Sinsod in Isaan (deel 2, slot)
Schoonbroertje is nog steeds vrijgezel en zal dat nog wel een poosje blijven. De bemiddelingen van meerdere dorpelingen ten spijt, de vraagprijs blijft te hoog voor de familie. Ook De Inquisiteur bleef standvastig, het lief kon uiteindelijk begrijpen dat hij er weinig in zag om geld te gaan uitlenen voor iets waar hij zelf niet eens aan wil voldoen. Traditie, cultuur of wat dan ook, je kan niet altijd volledig meegaand zijn, zeker niet over zulke bedragen.
De Inquisiteur had nog meer “sinsod”-bezwaren gekregen na enkele gesprekken met de gade. Zo vroeg hij wat er gebeurde indien het huwelijk op de klippen zou lopen op korte termijn? Dat had hij al meegemaakt, weliswaar bij religieuze huwelijken, zonder sinsod. Koppels, die gezien hun financiële draagkracht geen groot feest kunnen opzetten, houden dan een meer intiemere tambun zonder monniken. Familie en enkele nabije buren komen dan af en schenken het koppel een klein symbolisch bedrag, waarmee ze dan het eten en drinken betalen, ze houden er nauwelijks wat aan over. Maar al twee maal was De Inquisiteur aanwezig bij zo’n tambun om na enkele maanden te zien dat het koppel terug uit elkaar ging … .
Bij een officieel huwelijk kan dat ook natuurlijk. Doch de sinsod komt nooit terug, die blijft bij de familie van de bruid. Had De Inquisiteur weer een argument. Zo begon hij zelfs te denken dat het wel eens een lucratieve bron van inkomsten zou kunnen zijn, maar dat is natuurlijk een typisch westerse houding, Isaaners denken zo niet.
Toch is dit niet de reden van schoonbroer’s vrijgezellenlot. Niemand had het zien aankomen. Het meisje zelf heeft alles afgeblazen. Ze voelt zich nog niet klaar voor een huwelijk. En ging dus tegen haar ouders wensen in, doch het levert geen problemen op, noch voor haar, noch voor wie dan ook. Haar mening wordt gewoon aanvaard. Dat vindt De Inquisiteur nu mooi. Hier had hij ook al over nagedacht, maar durfde niets te zeggen. Hoe stond het twintigjarig meisje daar nu zelf tegenover? Moet iedere dochter zo maar aanvaarden dat ze uitgehuwelijkt wordt? Nee dus.
Het hele sinsod-gedoe wordt eigenlijk makkelijk verwerkt. Een late namiddag en het terras van de shop zit vol met bekenden. Er wordt over gegrapt, vrolijke gesprekken met als stelregel – het is voorbij. Ook De Inquisiteur zit erbij, mensen betrekken hem in de gesprekken. Zoals altijd praten ze in het begin mooi Thais doch schakelen steeds weer over naar Isaans waarbij ze vergeten dat De Inquisiteur die taal niet machtig is. Doch liefje-lief is een uitstekende tolk. Alles terug normaal nu zou je denken.
Toch zit De Inquisiteur met nog wat vragen. Hoe bekijken het lief, haar moeder, de familie en anderen nu de mening van De Inquisiteur? Hangt er een donkere wolk? Wordt hij nu aangezien als een gierige rijke westerling die op andere manieren maar over de brug moet komen?
De Inquisiteur leest natuurlijk ook de reacties op zijn blogs. Waar nogal vaak vermeld wordt dat je “uiteindelijk toch altijd moet betalen”. Of dat “je later de rekening zal gepresenteerd worden”. Leest zelfs bedragen van sommigen die geïnvesteerd hebben, en dat nog doen. En verbaast zich daarover.
Ja, hij heeft een huis gebouwd. Omdat hij zelf ook een dak boven het hoofd wou. En liefst een dak in de kleur die hij zelf graag zag als U begrijpt wat ik bedoel. De investering kwam overeen met ongeveer vijftien jaar huren want veel zelf gedaan, met plezier zelfs. Op zijn vierenvijftigste een goede zaak toch? Niet zijn bezit, wel levenslang genot. Alles netjes vastgelegd in geregistreerde contracten. Voor de rest wou hij gewoon een eerlijke, open en respectvolle relatie. Voor elkaar zorgen, van elkaar genieten. Dus was het logisch dat De Inquisiteur ook investeerde in een kleine shop. Zelf gebouwd met hulp van enkele dagloners.
Die shop voldoet aan het lief haar wens – een eigen inkomen. Met dat inkomen doet de gade wat ze wil. En voldoet de shop ook aan De Inquisiteur’s wens: geen salaris aan mevrouw, geen bijdragen aan wie dan ook. En dus stopt het hier. Voor de rest leven we zoals ieder gezin, zelfs westers gezin: De Inquisiteur, als rentenier, keert zichzelf een maandelijks salaris uit en daar leven we van. Sommige maanden gaan we erover maar dat wordt gecompenseerd door vaak heel goedkope maanden. O ja, voor uitstapjes en dergelijke is er wel een extra. Een soort vakantiegeld.
Op drie jaar tijd is er een fijne, liefdevolle relatie gegroeid, mede dank zij zulke gebeurtenissen als dit sinsod-gebeuren van schoonbroertje. Wordt De Inquisiteur begripsvoller van.
