Songkran in Pichit

Mijn eerste ervaring met Songkran zal me altijd bijblijven.

Ik reed op een zware motor op de vierbaanssnelweg van Pattaya naar Bangkok. Ik reed niet snel, ik denk zo’n 70 kilometer per uur. Een kleine pick-up truc passeerde met 100 kilometer per uur. In de laadbak zaten Thaise jongeren, die mij bij het passeren een emmer water over het hoofd gooide. Ik maakte van schrik een schuiver, kwam in de berm, maar wist net mijn evenwicht te bewaren. Mijn hart sloeg over, niet alleen van de schrik, maar ook uit woede. Dit was uiterst gevaarlijk en kon m.i. nooit de bedoeling van het jaarlijkse reinigen van alle kwaad zijn. Mijn gruwelijke hekel aan dit feest was voorgoed gevestigd tot een volgende ervaring.

In Pichit, bij familie van mijn huisgenoten, is het anders. De eerste dag wil ik even naar een fotowinkel in de stad. Men biedt mij een motor aan, maar ik vraag of iemand me even met een auto wil brengen. Dat doet men graag, hoewel ze mijn weerzin tegen waterpartijen niet begrijpen. Onderweg merk ik dat ik er wijs aan heb gedaan, maar thuis gekomen denk ik, dat het misschien wel goed is even, iets verderop in de straat, vrijwillig een bad te ondergaan. Zo toon ik mijn goede wil. Men heeft mij wel verteld dat de familie om vijf uur Songkran gezamenlijk zal vieren, maar wat dat precies inhoudt weet ik niet.

Om vijf uur wordt een tafel voor het huis geplaatst met drie Boeddhabeelden erop. Dat geeft me vertrouwen. Naast de tafels worden drie krukjes gezet. Eén voor vader, één voor moeder en één voor mij. Kortom voor de ouderen. Een teken van respect. Ik mag een doek om mijn middel slaan, zodat ik mijn shirt en korte broek kan uittrekken. Daarna begint Pa een gebed op te zeggen. Vervolgens komen alle kinderen, het zijn er negen, van oud naar jong, een bakje water legen. Eerst in onze opgehouden handen. Daarna over ons hoofd. Nadat ze klaar zijn met hun ouders en mij doen ze hetzelfde onderling.

Dit is gewoon een plechtig ritueel, waar ik alle begrip voor kan opbrengen of eigenlijk vind ik het een positieve gebeurtenis. Zo is Songkran dus bedoeld. Een jaarlijks ritueel, waarbij, in familieverband, iedereen gereinigd wordt van het kwade. Ik waardeer Thailand weer een stukje meer en ik ben trots dat me later verteld wordt dat ik nu echt wel bij de familie behoor.