Leven als single farang in de jungle: Een speciale Moederdag
Gisteren, 12 augustus, was het Moederdag in Thailand. Net zoals in Nederland en België is het de dag bij uitstek om moeder in de bloemetjes te zetten. In Thailand gebeurt dit dan ook maar wel op een traditionele manier.
Hier begon het allemaal reeds twee dagen geleden. Door de Ampheu werd een speciaal bezoek aan de bekende Wat Phra Thart Sawi, aan de Sawi River, georganiseerd. Het vervoer van de Ampheu naar Sawi werd verzorgd door voertuigen van het Thaise leger. Elk van de 8 ampheu had zo een afvaardiging. De dienst zou verzorgd worden door een speciale Koninklijke Monnik. De meeste deelnemers aan het bezoek waren natuurlijk bejaarde dames, gekleed in traditionele paatung en wit kanten shirt. Lung addie ging in Sawi een kijkje nemen en ja, er waren zeker een 1000 tal belangstellenden. Zoals het moet: gratis eten in overvloed, een reusachtig buffet stond de deelneemsters te wachten, iets waar ze uitgebreid gebruik van maakten.
Mijn buurman en ik hebben reeds enkele jaren een huishoudster, Pa Pit. Zij is origineel afkomstig uit Buriram doch werkte reeds meer dan 20jaar op Koh Samui. Na het overlijden van haar echtgenoot bleef zij achter me drie kleine kinderen, een jongen Ee en twee dochters, Oo en Mee. In Buriram viel er niet genoeg te verdienen om voor eten en opvoeding van de drie kinderen te zorgen. Dus, zoals een beetje de gewoonte in Thailand, werden de kinderen ondergebracht bij familie: de jongste dochter ging naar Korat bij de schoonmoeder van de overleden man, de oudste dochter naar Bangkok en de zoon ging op 14jarige leeftijd naar de tempel. De jongste dochter was toen amper 3jaar.
Sinds haar 13de werkte Pa Pit eerst enkele jaren in Buriram als huishoudster, eerder slaafje te noemen, voor een rijke Chinese familie en dit, toentertijd, voor een loon van 2000 THB/maand. Ze trok dus naar Koh Samui waar ze verschillende jobs uitoefende: schoonmaakster in een groot hotel, keukenhulp in een Italiaans restaurant, onderhoudster in een resort en uiteindelijk als toegangsticket verkoopster in een toeristische attractie. Daar haalden wij haar uiteindelijk weg om voor ons te komen werken.
De laatste dagen was Pa Pit wat terneergeslagen.. na lang aandringen kwam het verhaal er uiteindelijk uit: het was reeds 20 jaar geleden dat zijn met Moederdag haar drie kinderen samen had. Meer nog, zij zelf en haar zoon hadden de oudste dochter zelfs al geen 20jaar meer gezien. De zoon en de dochter kenden elkaar in feite zelfs niet meer. Wisten zelfs niet waar ze verbleef of hoe ze het stelde.
Dus werk aan de winkel want Lung Addie wilde daar, ter gelegenheid van Moederdag, iets aan doen. Ook al was de tijd kort, met de sociale media en alle mogelijkheden welke hedendaags ter beschikking staan, werd de oudste dochter toch gevonden in Rayong en werd er ook telefonisch contact gelegd. De zoon zat op Koh Samui en werkte daar in Big C. De jongste dochter nog steeds in Bangkok en had daar een telefoonshop, dus die waren geen probleem.
Met Moederdag had ik hen alle drie samen op bezoek. Een echte familiereünie met alle traditionele geplogenheden erop en eraan. Moeder werd eer gebracht door een bloemenkransje in de handpalmen te leggen en een traditionele voetwassing met water en jasmijnbloemetjes. Ondertussen sprak moeder, met de rechterhand over het hoofd van de kinderen strelend, een gelukwens uit.
Een zeer mooie, aangrijpende traditie waar je ook als farang even stil bij wordt. Dit gaf mij ook een heel gelukzalig gevoel dat ik dit, na 20 jaar bewerkstelligen kon. Boeddha zal me weer goedgezind zijn.
Over deze blogger
-
Geboren in 1955. Maakte kennis met Thailand meer dan 20 jaar geleden, toen ik regelmatig in BKK een tussenstop maakte na het beëindigen van werkopdrachten radiometingen op de toen nieuwe luchthaven van Hong Kong. Woon nu meer dan 10 jaar permanent in de provincie Chumphon. Ik ben de auteur van het TB-dossier 'Uitschrijven voor Belgen'.
Mijn beroep was Expert Senior Field Engineer radiometingen. Hobbies:
- het administratief bijstaan van Thaise weduwen van overleden Belgische mannen, met de Belgische overheidsdiensten: pensioenen-erfrechten-belastingen.
- Radio-zendamateurisme telegrafist met licentie in Thailand en Cambodja.
Lees hier de laatste artikelen
Thailand algemeen16 november 2024Je maakt van alles mee in Thailand: een schot in de roos (nieuw)
Eten en drinken8 november 2024Zelf kaas maken in Thailand (3 slot)- Eten en drinken7 november 2024Zelf kaas maken in Thailand (2): dag 4 tot 12
- Eten en drinken6 november 2024Zelf kaas maken in Thailand (1): dag 1 tot 3
Ik hoop voor U en de betrokkenen dat het laatste zinnetje waarheid wordt.
Dat was een heel mooi gebaar van Lung Addie, prachtig en aangrijpend. Nu heb je nog wat te goed van Budha! Elke dag iets kleins doen voor de medemens kan een heel fijn gevoel geven. Dat is wat ik probeer, iemand helpen de straat over te steken of met de rollator de trein in helpen…… wetend dat ’n dochter de huur van de kamer niet kan betalen maar ze wil zelf altijd haar eigen problemen oplossen en vraagt nooit hulp, dan ongevraagd als verrassing het geld naar haar over maken…. kleine bijdragen om de medemens ook blij te maken. Ga zo door Lung Addie.
Wederom een bevestiging,
Lung Addi een fijne en sociale man met het hart op de goede plaats.
Het zware leven wat Pa Pit in het verleden heeft gehad,verdient zij het geluk wat Lung Addi haar gaf.
Eerlijk verhaal dus fijn om te lezen.
Mooi verhaal en goed bezig Addie.
Eddy,
Wat een prachtig initiatief van jou. Mijn grootste respect hiervoor
Top verhaal
Mvg, Hendrik S.
Deze traditie vindt ik nu een van de mooiste dingen van Thailand , respect voor je moeder , het samenbrengen was een mooie daad van U , en wens U al het goede in uw verdere leven
Even m’n hoed opzetten – dan kan ik ‘m tenminste afnemen voor deze in alle opzichten mooie actie van Lung Addie!
Mooie actie van Lung Addie waarvoor hulde!