En kreeg hij een zeldzaam lange repliek te horen toen hij liefje-lief polste naar zijn status in de familie, het dorp, in een Isaanse gemeenschap:
Indien een farang geen echte, zorgzame relatie wil aangaan, wat moet een Isaanse vrouw dan? Er is geen sociale zekerheid hier, enkel de kinderen. En jij wil geen kinderen meer. Dat huis is mooi, maar brengt geen rijst op tafel. Stel dat je farang weg gaat, zoals zo vaak gebeurt, wat moet je dan? Gaan werken, ja. Waar? Terug weg van familie, dochter achter laten? Gaan zoeken naar een nieuwe partner?
Farang? De meesten willen meestal gewoon seks en feesten. Ja, ze betalen, maar denk je nu echt dat wij dat graag doen, alle dagen?
Een Thaise man? Ik kan hier alleen een Isaanse man vinden. Terug naar armoede, niet aan morgen denken. Wij kennen een statuscultuur, een goede Thaise man wil geen Isaanse vrouw. Vanwege onze huidskleur, wij zijn te donker. Vanwege ons gebrek aan opleiding, alsof wij niet graag langer naar school hadden willen gaan.
Wat denk je dat de meeste vrouwen doen wanneer ze merken dat hun farang weinig inzit met hen, die denken dat wanneer ze wat zakgeld geven ze voldoen aan onze wensen? Denken ze echt dat wij geen liefde, genegenheid voelen? Dat wij het goed vinden wanneer ze op gezette tijden alleen op stap willen?
Dat zien en merken de familie, de buren, … toch ook. Een farang die enkel aan zichzelf denkt. Enkel goedkoop gezelschap wil, een huisvrouw. Wij zijn ook mensen hoor. Zo’n farang krijgt terug wat hij vraagt.
Of ik bezwaar heb dat jij een stuk ouder bent? Wat denk jij wel? Denk jij echt dat ik de beste jaren van mijn leven gewoon aan jou geef zonder gevoelens? Denk jij nu echt dat ik gek ben? Ik kan jongere mannen krijgen. En dan? Alle dagen feest vieren, party, drinken, seks ? Denk jij echt dat dit is wat wij willen?
Wij willen een normaal leven. Net zoals jullie in die rijke landen. Wij zijn veel sneller tevreden. Eten op tafel, beetje plezier, goed gevoel, geen zorgen.
Goud? Dat is een spaarpot voor slechte tijden, net zoals ik dat teakwood heb aangeplant want duurzaam en altijd verkoopbaar. Heb jij al wel eens slechte tijden meegemaakt? Niks geen geld meer hebben, ook niet voor eten? Een kind ziek worden en niet kunnen betalen voor medicijnen? Dat heb ik allemaal meegemaakt en nog meer.
Werken ja, wil ik. Heb ik gedaan. In de bouw in Bangkok. Wonen in metalen dozen, geen drinkbaar water, geen elektriciteit. Daarna in een fabriek, twaalf uur per dag. Zes maanden werken, dagdagelijks, dan had ik zes vrije dagen om naar mijn dochter te gaan, tweemaal per jaar. Dan in de horeca. Airco, geen vuil, niet gevaarlijk, uit de zon. Dacht ik. Waar de klanten me lastig vielen, me betasten, me dronken wilden maken zodat ik zou doen wat ze willen. Ik ben daarvan gaan lopen.
Mijn Thaise man, vader van mijn dochter? Die leefde dag aan dag, dacht niet na, het geld liep als water door zijn vingers, bovendien ging hij vreemd.
De verdiensten? Minder dat het zogenaamde minimumloon, een werkgever doet ongeveer wat hij wil. Bovendien, hoever geraak je met driehonderd baht per dag? Probeer jij dat eens, alleen, zonder kind dan nog wel.
O ja, je vraag over sinsod. Dat is belangrijk voor de families hier. Maar als iemand waarvan je houdt dat niet wil, wat doe je dan? Moest ik je dan opgeven? Lig daar niet wakker van. Ook mijn moeder is gewoon blij dat ik goed terecht gekomen ben.
Tie rak, jij hebt me zekerheid gebracht. Ik heb een klein eigen inkomen door ons winkeltje. Ik heb nu een stabiel leven, ik kan voor mijn dochter zorgen. Ik kan mijn deel bijdragen in de zorg van moeder. Ik kan naar de toekomst kijken, zonder angst.
Maar dat wist ik vooraf niet, ik vond je leuk en begon van jou te houden. Nu wil ik je niet meer kwijt.
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand24 december 2019Winter in Isaan: Kerstmis
Leven in Thailand22 november 2019Winter in Isaan (8)
Leven in Thailand16 november 2019Winter in Isaan (7)
Leven in Thailand12 november 2019Winter in Isaan (6)
Ik ben zeer onder de indruk van het betoog van je vrouw.
Een verhaal om regelmatig opnieuw te lezen, want zij slaat de spijker op zijn kop.
Weer zo goed geschreven.
Eindelijk! Niet dat ik er op gewacht heb. Maar toch zeer interessant om te weten: de gedachten van de Thai ten aanzien van farang.
Wel De Inquisiteur, ik ben heel blij dat je dit geschreven hebt. Jij woont in een shop, waar echte Isaan dorpelingen komen babbelen. Dit lijkt een zeer goede troef om erachter te komen hoe Isaaners denken over farang. Het heeft mij verschillende dingen doen inzien. Ik vind het een must voor iedere farang om te weten hoe Thai denken. De Thai zelf zullen dat nooit zo direkt tegen de farang zeggen. Als je dit niet weet, dan zul je de Thai niet echt begrijpen. Je zult dan ook niet helemaal te weten komen, waarom je Isaanse partner verdrietig is.
