijk wisten wij zo onze fietsdagen in elkaar te breien tot een bijna risicoloos evenement meerdere dagen in de week, wat gemotoriseerd transport betreft dan.
Wil in Thailand nog niet zeggen dat je dan lekker op je fiets kan genieten van natuur en omgeving, hoewel eenieder daar weer een andere input bij heeft.
Het zal zeker in veel gebieden goed om te doen zijn, maar stedelijk gebied heb je ogen in je achterhoofd nodig.
De fiets verenigingen die ik in de loop der jaren met Thaise leden gezien heb hadden altijd twee zo niet drie auto’s om een vaak twintigtal fietsers te beschermen en regelmatig reden die mannen[en vrouwen] met een vlaggetje, twee meter hoog aan het stuur, valhelm handschoenen enzovoort een soort tour de Thailand met veegwagen.
Uitgestippelde route, kortom totaal gewaarborgde hobby die wel wat meer kosten als mijn fiets die ik bij de aanschaf van onze Toyota had gekregen, gratis de fiets dan, heb maar nooit gevraagd wat die auto zonder fiets had gekost.
Fietskleding deden wij al helemaal niet aan.
Veel genoten en overleeft, heb een hometrainer inmiddels met Spotify op twee meter afstand en de douche op vier meter.
Over deze blogger
-
Men heeft mij gevraagd om wat info te vermelden over het wel en wee van mijn aanwezigheid hier. Laat ik voorop stellen dat ik mijzelf op zijn hoogst als part-time journalist zie. Schrijver mag ook, wie had dat ooit gedacht.
Ik ben op mijn 54ste jaar naar Thailand vertrokken nadat ik al een jaar of acht verliefd verloofd getrouwd was met mijn Thaise liefde.
De grijze wolken in Nederland werden te donker, de recessie, werkgever had het veel, erg veel over polen. De geest was al een tijdje uit de fles, en niet altijd de meest vriendelijkste.
Appartement uit 1928 verkocht voor een vette winst na twintig jaar wonen. En ons inmiddels al jaren gekochte Thaise huis betrokken. Wij spreken over het jaartal 2008.
Gelijk de golven van de zee in een rusteloze dag in Thailand zijn wij inmiddels al een paar jaar voorzien van mijn pensioen in rustig vaarwater terechtgekomen.
Hobby's van alles en nog wat binnen de grenzen van ons bestaan, na lezen is af en toe schrijven erbij gekomen.
Lees hier de laatste artikelen
Korte verhalen5 januari 2025Spookrijden op een fiets
Cultuur3 januari 2025Sjaak in Thailand: Een verhaal over verval
Cultuur1 januari 2025Boer zoekt vrouw op z’n Thais
Cultuur23 december 2024Anna en haar tijdloze liefde
Ja William we hebben het niet getroffen, Korat is niet echt een fietsstad, thuis op de hometrainer met een VR bril is een stuk veiliger.
Zo slim ben ik niet geertP, maar muziekje erbij en wat klimaat beheersing tijdens de dagelijke oefeningen is lekker. Neemt niet weg dat mij tuin groot genoeg is voor een wandeling wat tegenwoordig ook regelmaat is. Lekker hoor.