Sneeuwballen in Thailand, een verdienmodel
Grasmaaiers in de Sahara, daar zal weinig vraag naar zijn en dat geldt ook voor ijsblokjesmachines op de Zuidpool. Ook zal het aan interesse ontbreken als het gaat om airco’s op Spitsbergen of handwarmers in Singapore. En een skilift slijten op de Malediven? Vergeet het maar!
In datzelfde rijtje zou ook een sneeuwballenmaker (zie foto) in Thailand moeten passen, maar niets is minder waar. Er is een levendige verkoop met enorme marges en een zekerheid van continue levering. Het kán, maar het is zakendoen op z’n Thais.
Sneeuw en ijs in Pattaya
Vlak buiten Pattaya staat het sneeuw- en ijsparadijs Frost Magical Ice of Siam. Voor volwassen Nederlanders en Belgen is er eigenlijk niks aan, maar met name Thaise kinderen kijken hun ogen uit en vermaken zich kostelijk, onbekend als ze zijn met sneeuw en ijs en het ondervinden van echte koude. De entreeprijzen zijn hoog, maar ze hebben een onvergetelijke dag.
Ieder kind wil dat wel, van een ijsglijbaan roetsjen en sneeuwballen gooien, maar die laatste moeten wel eerst worden gemaakt en met je blote handen is dat geen pretje. Maar daar zijn speciale sneeuwballenmakers voor, duidelijk massaproductie uit China, die mogelijk voor 10-20 baht per stuk zijn ingekocht. Normaal verwacht je dat die dingen op of naast het sneeuwterrein liggen, even gebruikt kunnen worden door kinderen die ze dan na een stief kwartiertje weer terugleggen.
Strontballen maken?
Maar nee, zo gaat dat hier niet. Slimme marketeers uit het Land van de Glimlach hebben bepaald dat je ze alleen kunt kopen, en dat voor 199 baht per stuk, dus voor twee kinderen 398 baht. Toch wel aardig, zo’n genereuze discount van 1 baht. Maar… wat heb je aan zo’n plastic ding als je eenmaal uit de attractie bent? Strontballen maken van de uitwerpselen van een buffel? Wie het weet mag het zeggen.
En dan loop je als inmiddels blutte ouders met twee van die onhandige dingen in je tasje naar buiten. Maar de gezichtjes van vrolijke kinderen die net de dag van hun leven hebben gehad, vergoeden veel.
Over deze blogger
- Eric van Dusseldorp (1960) woont in Jomtien en werkt als online daytrader. Daarnaast is hij sinds 1983 dammedewerker bij de Telegraaf Media Groep (vijf dagbladen). Hij vindt het leuk om interessante feiten uit de geschiedenis op te diepen, te onderzoeken en uiteindelijk uit te werken tot prettig leesbare verhalen op bijvoorbeeld de toonaangevende geschiedenissite Historiek. Overige hobby’s: dammen, (kinder)liedjes en limericks maken, genealogie en schrijven op JOOP (opiniesite), Thailandblog en enkele Facebookgroepen.
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand5 november 2024Godfried, het beschuitje en het mobieltje
Leven in Thailand30 oktober 2024Sneeuwballen in Thailand, een verdienmodel
Leven in Thailand6 oktober 2024De avonturen van kleine Emmy
Leven in Thailand9 juli 2024Thaise limericks
Een leuk verhaaltje Eric.
Vooral de alternatieve aanwending van de ballenmakers na terugkeer naar het platteland. Misschien kan één exemplaar gesleten worden aan een wat conservatieve lezer die ik hier onlangs zag passeren. De aanblik van een rugtattoo bij een mede-Pattayaan deed hem verlangen om zijn eigen rug met stront in te smeren. Een beetje smerige gedachte, maar ieder zijn eigen geneugten. Met zo’n handige tool kan hij wellicht makkelijker een assistent vinden om het geurende goedje aan te brengen? De second-hand markt zul je er niet mee veroveren maar het idee past uitstekend in de slogan: reduce-RE-USE-recycle
Dank voor je compliment.
Dat grapje van die strontballen had ik echt pas op het allerlaatst bedacht en toegevoegd.
Geweldig!
Sneeuw en ijs in het echt dus niet uit de diepvries.
Zelfs mijn vrouw heeft in het begin van deze eeuw eens een uurtje op het ijs gestaan in de gracht nadat ik er twee meter van de kant eens even op had staan te springen, verbazing alom voor iemand die nooit verder was geweest als zuid-oost Azië.
Die built op haar hoofd en die pijn aan haar kont was minder.
Pure oplichterij natuurlijk als zo’n kind begint te blèren dat die sneeuwballen wil maken zegt pappie geen nee, mammie trouwens ook niet.
Denk dat de meeste ballenmakers de uitgang niet eens halen, plastiek wil nog wel eens snel breken bij kou en kracht erop uit oefenen.
Zoniet, in de keuken misschien?
Leuk verhaal Eric,
Maar wanneer die ouders even voordoen hoe je sneeuw kunt kneden tot ‘n “werpsneeuwbal”, dan hebben die ook nog wat nostalgie.
Ik herinner me dat we ze met blote handen (handschoenen hadden we niet!) tot ballen creëerden, want dan waren ze steviger.
Sneeuwballengevecht; de laatste keer in de 80r jaren ergens in Tirol.
OH, dat lijkt me wel leuk om daar heen te gaan. Ik heb een vriendin met een 11 jarig zoontje die nog nooit sneeuw hebben gezien. Haar zoontje gaat helemaal uit z’n bol denk ik. En ikzelf heb ook geen sneeuw en -10 graden meegemaakt de laatste +10 jaar.
Het is voor zo’n Thais kind zeker leuk. Voor Nederlandse en Belgische toeristen of expats is er niet zo veel aan, je doet het echt voor de kinderen.
Is dit niet een beetje dezelfde onzin om in China ‘Fake Venetia’ te bezoeken? En eigenlijk kan je dit ook net buiten Hua Hin (Cha Am).
Ik vind het eerlijk gezegd maar niets, aan alles wordt er in Thailand geld verdiend.
Er is vraag naar. Ik zag veel Thaise kinderen met hun, vermoedelijk redelijk bemiddelde, ouders.
En waar vraag naar is…
En in Nederland wordt ook overal geld aan verdiend, dus dat maakt het verschil niet.