Als je in Bangkok of Pattaya bent, dan krijg je snel de verkeerde indruk dat de Thaise vrouw zo maar te koop is en je haar tegen betaling voor altijd ‘kunt gebruiken als slaafje’. Zowel als huishulpje als voor ‘het vervullen van de natuurlijke behoefte van de farang’. Sorry als ik het zo hard uitdruk, maar het is bedoeld als beeldspraak. Toch zijn er (rijkere) farang – daar ben ik van overtuigd – die dat ook werkelijk doen. Helaas lijkt dit voor vele Isaanse kansarme vrouwen het enige middel om geld te verdienen en hun familie financieel te ondersteunen. Zij offeren zichzelf als het ware op.
Dit kan volgens mij veel beter als het onderwijs verbeterd wordt en de Isaanse (kansarme) vrouwen meer zelfvertrouwen krijgen en inzien dat er betere methoden zijn om financieel rond te komen.
Er bestaan ook verhalen over Thaise mannen, die hun vrouwen zomaar zouden mogen mishandelen als ze iets verkeerds doen. Zelf zouden deze mannen ongestraft vreemd mogen gaan. Ik vind dit een zeer belangrijk argument voor het behoud van de Sinsod. Uiteraard bedoel ik hiermee niet, dat elke man zijn vrouw dan mag mishanelen en zomaar vreemd mag gaan. Ik zie het eerder als een soort verzekering tegen misbruik van Thaise vrouwen. Deze Sinsod zou dan kunnen gebruikt worden als eventuele vergoeding van psychische en fysische schade aan de vrouw en haar familie.
Wij – de normale farang – dragen het woord ‘respekt voor onszelf en voor elkaar’ hoog in het vaandel. In Thailand is dat ‘gezichtsbehoud’ en ‘respekt voor de oudere’. Ik geloof dat in een farang-Thai-relatie beiden perfekt te kombineren zijn, mits een kleine aanpassing van beide kanten.
Eerst de drank- en gokproblemen aanpakkenen het onderwijs verbeteren. Onderwijs aanbieden voor volwassenen die niet of nauwelijks de kans gehad hebben om eerder naar school te gaan. Maar ja…
Moderator: reageer op het artikel en niet uitsluitend op elkaar, dat is chatten.
Ontroerend mooi!
Erg mooi stuk. En ook duidelijk waar de verschillende inzichten vandaan komen. Ikzelf heb ook aardig moeite met het hele idee en ben ook zeker niet van plan om mijn schoonouders een paar duizend euro cadeau te doen. Dat doe ik hier niet aan iemand, dus daar ook zeker niet.
Maar waar het perspectief vanuit de Thai vandaan komt, kan ik ook heel goed begrijpen. Onze toekomst is, mochten er geen gekke dingen gebeuren, vrij zeker. We zijn in de gelegenheid om te sparen, onze ouders kunnen voor zichzelf zorgen en er zijn voldoende vangnetten om eventuele tegenslagen op te vangen. Dat de Thai dit ook zsm voor elkaar proberen te krijgen is niet meer dan logisch. Wanneer de farang ze weer verlaat zijn ze meteen al hun nieuw verworven zekerheid weer kwijt. Terwijl wij op onze eigen voet verder gaan.
Ik heb met mijn vriendin afgesproken dat we over een paar jaar wel gaan kijken of we kunnen trouwen in de Isaan, maar heb haar verteld dat een eventueel huwelijk ook afhankelijk is van haar ouders. Wanneer zij geen gekke dingen gaan vragen, doe ik dat ook niet. Een kleine Sinsod kan ik best mee leven. Ik zie dat het voor haar belangrijk is, dus is het dat voor mij ook. Aangezien ze haar eer voor haar ouders wil terugwinnen (ze heeft een kind van een man die met de noorderzon vertrokken is). Als dat zo belangrijk is voor haar en haar ouders en ik daar voor kan zorgen, dan komen we er vast wel uit.
Geweldig verhaal. Ik kreeg dezelfde argumenten te horen van mijn vrouw.Wij zijn inmiddels 5 jaar getrouwd. De sinsod heb ik wel betaald, maar is na de bruiloft door de schoonouders weer teruggegeven. Ook mijn vrouw heeft een shop waardoor ze haar eigen inkomen heeft.
Een heel goed verhaal van de Inquisiteur. De inhoudt van het stuk werd heel sterk door de inbreng van je vrouw (liefje) wat heel logische verklaringen zijn waar wij (farang) vaak niet bij stil staan. Het is eigenlijk zo simpel. Ik heb beroepsmatig geleerd me te verplaatsen in de positie van de ander maar dat was in Nederland. Het helpt me in het buitenland ook maar sta toch weer steeds versteld.
Ik vroeg mijn Thaise-ex vaak, hou je nog van mij? Mijn Nederlandse-ex hield van koos-naampjes en in films hoor je zo veel hele zoete benamingen van weerszijde maar mijn Thaise-ex bezigde zich daar niet mee. Op een gegeven moment zegt ze: ‘waarom wil je steeds van mij horen dat ik van je hou? voel je dat het niet zo is’? Als je niet twijfelt, waarom vraag je het dan’? een antwoord op jou vraag zouden slechts ‘woorden’ zijn maar het gaat toch om het gevoel! Uiteindelijk zijn we na 9 jaar gescheiden omdat ze deed wat haar moeder deed, stiekem gaan gokken en drinken.
er is een mooi en toepasselijk spreekwoord over relaties: ‘Het is geven en nemen’.
