Els van Wijlen verblijft momenteel met haar man ‘de Kuuk’ op Koh Phangan. Haar zoon Robin heeft een coffee cafe geopend op het eiland.
Vandaag maar weer eens naar een waterval.
Ik heb een tip gekregen van een gast uit het cafe dat er een waterval is waar heel weinig toeristen komen. Er is een groot en diep bassin, waar je gewoon in kan zwemmen en er is een rots om vanaf te springen. Hij zei dat het er erg mooi is en er hangt een bijzondere sfeer. Behalve Thaise kinderen gaan er ook wel eens spirituele mensen naar toe.
Oh, interessant, maar dat mij niet uit, ik ben niet zo moeilijk.
Bovendien heb ik pas een spiritueel boek gelezen. De schrijfster ging ook graag naar een waterval vanwege de speciale energie die daar aanwezig is. Tijdens haar meditatie zag zij daar van alles, energiebellen en op en neer deinende entiteiten. In mijn beleving een soort vliegende smurfen, zeg maar.
Met verbazing heb ik het boek gelezen, wat zou ik dat graag eens een keer meemaken. Geen idee hoe ik dat voor elkaar kan krijgen, mediteren moet ik nog leren en ik ben veel te nuchter vrees ik.
De waterval, doet me wel altijd erg goed. Het is heerlijk om er heel stilletjes zitten en te genieten van de geluiden uit de jungle. Ooit was er een knalrode libelle die maar om me heen bleef zweven. Zo een had ik nog nooit gezien. Maar die heb ik op de foto kunnen zetten, dus dat was een echte.
Ik besluit om meer oog voor bijzondere zaken te hebben en daar begin ik vandaag mee.
Ik ga gewoon heel lang heel stil zitten zitten bij die spirituele waterval. Dan doe ik mijn best toch?
Misschien ervaar ik vandaag wel die bijzondere energie of deinende entiteiten en kom ik spiritueel gezien ook eens aan mijn trekken
Ik sta overal voor open.
Dus ik op pad, in korte broek op de motorbike richting de grote berg. De waterval staat netjes aangegeven en voor me loopt een stelletje dat er ook naar gaat. Ze schieten niet erg op trouwens, ik moet mijn tempo aanpassen, anders loop ik ze op de hielen. Het feit dat ze elke 10 meter stoppen om te zoenen, schiet ook niet echt op.
Dat heb ik weer…..en al te traag klimmen kan ook niet, want achter me loopt ook al een stelletje.
Nou die vent in ’t cafe moest nodig zeggen dat het hier niet druk is….van dat mediteren komt natuurlijk niets terecht als het zo druk is. Daar gaat mijn spirituele middag.
Maar goed, uiteindelijk komen we zo ongeveer allemaal tegelijkertijd aan bij het zwembassin.
Verder lopen kan eigenlijk niet, want het pad is nogal smal en ik kan mijn voorgangers niet passeren. Ik sta stil en bedenk wat ik moet doen.
Weet je wat, ik doe mijn schoenen uit en ga lekker even zitten pootje baden.
Het water is heerlijk koel en zacht.
Ik sluit mijn ogen en even zit ik heerlijk te doezelen.
Door het opgewonden gekakel van die anderen realiseer ik me ineens weer dat ik niet alleen ben.
Als ik op kijk zie ik op 2 meter afstand, das best dichtbij…dat stelletje voor me ineens al hun kleren uittrekken.
Zij duikt al snel het water in. Hij treuzelt.
Als ik naar hem kijk, moet ik ineens aan deinende entiteiten denken en ik geloof dat ik energiebellen ervaar, want ik krijg het er warm van.
Achter mij is het andere stelletje inmiddels ook in hun nakie.
Na wat heen en weer geren springen zij ook het water in.
Ik doe net alsof het de gewoonste zaak van de wereld vind, dat ik tussen 4 naakte mensen hier in mijn korte broek zit te pootjebaden.
Dan houd ik het toch voor gezien, ik trek gauw m’n gympen aan en smeer ‘m.
’t Is me toch iets te spiritueel deze waterval.
Over deze blogger
- Ik ben Els (1963) en sinds 2015 woon ik deels in Nederland en deels op Koh Phangan. Ik heb een vriend in Nederland en ik ben (reserve) moeder voor mijn kinderen. Ik werk regelmatig nog een paar uurtjes als VA voor de financiële administratie. Op Koh Phangan begint mijn dag met een lekker ontbijtje en goede koffie bij Bubba’s in Baantai, een van de koffie- en brunch zaken van mijn zoon. Ik hou van eenvoudig leven, luieren in de hangmat, kleurrijke mensen, de natuur, scooterrijder, zwemmen en dansen.
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand4 november 2024Het pak
Leven in Thailand12 oktober 2024Geland op een tropisch eiland: Nog een keer ff bellen
Leven in Thailand3 oktober 2024Geland op een tropisch eiland: ff bellen
Leven in Thailand21 september 2024Geland op een tropisch eiland: Tijd over
Geweldig verhaal! Misschien had je ook naakt moeten baden om de spiritualiteit volop te ervaren?
Wederom leuk geschreven Els.
Skinnydippers in Thailand? Dat is bijna nog bijzonderderder dan smurfen. Leuk geschreven verhaal weer.
Heel mooi geschreven. Persoonlijk zou ik erg graag kunnen mediteren maar zie mezelf, als stresskip dit niet zomaar doen! Tevens lijkt het mij eens geweldig om nu eindelijk eens een geest te zien!
Prachtig geschreven… goed dat er geen politie is, want naakt zwemmen is toch verboden in Thailand?