Leven als Single Farang in de Jungle: Relaxdag in Isaan.
Zoals gisteren vooropgesteld moest het vandaag een rustige relax dag worden voor Lung addie. Zeker na de zware slopende tocht van gisteren. En een relaxdag werd het.
Onze Mae Ban in de voormiddag bij haar familie in Nong Ki Noi afgezet en Lung addie terug naar het Jan Jin resort. Voor het vertrek gaf Lung addie, gewoonte getrouw als er een familiebijeenkomst is, de opdracht een varken te kopen. Dat is de eenvoudigste manier om de Isaners gelukkig te maken. Hen mee uit nemen naar een restaurant, neen, dat is hun ding niet. Mooi thuis, een varken zelf slachten, in stukken hakken en snijden en dan …. eten tot ze niet meer kunnen. Dat is voor deze mensen echt genieten. Slachters, beenhouwers …. ieder die een hakbijl of een mes kan hanteren is onmiddellijk gepromoveerd tot beenhouwer. Als het varken maar in bruikbare stukken geraakt is het reeds dik in orde.
Gedurende het werk gaat dat fles lao koa voortdurend van hand tot hand. Het resultaat laat zich raden: als het varken versneden is zijn de meesten ook al goed mau mau, de stemmen worden steeds luider en minder en minder worden ze verstaanbaar, wat voor Lung addie reeds een probleem op zich is daar hij van dit taaltje eigenlijk weinig kan begrijpen. Met een beetje geluk links of rechts een enkel woordje. Dit is niet de taal welke in het Zuiden gesproken wordt en daar heeft hij het reeds moeilijk genoeg mee…. Sommigen zitten tijdens het eten reeds deftig te knikkebollen, moe van het werken? Het vlees hoeft zelfs niet altijd gebraden te zijn, ze eten het zelfs rauw.
Lung addie kijkt van op korte afstand toe, hij zelf heeft zich een paar grote ribben toegeeigend en deze speciaal voor hem op het houtskoolvuurtje laten BBQ-en. Lekker gekruid op Isaanse wijze is het heerlijk. Ze genieten ervan en hebben pret te zien hoe Lung addie de ribben niet met mes en vork maar gewoon in de handen neemt en afknaagt.
Het is een dik varken: 117 kg zwaar. We zijn nu nog amper met 15 personen daar verschillende familieleden pas morgen aankomen. Er is dus nog meer dan voldoende voor een tweede smulpartij. Een grote, blauwe bak, gevuld met ijsblokjes moet dienst doen als koelkast, want een echte koelkast hebben ze natuurlijk niet. Niets gaat verloren. De ingewanden worden zorgvuldig gereinigd, de maag wordt geschrobd met een harde borstel….. de botten moeten de soep in …… Morgenochtend zal er vroeg opgestaan worden want een deeltje moet ook naar de tempel, de monks moeten trouwens ook eten.
Wie een beetje (veel) teleurgesteld staat te kijken is Siki. Siki is de Duitse echtgenoot van een zus van de Mae Ban. Hoewel hij op hetzelfde terrein woont, in een huisje dat zijn vrouw reeds bezat voor hij er kwam, heeft hij nog nooit zoiets voor de familie gedaan. Ik noem hem “Siki jek jek” omdat hij steeds op alles en nog wat kritiek heeft. Ondanks het feit dat hij hier reeds enkele jaren komt en woont heeft hij zich nog steeds niet kunnen inleven of ook maar een beetje aanpassen aan het Isaanse familieleven. Wat van hem is is van van hem en daar mag niemand aan raken. Dat er in de Isaan, van het weinige wat sommige mensen ook hebben, steeds gedeeld wordt, dat heeft hij blijkbaar nog steeds niet begrepen. Hij dacht wel zijn deel te kunnen hebben toen hij de ribs op de BBQ zag liggen. Doch dit was buiten de ribbetjesbakster van dienst gerekend. Hé, hé, dit is voor Lung addie, hij betaalde het varken, dus deze brokjes zijn speciaal voor hem, afblijven….. Ja, dat komt ervan als je, indien iemand zijn telefoon wil opladen je de stekker uit het contact trekt.
Morgen, zaterdag, dan gebeuren de grote voorbereidingen voor de in de tempeltreding van de zoon van Mae Ban. Dus in feite heb ik nog een relax- dag in het verschiet want ook hier hebben ze Lung addie helemaal niet bij nodig.