Na 25 jaar huwelijk met een Thaise vrouw, Phuket, een abrupt einde door een hersenbloeding. het verdriet en de leegte zal ik jullie besparen. Een maand later, een bericht via Facebook, “hoe gaat het nu met je?” We raakten aan de praat, iedere morgen, middag en avond was ze daar, voor mij! Kortom wij raakten verliefd op elkaar, dat klinkt makkelijk maar was het beslist niet. Afgelopen mei ben ik afgereisd naar Thailand, speciaal voor haar, de vonken sloegen over en we hebben een fantastische maand gehad. In augustus ben ik weer naar haar toe gegaan en zijn we getrouwd voor de wet. Ze was trots dat mijn achternaam nu ook de hare is en op haar ID card staat. Sinsod heeft ze afgewezen, grote party voor ons trouwen, no er wordt alleen maar gezopen, gekotst en gevochten. Het is een fantastische vrouw uit de Isaan!
Wederom prachtig geschreven en we kregen weer een kijkje in jullie ‘keuken’. Ga zo door…….
Mooi verhaal Inquisiteur. Denk dat dit voor de meeste gemengde relaties opgaat. Helaas heeft mijn meisje geen oog voor later die denkt slechts aan het heden zoals zoveel Thai. Dus ik ben degeen die allerlij dingen zit te bedenken zodat ze na mijn verscheiden ook een goed en zinvol leven kan leiden. Maar dat valt niet mee als je partner geen ambities heeft buiten de farang goed verzorgen. Maar ik heb nog wat plannetjes dus heb goede hoop dat ik iets vind wat zij ook leuk vind.
Bedankt weer voor dit verhaal !!! Wij hebben dan een ander idee over het betalen van Sinsod maar de waardering voor wat de “eega” denkt en wil is voor ons beide zeer belangrijk !!! Dus maakt het volgens mij niet meer uit als beide partners zich veilig en geborgen voelen bij elkaar. Een blik op de toekomst is natuurlijk ook belangrijk vanwege het vaak voorkomende (grote) leeftijd verschil.
Een verhaal uit het leven gegrepen, En wat zijn partner hem verteld over Farang partners is inderdaad zo, velebn hebben inderdaad een zeer bedenkelijke mentaliteit.
Na bijna 40 jaar huwelijk met 2 Thaise echtgenotes, kan ik alleen maar verklaren dat er geen loyalere partners zijn dan Thaise echtgenotes, zowel in voor als tegenspoed. Maar die loyaliteit moet je wel verwerven door je gedrag.
Ik heb nooit Sinsod betaald, ben wettelijk gehuwd, zonder feest, ook geen Boedha huwelijk. Mijn toen, toekomstige schoonvader zij me letterljk . Aub henry doe geen zotte en onnodige kosten, ik zie dat mijn dochter(ongehuwd en kinderloos) gelukkig is, en dat is voor ons voldoende. Toen ik mijn toekomstige schoonfamilie (ouders, broers en zusters) uitnodigde op een kennismaken diner,en ik haar moeder dat ze zo’n prachtige dochter had opgevoed, en ik verklaarde dat ik de rest van mijn leven let haar wou doorbreken, Zei ze. ik zie dat mijn dochter gelukkig is en van je houd, ik vraag alleen maar, dat je mijn dochter nooit doet huilen.
Nu over Sinsod, ik heb huwelijken meegemaakt tussen 2 Sino/Thai in Isaan waar de totale Sinsod zo’n 10 miljoen Baht bedroeg huis, auto, juwelen en cash geld.. Het meisje was halve wees, vader was overleden.
Dus ook onder middenklasse Thai is er nog steed de Sinsod traditie.
Kleinzoon van een interessant grote fabriekseigenaresse “kocht zich in in de erfenis van zijn schoonfamilie”, en nog grotere fabriekseigenaren, voor… 200 MILJOEN Thai Baht sinsod.
Mooi en ontroerend verhaal.
Blij om De inquisiteur en zijn liefje-lief persoonlijk te kennen.
Liefde is een werkwoord en internationaal hetzelfde (mits wat onbeduidende en zeker overbrugbare verschillen).
Als blijkt dat beide partijen betrouwbaar zijn en respect voor elkaar hebben, staat de deur voor een gelukkig leven, open!
De meeste farangs die ik ken hebben er al een gans verleden opzitten. Ze hadden een of meerdere relaties achter de rug, hebben al dan niet kinderen uit die vorige relaties en zouden intussen toch wijzer moeten geworden zijn. We worden ouder……de scherpe punten worden meer afgerond, het leven heeft steeds minder geheimen, dus een reden temeer om samen met je partner er iets moois van te maken.
Ik wens De Inquisiteur en liefje-lief een prachtige toekomst toe.
Die ingesteldheid zou ik trouwens aan alle relaties toewensen! Er zouden automatisch een stuk minder mislukkingen zijn!
Uit je (mooie) verhaal blijkt dat jouw vrouw het in het verleden niet bepaald gemakkelijk heeft gehad, mede door toedoen van haar toenmalige Thaise partner die als een flierefluiter wordt omschreven. Nu heeft zij een beter bestaan, dankzij het huwelijk met een buitenlander, jij dus, die in haar heeft geïnvesteerd (een winkel opgezet) waardoor zij in staat is eigen inkomsten te genereren. Je zou dus kunnen stellen dat jouw vrouw het heeft getroffen met haar ‘farang’. Maar een relatie/huwelijk met een farang is op zich natuurlijk niet altijd een garantie voor een beter leven; jouw vrouw zegt zelfs dat het ‘de farang’ meestal te doen is om sex en feesten. En de Thaise mannen zijn uiteraard ook niet allemaal flierefluiters, rotte appels zitten er altijd bij maar de meeste Thaise mannen zijn natuurlijk wel zorgzaam voor hun gezin. ‘Sinsod’, waar het hier eigenlijk over gaat, is een eeuwenoud gebruik en niet alleen voorbehouden aan Thailand. Vaak wordt Sinsod omschreven als een vergoeding voor de kosten van opvoeding van de Thaise dame in kwestie en buitenlanders noemen het ook wel een ‘afkoopsom’. Naar mijn mening diende/dient Sinsod ook om een toekomstig stel te behoeden om, in Nederlandse begrippen te spreken, over één nacht ijs te gaan. Een gewone Thai zal ook nu nog maar zeker in het verleden gedurende een geruime tijd flink wat opzij (hebben) moeten leggen om aan het bedrag van de Sinsod te geraken. Hij moet dan wel zeker van zijn zaak zijn om dat voor hem hoge bedrag voor zijn geliefde uit te geven. Een buitenlander zal doorgaans over meer geld kunnen beschikken, zal er minder lang of in het geheel niet voor hoeven te sparen en, hoewel in het verleden ook in Europa sprake was van een bruidsschat, zal hij door het cultuurverschil de zin van de Sinsod minder snel inzien en het enkel beschouwen als een afkoopsom, wat hem tegen de borst kan stuiten. In tegenstelling tot Nederland en België is er in Thailand nauwelijks sprake van een oudedagvoorziening en zijn de kinderen in feite de investering voor de oude dag van hun ouders. Daar heeft de Inquisiteur nu dan ook aan meegewerkt door een winkel voor zijn vrouw te openen en of je dat nu Sinsod noemt of toekomstvoorziening doet er natuurlijk niet toe. Ik wens jullie nog een lang en gelukkig huwelijk toe en goede zaken, Leo.
Beste Inquisiteur,
zelf als frequent schrijver hier op het blog vind ik persoonlijk dit één van de meest mooie artikels hier ooit gelezen. Ik ga daar verder weinig woorden aan verspillen doch dit verwoordt de werkelijid welke vele farangs, die reeds jaren in Thailand komen, gewoon niet kennen. Met mijn hoogste waardering,
Lung addie
Ik denk dat er categorie farang is die de financiële afhankelijkheid van de partner wel prettig vinden. Zeg maar een soort verzekering. Maar dat geeft ook aan dat de relatie niet op gelijkwaardigheid berust, maar op afhankelijkheid. Dat zijn ook de relaties die vroeg of laat stuklopen. Het is toch geen normale verhouding als je Thaise vrouw iedere keer haar handje op moet houden voor wat zakgeld. Dan is zij meer een soort huishoudster die ook het bed met je deelt. Wie wil nou zo’n relatie? Kerels die er zo in staan moeten zich kapot schamen. Vroeg of laat komen ze zichzelf wel tegen.
ik zou niet weten wie er zich moet schamen ? Als ze er allebei voordeel bij hebben en zich goed voelen waar is dan het probleem ?
Ge-wel-dig mooi verwoord, bedankt!
Vertel haar svp dat ze feitelijk juist blij moet zijn dat ze niet zoveel jaar indoctrinatie uh, ik bedoel “educatie” heeft moeten ondergaan.
Aan haar verhaal is duidelijk te zien dat ze na kan denken, een eigen mening heeft en ook nog eens gemotiveerd is. Een zeldzame combinatie onder de Thai.
Geweldig en prachtig beschreven..Maar dat geluk heeft niet iedereen…
Geweldig geschrevenik heb het ook meegemaakt huwelijk en sinsod betaald maar kreeg het dezelfde dag terug maar zo’n feest hoeft voor mij niet meer avond en nacht kei harde muziek aan was de gewoonte in de isaan vertelde ze mij ik was bek af de volgende ochtend je doet de hele nacht geen oog dicht en 11 uur s’morgens was het hele feest over dat is nu zo’n 12 jaar geleden.
Ik begrijp dat niet goed . De meest simpele mensen rekenen op een bruidsschat van 250.000 baht ? Er van uitgaande dat een simpele ziel in de Isaan 10.000 Bht per maand zou verdienen en diezelfde simpele arbeider in Europa 1500 euro per maand is dat omgerekend naar onze contreien dus een kleine 40.000 euro bruidsschat ??
Ik denk dat zelfs in Europa weinige simpele werkmensen zo’n bedrag zouden willen of kunnen ophoesten.Veel mensen hebben in België nooit zoveel op hun spaarrekening.
Ik heb jaren in Afrika gewoond en daar bestond de bruidsschat in de dorpjes op het platteland meestal uit een paar geiten en een koe.
Is het grootheidswaanzin of domheid ? Of is dat verhaaltje van die arme Thai niet echt gelovenswaardig ?
Goed verwoord, eerlijk en oprecht.
Ben onder de indruk.
dontejo
Prachtig geschreven! Deel 1 viel mij wat tegen maar nu ik deel 2 erbij heb kunnen lezen, complimenten! Uiteindelijk gaat het natuurlijk om het geheel.
Zelf maakt het mij niet uit: trouwen of niet. Maar uiteraard wilt mijn “liefje lief” dat wel. En ik heb haar verteld dat ik een symbolische sinsod oke vind maar dat de daadwerkelijke sinsod in ons dagelijkse onderhoud zit. En hier zijn uiteraard ook haar ouders bij inbegrepen! De gedachte is vrij simpel: deel wat je missen kunt, en ontvang wat je nodig hebt. In Nederland geeft iedereen maar wat graag geld via overboeking maar tijd heeft niemand voor elkaar… en die tijd met mijn “moppie” en haar familie koester ik!