Het zal toch nog waar zijn dat, indien je wil relaxen je in Isaan moet zijn……
Over deze blogger
-
Geboren in 1955. Maakte kennis met Thailand meer dan 20 jaar geleden, toen ik regelmatig in BKK een tussenstop maakte na het beëindigen van werkopdrachten radiometingen op de toen nieuwe luchthaven van Hong Kong. Woon nu meer dan 10 jaar permanent in de provincie Chumphon. Ik ben de auteur van het TB-dossier 'Uitschrijven voor Belgen'.
Mijn beroep was Expert Senior Field Engineer radiometingen. Hobbies:
- het administratief bijstaan van Thaise weduwen van overleden Belgische mannen, met de Belgische overheidsdiensten: pensioenen-erfrechten-belastingen.
- Radio-zendamateurisme telegrafist met licentie in Thailand en Cambodja.
Lees hier de laatste artikelen
Thailand algemeen16 november 2024Je maakt van alles mee in Thailand: een schot in de roos (nieuw)
Eten en drinken8 november 2024Zelf kaas maken in Thailand (3 slot)- Eten en drinken7 november 2024Zelf kaas maken in Thailand (2): dag 4 tot 12
- Eten en drinken6 november 2024Zelf kaas maken in Thailand (1): dag 1 tot 3
Mijn beste wensen aan alle Isaaners, waar ze maar vandaag mogen komen, Da en Luc.
Vandaan niet vandaag
Stuur maar wat speklappen naar Nondindaeng, hebben we hier ook eens wat te eten.haha
Fijne jaar wisseling in Lahansai.
nondingdaeng is leuk om naar het meer te gaan. lekker eten boven het water in een relaxte sfeer…..is niet ver rijden vanaf lahansai . misschien leuk voor lung addie
Hoe herkenbaar, steevast als wij vanuit NL weer in de Isaan arriveren (omgeving KhonKaen) laten we ter hereniging een varken slachten. Niet allen voor de familie, maar ook buren, vrienden en bekenden uit de naaste omgeving, komen altijd graag ons arriveren mee vieren. Ook het varken op een stuk zeil in moten hakken, zelfs de mooiste stukken worden verhakt to “laab moo”. Mijn echtgenoot weet gelukkig altijd enkele stukken tijdig in veiligheid te brengen voor een Europese bereidingswijze voor overmorgen. Alles wordt goed schoongemaakt bewaard in een gehuurde blauwe koelbox, waarvoor zeker een week lang elke ochtend het nodige ijs wordt gebracht. De drank vloeit de rijkelijk, ook de buren brengen hun houtskool branders, het is teveel voor de twee branders van de familie. Altijd een feest om het dankbare genieten hier weer te ervaren. Ik ben hier gelukkig, al kan ik alleen maar met handen en voeten communiceren. De Isaan, altijd dankbaar, als je in de locale cultuur meegaat, gewoon even tijdelijk je Europese huid afschudden. Dit maakt de terugkeer in toeristische luxe ook altijd weer opnieuw een extra genot, al was het alleen al om een toilet waar je op kunt zitten, een douche met stromend water en….. airconditioning. Familie in de Isaan, zou ze niet willen missen. Paul
Beste Lunghan,
het is best mogelijk dat ik even langs Non Din Daeng langskom. Dat zal dan naar de plek zijn waar ik vorige keer, zo een 6 maanden geleden, die lekkere vis aan de over van het spaarbekken geeten heb. Ik breng dan, tenminste als er nog iets overblijft, wat speklappen mee, ik zou echt niet graag zien dat een trouwe bloglezer omkomt wegens gebrek aan voedsel ha ha ha ….Mijn beste wensen voor het Nieuwe Jaar … sawaddee pee mai.
Ik lees hier dat iedereen over de kunde van het beenhouwerschap praat, ook in de Tesco heeft men er weinig verstand van. De gebraadjes worden er wel voor levering uitgesneden de rest word zonder enige kennis gewoon in stukken gehakt of gesneden.er zijn nochtans mooie stukken bij die bij goed versnijden ook als gebraad kan verkocht worden.De buik word in lappen gesneden, weinig vlees en veel vet maar de thai zijn er verzot op. Het gehakt wordt te dik vermalen, mijn slager gebruikt altijd maat 3mm en veel te vet. Maar het is juist aan een varken gaat niets verloren.