Jonathan, Phuket.
Uiteraard sluit ik mijn ogen niet voor armoede in het algemeen en dat vrouwen er dikwijls bekaaid van af kunnen komen na een mislukte relatie en het daarom een geschenk uit de hemel voor hen is wanneer men dus een farang ontmoet om daarmee een ander leven te kunnen beginnen.
Geef ze beslist geen ongelijk en wil het daarom ook niet bagatelliseren echter het is mij ook allemaal te veel in de slachtofferrol willen vallen gezien de dikwijls ‘zielige’ verhalen die op dit blog voorbijkomen want bijna altijd hebben die verhalen betrekking op Isaanse omstandigheden.
hoedje af voor je verhalen over de sinsod Inquisiteur.
Vanuit je hart geschreven en voor mij altijd heel herkenbaar.
Eerlijker en beter kan gewoon niet en zoals je ziet dat wordt enorm gewaardeerd door vele lezers.
Ook ik heb een vriendin die voor haar eigen inkomen zorgt. Als je onafhankelijk bent van elkaar is er dus veel ruimte om vrijwillig bij elkaar te willen zijn en dat is de kracht van een gezonde relatie.
Het leven in de Isaan is mooi. We hebben 20 koeien en tal van andere dieren op een prachtig stuk land met tientallen fruitbomen en avonds…. een prachtige sterrenhemel zonder de hinder van stadslichten.
goede groet van Danny
Geweldig verhaal weer.
Hier kunnen heel veel mensen eens goed over na gaan denken want zo is het leven de moeite waard. Heel veel geluk en liefde samen met je liefje-lief.
Natuurlijk heeft iemand die in een huis of een shop investeerd ook zelf zijn voordeel van deze uitgaven. Alleen betwijfel ik of een zelfde investering ook had plaats gevonden met een Thaise partner,die als minimumloner, ook misschien nog geld samen krabben moet voor het terug betalen van zijn zijn schulden, die hij gemaakt heeft om überhaupt een sinsod betalen te kunnen.
Het thema zekerheid en een onbezorgde financiële toekomst staat meestal hoger aangeschreven als een eenmalige sinsod,die in de verdere toekomst ook vaak geen grote zekerheid bieden kan.
Zijn wij afgezien van een vaak groot leeftijd verschil,met onze financiële mogelijkheden dan sowieso niet haast altijd de betere partij om een huwelijk aan te gaan?
Dat een Thaise vrouw bij verdere ontbrekende sociale verzekeringen het liefste op nummer zeker gaat,kan ik allemaal nog erg goed begrijpen.
Maar hoe zit het dan met een man die braaf zijn sinsod betaald heeft,misschien nog steeds bezig is met het afbetalen van deze schuld,terwijl nu blijkt dat zijn vrouwtje plotseling vreemd gaat,of over alle bergen verdwenen is.
Is deze zekerheid van een sinsod dan alleen voor de Thaivrouw bedoeld,of is het in een goed huwelijk sowieso niet de normaalste zaak dat men verantwoordelijk is voor een wederzijdse goede toekomst?
Hoewel in mijn bovenstaande reactie betreffende de zekerheid van het geven van een sinsod mijn woordkeuze niet helemaal juist is,omdat deze gift in eerste plaats natuurlijk haar familie dient,heb ik toch nog vragen over de lief bedoelde woorden van jou vrouw.
Dat ze jou nu erg dankbaar is, voor alles wat jij haar geboden hebt,en dat ze je nu uit innige dankbaarheid ook Tierak (Schat) noemt,en ook nog echt lief heeft,is ook in mijn huwelijk niet anders.
Ook dat ze dit bij de eerste kennismaking niet geweten heeft,mag opzich lief en mooi klinken,maar op zijn minst gehoopt heeft zij dit zeker wel.
Het is haar voordat ze jou kende zeker niet ontgaan, dat andere Isaanse vrouwen die ook een farang gehuwd hebben plotseling over dingen gingen vervoegen waar ze vroeger in hun stoutste dromen niet eens van dromen konden.
Een hoop waarvoor ze een leeftijd verschil zeker in het begin graag voor in koop genomen heeft.
Zelfs al zou ze nu zeggen dat ze bij een leeftijdverschil haar beste jaren niet aan jou gegeven had,als ze jou niet leuk vond,zou ik datgene wat ze van jou verwacht en gehoopt heeft, zeker niet vergeten.
Zeg nou eens eerlijk zou jij het leuk vinden,als ze nu eerlijk zou vertellen,dat ze je wel een aardige vent vond,maar dat haar financiële verwachtingen aan jou, een zeker zo’n grote rol gespeeld hebben.
Ik geloof overigens best dat jullie nu een goede relatie hebben,en dat er net zoals ik ervaar in mijn huwelijk ook liefde in het spel is.
Alleen of dit werkelijk de reden was, dat ik als farang met deze 20 jaar jongere vrouw in contact gekomen ben waag ik te betwijfelen,en mijn gevoel zou hoogstens anders zijn,als ik in plaats van realist,misschien een onverbeterlijke romanticus zou zijn.
Ondanks dat ik vaak als ‘roze bril’ wordt verweten ben ik mij er volledig van bewust dat mijn ‘farang zijn’, in casu dus financieel beter voorzien te wezen, een rol heeft gespeeld.
Doch in Belgie had ik nooit een mooie vrouw, 22 jaar jonger dan ik, kunnen overtuigen om het samen proberen te maken.
En niets weerhoudt mij, noch m’n vriendin, ervan om dat op te bouwen tot een goede en liefdevolle relatie. Mentaal en fysiek.
Of denk je dat jonge mannen, Thai en farang, geen pogingen meer ondernemen om haar te verleiden?
Vaak genoeg, hier in de shop annex cafe, of wanneer we op stap zijn in Pattaya, Bangkok en andere!
Maakt het leuk vinden we beide … .
Ik ben overtuigd dat het feit dat wij farang zijn en daardoor meestal veel beter financieel gesteld zijn,zeker bij de eerste kennismaking een enorme rol gespeeld heeft.
Dat wij in Europa niet zo makkelijk met een veel jongere vrouw ook deze kans gehad hadden,ligt duidelijk aan het feit,dat in Europa de meeste vrouwen of financieel beter gesteld zijn,of tenminste qua de vaak betere scholing,hier in de nabije toekomst een kans op kunnen maken.
Dat veel Thaivrouwen graag een oudere farang als partner aan hun zijde hebben heeft o.a ook te maken met het feit, dat men op een bepaalde leeftijd in tegenstelling tot een jongere vaak een financieel gemaakte man is,waarmee bovendien ook nog de kans bestaat ,dat hij zijn wilde jaren van vreemdgaan en een snelle partnerruil reeds achter zich gelaten heeft.
Ook bij mijn vrouw zijn er ook nog steeds jongeren die haar graag de hof maken,en als je naar Bangkok en zeker Pattaya gaat zul je sowieso genoeg idiote Farang tegenkomen die alle thaivrouwen over een kam scheren,vandaar dat daar de belangstelling uiteraard nog veel groter zal zijn.
Mijn vrouw,en ik denk dat zij beslist niet de enigste zal zijn,zal zeker voorzichtig zijn om onze goede relatie en haar financiële zekerheid,op het spel te zetten.
Een relatie waar inmiddels liefde, vertrouwen en innige dankbaarheid een grote rol spelen, maar waar ik realist genoeg ben te weten, dat deze zonder financiële zekerheid voor haar, nooit tot stand gekomen was.
Maar iedereen die dit anders ziet,zij het alleen om zijn gevoel en hart te strelen,mag hier natuurlijk anders overdenken.
Uiteindelijk gaat het erom dat alle partijen gelukkig zijn,en dat is het aller voornaamste,en het enige wat telt in een relatie.
Songkran? Tja, ben natuurlijk wel verdrietig om het aantal doden en gewonden maar daar gaan wij als buitenlanders niets aan veranderen. Een prachtige, eeuwenoude traditie waaraan wij – als gasten in dit land – niet moeten tornen. Miljoenen liters water verspild terwijl dit land een groeiend waterprobleem heeft (overlast en droogte). Ach….dan douchen we toch de komende jaren met Leo..,..
Schooluniformen? Tja, de kinderen of zelfs de studenten op de middelbare school en de universiteit zien er wel allemaal hetzelfde uit. Weinig ruimte voor individuele verschillen. Heeft vast iets te maken met de eeuwenoude traditie van een sterk leger dat boven alle partijen staat. Daar moeten we als gasten natuurlijk niet aan komen. En zeker niet proberen hen onze vorm van democratie en het poldermodel op te dringen. De Thais gaan gewoon naar de stembus als de militairen dat goed vinden. En een staatsgreep in de 4 of 5 jaar: dat is toch leuk voor de mensen? Kennen we in Nederland niet, helaas.
De dag van het leger: tja. Ook als zo’n prachtige traditie waar kinderen in tanks en gevechtsvliegtuigen mogen kruipen en geweren mogen vasthouden. Goed voor de werving van het leger want het aantal kinderen gaat sterk achteruit de komende decennia. Maar het leger moet natuurlijk wel voldoende mensen hebben om de bevolking er onder te houden. Geen item voor buitenlanders, lijkt me.
Dit zijn de meningen van buitenlanders die hier in Thailand wonen, zich als gast beschouwen en zich daarom niet bemoeien met, cq schikken naar de prachtige tradities van de Thais. De inqusiteuir is een van hen.
Sinsod: weer zo’n prachtige traditie in dit land waar romantische liefde schaars is en huwelijken vooral worden geregeld tussen families. Als het huwelijk niet gewenst wordt, vraag je een exorbitant hoog bedrag en gaat het niet door. Of de aanstaande bruid en bruidegom elkaar nu liefhebben of niet. Dat dondert niet. Er moet betaald worden. Voor buitenlanders is dit gelukkig niet zo’n probleem. Zij hebben geld zat en zijn vooral daarom gewild bij de armere Thaise vrouwen die -terecht- afwillen van de fianciele zorgen van elke dag. Dat ze af en toe vreemd gaan is niet leuk maar Thaise vrouwen die al eens getrouwd waren met een Thaise man beseffen dat mannen jagers zijn. Als er maar geen geld naar deze vrouwen gaat (kusjes en sperma geen probleem) want dan is het hek van de dam. Dus de strategie moet zijn om de buitenlandse echtgenoot zoveel mogelijk geld af te nemen zodat zij zich keurig blijven gedragen: huis en grond, auto, sinsod, leningen.
Wat blijkt nu? De inquisiteur en hele volksstammen expats zijn het met alle prachtige tradities eens en willen er niks van weten om aan de negatieve kanten wat te doen. Zij zijn het met de sinsod echter hardgrondig oneens terwijl dat toch ook een prachtige traditie is. Erg inconsequent, wellicht ingegeven door egoisme verhuld achter redeneringen als ‘ betalen voor een vrouw’, ‘slavernij-geld’, ik zorg al voor mijn vrouw en haar familie, ‘ze moet blij zijn met mij’ enz. enz. Als het op betalen aankomt worden we ineens verschrikkelijk calvinistisch. Vele van deze expats zeiden op feestjes in het vaderland dat ze er heel wat voor over zouden heben als ze (weer) een goede en betrouwbare partner zouden vinden. En die hebben ze nu in Thailand gevonden maar wat hebben ze er dan uiteindelijk voor over? Nog geen 500.000 baht (= 12.500 Euro).
Vraag me af wat al deze tegenstanders hetzelfde denken over sinsod als ze met een Indiase vrouw trouwen en daarvoor een sinsod krijgen? Ja, u leest het goed: KRIJGEN. In India krijgt de man de sinsod, niet de vrouw. Alle expat-gasten: verlaat de Isan en boek een vlucht naar Delhi…….. (kan dagelijks)
Neem me niet kwalijk beste Chris maar het lijkt me dat jij het met weinig eens bent in Thailand.
Of het nu Thai zijn of ‘hele volksstammen expats’ – je spuwt je gram. Mag natuurlijk, ieder zijn mening.
Doch wanneer ik me zo oncomfortabel voelde waar ik woon en leef zou ik toch versassen naar betere oorden …
En wees ook eerlijk: de zogenaamde enorme waterverkwisting met Songkran – die kan niet tippen aan het waterverbruik van de golfbanen dacht ik zo.
Of je zou golfer moeten zijn … .
Sans rancune!
Ter info ik kwam de eerste keer naar Thailand en Pattaya in 1978.
Van honderden relaties ben ik getuige geweest. De oudere mannen die pronken met het mooie lijfje en de mooie lijfjes die pronken met wat ze zich nu allemaal kunnen veroorloven.
Ik blijf als ik dit lees nog meer overtuigd op wat die Isaan relaties zijn gebaseerd. Enerzijds de mooie jonge vrouw en langs de andere kant de centen die daar kunnen worden aan gespendeerd.
Niks mis mee tot één dan deze twee pijlers gaat sputteren. Het jonge (re) vrouwtje verliest ook wat van haar pluimen en of de geldbeugel wordt wat krapper.Die liedjes komen meestal na een paar jaartjes ten einde….of er schiet niet veel meer van over. Het lijfje verwelkt en of het potje raakt leeg.
Alles is ginds gebaseerd op seks en geld.
Niks mis mee uiteraard ….in de westerse wereld is het niet veel anders. Behalve dan dat het lijfje na jaren kan plaatsmaken voor een leuke persoonlijkheid wat gezien de povere communicatie tussen Thai Farang stellen nogal dikwijls teleurstelt.
Wait and see.
Lijkt me dat iemand die over “ginds” praat weinig voeling heeft me “hier. Zelfs al is dit van 1978…
Het zal sommige mensen verbazen, maar ik ken redelijk veel “Farangs” die een goed gesprek kunnen voeren in het Thai. En dan bedoel ik niet een pintje bestellen of een goedendag zeggen.
Veel “Teachers” vooral.
ik zal u zelfs zeggen ook Russen. Zij hebben een goed kennis van basic Thai en je zou verbaast zijn hoe goed ze het Thai beheersen.
Je begrijpt me verkeerd. Ik voel me hier prima. Heb waardering voor veel zaken die in Thailand gebeuren. Maar sluit mijn ogen niet – zoals jij doet – voor de mindere kanten van deze samenleving. En als ik die mindere kanten zie probeer ik die te begrijpen (eerst) en vervolgens dar wat aan te doen, bv. door met Thais daarover te praten hoe het ook andersc kan (in deze wereld). De Thais moeten zelf beslissen of het ze anders willen……
Uit jouw verhalen lees ik dat je geen oog hebt vor de ze mindere kanten en je je er ook niet mee wilt bemoeien. Je bent blijkbaar niet geintersseerd in de voortuitgang va de Thaise bevolking.
Ik heb geleerd en ik leer mijn studenten dat ze blij moeten zijn met mensen die kritisch zijn en dat ze zelf ook kritisch moeten worden. Mensen die kritisch zijn willen iets veranderen ten goede.
Thais die kritisch zijn op het regeringsbeleid (en velen wonen in de Isan) worden hinderlijk gevolgd, ondervraagd of zelfs opgesloten. Expats die kritisch zijn moeten van jou het land maar gauw verlaten. Tja, dan houd je alleen ja-knikkers zoals jij over. Zie je de overeenkomst in denken?
Ik ben niet zo blij als studenten zonder nadenken mijn mening overnemen. Ik ben veel blijer als ik merk dat ze gaan nadenken, zelf een mening formuleren en die kunnen beargumenteren en bereid zijn in discussie te gaan.
De grootste waterverbruiker in Thailand is niet Songkran, zijn ook niet de golfbanen maar de rijstboeren. Moeten die dan maar met de rijstbouw ophouden? Nee. Moet Songkran worden afgeschaft? Nee. Moeten alle golfbanen worden gesloten? Nee.
Maar mogen we over het waterprobleem discussieren voordat we allemaal onder water staan of compleet droog? Of wacht jij liever tot er geen water meer uit de kraan komt en begint dan te klagen?
Toen we op de Europese voetbalvelden en daarbuiten een hooligan probleem hadden hebben we ook het voetbal niet afgeschaft. We hebben wel maatregelen genomen om de minder prettige kant van het voetbal te beteugelen, met succes.
Chris, je schrijft ‘dan douchen we toch de komende jaren met Leo….’. Nou, dat ben ik echt niet van plan!